12 กุมภาพันธ์ 2546 21:06 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ศุกร์สิบสี่ มีสนุก ไปทั่วหน้า
ทั้งสาวหนุ่ม ชุ่มชีวา กว่าวันไหน
ต่างตื่นเต้น ตื่นตา วาเลนไทน์
ของกำนัล ดอกไม้ และตุ๊กตา
คงลืมไป วันสำคัญ อีกวันหนึ่ง
วันที่ซึ่งมีความหมาย และคุณค่า
16 นี้ วันดี มาฆบูชา
แต่คนเรา กับเมินค่าไม่ใส่ใจ
อิทธิพลต่างชาติเข้ามาแทรก
เราคนไทยเลยตื่นแตก กับของใหม่
วันสำคัญ มั่นคุณค่า ประชาไทย
อนาคต ต่อๆไป คงไม่มี
ไม่ค่อยเพราะนะ แต่งสดอ่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2546 22:08 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ชาย-เราต่างกันทั้งท่วงท่าและนิสัย
หญิง-ทะเลาะกันอยู่ร่ำไป เมื่อเจอหน้า
ชาย-ฉันเป็นคนไม่ตรงต่อเวลา
หญิง-แต่ฉันมาก่อนเวลา 15 นาที
ชาย-ทุกเวลาที่ฉันว่า ไปทางซ้าย
หญิง- แต่ฉันว่าขวาไปง่าย กว่ากันนี่
ชาย-ฉันมีนิสัยโมโห ชอบท้าชอบตี
หญิง- รักความสงบนั่นแหละดี จะทำไม
เราสองคนต่างกันในทุกอย่าง
ผสมผสานจนเป็นกลาง กลมกลืนกันได้
ความรักเริ่มก่อ ความต่างถักทอเป็นเยื่อใย
จะเปรียบก็เหมือนเรือ กับพาย ที่เข้ากัน
มีส้อม ก็มีช้อน อยู่เป็นคู่
ความต่างจึงน่าดู มีสีสัน
ด้วยเหตุนี้ คือนิยาม ความสัมพันธ์
ฉันกับเธอ เรารักกัน เพราะฉันใด
7 กุมภาพันธ์ 2546 21:06 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ในเมื่อตอนนี้มันไม่ใช่ฉัน
คนที่เธอต้องการ กลับเป็นเขา
ก็เลิกหลอกกันสักที ว่าเรายังมีเรา
เพราะใจเธอไม่อยากรับ ไม่อยากเอาอีกต่อไป
ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเจ็บปวด
แค่การทรมานร้าวรวด ฉันทนได้
ให้เจ็บกว่านี้ ยังดีกว่าฝืนตัวฝืนใจ
ทนคบกันคนที่หมดรักต่อไปให้ทรมาน
หากเรื่องของเราจบลง
ความสัมพันธ์กับคนที่เธอหลง คงเริ่มสาน
ความห่วงใยที่เธอมี ทิ้งไว้ตรงนี้ ฉันไม่ต้องการ
ส่วนคนๆนี้ที่ร้าวราน ขอจากไปพร้อมความทรมานที่เต็มใจ
3 กุมภาพันธ์ 2546 21:11 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ขอหอมหน่อยจะได้ไหม
นะ เถอะนะ ขอทำตามใจที่พร่ำร้อง
แอบมองเธอร่ำไป ได้แต่แอบมอง
กับใจที่คับข้อง เฝ้ามองแต่เธอ
ขอหอมนิดเดียวจะเป็นไรไป
นะ นิดเดียว ถ้าไม่ให้ จะไม่ใจร้ายเกินไปเหรอ
แค่ครั้งเดียวเท่านั้น นะ นะ ขอร้องล่ะเธอ
คือ..จะเอาไปทำสลัด จานเบ้อเร้อ กลัวท้องจะเก้อเพราะอยากทาน
2 กุมภาพันธ์ 2546 19:03 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
จากที่เคยรักกันมาดิบดี
ฉันกลับกลายเป็นคนที่ไม่มีค่า
โง่งมงายรักเธอไม่ลืมหูลืมตา
ถูกเธอตอกกลับมาอย่างปวดใจ
คิดจะทิ้งก็ทิ้งฉัน
เหตุผลที่เคยรักกันเพราะฉันโง่และง่าย
ซึ่งเลยคราวนี้ คนที่แสนดี ที่ฉันมอบใจ
แต่เธออยากรู้เหตุผลไหม...
ที่ฉันโง่และง่าย เพราะติดเชื้อควายจากเธอ