6 กันยายน 2551 12:04 น.
ลูกเสือสำรอง
มองเห็นควันลอยเอื่อยขึ้นสู่เบื้องบน
คล้ายชีวิตคน
ไหลไปไม่มีวันหยุด
ยากที่จะฉุดรั้ง
ธรรมชาติได้แต่เฝ้าดู
มองดูอย่างเย็นชา
บังเอิญลมพัดผ่านมา
ควันสลายหายไปพร้อมสายลม
เหลือไว้เพียงกลิ่นให้สูดดม
นกน้อยชื่นชม
นี่หรือโลกกลมกลม
ที่จมอยู่ในหลุมดำ
6 กันยายน 2551 11:48 น.
ลูกเสือสำรอง
รีบเร่งเร็วรี่ที่จะไปยังจุดหมาย
ระยะทางยังคงอีกยาวไกล
ถึงอย่างไรก็มาได้ครึ่งทาง
บางครั้งคิดย้อนกลับไปกลับมา
วกวนสับสนหลงทางอยู่ในเขาวงกต
หยุดพยายามคว้าความฝัน
วันนั้นคงจะถึงในสักวัน
เมื่อฝนตกพัดผ่านลมหนาว
แดดเผาไหม้ร้อนแรงหมดสิ้นกำลัง
ใบหน้าอันหมองคล้ำกรากกรำ
มีในความทรงจำทุกเวลา
ชีวิตที่เกิดย่อมมีดับเลิกสงสัย
อวัยวะที่สำคัญคือรูตูด
มันสามารถดูดความบริสุทธิ์
แล้วฉุดรั้งของเสียออกมา
แท้จริงแล้วเป้าหมายคืออะไร
เกิดแก่เจ็บตายคือเพื่อนแท้
แต่ย่อมพ่ายแพ้อารมณ์ของตัวตน
ในที่สุดเวลาเดินไปไม่หยุดพัก
เสียงเตือนดังขึ้นกังวาน
จิตวิญญาณกู่ก้องขับขาน
เพื่อประจานความเน่าเฟะ
ชีวิตเละเทะ
ทั้งหมดที่พ้นผ่าน
เศษเสี้ยวของประสบการณ์
หน้าส่วนตัว
957
