30 เมษายน 2546 21:03 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
หากดวงจิต คิดถึงกัน จนหวั่นไหว
หากยามใด ปวดร้าว หนาวจนสั่น
ให้เธอลอง มองฟ้า เรียกหาจันทร์
ด้วยรักมั่น ฉันจะเป็น เช่นจันทรา
จะมองเธอ จากตรงนี้ ไม่มีห่าง
ยามอ้างว้าง ร้างไกล ใจห่วงหา
ยังยืนยัน ฉันรักเธอ เสมอมา
เรามีกัน ทุกเวลา แม้ฟ้าไกล
หากฟ้ามืด มองไป ไร้จันทร์เจ้า
ขอเพียงเธอ อย่าปวดร้าว เข้าใจไหม
แม้เมฆหมอก บดบัง พรางหัวใจ
ฉันยังอยู่ ยังห่วงใย แม้ไกลกัน
ให้เธอเทียบ เปรียบฉัน จันทร์บนฟ้า
ที่มั่นคง ดำรงค่า สัญญามั่น
เพียงวันใด อ่อนล้า เรียกหากัน
เธอจะพบ ประสบฉัน จันทร์ของเธอ
^^ความรักจากใจฉัน เป็นเหมือนพระจันทร์ดวงนั้นที่ยังเต็มดวง^^
24 เมษายน 2546 21:13 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ที่ว่าจะรัก จะห่วงใย
พูดออกมาได้ไง คำ-คำนั้น
จะดูแลหัวใจ ไม่ทิ้งกัน
คำพูดคงไม่สำคัญ เท่ากับใจ
วาจาไม่ตรงกับปาก
ฉันคงทำใจยาก จะเชื่อได้
คำสัญญิง สัญญา เอากลับไป
สัญญาแต่ปากทำไม ในเมื่อใจ ไม่เคยสัญญา
22 เมษายน 2546 21:49 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
วันนี้ที่ฉันกลับมา
แค่รู้สึกว่า รักไร้ค่า ก็เท่านั้น
ความรักที่วาดไว้ มันกลับพังทลายลงทันควัน
ฉันแค่ตั้งหลัก ตั้งตัวไม่ทัน จึงกลับมา
ก็รู้ว่าเธอหมดใจ
ความรักที่ฉันให้ไป มันไร้ค่า
ใจเราไม่ตรงกัน มันเป็นเรื่องธรรมดา
แต่ที่ฉันกลับมา แค่ต้องการให้เธอย้ำว่า เพราะอะไร
อยากให้เธอช่วยตอกย้ำฉัน
ว่าความรักที่เราเฝ้าฝัน มันเป็นไปไม่ได้
มันจบลงแล้ว เรื่องจริงคือ ไม่มีวี่แววฟื้นคืนใจ
ย้ำให้ใจฉันพังลงเลยได้ไหม จะได้ตายๆไปซะที
จบแล้วจริงๆใช่ไหม ช่วยพูดยืนยันได้ไหมเธอ
ช่วยทำให้ใจที่ล้า มันกลายเป็นแตกสลาย
ตอกย้ำให้ฟังอีกที จบแล้วจริงๆใช่ไหม ช่วยทำให้คนที่ค้างคาใจได้ยอมรับเรื่องจริง
21 เมษายน 2546 22:31 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
อยากส่งความคิดถึงไปให้
คิดจะฝากไปรษณีย์ไป แต่กลัวไม่ถึง
ความรักยังคงมั่น อยากยืนยัน มั่นตราตรึง
อยากส่งความหวานซึ้งให้คนไกล
แต่กลัวมันตกหล่น
กลัวมีคน แย่งเอาไปได้
วันนี้เลยส่งไปทางสายไฟ
เอานิ้วแหย่ แล้วจะรู้ว่าฉันคิดถึงแค่ไหน แหย่เข้าไปก็รู้เอง
13 เมษายน 2546 22:06 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
นอนเอนทับหญ้า
สายตาเหม่อฟ้า หลับตาวาดฝัน
ก้อนเมฆสีขาว เหมือนเก่า เหมือนทุกวัน
รู้สึกเหงา เงียบและงัน เมื่อมองไป
อยากให้ท้องฟ้าเป็นสีส้ม
ปั้นก้อนเมฆ ก้อนกลม-กลม ถ้าทำได้
อยากให้นกมีสีรุ้ง เหาะพุ่งบนฟ้าไกล
อยากให้มีบันได ไว้ไต่ไปหาพระจันทร์
อยากให้ต้นหญ้าพูดได้
แล้วยิ้มทักทาย เอาอกเอาใจฉัน
อยากให้ก้อนดิน เป็นสีขาวพราวพรรณ
แต่ก็ได้แค่ฝัน เท่านั้นเรื่อยมา
ความจริงที่เป็นอยู่
ก็ได้แค่เหม่อดู ไปบนฟ้า
ฟ้ากว้างก็ฟ้าเก่า ช่างเงียบเหงาในสายตา
จะไปเปลี่ยนแปลงหรือเพิ่มค่า คงรู้ดีว่า ไม่มีวัน
ก็เหมือนคนบนฟ้า จะไปเปลี่ยนแปลง หรือฝันให้เขาลงมาหา คงไม่มีวัน
Lovers
0 คน เลิฟลูกเป็ดขี้เหร่
หน้าส่วนตัว
1959
