10 ธันวาคม 2552 14:34 น.
ลูกหว้า
ถ้าเพื่อเธอเท่าไรก็ไม่เคยเหนื่อย
ตราบใดทำเพื่อเธอชั้นทน
แต่รู้ไหมเรื่องเหนื่อยชั้นไม่เคยบ่น
แต่มันท้อที่กี่หนดูเธอไม่แย่แส
ฉัน..รอให้เธอรัก
แม้การรอจะลีลาและห่างไกล
ไม่พออีกใช่ไหมคนดี
ยิ่งทำก็ยิ่งน้อยไป
ไม่รู้เลยชั้นต้องทำสักเท่าไร
ถึงพอให้เธอเห็นให้เธอได้รับรู้ความรักจากใจ
ช่วยบอกว่าชั้นควรทำ
ทำเท่าไหร่ต้องเท่าไหร่ให้เธอรัก
รู้ไหมว่ารักเธอเท่าไหร่
ไม่รู้ว่าเธอได้รับรู้ที่ทำอยู่บ้างไหม
ไม่พออีกใช่ไหมคนดี
ยิ่งทำก็ยิ่งน้อยไป
ไม่รู้เลยชั้นต้องทำสักเท่าไร
ถึงพอให้เธอเห็นให้เธอได้รับรู้ความรักจากใจ
ช่วยบอกว่าชั้นควรทำให้เธอแค่ไหนชั้นยินดี
.....เฮ้อ.......เมื่อไหร่กัน..
เม่อไหร่สายตาของเธอจะหยุดลงที่ฉัน
ฝันเฟื่องไปใช่มั๊ย?
ที่หลงเพ้ออยู๋คนเดียว โดยที่เธอไม่อยากผูกพัน
ใด-ใด กับฉัน
8 ธันวาคม 2552 01:47 น.
ลูกหว้า
อันตัวฉันไม่ได้เป็นดวงดาวที่เรียงรายณปลายฟ้า
ฉันเป็นแค่ผูหญิงคนหนึ่ง.....ที่คิดว่าหากเป็นดวงดาว
รึเปรียบตัวเองเหมือนดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้า
แต่....จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าบนท้องฟ้านั้นเงียบเหงาเพียงใด
บางคืนฟ้าไร้ดาว บางคืนฟ้ามีแต่ความมืดมิด
แต่ฉันก็ยังต้องอยู่.......................................
ดวงดาวที่ยู่บนท้องฟ้า ดูเหมือนแสงของดาวจะจัดจ้า...
แต่แท้จริงแล้วอ่อนแอเกินกว่าทุกคนจะเข้าใจ
ยามเดือนหงาย ไม่มีใครสักคนที่เห็นดาว
เหมือนใจฉันที่คนภายนอกมักมองว่าเข้มแข็ง
แต่แท้จริงแล้วอ่อนแอ บอบบาง
เธอคือแสงสว่างในชีวิต เธอคือทุกสิ่งทุกอย่าง
ได้โปรดอยู่เคียงข้างกัน ทำให้ท้องฟ้าที่เหงียบเหงามีดวงดาว
อยู่เคียงข้างฉัน ทำให้ดาวที่กำลังริบหรี่กลับโชนแสง
เพราะฉันเป็นแค่ดาว ..........
เท่านั้นเอง...................................