17 พฤษภาคม 2546 17:27 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
see a sun ตะวันฉาย บ่ายกว่า-กว่า
มอง window โอ้ดวงตา ล้าหมดหวัง
อยาก tell you ให้รู้ซึ้ง คิดถึงจัง
but you have คนแนบนั่ง อยู่กลางใจ
a water เอ่อไหล เต็มใบหน้า
แหงนขึ้นดู หมู่ stars แต้มฟ้าใส
แสนแท้ท้อ no body ที่ห่วงใย
เพราะ someone ที่ฝันใฝ่ ได้ลืมกัน
I love you..you dont know. โถ่ที่รัก
ใจร้ายนัก in my hearth ต้องหวาดหวั่น
อยากจะรู้ What you think? สิ่งสำคัญ
You so good!! ที่พูดนั้น มันยังไง
คิดจะลา อย่าsay ให้เท่นัก
เธอไม่รัก จัก really ดีกว่าไหม
Talk วกวน ฉันคนนี้ ดีเกินไป
You not love อยากฟังใหม่ จากใจเธอ
9 พฤษภาคม 2546 21:35 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ขาว..-- เห็นเธอซึม ขรึมไป ใจจึงห่วง
ดำ..--แค่นอนดึก นึกง่วง อย่าห่วงฉัน
ขาว..--มีปัญหา แล้วทำไม ไม่บอกกัน
ดำ..--คงแก้ได้ ในเร็ววัน ฉันมั่นใจ
ขาว..--คิดเผชิญ เดินอ้างว้าง กลางโลกนี้
ขอร้องล่ะ อย่าอวดดี จะได้ไหม
เมื่อเธอล้ม จมทุกข์ ลุกอย่างไร
หากขาดคน ประคองไหล่ ไปพร้อมเธอ
ดำ..--ไม่อยากพึ่ง ดึงใคร ให้ร่วมเจ็บ
แม้หนาวเหน็บ จะเก็บไว้ ได้เสมอ
ถึงหวาดกลัว หัวใจ ไม่กล้าเจอ
จะไม่เกี่ยง เพียงเธอ เป็นแรงใจ
ดำ..--แม้หน้าตา ควาทุกข์เศร้า เราไม่เห็น
ขาว..--มั่วนั่งช้ำ ลำเค็ญ คงเห็นได้
ดำ..--มัวแต่ท้อ รอโอกาส วาดหวังใจ
ขาว..--จับมือฉัน มั่นไว้ ไปพร้อมกัน
ดำ + ขาว..--คนทางนี้ มีหัวใจ ไว้เคียงข้าง
ยามเหว่ว้า อ้างว้าง ช่วยสร้างฝัน
เพียงมั่นใจ ในวันนี้ เรามีกัน
ล้านปัญหา นานาพัน ย่อมผันแปร
6 พฤษภาคม 2546 21:43 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
บอกว่ารัก สักล้านคำ ยังทำได้
แต่รู้ดี ว่าเปล่าไร้ ไม่มีหวัง
รักที่สร้าง ปูทางใจ ไม่จีรัง
ยากหวนคืน ฝืนความหลัง ยับยั้งใจ
เมื่อพฤกษา มาเปลี่ยนแปร แก้ลำต้น
อยากองอาจ ผงาดตน ด้วยต้นใหม่
จึงถึงครา กำจัด สลัดใบ
หล่นปลิวเปล่า อย่างร้าวไหว ไปตามลม
ธรรมชาติ อาจโหดร้าย เกินไปนัก
สร้างด้วยรัก มักทำลาย ให้ขื่นขม
เห็นคนดี มีใบใหม่ ไว้ชื่นชม
ยิ่งเหน็บหนาว ร้าวระบม ตรมหัวใจ
อยากร่วมเคียง เพียงใด ในตอนนี้
จักหักห้าม ปรามฤดี ที่หวั่นไหว
ต้องตอกย้ำ พร่ำวจี เธอมีใคร
แค่คนที่ เขาทิ้งไว้ ไม่รักกัน
ลมหายใจ เข้าออก บ่งบอกชัด
จะผูกมัด เธอทำไม ให้ไหวหวั่น
อยากวิงวอน ป้อนคำหวาน สักล้านพัน
คงได้เพียง แค่นอนฝัน ทุกวันคืน
2 พฤษภาคม 2546 21:20 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ยืนนับดาว พราวฟ้า น้ำตาหลั่ง
เมื่อความหวัง พังลง ตรงเบื้องหน้า
ดาวระยิบ กระพริบแสง แข่งน้ำตา
รักอ่อนล้า ระทม ข่มขื่นใจ
อิจฉาจันทร์ มีดาว พราวเคียงคู่
แค่มองดู อยู่เหงา-เหงา ก็ร้าวไหว
ทรมาน กับการรอ จนท้อใจ
เคยหนาวเหน็บ เจ็บเป็นไหม ใคร่ถามจันทร์
ดาวไม่เคย เอ่ยวจี ที่หยาบร้าย
ดาวไม่มี หนีหาย ให้ไหวหวั่น
จะผิดไหม ถ้าใจคิด อิจฉาจันทร์
อยากได้ดาว พราวฟ้านั้น มั่นมาครอง
1 พฤษภาคม 2546 21:21 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เมื่อเธอเอ่ย เผยคำ ทำใจหาย
เมื่อลมปาก พรากกาย ไปจากฉัน
เมื่อเธอหมด เชื้อใจ ไปจากกัน
เมื่อเธอแปร เปลี่ยนคำมั่น ทิ้งกันไป
เปรียบเหมือนไฟ มอดดับ ลงกับที่
หมดวิธี เติมเชื้อ จุนเจือได้
เพลิงชีวิต มิดมอด เพราะปลอดใคร
แค่เถ้าค้าง กลางใจ ยังไม่มี
ขอเธอยื่น คืนใจ ให้กับฉัน
ไม่รักกัน ไม่ว่า ในครานี้
ขอคืนกลับ มาปรับแปร แก้ให้ดี
ให้เจ็บจำ ใครย่ำยี ขยี้ใจ
ขอดูแล แก้ใจ ให้คงที่
ฟื้นฟูไฟ ในชีวี มีขึ้นใหม่
จะเปลี่ยนแปลง ให้แข็งกล้า กว่าผู้ใด
เผื่อถูกทิ้ง อีกเมื่อไหร่ จะได้ปลง
จบไม่ค่อยได้เรื่องอ่ะนะคะ
หน้าส่วนตัว
1502
Lovers
0 คน เลิฟลูกเป็ดขี้เหร่
