22 พฤษภาคม 2550 09:47 น.
"ล้น" ใจ
อยากมีเพื่อนยามเหงา
ก็ได้เจอแล้วที่บ้านกลอนไทย
ขอบคุณน่ะ ทุกกำลังใจ
ที่หลั่งไหลมาให้เรา
อยากแต่งกลอนรัก...ให้หลากหลาย
แต่ความหมายแฝงความอ่อนไหว
อยากนักที่จะเข้าใจ
เพราะประสบการณ์มิได้มี
อยากให้ใครคนนั่นได้อ่านเจอ
แม้ว่ากลอนที่แต่งอาจเพ้อเจ้อ และเพ้อฝัน
แต่อยากให้รู้ว่าในใจที่เพิ่มพูนทุกวัน
มีเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง...ทุกเรื่องราว
อยากเข้าใจในความรัก
อาจจะยากนัก..เพราะรักหลากหลายความหมาย
แม้ว่าตอนนี้อาจอยู่โดดเดี่ยวและเดียวดาย
แต่บทกลอนที่ได้จากบ้านกลอนไทย
ประทับ....ทุกคน
21 พฤษภาคม 2550 14:12 น.
"ล้น" ใจ
ดาวจ๋า....ฟ้าหม่นหมอง
เหมือนใจฉันที่เหม่อมอง..รอเธอกลับมาหา
ดาวมืด ฟ้าหมองหมดสวยในพริบตา
ใจชาชา..ก็ล่องลอยไปกับความมืดมน
เพราะใจช้ำช้ำ...ที่เคยโดนทำร้าย
กลับกลายมาเป็นความเศร้าหมอง
ใจละลาย..พร้อมความอ่อนแรงละล่อง
เรี่ยวแรงที่รัก...ใคร...ได้ไม่เหลือเลย
ดาวจ๋า ยังรอเวลาให้ฟ้าสดใส
ให้ดาวบนท้องฟ้าพร่างพราวเหมือนใจ
รอเวลา........
ที่ใครสักคนมารักกัน
19 พฤษภาคม 2550 13:30 น.
"ล้น" ใจ
ไม่คิดหวังว่าจะได้รักตอบ
แค่ได้ชอบ ได้รักเธอก็สุขใจ
ขอเป็นแค่คนห่างห่าง
แม้เธอไม่คิดสนใจ....
ไม่เป็นไร แค่ได้รักก็สุขใจเกินพอ
แต่อย่าเสือกไสไล่ส่งฉันไปไหน
ให้ยืนข้างข้างเป็นเพื่อนเธอ ยามท้อใจ
....ได้มั้ย....น่ะ คนดี....
ก็เพราะยังรักเธอนักหนา
ให้เวลาฉันได้แค่ไหน
....ขอหละกันเวลาที่รักเธอจนสิ้นลมหายใจ
เพราะยังไงฉันคนนี้ก็จะรักเธอ คนเดียว
16 พฤษภาคม 2550 16:35 น.
"ล้น" ใจ
ที่หายไปนานขนานนี้
ไม่รู้คนดี...หายไปไหน
ติดมาบ้างน่ะ นิดนึงก็ได้
ทำไมถึงปล่อยให้รอ.....จนท้อใจ
ไปแอบกิ๊กกะใครที่ไหน
โทรหาใครบ้างก็ไม่รู้
โทรติดต่อ.....กดทิ้ง ลบเบอร์
เมจเสจที่ส่งไปคงเก้อ....
เพราะเธอไม่เคยตอบกลับมา
แล้วจู่จู่เธอก็เดินเข้ามาหา
บอกคิดถึงทุกเวลาที่ห่างหาย
บอกรักมากมาย.....ใจหายน่าดู
แล้วนี่เหรอ.....คนรักกัน
ทำกับฉันเป็นตัวสำรองไปได้
ไม่เคยรู้ว่ายังรักเหมือนเดิมไหม
ไม่เคยมั่นคง...และมั่นใจ
เพราะยังไง๊ไงเธอทำตัวเหมือนเดิม
8 พฤษภาคม 2550 11:45 น.
"ล้น" ใจ
ลอยเขว้งขวางกลางทะเลใจ
ใครจะมาเข้าใจฉัน
คนจะถูกทิ้งลงอย่างลำพัง
ใครหนอจะมาช่วยปลอบโยน
อยากจะให้เป็นเธอ คนเดียวเท่านั้น
ที่นั่งอยู่กลางใจฉันไม่ว่าวันไหนไหน
คอยรับรู้ความเป็นไป
ไม่ว่าจะสุขทุกข์เพียงใด อยากให้เป็น
แต่คงเป็นได้แค่ฝันและเพ้อหา
อยากหลับตาลงนอน..แล้วหลับฝัน
ให้เรื่องราวเหล่านั้นที่คาดหวัง เป็นความจริง