13 พฤศจิกายน 2545 21:12 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ค่อยๆใส่น้ำตาลลงไปนิด
ค่อยๆใส่ความใกล้ชิดไปอีกหน่อย
ค่อยๆเคี่ยวที่ละน้อยละน้อย
ทำหัวใจให้อร่อยไว้คอยเธอ
รีบๆแวะมาชิมละกัน
เก็บใจไว้นานวัน กลัวใจคอยเก้อ
ต้องรีบแอบไว้ไม่ให้มดมาเจอ
รอ ร๊อ รอ แต่เธอ อยากให้เธอได้ชิม
13 พฤศจิกายน 2545 21:08 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
วันนี้เป็นวันสำคัญ
เป็นวันพิเศษกว่าทุกวัน ไม่ว่าวันไหน
เป็นวันดี วันที่ไม่มีปฏิทินใดใด
ที่จะสามารถบ่งบอกได้ ถึงความสำคัญ
ไม่ใช่วันที่โลกหยุดหมุน
ไม่ใช่วันรำลึกพระคุณหรือเกิดวิกฤตการณ์พลิกผัน
ไม่ใช่วันที่โลกสร้างมา ให้เห็นค่าพร้อมกัน
จะมีก็เพียงเธอกับฉัน สองคนเท่านั้นที่เข้าใจ
วันนี้เป็นวันของความรู้สึก
วันที่ฉันไม่เคยนึก ว่าจะเกิดขึ้นได้
วันที่ใจสั่งมา วันที่ฟ้าเป็นใจ
วันนี้ ฉันรู้ว่ารักใคร..ฉันรักเธอ
อยากให้เธอได้ชิม
13 พฤศจิกายน 2545 21:01 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ฉันก็ยังคงอยู่ตรงนี้
ยืนอยู่ข้างหลังเธอคนดี คนที่ไม่รักฉัน
เธอมีเขาข้างกาย ก็ยังแอบบอกรักเธอในใจทุกวัน
แต่เพราะเธอปิดกั้นกัน เธอจึงไม่มีวันเข้าใจ
เพราะเธอมองข้ามความรู้สึก
ความรักลึก-ลึก ที่ฉันยื่นให้
ต่อให้บอกรักเธอซ้ำๆ ทุกวัน ทุกลมหายใจ
ก็คงไม่มีความหมายเท่าไหร่ เพราะใจเธอคงไม่ได้ยิน
13 พฤศจิกายน 2545 20:59 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เธอยังจำวันนั้นได้ไหม
วันที่เธอจากไป เพราะหมดรักฉัน
เธอบอกว่าเราไม่มีอะไรให้คุยกัน
คำพูดเธอกรีดใจฉันปวดลึกอยู่ข้างใน
แล้ววันนี้เธอก็กลับมา
เธออ้อนวอนกับฉันว่า อยากให้เริ่มกันใหม่
ชีวิตฉันแหลกไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อเธอจากไกล
และวันนี้จะให้ฉันบูรณะปฏิสังขรณ์ใจ คงไม่ทัน
เธอคงเข้าใจใช่ไหม
ว่าเพราะใครล่ะ เพราะใคร ที่ทำร้ายฉัน
หมดสิ้นไปแล้วนะ กับความรักที่จะให้กัน
เหลือเพียงผงธุลีของใจเท่านั้น เธอคงไม่เห็นค่าของมันซักเท่าไร
3 พฤศจิกายน 2545 15:26 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
หลับให้สบายเถอะนะ คนดีของฉัน
ลืมเรื่องของวานวัน เธอลืมมันได้ไหม
ฉันไม่อยากรู้หรอกนะ ว่าเธอเคยรักใคร
แค่วันนี้ ฉันเชื่อหัวใจ ว่ารักเธอ
อดีตปวดร้าว ลืมมันก่อน
คนที่ทำเธอร้าวรอน ทำเธอพร่ำเพ้อ
รู้แค่เพียง ฉันมั่นใจ ว่ารักเธอ
แม้น้ำตาจะยังล้นเอ่อ..ฉันอยากให้เธอเชื่อใจ