3 มิถุนายน 2547 23:45 น.
ล้านคำบรรยาย
น้ำตานองคลอเคล้าเเทบใบหน้า
ลิขิตฟ้ากำหนดไว้ใครหยั่งเห็น
การตายจากพรากกันนั้นลำเค็ญ
ไม่อยู่เย็นเป็นสุขทุกข์สุดใจ
พยายามห้ามปรามในดวงจิต
นั่งเพ้อคิดจิตเพ้อฝันเศร้าเพียงไหน
อุ่นไอรักที่ก่อเกิดสลายไป
เเต่สายใยพันผูกยากจากกัน
ร้องตะโกนเรียกฟ้าท้าพาสู้
ไม่อยู่คู่พสุธาคำท้าฉัน
ให้ฟ้าผ่าลากชีวิตจบชีวัน
ไม่บากบั่นทนอยู่ผืนเเผ่นดิน
สุดหัวใจลึกล้ำยากบ่งบอก
เเม้นภายนอกเข้มเเข็งเเกร่งอย่างหิน
เเต่ภายในชอกช้ำเป็นอาจิณ
โอ้ชีวินเกิดมาเพื่อสิ่งใด
ขอเเสดงความเสียใจต่อเเม่ของเพื่อน
1 มิถุนายน 2547 18:32 น.
ล้านคำบรรยาย
หากหวังเเกร่งหวังเก่งเร่งฝึกฝน
เฝ้าเตือนตนหมั่นเพียรทั้งเขียนอ่าน
อันดวงดาวพราวฟ้าถ้าต้องการ
ก็ต้องหาญต่อสู้รู้ดำเนิน
อันคุณงามความดีที่ปรากฏ
ย่อมเกินพจน์รจนามาสรรเสริญ
อันคนทรามหยาบชั่วเกลือกกลั้วเดิน
ย่อมหยาบเกินกว่าคำระยำใด
อยู่ต้องยกเเผ่นดินสูงเเววยูงสร้าง
อย่างอยู่อย่างกาฝากเขาอยากไล่
อยู่ต้องสร้างชื่อเสียงให้เกรียงไกร
จารึกไว้ประเทศไทยนิรันดร์เทอญ
หน้าส่วนตัว
1247
