18 มีนาคม 2546 21:51 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
นึกจะลาเธอก็ลา
เห็นฉันเป็นของผ่านตา สิถ้างั้น
นึกจะรักก็กลับมา ทำบ้าอะไรกัน
ทำเหมือนไร้ความสำคัญ หลอกกันสิ้นดี
กลับมาหา มาพูดดีด้วย
เห็นว่าฉันมันของกล้วย สิแบบนี้
นึกจะมาก็มา นึกจะลาก็ไม่ใยดี
ขอโทษนะคะคุณพี่ที่นี่!!! ไม่ใช่สถานีหัวใจ
18 มีนาคม 2546 17:29 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ตลอดมาที่ฉันยิ้มแย้ม
ไปหน้าที่ถูกแต่งแต้มด้วยสีสัน
ก็คงเพราะมีเธอเข้ามาผูกพัน
เพราะเธอดีออกอย่างนั้น ฉันเลยไม่เสียใจ
แล้ววันนี้เธอมาบอกลา
เธอคิดว่าฉันจะไม่เสียน้ำตาเหมือนผู้หญิงคนไหน
มีหรือ? ที่ฉันคนนี้จะโศกเศร้าเสียใจ
มันคงเป็นไปไม่ได้ ที่ฉันจะร้องไห้เพราะเธอ
ฉันแค่อยากให้เธอคิดใหม่
ไม่ว่าผู้หญิงคนไหน เขาก็มีหัวใจเหมือนกันเสมอ
ลองคนที่รักมาบอกลา ขนาดหมายังไม่อาจกลั้นน้ำตาเลยเธอ
นี่ไง น้ำตาที่นองเอ่อ...เป็นไปได้หรือยังเธอ ถ้าฉันจะเสียใจ
..๐ บางครั้งการที่เราไม่แสดงออก ว่าเรารู้สึกเจ็บแค่ไหน เขาคนนั้นก็คงไม่รู้ใช่ไหม ว่าเราก็เสียใจเป็นเหมือนกัน
17 มีนาคม 2546 20:51 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เธอบอกว่าฉันก้าวร้าว
พูดจางี่เง่าไม่เอาไหน
คำหวาน-หวาน ถ้อยคำประทับใจ
ฉันไม่เคยพูดตามใจเธอต้องการ
เธอเลยมาขอร้องฉัน
บอกว่าถ้ารักกันให้พูดจาหวาน-หวาน
เบื่อซะจริง เซ้าซี้เหมือนผู้หญิง น่ารำคาญ
อ่ะ พูดก็ได้ น้ำตาล หวานพอรึยัง
17 มีนาคม 2546 17:52 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ก็รู้ดีที่เธอไม่รักฉัน
เรื่องระหว่างกันคงไม่มีวันเป็นไปได้
เธอมีคนที่เธอรักหมดทั้งใจ
แต่ก็ยังรักเธอได้ยินไหม...ยังรักเธอ
อย่ามาห้ามกันอีกเลยได้ไหม
มันยากจะตัดใจจากคนที่พร้ำเพ้อ
รักคนอื่นไม่เป็นนอกจากคนนี้ที่ได้เจอ
เพราะยากจะตัดใจจากเธอ...ยากจะตัดเธอจากใจ
17 มีนาคม 2546 16:51 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เมื่อฉันได้มาเจอเธอ
เราต่างรับรู้อยู่เสมอ ถึงความเจ็บช้ำ
รอยร้าวในรักที่ปักหลักกับความทรงจำ
บวกน้ำตาที่ชะล้างความด่างดำ ของหัวใจ
เมื่อเจ็บมาเจอเจ็บอย่างนี้
รับรู้ด้วยใจที่มี เราคงเข้ากันได้
รอยร้าวที่เคยรักฝากฟูมฟักด้วยหัวใจ
เพราะเราต่างต้องการใคร เข้าใจกัน
หัวใจที่ขาดหาย
ที่นับชิ้นส่วนได้เพียงครึ่งเท่านั้น
ฝากต่อให้เต็มใจด้วยสายใยความผูกพัน
ด้วยสัญญาในรักมั่น จะไม่เจ็บอย่างวันนั้นที่ผ่านมา
เรามาช่วยกันประคองรัก
ให้แน่นให้หนักจนวันหน้า
อยากให้เธอเชื่อใจฉันเหมือนที่ฉันเชื่อใจตลอดมา
แล้วช่วยกันลบความทรงจำที่ค้างคา เจ็บ..และน้ำตา ให้จางไป
อาจไม่โดนใจ ลูกเป็ดทำได้แค่นี้แหละค่ะ