25 ตุลาคม 2545 21:10 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ก็รู้ตัวเองดีในตอนนี้
ว่าไม่ได้เด่นดีอะไรนักหนา
มีก็เพียงหัวใจและสายตา
ที่ทะนุถนอมรักษา ไม่เคยให้ใคร
ไม่รุ้จะเพียงพอรึเปล่า
กับความรักบางเบาที่ยื่นให้
มันอาจจะดูเล็กน้อย ในสายตาใครต่อใคร
แต่มันคือสิ่งเดียว และสิ่งสุดท้าย ที่ฉันจะให้เธอ
24 ตุลาคม 2545 16:00 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ไม่รักฉัน ไม่รักกัน ฉันไม่ว่า
แต่จะปวดใจยิ่งกว่า เธอรู้ไหม
เธอไม่คิดรักตัวเองบ้างรึไร
คนทางนี้ยังห่วงใย ตลอดมา
เขาลืมเธอแล้วใช่ไหม ให้ฉันรู้
ฉันไม่อยากให้เธออยู่อย่างไร้ค่า
ยังไงก็รักตัวเองบ้างนะ ซักวันละสามเวลา
ฉันจะมีความสุขยิ่งกว่า การที่เธอรักตอบมาด้วยซ้ำไป
24 ตุลาคม 2545 15:54 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
แปลกใจมานาน อยากจะรู้
ข้องใจ ทำไมปลาทู ต้องสามเข่ง
ไม่มีอะไร แค่สงสัยเท่านั้นเอง
จะหนึ่งเข่ง สองเข่ง ไม่ได้รึไง
ก็แปลกใจมานานแล้ว
อยากจะรู้ให้แน่แน่ว เลยถามไถ่
หากเป็นการรบกวน ก็ขอประทานอภัย
หยอกนิด หยอกหน่อย เป็นไรไป ไม่โกรธใช่ไหมน้องปลาทู
ขออภัย หากเป็นการล่วงเกินนะจ๊ะ ปลาทูน้องรัก
22 ตุลาคม 2545 20:47 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เธอยังคงจำบทเพลงนี้ได้ไหม
ฉันฝากไปพร้อมสายลมความคิดถึง
เรียงร้อยถ้อยคำหวานมั่นตราตรึง
เธอยังคงซาบซึ้งถึงเพียงใด
บทเพลงที่เคยนั่งฟังด้วยกัน
มาวันนี้เธอยังจำมันได้ไหม
คิดถึงคนดีที่ต้องร้างลาไกล
เธอได้ยินบ้างไหม บทเพลงจากหัวใจในสายลม
22 ตุลาคม 2545 20:37 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ไปเถอะเจ้าผีเสื้อแสนสวย
วานท้องฟ้าดูแลเธอด้วย แทนฉัน
ก็รู้ดี เราทั้งสองไม่เหมาะกัน
เธอคู่ควรกับฟ้าบนนั้น ฉันเข้าใจ
ฉันคงมีอุ่นไอให้น้อยกว่า
ถ้าเทียบกับดาวบนฟ้านั่นใช่ไหม
บินไปเถอะผีเสื้อแสนดี อยู่ที่นี่คงอึดอัดใจ
ฉันคงเป็นให้เธอได้ แค่หยดน้ำใสๆ บนพื้นดิน