6 สิงหาคม 2547 18:15 น.
ล้านคำบรรยาย
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้ขึ้นไปดอยอินทนนท์ ที่จังหวัดเชียงใหม่ ในช่วงบ่ายของวันเสาร์ ผมก็ได้เดินทางศึกษาธรรมชาติอยู่ที่อ่างกา ขาออกจาก trail ก็ได้เห็นนกกินปลีหางยาวเขียว ( Green-tailed Sunbird ) ที่กำลังมุ่นกับการดื่มด่ำน้ำหวานของดอกไม้อยู่ ตรงพื้นดินมีหนอนตัวหนึ่งกำลังตั้งหน้าตั้งตาชอนไชอยู่ใต้ต้นไม้ เลยนึกถึงนิทานเรื่องหนึ่ง เลยนำแต่งบทกลอนดู
หนอนกับดอกไม้
นกดอมดมดื่มด่ำน้ำหวานหอม
ดอกไม้ยอมน้อมให้ไม่เเลเหลียว
เสริมสร้างสุขสานสัมพันธ์กันกลมเกลียว
ไม่เปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวอย่างเดียวดาย
เจ้าหนอนน้อยคอยเเนบชิดสนิทใกล้
เติมรักใส่ให้ดอกไม้ไม่ห่างหาย
เเม้นหึงหวงห่วงหาเเทบวอดวาย
พร้อมพลีกายหมายทนจนจำใจ
คืนวันวานกาลเวลาพาผันผ่าน
รติกาลยามค่ำคืนชวนหลับใหล
เเต่เเล้วนกโบยบินจากไม้ไป
ทิ้งเยื่อใยไมตรีที่มีมา
ดั่งคลื่นมาถาโถมโหมกระหน่ำ
กระเเทกซ้ำช้ำชอกทุกข์ทนหนา
ตนตรอมใจจากไปไม่ลีลา
ดอกงามตาเรืองอร่ามร่วงโรยลง
เจ้าหนอนน้อยที่รอรักร้องร่ำไห้
เมื่อดอกไม้เหี่ยวเเห้งเป็นผุยผง
สรรรพสิ่งทุกชีวิตไม่มั่นคง
ไม่ยืนยงดำรงอยู่ชั่วนีรันดร์
มันพลีกายหมายตายจากเพื่อคนรัก
คอยปกปักรักษาไม่เเปรผัน
เปลี่ยนเป็นซากอินทรีย์ที่ดีพลัน
ไม่นานวันดอกไม้ก็งอดงาม
6 สิงหาคม 2547 18:03 น.
ล้านคำบรรยาย
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้ขึ้นไปดอยอินทนนท์ ที่จังหวัดเชียงใหม่ ในช่วงบ่ายของวันเสาร์ ผมก็ได้เดินทางศึกษาธรรมชาติอยู่ที่อ่างกา ขาออกจาก trail ก็ได้เห็นนกกินปลีหางยาวเขียว ( Green-tailed Sunbird ) ที่กำลังมุ่นกับการดื่มด่ำน้ำหวานของดอกไม้อยู่ ตรงพื้นดินมีหนอนตัวหนึ่งกำลังตั้งหน้าตั้งตาชอนไชอยู่ใต้ต้นไม้ เลยนึกถึงนิทานเรื่องหนึ่ง เลยนำแต่งบทกลอนดู
หนอนกับดอกไม้
นกดอมดมดื่มด่ำน้ำหวานหอม ดอกไม้ยอมน้อมให้ไม่แลเหลียว
เสริมสร้างสุขสานสัมพันธ์กันกลมเกลียว ไม่เปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวอย่างเดียวดาย
เจ้าหนอนน้อยคอยแนบชิดสนิทใกล้ เติมรักใส่ให้ดอกไม้ไม่ห่างหาย แม้นหึงหวงห่วงหาแทบวอดวาย พร้อมพลีกายหมายทนจนจำใจ
คืนวันวานกาลเวลาพาผันผ่าน
รติกาลยามค่ำคืนชวนหลับไหล
แต่แล้วนกโบยบินจากไม้ไป
ทิ้งเยื่อใยไมตรีที่มีมา
ดั่งคลื่นมาถาโถมโหมกระหน่ำ กระแทกซ้ำช้ำชอกทุกข์ทนหนา
ตนตรอมใจจากไปไม่ลีลา
ดอกงามตาเรืองอร่ามร่วงโรยลง
เจ้าหนอนน้อยที่รอรักร้องร่ำไห้ เมื่อดอกไม้เหี่ยวแห้งเป็นผุยผง
สรรพสิ่งทุกชีวิตไม่มั่นคง
ไม่ยืนยงดำรงอยู่ชั่วนิรันดร์
มันพลีกายหมายตายจากเพื่อคนรัก
คอยปกปักรักษาไม่แปรผัน
เปลี่ยนเป็นซากอินทรีย์ที่ดีพลัน
ไม่นานวันดอกไม้ก็งอกงาม
3 มิถุนายน 2547 23:45 น.
ล้านคำบรรยาย
น้ำตานองคลอเคล้าเเทบใบหน้า
ลิขิตฟ้ากำหนดไว้ใครหยั่งเห็น
การตายจากพรากกันนั้นลำเค็ญ
ไม่อยู่เย็นเป็นสุขทุกข์สุดใจ
พยายามห้ามปรามในดวงจิต
นั่งเพ้อคิดจิตเพ้อฝันเศร้าเพียงไหน
อุ่นไอรักที่ก่อเกิดสลายไป
เเต่สายใยพันผูกยากจากกัน
ร้องตะโกนเรียกฟ้าท้าพาสู้
ไม่อยู่คู่พสุธาคำท้าฉัน
ให้ฟ้าผ่าลากชีวิตจบชีวัน
ไม่บากบั่นทนอยู่ผืนเเผ่นดิน
สุดหัวใจลึกล้ำยากบ่งบอก
เเม้นภายนอกเข้มเเข็งเเกร่งอย่างหิน
เเต่ภายในชอกช้ำเป็นอาจิณ
โอ้ชีวินเกิดมาเพื่อสิ่งใด
ขอเเสดงความเสียใจต่อเเม่ของเพื่อน
1 มิถุนายน 2547 18:32 น.
ล้านคำบรรยาย
หากหวังเเกร่งหวังเก่งเร่งฝึกฝน
เฝ้าเตือนตนหมั่นเพียรทั้งเขียนอ่าน
อันดวงดาวพราวฟ้าถ้าต้องการ
ก็ต้องหาญต่อสู้รู้ดำเนิน
อันคุณงามความดีที่ปรากฏ
ย่อมเกินพจน์รจนามาสรรเสริญ
อันคนทรามหยาบชั่วเกลือกกลั้วเดิน
ย่อมหยาบเกินกว่าคำระยำใด
อยู่ต้องยกเเผ่นดินสูงเเววยูงสร้าง
อย่างอยู่อย่างกาฝากเขาอยากไล่
อยู่ต้องสร้างชื่อเสียงให้เกรียงไกร
จารึกไว้ประเทศไทยนิรันดร์เทอญ
หน้าส่วนตัว
2119
