10 เมษายน 2546 21:15 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
วันนี้ฉันร้องไห้
เปล่า ไม่ได้เสียใจ แค่หวั่นไหวเท่านั้น
แค่เสียดายวันเวลา เลยเสียน้ำตากับความผูกพัน
อยู่ดี-ดีก็ใจสั่น ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
พรุ่งนี้ คงไม่มีเธอ
แค่คิด น้ำตาก็นองเอ่อ เกินห้ามไหว
ไม่กล้าเรียกร้อง ให้เธอหันมามองหรือเห็นใจ
คงต้องปล่อยเธอจากไป คงต้องตัดใจบอกลา
แม้ความรู้สึกยังคั่งค้าง
จะปล่อยเธอไปตามทางเลยดีกว่า
วันใด คิดถึงกัน หากเธอยังไม่ลืมฉัน ก็กลับมา
พร้อมยิ้มรับเธอทุกเวลา แม้น้ำตาจะท่วมใจ
แม้เราไม่ได้ใช้คำว่ารัก
แต่ เพื่อน ยังไม่แตกหัก ยังอยู่ได้
พร้อมเป็นเพื่อนเธอ แม้ว่าเธอไม่ต้องการเท่าไร
ต่อจากนี้ ขอให้จำไว้ เธอจะเป็นเพื่อนรักฉันตลอดไป แม้เธอจะวางมันทิ้งไว้.... ก็ตาม
9 เมษายน 2546 21:48 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ตลอดเวลาที่ผ่านมา
ฉันรับรู้ดีว่า สูญเปล่า ลงเท่านั้น
ความรักที่รวมใจ กำลังเปลี่ยนไป ไม่มีวัน
คงยากที่จะประคองฝัน ที่ผ่านกันมา
ผลลัพธ์ของเธอกับฉัน
ฝืนไปก็เท่านั้น มันไร้ค่า
เราเข้ากันไม่ได้ เราเปลี่ยนไปตามเวลา
เธอต้องเดินไปข้างหน้า บอกอำลาแล้วจากไป
ก็ไม่เคยคิด
ที่จะรั้งเธอเลยซักนิด ทำไม่ได้
เมื่อคนไม่ต้องการ จะรั้ง จะต้าน อยู๋ทำไม
ฉันเองก็ปวดใจ แต่ไม่เป็นไร อย่าห่วงกัน
ก็ดีใจกับที่ผ่านมา
เธอสอนให้เรียนรู้ว่า คนอย่างฉัน
มีหัวใจ และรักใคร เป็นเหมือนกัน
ขอบคุณที่ทำให้ฉันมีวันนั้น วันที่ไม่มีวันหวนคืน
ความรักที่เธอเคยให้
ฉันจะเก็บมันเอาไว้ ทั้งยามหลับ ยามตื่น
ครั้งหนึ่ง ฉันเคยมีรัก หัวใจประจักษ์ หยัดยืน
แม้เธอจะไป ไม่หวนคืน ฉันยินดี หยิบยื่น ให้เธอไป
9 เมษายน 2546 16:52 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
อย่ามองอย่างนั้น
อย่ามาจ้องฉัน อย่าแกล้งกันได้ไหม
มือไม้มันสั่น เต้นตึงตังแล้วหัวใจ
ปวดหัว ตัวร้อน เป็นไข้ เก็บอาการไม่ได้ซะที
เลิกมองได้แล้ว
ใจน่ะ มันแป้ว ป่วนแล้วครั้งนี้
หน้าซีด ใจสั่น หวั่น-หวั่น บรรยากาศไม่ดี
เหงื่อแตกแล้ว เลิกซะที ป่นปี้ที่หัวใจ
แน่ะ ยังจะมองอีก
แล้วฉันจะหลบหลีก ไปทางไหน
มองได้มองดี เลิกซะที ฉันหวั่นใจ
เปล่าหรอก ไม่ได้อาย แค่รับไม่ได้เท่านั้นเอง
ยังอีก ยังจะมอง
ขอร้องนะ ขอร้อง ทำใจไม่เก่ง
ไม่ได้เขิน ไม่ได้อาย อ่ะ บอกก็ได้ คนกันเอง
ที่ฉันสั่น เพราะฉันกลัว ฉันเกรง เห็นหน้าเธอแล้ววังเวง สยองใจ
9 เมษายน 2546 16:05 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ได้ข่าวว่ารวยมาก
เอาใจไปฝาก กับคนโน่นคนนั้น
ดูเธอมานาน เห็นเธอหวานกับหญิงร้อยพัน
เอาใจแจกจ่ายให้กับชาวบ้าน เห็นแล้วห่วงใย
ไม่อยากให้ใครโดนหลอก
กับคำพูดที่เธอพร่ำบอก คนไหน-ไหน
ขอร้องเถอะนะ หยุดสะที นิสัยไม่ดี ชอบโปรยใจ
คำว่า บาปกรรม รู้จักไหม กลับใจเสียที
เห็นผู้หญิงมาร้องไห้
ฉันเองต้องตัดใจแล้วคราวนี้
ต้องเปลี่ยนแปลงเธอ ทำให้เธอสำนึกซะที
อย่าเผลอนะคนดี ฉันคนนี้ จะปฏิบัติการขโมยใจ
ขโมยมาซะเลย จะได้ไม่ทำร้ายผู้หญิงคนอื่นอีก หุหุ ขโมยซะ ๕๕๕๕
9 เมษายน 2546 15:21 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เพื่อนหาว่าฉัน เฉิ่ม บื้อ
ทำตัวใสซื่อ ไม่รู้ดีรู้ร้าย
มีคนมาจีบ ก็รีบปฏิเสธเขาไป
อยากขึ้นคานรึไง ผิดใช่ไหมที่ฉันเป็น
ก็ไม่ชอบนี่นา
จะให้เต้นแร้งเต้นกา บ้า! เดี๋ยวใครมาเห็น
อายนะ จะให้เปลี่ยนตัวเองอย่างที่เคยเป็น
เพื่อให้ผู้ชายมารักเล่นๆ ไม่เห็นจะมัน
ก็อยากเป็นเราอย่างนี้
ไม่มีแฟนสิดี นี่แหละสไตล์ฉัน
ไม่ขอเป็นมือกาว หลอกผู้ชายหล่อ สูง ยาว มากักกัน
อยากเป็นแค่ตัวฉัน ซื่อบื้อไปวันๆ ไม่ปวดใจ
เห็นคนมีความรัก
แล้วต้องอกหัก ร้องไห้ ฟูมฟายไปใหญ่
อย่าละกัน ไม่อยากเป็นอย่างคนพวกนั้น ฉันกลัวใจ
พอเหอะ มือกาว มือไก่ รับไม่ไหว ไม่ขอเป็น