13 เมษายน 2546 21:48 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
รู้ดีว่ามีแฟนขี้หึง
ไม่ชอบให้ฉันไปหวานซึ้งกับคนไหน
ที่ผ่านมา ฉันก็ไม่เคยนอกใจ
มาวันนี้ ไม่รู้เธอเป็นไร อารมณ์ไม่ค่อยดี
เธอหาว่าฉันออดอ้อน
ใช้สายตาวิงวอน กับคนโน้น คนนี้
อยากเลิกก็บอกมา เธอทำสายตาไม่ใยดี
ขอโทษนะ ฉันไปทำท่าที อย่างนั้นอย่างนี้ ตั้งแต่เมื่อไร
หรือว่าเธอหมดรัก
ไม่กล้าบอกลา กลัวฉันอาย เพราะ อกหัก อย่างนั้นใช่ไหม
พอเถอะ พอซะที หยุดหาเรื่องกันอย่างนี้ให้ช้ำใจ
ฉันรู้ดีว่าเธอต้องการอะไร ฉันจะไปเอง
ต่อจากนี้ เธออย่าลำบาก
ฉันไม่ได้ทำตัวยุ่งยาก หรืออวดเก่ง
ที่ผ่านมา แค่รักเธอ เท่านั้นเอง
ต่อไปนี้ คงแค่วังเวง ในหัวใจ
ถ้าเขาดีกว่าฉัน
ก็ไปซะ ไปจากกัน ฉันรับได้
ส่วนฉันคนนี้ ขอรักเธอคนดีตลอดไป
แต่เธอช่วยบอกกันตรงๆได้ไหม อย่ามาหาเรื่องให้ปวดใจอีกเลย
13 เมษายน 2546 21:35 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เธอคงคิดว่าฉันหายหน้า
ไม่โทรมาพูดจาเหมือนคราก่อน
อยากให้เข้าใจนะ ฉันน่ะรักเธอแน่นอน
กลัวว่าเธอจะงอน ไม่เชื่อใจ
ก็แหม... แบบว่ามันฉุกเฉิน
วันก่อนที่คุยกับเธอเพลินน่ะ รู้ไหม
มือถือหมดเงิน อยากโทรหาเหลือเกิน ต้องตัดใจ
กลัวเธอจะคิดมากไปใหญ่ ไม่เชื่อใจกัน
ฉันไม่ได้มีคนอื่น
ยังคิดถึงเธอทุกวันคืน เหมือนก่อนนั้น
แต่คนมันบ้านไกล ได้แต่ส่งใจหากัน
ยังมั่นคง ไม่ไหวหวั่น แม้วันใด
วันนี้เราต้องไกลห่าง
ฉันเองก็อ้างว้าง แต่ต้องปล่อยวางให้ได้
ยังรักเธอเสมอมา เธอยังมีค่าในหัวใจ
หมดปัญญาโทรหาเธอแล้วรู้ไหม จนใจจริงๆ
12 เมษายน 2546 21:19 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ไม่รู้เวรกรรม อะไร
ดันมารัก คนหลายใจ หลายใบหน้า
ปลิ้นปล้อน กลิ้งกลอก หลอกให้หลงวาจา
เจ็บจนเป็นเรื่องธรรมดา แล้วหัวใจ
เห็นสาวก็เข้าหลี
ฉันซักไซ้ แต่ละที ก็เปล่า, ไม่ใช่
พอจับได้คาตา พ่อก็ลื่นมา ลื่นไป
ถามจริง? เป็นสบู่รึไง ถึงลื่นได้ ลื่นดี
เลยถือว่าเป็นกรรมเก่า
ต้องมารัก คนงี่เง่า ในชาตินี้
ไม่รู้เป็นอะไร เธอร้ายเท่าไหร่ ก็เปลี่ยนใจไม่ได้ซักที
หลงรักสบู่ เข้าแล้วทำไงดี ถอนตัวตอนนี้ คงไม่ทัน
12 เมษายน 2546 20:59 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
สักครั้งหนึ่ง พึงประจักษ์ ตระหนักไหม
เพราะเหตุใด ใคร่ครวญคิด สักนิดท่าน
กาแฟร้อน ป้อนเข้าปาก ยากจะทาน
แต่คนมัก จักโปรดปราน ทานเข้าไป
นั่นเป็นเพราะ รสเหมาะลิ้น กลิ่นหอมหวาน
แม้องศา พาสะท้าน ก็ทานได้
โอชารส ซดคล่องคอ พอฉ่ำใจ
ดั่งเรื่องรัก มักเป็นไซร้ ไม่ต่างกัน
คิดจักรู้ ดูจักเห็น เป็นเรื่องเศร้า
รักปวดร้าว หมาวเหน็บใจ ไม่เคยหวั่น
พร้อมเผชิญ เดินเข้าหา กล้าประชัน
ขอได้รัก สักเท่านั้น ไม่สั่นคลอน
ยกมาเล่า กล่าวประเด็น ให้เห็นแจ้ง
ดูแปลกนัก รักรุนแรง เมื่อแผลงศร
หยิบกาแฟ แปรมาเปรียบ เทียบเป็นกลอน
กาแฟร้อน สะท้อนรัก ประจักษ์จริง
12 เมษายน 2546 20:51 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
มีใจอยู่หนึ่งดวง
ทั้งห่วง ทั้งหวง เก็บเอาไว้
คอยเฝ้าระแวง กลัวใครมาแย่งเอาไป
อย่านะ! ไม่ให้ ของใครก็ของมัน
ก็เธอแหละหัวขโมย
ชอบย่องมากอบ มาโกย หัวใจฉัน
กี่ครั้งแล้ว ที่ฉันหลงแกว ไม่รู้ทัน
เธอเกือบเอาใจไปบด ไปหั่น เพื่อทำลาย
หยุดเลยคนผีทะเล
คิดจะเอาใจไปประดับความโก้เก๋ ยอมไม่ได้
เกลียดนัก พวกย่องเบา ชอบเฝ้าขโมยใจ
นี่แน่ะ!! นี่แน่ะ!! บอกว่าอย่าเอาไป ของตัวเองไม่มีรึไง รึว่าใจพิการ
Lovers
0 คน เลิฟลูกเป็ดขี้เหร่
หน้าส่วนตัว
647
