10 ธันวาคม 2552 14:34 น.
ลูกหว้า
ถ้าเพื่อเธอเท่าไรก็ไม่เคยเหนื่อย
ตราบใดทำเพื่อเธอชั้นทน
แต่รู้ไหมเรื่องเหนื่อยชั้นไม่เคยบ่น
แต่มันท้อที่กี่หนดูเธอไม่แย่แส
ฉัน..รอให้เธอรัก
แม้การรอจะลีลาและห่างไกล
ไม่พออีกใช่ไหมคนดี
ยิ่งทำก็ยิ่งน้อยไป
ไม่รู้เลยชั้นต้องทำสักเท่าไร
ถึงพอให้เธอเห็นให้เธอได้รับรู้ความรักจากใจ
ช่วยบอกว่าชั้นควรทำ
ทำเท่าไหร่ต้องเท่าไหร่ให้เธอรัก
รู้ไหมว่ารักเธอเท่าไหร่
ไม่รู้ว่าเธอได้รับรู้ที่ทำอยู่บ้างไหม
ไม่พออีกใช่ไหมคนดี
ยิ่งทำก็ยิ่งน้อยไป
ไม่รู้เลยชั้นต้องทำสักเท่าไร
ถึงพอให้เธอเห็นให้เธอได้รับรู้ความรักจากใจ
ช่วยบอกว่าชั้นควรทำให้เธอแค่ไหนชั้นยินดี
.....เฮ้อ.......เมื่อไหร่กัน..
เม่อไหร่สายตาของเธอจะหยุดลงที่ฉัน
ฝันเฟื่องไปใช่มั๊ย?
ที่หลงเพ้ออยู๋คนเดียว โดยที่เธอไม่อยากผูกพัน
ใด-ใด กับฉัน
8 ธันวาคม 2552 01:47 น.
ลูกหว้า
อันตัวฉันไม่ได้เป็นดวงดาวที่เรียงรายณปลายฟ้า
ฉันเป็นแค่ผูหญิงคนหนึ่ง.....ที่คิดว่าหากเป็นดวงดาว
รึเปรียบตัวเองเหมือนดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้า
แต่....จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าบนท้องฟ้านั้นเงียบเหงาเพียงใด
บางคืนฟ้าไร้ดาว บางคืนฟ้ามีแต่ความมืดมิด
แต่ฉันก็ยังต้องอยู่.......................................
ดวงดาวที่ยู่บนท้องฟ้า ดูเหมือนแสงของดาวจะจัดจ้า...
แต่แท้จริงแล้วอ่อนแอเกินกว่าทุกคนจะเข้าใจ
ยามเดือนหงาย ไม่มีใครสักคนที่เห็นดาว
เหมือนใจฉันที่คนภายนอกมักมองว่าเข้มแข็ง
แต่แท้จริงแล้วอ่อนแอ บอบบาง
เธอคือแสงสว่างในชีวิต เธอคือทุกสิ่งทุกอย่าง
ได้โปรดอยู่เคียงข้างกัน ทำให้ท้องฟ้าที่เหงียบเหงามีดวงดาว
อยู่เคียงข้างฉัน ทำให้ดาวที่กำลังริบหรี่กลับโชนแสง
เพราะฉันเป็นแค่ดาว ..........
เท่านั้นเอง...................................
28 กันยายน 2552 22:17 น.
ลูกหว้า
14 กุมภาพันธ์ วันวาเลนไทน์
"คูลลี่.......เราเลิกกันเถอะนะ"
"......................"
นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยินจากปากคนที่ฉันรักมากที่สุด "เซน" ฉันทำผิดอะไร? ทำไมนายต้องทำร้ายจิตใจฉันขนาด นี้ ทั้งๆที่ฉันรักนายและพยายยามที่จะทำดีกับนายมาตลอด ฉันทำพลาดตรงไหน? นายถึงได้เดินออกไปจากชีวิตของฉันและปล่อยให้ฉันจมอยู่กับความรักที่มีให้นายและไม่เคยคิดที่จะมีคนอื่นหัวใจของฉันได้หายไปตั้งแต่วันที่ทิ้งฉันไปวันนั้น
วันวาเลนทน์วันแห่งความรัก แต่สำหรับฉันคือวันที่แสนจะเจ็บปวดที่สุด
ช่วงปิดเทอมหน้าร้อนของทุกปีฉันและเพื่อนๆนับสิบคนจะพากันไปเที่ยวในสถานที่ต่างๆ และปีนี้พวกเราลงมัตติกัน
ว่าจะไปเที่ยวทะเลแถวๆตอนใต้ของประเทศกัน เป็นไปตามที่ฉันคาดการณ์ไว้ตั้งแต่ต้น บรรดาเพื่อนสาวของฉันก็ยกโขยงพกพาบรรดาแฟนไปด้วย แต่ปีนี้เห็นยัยลูกปัดบอกว่าจะมีเพื่อนของซันเซียนแฟนชีไปด้วยอีกสามคน แต่ก็ดีเหมือนกันฉันจะได้มีเพื่อนเล่นบ้าง..ยัยพวกนั้นน่ะหรอ?ถึงที่ก็แยกย้ายไปสวีทวิดวิ่วกันหมดทิ้งฉันตลอดแหละ พวกแกก็น่าจะรู้นี่นาว่าฉันน่ะมันคนไร้คู่หดหู่เป็นปลาทูนึ่งอยู่คนเดียวน่าจะสนใจฉันบ้างเซ่!!!
และแล้ววันนี้ก็มาถึงจนได้เรานัดกัน เก้าโมงที่โรงเรียนฉันรีบทำภารกิจจนเสร็จแล้วก็ออกไปทันที
พลั่ก!!!
"โอ้ย !! "
"อะไร!!ของเธออยู่ดีๆก็โผล่มาชนฉัน"
"นายแหละอยู่ดีๆก็วิ่งมาชนฉันนี่มันหน้าบ้านฉันนะ. "ตานี่เป็นใครน่ะหล่อจังแต่ปากเสียชะมัดเลย
"หรอถึงจะเป็นหน้าบ้านตัวเองก็ระวังหน่อยสิ...ยัยเบอะ" ตานั่นพูดแล้วก็รีบวิ่งผ่านหน้าฉันไปเฉยเลยอ่ะขอโทษสักคำก็ไม่มีคนไร้มารยาท
"แย่ละสิ ต้องรีบแล้ว เพราะนายคนเดียวฉันสายแย้ววววว "
เก้าโมงยี่สิบ.....
"ยัยคลูลี่ สายตามเคยนะแกสายเป็นประจำเป็นกิจวัตร งานไหนบ้างเนี่ยที่แกไม่สายน่ะหา"ยัยเยลลี่ทำหน้าบูดใส่ฉัน เป็นแกทุกทีสิน่าที่สาย
"เออๆยอมรับว่าสาย พอดีมีเรื่องนิดหน่อยน่ะขอโทษที่ให้รอนะ "ฉันตอบทุกคนที่อยู่ตรงนั้นดูหน้าแต่ละคนซิเหมือนจะไม่เชื่อว่าฉันน่ะไปมีเรื่องมาเลยนะ
"เยลลี่ ! ไม่ใช่ยัยนี่คนเดียวที่สายหรอกนะ ดูโน่นสิ! "ซันเซียนแฟนของลูกปัดชี้ตรงไปที่ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังวิ่งมาทางพวกเรา
"มากันครบยังอ่ะ ขอโทษที่สายนะพอดีมีเรื่องระหว่างทางน่ะ "
นายนี่หน้าคุ้นๆแฮะเหมือนเคยเจอ
"นี่เธอคนที่ชนฉันนี่?"ตานั่นชี้มาทางฉัน
"นายสิชนฉัน ผิดแล้วยังไม่ขอโทษอีกแหนะ"
"เธอแหละชนฉันขอโทษฉันซะยัยเฉิ่ม"หนอยว่าใครเฉิ่มยะอย่างนี้ต้องโดนซะบ้างแล้วจะได้รู้ว่าไผ๋เป็นไผ๋
"นายนี่นะหน้าตาดีซะเปล่า ไม่ได้ช่วยให้นิสัยดีขึ้นเลยแย่จริงๆนายน่ะคงจะกะล่อนไปวันๆไม่มีใครเขาจะเอานายไปทำพันธุ์หรอกจะบอกให้"แต่อีตานี่ก็หล่อจริงๆอ่ะนะ
"ที่พูดมาน่ะไม่เหมือนคำด่าเลยนะเป็นคำชมซะมากกว่าอีกแหนะ แต่ไม่เปนไรฉันไม่ถือ "อีตานั่นทำท่ากวนประสาทฉันยกใหญ่
"หนอย!!นายนี่นะ ฮึ่ม"
"ฮะๆ..โกรธใหญ่เลยเธอนี่น่ารักดีเหมือนกันแฮะ"
"เฮ้..พวกนายน่ะจะไม่ไปใช่มั้ย"เสียงยัยโลมาตะโกนเรียกฉันและอีตานี่ พวกนั้นขึ้นรถกันหมดแล้วอ่ะรอฉันด้วยสิ
"ไปสิ!!! รอฉันด้วย"ฉันรีบวิ่งไปขึ้นรถทันทีแต่ก็ไม่วาย
พลั่ก!!!!!
"โอ้ยยยย..อะไรกันอีกวะเนี่ยซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ"
"โทษทีนะ!!หนูน้อยฉันรีบน่ะไม่ได้ตั้งใจจะชนเธอนะ"ผู้ชายคนหนึ่งขอโทษฉันว้าย!!เค้าหล่อจังเลยอ่ะ
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันต้องไปแล้วขอตัวนะคะ"ฉันรีบเดินไปขึ้นรถอย่างไวก่อนที่เพื่อนรักของฉันจะอาละวาดและทิ้งฉันไว้ตรงนี้อีกอ่ะ
ในที่สุดก็ได้ขึ้นมาแย้วเย้ดีจังถึงแม้จะเกิดเรื่องวุ่นๆแต่ฉันก็ยังยิ้มได้แหะๆนอกเรื่อง การไปเที่ยวครั้งนี้ของพวกเราไปยาวนานถึงสองอาทิตย์เพราะเป็นการเที่ยวครั้งสุดท้ายก่อนที่จะจบจากกันไป คนที่มาร่วมเที่ยวในครั้งนี้รวมๆแล้วก็สิบสองคน เพื่อนกันทั้งนั้นแหละแนะนำให้รู้จักนะก็มี ลูกปัดกับแฟนชื่อซันเซียนโลมากับแฟนชื่อเวย์ เยลลี่กับแฟนชื่อฮัน กีตาร์กับแฟนชื่อกิมจู เพื่อนๆของซันเซียนตามมาด้วยอีกสามคนชื่ออะไรบ้างก็ยังไม่รู้คิดว่าเดี๋ยวก็คงรู้เองแหละแล้วก็ฉันที่เป็นสาวโสดประจำกองกินผักกาดดองเป็นอาหารว่าง แหะๆ รถกำลังเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆมันทำให้ฉันชักง่วงแฮะ ขอนอนสักงีบแล้วกันนะ ม่ายไหวแล้ว ฮ้าวๆ*O*.......................
"คูลลี่......คูลลี่"
"..งึมงำ.....งึมงำ"ฉันว่าฉันได้ยินเสียงยัยกีตาร์เรียกฉันนะ
"คูลลี่ ตื่นได้แล้วถึงแล้วนะ หลับเป็นตายตั้งแต่ขึ้นรถเลยนะแก"ดูๆมันว่าเข้าสิจะไม่ให้ฉันหลับได้ไงฟะพวกแกเล่นไม่คุยกะฉันนั่งกันเป็นคู่ๆฉันไม่รู้จะทำอะไรก็นอนอะดิ
"อือ....เดี๋ยวตามไปน่าแกขนของฉันไปด้วยดินะ"
"โอเคได้..... แกรีบตามลงไปนะอย่าช้าล่ะเดี๋ยวโดนยัยลูกปัดวีนเอานะ"ฉันรักแกจังยัยกีตาร์ดีแล้วล่ะฉันจะได้ไม่ต้องขนไปอิอิ คิดหรอว่ายัยกีตาร์จะขนน่ะไม่มีทางร้อกแต่ที่ยัยนั่นรับปากอ่ะนะก็ไปใช้กิมจูแฟนชีต่อไงล่ะกิมจูเป็นสุภาพบุรุษอยู่แล้ว
"อืม...จะว่าไปนี่มันก็เย็นแล้วนี่นาลงไปหายัยพวกนั้นก็ได้"แต่เดี๋ยวนะฉันเห็นอะไรแวบๆ ....เซน... ไม่ใช่แฮะคูลลี่แกนี่สงสัยใกล้บ้าเซนจะมาอยู่นี่ได้ไงเล่า?ช่างเหอะ ไปดีกว่า ป่านนี้ยัยลูกปัดบ่นแย่แล้วฉันจะโดนฆ่าหมกทะเลมั้ยเนี่ย!!!!ไม่อยากจะคิด.....
บรรยากาศยามเย็นนี่ช่างดีแท้น้อลองเดินเล่นดูดีกว่าเผื่อจะเจออะไรดีๆกะเขาบ้างฉันเดินออกมาท่าสกลางหาดทรายที่ทอดยาวออกไปไกลสุดลูกหูลูกตามันทำให้ฉันนึกถึงเวลาเก่าที่ฉันเคยมีความรักภาพพวกนั้นยังคงอยู่ในความทรงจำของฉันไม่ว่านานเท่าไหร่ และผู้ชายที่ฉันรักก็ยังคงเป็นคนนๆเดียวกับเมื่อ สองปีที่แล้ว "เซน"ตอนนี้นายทำอะไรอยู่นะ ฉันคิดถึงนายจัง
"คูลลี่...คูลลี่! เธอมาทำอะไรที่นี่"เสียงใครน่ะฉันหันกลับไปทางต้นเสียง
"นายอีกแล้วหรอ?แล้วนายมาทำอะไรตรงนี้อ่ะ? คนอื่นไปไหนกันหมด ?ฉันหาไม่เจอเลยออกมาเดินเล่นน่ะ"
"เขาก็ไปกินข้าวกันหมดแล้วอะดิ มีแต่เธอเนี่ยและไม่ยอมไปเห็นยัยกีตาร์บอกว่าฌธอยังไม่มาฉันเลยออกมาตาม"นายคนที่วิ่งชนฉันหน้าประตูบ้านพูด
"นายไปก่อนเหอะ ฉันยังไม่หิวอ่ะ"
"เธอเป็นอะไรของเธอน่ะ"ตานั่นถามฉัน
"ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยนี่ ฉันสบายดี"นายอย่ามายุ่งกับฉันได้มั้ยรู้สึกไม่ค่อยจะถูกชะตาสักเท่าไหร่เลยกับตานี่อ่ะ
"ฉันเห็นเธอร้องไห้....,มีอะไรหรือเปล่า"ตานั่นทำท่าทางสงสัยใหญ่เลย
"ปะ... เปล่าซะหน่อย นายตาฝาดแล้ว "แต่ฉันก็ร้องจริงๆนั่นแหละนะเรื่องอะไรจะให้อีตานีรู้ล่ะ
"หรอ....?"
"นี่!!!นายน่ะเมื่อกี้ตอนนายเจอฉันเรียกชื่อฉันหรอ? นายรู้จักฉันนี่นา"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง
"ลูกปัดเคยพูดถึงเธอให้ซันเซียนฟังบ่อยๆน่ะฉันเลยรู้จักชื่อเธอแต่ไม่เคยเห็นหน้าน่ะ"
"แล้วนายชื่ออะไรล่ะ "
"วาเลนไทน์น่ะ แหะๆวันแห่งความรักเชียวนะเธอหรูมะ"
"เฮอะๆ ไม่หรูย่ะ อะไรนะ0.0วาเลนไทน์หรอ?????"อะไรกันวาเลนไทน์อีกแล้วเซนวันที่นายไปนั่นก็วันวาเลนไทน์นี่นา.. ชีวิตฉันจะผูกพันกับคำอื่นบ้างได้มั้ย!!!!ลอยกระทงอะไรพวกเนี่ย
"คูลลี่เป็นไรไปทำหน้ายังกับเจอผีแหน่ะ"
"เปล่า..ไม่มีไร"
"มีสิ ต้องมีแน่เลย ชื่อฉันๆทำไมหรอ???"นายเลิกยุ่งกับฉันสักทีน่า
".........."
"คูลลี่...วาเลนไทน์พวกแกจะไม่กินข้าวใช่มั้ย พวกฉันหิวแล้วนะไม่มาไม่รอแล้วนะเว้ย"ยัยเยลลี่ตะโกนออกมาจากบ้านพัก
"นายไม่ต้องรู้อะไรไปมากกว่านี้หรอก..ฉันจะไปกินข้าวแล้วถ้านายอยากอยู่ตรงนี้ก็ตามใจ"ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีปล่อยให้นายนั่นยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว
"คูลลี่หรอ วาเลนไทน์ล่ะ"กีตาร์ถามฉัน
"กินลมอิ่มแล้วมั้ง..เดี๋ยวก็...."
"ฉันไม่ได้กินลมเป็นอาหารนะ ฉันกินข้าวเป็นอาหารต่างหาก"ฉันยังพูดไม่ทันจบตานั่นก็โผล่พรวดเข้ามาทันทีแถมยังได้ยินที่ฉีนพูดอีกแหน่ะหูดีจริงๆสงสัยชาติที่แล้วเกิดเป็นหมา ก้ากๆ
ในห้องอาหาร
"มากันครบแล้วนี่นาจะกินได้ยัง? ฉันหิวจนใส้จะขาดรอนๆอยู่แล้ว"ยัยโลมาจอมเขมือบเอ่ยขึ้นทำลลายความเงียบดูเหมือนว่ายัยนี่นจะหิวจัดจริงๆนะน้ำลายนี่ไหลแล้วอ่ะเก็บอาการบ้างได้ไหมวะอายผู้อายคนเขาบ้างเหอะยัยโลมา
ยัยโลมาจัดแจงลากทุกคนไปที่โต๊ะ แล้วก็เสิร์ฟอาหารเองเรียบร้อยพร้อมกิน ได้สงสัยว่ามันคงหิวจริงๆ???จัดเสร็จยัยนั่นก็ลงมือกินอาหารที่อยู่ตรงหน้าไปพร้อมๆกับทุกๆคน แต่ละคู่ก็หวานใส่กันจนนำตาลหกมดขึ้นกันเป็นแถบๆไป ยัยเยลลี่กับเวย์แฟนหล่อนนั่นก็ตักอาหารให้กันไม่หยุดจนกับข้าวล้นจาน พวกแกจะกินหมดกันมั้ยนั่นน่ะ? ยังมีอีกหลายคู่เลยหวานซะ
"อันนี้มันของฉันนะ นายต้องให้ฉันสิ"
แต่กุ้งนี่ฉันตักก่อนนี่"
"นายเป็นสุภาพบุรุษหรือเปล่า?นายต้องให้ฉันสิ"เสียงนี้ไม่ต้องถามว่าใคร?ยัยโลมากับอีตาเวย์ตามเคยให้ตายสิกินอะไรเป็นไม่ได้ต้องแย่งกันทุกที
"โอ้ย!!เถียงกันอยู่ได้ โลมาเอาของฉันไปกินป่ะฉันให้ เอ้า"ฉันคีบกุ้งของตัวเองใส่จานยัยโลมา
"ขอบใจน่ะคูลลี่ ฉันรักแกที่ซู้ดดดเลย "
"จ้า....เฉพาะเรื่องกินอ่ะนะที่รักฉัน เฮอะๆ "
"จำไว้เลยนะ เวย์ฉันไม่รักนายแล้ว "ยัยโลมาหันไปค้อนตาเวย์หนึ่งทีเฮ้อคู่นี้นีน้าจริงๆเลย
"โอ๋ๆๆ..ที่รักคร้าบเค้าผิดไปแล้วนะอ่ะให้ๆกุ้งแถมหมึกให้อีกอันด้วย อย่างอนเค้านะ"
นายเวย์ก็ต้องง้อยัยนี่ตามสเตปเดิม
"เชอะ!!~ให้ตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง เอามาอย่าคิดนะว่าฉันจะไม่เอา"ก็มีคูนี้แหละน้าที่สร้างสีสันให้กับวงการการท่องเที่ยวครั้งนี้มากที่สุด
ลูกปัดกับซันเซียนก็แอบคุยกระซิบกันสองคน คุยไรกันแน่ไม่ได้ยินอะ (ถ้าได้ยินเขาจะเรียกว่ากระซิบเรอะ)
กีตาร์วันนี้กินน้อยตามเคย ตัวก็เล็กนิดเดียวจะกลัวอ้วนไปไหนนะดูอีตากิมจูแฟนหล่อนซิ กินได้กินดียังกับไม่เคยเจอข้าวมาสักสามวัน
พวกผู้ชายที่เหลือก็กินกันอย่างกับยัดนุ่นเอากระเพาะนี่ไหนมาใส่ฟะเนี่ยแต่อาหารที่นี่ยอมรับว่าอร่อยใช้ได้เลยทีเดียว
หลังจากที่ทุกคนช่วยกันกวาดอาหารที่อยู่บนโต๊ะลงกระเพาะเรียบร้อยแล้วแม่บ้านของยัยลูกปัดที่ตามมาที่นี่ด้วยก็จัดการเก็บทำความสะอาดอย่างดีโดยที่พวกฉันไม่ต้องทำอะไรขืนให้ทำสิมีหวังเละเป็นแตงโมปั่นแน่จะว่าไปบ้านยัยลูกปัดก็รวยใช่ย่อยค่ารถของทุกคนยัยนั่นก็ออกให้ และยังเอาแม่บ้านมาด้วยอีก เกิดเป็นคนรวยนี่สบายจริงๆแฮะอยากเป็นคนรวยบ้างอ่ะ แต่คงมีสิทธิ์เป็นแค่เพื่อนคนรวย เฮ้อ!!คนสวยเซงจิต
เพื่อนฉันไปไหนหมดแล้วอ่ะมัวแต่โม้เพื่อนหายหมดเลยง่า
"ป้าคะ? พวกเพื่อนฉันไปไหนกันป้าเห็นไหมคะ?"ฉันถามคุณป้าแม่บ้าน
"ไปเดินเล่นที่ทะเลกันแล้วมั้ง?คะเห็นคุณลูกปัดเธอบอกอยากไป"
"เอ๋อ...ค่ะ "ตะกี้เห็นยัยนั่นกระซิบกับซันเซียนอยู่เหมือนกันสงสัยจะเป็นเรื่องนี้ ชัวร์
ฉันเดินตามพวกเพื่อนๆออกไปที่ทะเล
ว้าว! ทะเลตอนกลางคืนสวยจังค่ะ ฉันเดินออกไปเรื่อยๆริมน้ำทะเลเก็บกระดองปลาหมึกมาได้หลายอันป้าของฉันเคยบอกว่า"กระดองปลาหมึกน่ะเก็บมาล้างน้ำจาดนั้นต้มฆ่าเชื้อซะก่อนที่จะเอามาขูดเป็นผงแล้วทำยาสีฟันได้ " ฉันเองยังเคยใช้เลยนะแต่มันเค็มๆอ่ะนะป้องกันฟันผุและเลือดออกตามไรฟันน่ะแจ๋วเลยใช่ม้า
พอล่ะ!กลับดีกว่า
ฉันแอบได้ยินพวกสามหนุ่มคุยกันด้วยนะ!!!เขาคุยกันว่าไรน่ะขอฟังแปป(ฉันไม่ได้แอบฟังนะแค่ผ่านมาได้ยินเฉยๆ)
"เฮ้ย!! ไอ้โซ ทำไมแกไม่หาแฟนซักคนวะ เนี่ย!วันนี่ฉันเห็นพวกสาวๆเดินชายหาดกันเต็ม ขาว สวย อึ๋มกันทั้งนั้น เป็กแกก็มีเพียบเลยว่ะ"ผู้ชายคนที่นั่งฝั่งตรงกันข้ามกับที่ฉันแอบฟังอยู่พูด
"ก็ว่าจะหาอยู่เหมือนกันว่ะ อิจฉาพวกไอ้ซันเซียนมันแต่ก็ยังไม่เจอใครถูกใจซักคน"คนที่ถูกถามตอบขึ้น
"แกล่ะวะไอ้วา ไม่คิดจะหาบ้างหรือไง "ผู้ชายคนนั้นถามวาเลนไทน์ในที่นี้ฉันรู้จักอีตานี่คนเดียวอ่ะอีกสองคนไม่รู้จักอ่ะนะ
"ฉันก็จะอยู่เป็นโสดเป็นเพื่อนไอ้โซมันน่า เดี๋ยวมันจะเหงา"
"ไอ้บ้าวา!!!!!ฉันไม่ใช่เกย์ แกไม่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน มาโสดเป็นเพื่อนตู เดี๋ยวชาวบ้านเขาก็คิดว่าฉันกับแกเป็นคู่เกย์พอดี ไม่เอาเว้ย!!! "นายคนที่น่าจะชื่อโซเถียงเสียงดังลั่นแล้วก็หันไปว่าคนถามอีกนะ
"แก!!!ไอ้ไอ แกนี่ก็บ้ารู้ว่ามันแอบชอบยัยเอแคร์อะไรนั่นแล้วยังจะถามมันอีก คิดมั่งปะ...."
ผัวะ!!!
"อูย เจ็บนะโว้ย ไอ้บ้าพูดถึงไม่ได้เลยนะหวงอิ๋บอ๋าย เจ็บตัวอีกแล้วตู"อีตานั่นพูดไม่ทันจบวาเลนไทน์ก็ซัดผัวะเข้าให้สงสัยผู้หญิงที่ชื่อเอแคร์นั่นคงจะสำคัญมากทีเดียวถึงได้ทำให้เขาโกรธขนาดนั้น
"ถ้าแกพูดถึงยัยนั่น อีกเจอดีกับฉันแน่ อย่าหาว่าไม่เตือน"วาเลนไทน์พูดทิ้งท้ายไว้แล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
"เพราะแกคนเดียวเลยไอ้ไอ ไอ้เวนนนน"นายโซชี้หน้าตัวต้นเหตุของรื่อง
"เออ ๆโทษที ลืมคิดไปว่ะ "
"หยุด!!พูดไปเลยแกพูดทีไรได้เรื่องทุกที คนหล่อเซ็ง"
"ฉันหล่อกว่า"บอกให้หยุดพูดไงอยากมีเรื่องใช่มั้ยวะ
".......?"
ฉันยังคงยืนอยู่อย่างนั้นหลังจากเหตุการณ์ทุกอย่างได้ผ่านไ ป ครู่หนึ่งฉันได้รู้อะไรบางอย่างจากสิ่งที่ฉันเห็นแววตาที่แฝงไปด้วยความชอกช้ำสายตาที่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดจากดวงตาที่แสนเย็นชาของเขาคนนั้นแต่ก็แค่แวบเดียวแล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม "วาเลนไทน์"นายกำลังปิดปังหรือซ่อนอะไรไว้ภายไต้รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และท่าททางมีความสุขที่นายไดสร้างขึ้น ถึงแม้นายจะทำกลบเกลื่อนสักเท่าไหร่แต่ฉันก็ดูออกว่านายกำลังเสแสร้งแกล้งยิ้มทั้งที่ใจกำลังร้องไห้
ลูกปัด ซันเซียน เยลลี่ ฮัน และคนอื่นๆ เริ่มกลับเข้ามาในบ้านหลังจากที่ออกไปเดินชายหาดริมทะเลที่แสนโรแมนติกในแบบฉบับคู่รัก แต่เอ๊ะ!!
"โลมา..."ฉันตะโกนเสียงดังจนเจ้าตัวสะดุ้ง
"คูลลี่หรอ?เรียกซะดังใจหายหมด"ยัยนั่นหันมาทางฉันแล้ว
ก็"คูลลี่ แกหยิบผ้าขนหนูตรงนั้นมาให้ฉันที"พูดงี้ฉันก็ต้องเดินไปหยิบน่ะสิโอเคหยิบก็ได้
"เอ้า!"ฉันส่งผ้าขนหนูให้ยัย(ปลา)โลมา
"ขอบใจนะ"โลมารับผ้าขนหนูไปเช็ดหน้าแล้วพันผมที่เปียกไว้
"นี่แก!ตกทะเลมาหรือไงถึงได้เปียกขนาดนี้?"
"ฉันไม่ได้ตกทะเล แต่ตั้งใจลงไปว่ายน้ำเล่นต่างหากเล่า"
"ว่ายน้ำเล่นตอนสี่ทุ่มเนี่ยนะ แกยังสติดีอยู่รึเปล่า"ฉันเอามือไปแตะหน้าผากโลมาดู
"ฉันไม่ได้เมานะจะได้ขาดสติแกนี่ถามแปลกๆ"
"แต่ตัวแกอุ่นๆนะฉันว่าแกไม่สบาย ไปเลยขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหายากินก่อนนอนด้วยล่ะพักผ่อนเยอะๆนะเว้ยไอ้เพื่อนรัก"ฉันพยายามดันตัวยัยโลมาให้ขึ้นบันไดไปข้างบน
"จ้าๆ แกเป็นเพื่อนหรือเป็นแม่ฉันกันวะเนี่ย โหพูดซะ"โลมาหันมายิ้มเล่นกับฉัน
"ไปได้แล้วยัยปลาโลมาที่หน้าทีหลังอย่าทำตัวเปียกตอนกลางคืนอีกนะ แกยิ่งไม่สบายง่ายๆอยู่ ดูแลตัวเองด้วยล่ะอย่าบ้าให้มากนัก"โลมาขึ้นไปอาบน้ำแล้ว"ยัยบ้าเอ้ยไปแล้วก็ไม่บอกให้ฉันพูดคนเดียวอยู่ได้
"บ่นอะไรอยุ่คนเดียวครับ งึมๆงำๆคนเดียว"เสียงใครกันนะมาทักฉันเอาป่านนี้ฉันหันไปมองทางต้นเสียง
"อ๋อ..คุณเองหรอ?ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันร้องเพลงอยู่น่ะ"
นึกว่าใครที่แท้ก็นายคนที่กินหมัดนายวาเลนไทน์น่ะเอง
"อารมณ์ดีจังนะครับ แล้วนี่ยังไม่นอนอีกหรอ?มันดึกแล้วนะ"
"พอดียังไม่ค่อยง่วงน่ะค่ะเลยนอนไม่หลับ"
"เป็นผู้หญิงนอนดึกระวังจะมีริ้วรอยก่อนวัยนะครับคุณ....เอ่อ"
"คูลลี่ค่ะ..หรือเรียกลี่เฉยๆก็ได้ค่ะ"
"คูลลี่ ชื่อน่ารักดีนะครับ ผมชื่อ ไอโอยินดีที่ได้รู้จักครับ"
นายนั่นยื่นมือมาที่ตรงหน้าฉัน
"เช่นกันค่ะ"ฉันรับสั้นๆพร้อมกับยื่นมือไปจับมือกับเขาไอโอหรอมองดูไกล้ๆก็หล่อเหมือนกันนะนี่แก๊งนี้มีแต่คนหล่อๆกรี๊ดจะเป็นลม !!!!!!!
"ว่าแต่มาเที่ยวแบบนั้กับเพื่อนๆทุกปีเลยหรือเปล่าครับ"ไอโอถามฉัน
"ก็ทุกปีนะคะแต่ปีนี้พิเศษหน่อยพวกเราจะจบม.6กัน แล้วก็เลยอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้เยอะๆน่ะค่ ะ"ฉันกับไอโอคุยกันไปอย่างถูกคอได้สักพักฉันก็เริ่มรูสึกง่วงขึ้นมา แหม!จะคุยกับคนหล่อๆนานๆหน่อยก็ไม่ได้สังขารไม่อำนวยเลยจริงๆ
"ฮ้าว-0-"รับรองว่านี่ไม่ใช่เสียงฉันเป็นเสียงไอโอต่างหากสาวมารยาทดีกุลสตรีชั้นเยี่ยมอย่างฉันไม่มีทางทำแบบนี้55+
"ต้องขอโทษจริงๆที่เสียมารยาทไปตอนนี้ก็ดึกมากแล้วนะครับคงต้องขอตัวไปพักผ่อนบ้างแล้วคุณคูลลี่ก็พักผ่อนได้แล้วนะครับขอโทษด้วยจริงๆที่รบกวนเวลาเสียดึกดื่นเลย"
"ไม่เปนไรค่ะไม่ต้องขอโทษหรอกพอดีฉันเองตอนนั้นก็ยังไม่ง่วงแต่ตอนนี้ก็ต้องขอตัวแล้วเหมือนกันค่ะขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ดีนะคะ"
"ยินดีมอบให้ครับ ผมต้องไปแล้วฝันดีนะ ราตรีสวัสดิ์ครับ"
"ค่ะ เช่นกัน ราตรีสวัสดิ์ค่ะ"
เฮ้อไอโอนี่นิสัยดีเหมือนกันนี่นาเท่าที่คุยมาเขาก็เป็นคนอัธยาสัยดีแถมหน้าตาดีคนหล่อๆทำอะไรก็ดีไปโม้ดดด เฮ้อไปนอนดีกว่า ^0^
หอพัก.....
"นี่แม่คุณนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วจ๊ะเพิ่งเสด็จกลับมานอนเนี่ย"
ยัยลูกปัดพูดประชดฉัน ฉันรู้นะว่ายัยนั่นประชดก็ฉันฉลาดนี่
"ไม่รู้สิห้าทุ่มครึ่งได้แล้วมั้ง!!"
ฉันบอกแบบไม่สนใจคนถาม
"แกจะบ้าหรอ?ห้าทุ่มครึ่งบ้าบออะไรนี่มันจะตีหนึ่งอยู่แล้ว"
ยัยลูกปัดวีนฉันอีกรอบ
"ชู่ว~~เดี๋ยวโลมาตื่น"ฉันใช้นิ้วแตะปากยัยลูกปัดเบาๆให้เธอลดเสียงลง"ถ้ารู้ว่าดึกก็นอนได้แล้วเลิกบ่นสักทีราตรีสวัสดิ์นะ"
"นี่!!!คูลลี่..คูลลี่ ฉันเห็นนะว่าเมื่อกี้นี้แกคุยกับไอโอเพื่อนของเซียนน่ะไอโอเค้ายังโสดนะแกสนรึเปล่า?ถ้าแกสนล่ะก็บอกฉันได้นะเดียวฉันจัดการเอง"
"...."
"คูลลี่....คูลลี่..ยัยลี่..ไอ้บ้าลี่..แกหลับแล้วหรอ.?หนอยอุตส่าห์จะหาแฟนใหม่ให้ทำไม่สนใจนะ"ยัยนั่นยังคงบ่นอะไรไม่รู้คนเดียวกว่าจะนอนได้น่ะหรอตี2กว่านู่นแหละเพราะลูกปัดน่ะก่อนนอนชีจะต้องสวดมนต์ยาวๆก่อนถึงจะนอนได้(ฉันว่านะแกน่าจะไปบวชให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยดีกว่านะ)
เช้าวันรุ่งขึ้นก็ปรากฎว่ายัยโลมาที่บ้าไปเล่นน้ำตอนสี่ทุ่มก็ไม่สบายตามสูตรแต่แปลกที่ซันเซียนบอกว่าเมื่อคืนเวย์ก็กลับมาห้องตอนสี่ทุ่มแล้วก็ตัวเปียกเหมือนกันกับโลมาเลยพอซันเซียนถามเวย์ เวย์กลับตอบว่า นอนเล่นริมหาดทรายคลื่นซัดมาโดนเลยเปียก
แปลกที่กลับมาเหมือนกันและไม่สบายทั้งคู่อีกต่างหากทั้งคู่เลยอดไปเดินเขาสูดอากาศตอนเช้ากับพวกเราเลยเพราะต้องนอนพักผ่อนกายาให้หายซะก่อนแล้วค่อยว่ากันใหม่
" นี่คูลลี่..."ยัยลูกปัดกวักมือเรียกฉัน"ทางนี้ๆ"
"จ้า มาแล้วๆวันนี้ตรงเวลาเป๊ะไม่สายเลยสักนาทีเดียว"ฉันเดินมาหาลูกปัดพร้อมพูดอย่างภาคภูมิใจที่วันนี้ไม่สายโด่เหมือนทุกวัน
"คูลล์ ฉันจะบอกไรให้นะถึงวันนี้แกจะมาตรงเวลาเป๊ะนะแต่แกก็ยังเป็นคนสุดท้ายอยู่ดีดูโน่นเขามาครบกันหมดเเล้วเห็นไหม?"
"สุดท้ายยังไงก็ยังท้ายสุดเหมือนเดิมนะเธอน่ะชิวิตนี้เคยพัฒนาอะไรบ้างมั้ยเนี่ย"นายวาเลนไทน์กล่าวต้อนรับได้ซึ้งใจมากมายT^T
"ไม่พูดก็ไม่มีใครเขาว่าเป็นใบ้หรอกนะและนายก็ไม่มีสิทะมาว่าฉันด้วยไม่มีสิทธิ์"ฉันค้อนอีตานั่นไปหนึ่งวง
"เฮ้ยวา..แกก็พูดเกินไปถ้าจะโทษก็โทษฉันเหอะเมื่อคืนนี้ไปชวนคูลลี่คุยดึกไปหน่อยเค้าเลยตื่นสายน่ะ"ไอโอแก้ตัวให้ฉันไอโอนายนี่นะนอกจากหน้าตาดีแล้วนะยังเป็นสุภาพบุรุษอีกต่างหากว้าว คนสวยแอบปลื้ม^0^ "อ้าว รูจักกันแล้วหรอ?งั้นก็ไม่ต้องแนะนำให้รู้จักแล้วสินะ"
ลูกปัดพูดแทรกขึ้นกลางวง
"ใครหรอ?ลูกปัด ฉันยังไม่รู้จักเลยแนะนำหน่อยสิ เพื่อนเธอหรอน่ารักจัง ชื่ออะไรหรอ?"บุรุษนิรนามถามขึ้น
"ออ ยัยนั่นหรอ ชื่อคูลลี่ นั่นก็กีตาร์ กับเยลลี่ ส่วนคนที่เป็นแฟนกับเวย์นั่นก็ชื่อโลมานะ "ลูกปัดเป็นคนแนะนำพวกเราให้พวกมะกอกสามตะกร้าเอ้ย!สามหนุ่มรู้จัก
"ลูกปัดแกรู้จักหมดทุกคนเลยหรอในแก๊งนี้น่ะ"ยัยกีตาร์ถามขึ้นและนั่นก็เป็นคถามที่ฉันอยากจะรู้พอดีเลย
"ก็นะ เพื่อนๆเซียนเค้าทั้งหมดแหละเค้าแนะนำให้รู้จักหมดแล้วน่ะอีกอย่างพวกเรายังสนิทกันด้วยนะ"
"นี่หนุ่มๆทั้งสามรู้จักสาวๆแล้วจะไม่คิดจะให้สาวๆรู้จักบ้างหรอฮะ พวกนายนี่นะต้องให้เตือนอยู่เรื่อย"
ลูกปัดหันไปเตือนนายพวกนั้นเป็นเชิงบอกให้พวกเขานั้นรายงานตัวมาซะและทั้งสามคนก็รับมุขของยัยลูกปัดโดยการมายืนหน้ากระดานเรียงหนึ่งพร้อมรายงานตัวจริงๆโดยมีนายไอโอจอมทะเล้นเริ่มก่อน...
"เอ่อ..อันดับแรกก็ขอเริ่มจากผมก่อนเลยละกันนะเขาบอกว่าผมหล่อสุดก็เลยให้ผมเริ่มก่อน...
"เฮ้ย!!ใครบอกแกหล่อสุดวะ ไอ้ทุเรศอย่ามามั่วนิ่มนะโว้ยฉันหรอกหล่อสุด"ไอโอพูยังไม่ทันขาดคำเลยนายบุรุษนิรนามก็เเทรกขึ้นก่อน
"ตกลงแกจะเริ่มก่อนหรือฉันก่อนวะไอ้โซแกนี่นะกำลังอินอยู่เลยมาขัดซะได้เซงเลย"ไอโอทำหน้าเซงสุดๆ
"ต่อเร็วๆเข้าสิอย่ามัวชักช้า ไหนๆจะเล่นก็เล่นให้จบสิเอ้า เร็วเข้า"ลูกปัดผู้กำกับสั่ง"แอ็คชั่น"ไอโอเริ่มใหม่ได้"
"ก็ขอสวัสดีสาวๆอย่างเป็นทางการอีกทีนะครับถึงแม้ว่าเอาจจะมาเที่ยวด้วยกันแต่เราก็ยังไม่รู้จักกันดีนะ บางคนก็รู้จักแล้วแต่บางคนก็ยังไม่รู้จักครับ ผม อิสรานุสรณ์ หรือเรียกสั้นๆว่า ไอโอ จะดีกว่ที่สำคัญผมยังโสดนะครับ"แล้วทำไมประโยคสุดท้ายนายไอโอต้องมองมาทางยัยลูกปัดแล้วหันมาทางฉันด้วยนะ0.0แปลกๆอยู่
ฉันไม่ได้คิดไปเองนะอย่าว่าฉันหลงตัวเองสิฉันเห็นจริงๆนะเห็นจริงๆ
"สำหรับผมก็ไม่มีอะไรมากก็ขอพูดสั้นๆเลยล่ะกันสาวๆครับ ผม เซอร์ไพรส์ เรียกสั้นๆว่าโซเฟียร์ ผมอาจจะมีปมด้อยอยู่เรื่องชื่อสักนิดนะครับแต่สำหรับเรื่องอื่นผมสามารถการันตีความพอพึงพอใจคืนเงินได้ภายใน30วัน เอ้ย!ไม่ใช่สามารถการันตีความพอใจได้ถึง 99.99%สำหรับสาวๆทุกคนครับ"โอ้ยมาแต่ตนไหนว่าพูดสั้นๆไงมายังกับจะกล่าวสุนทรพจน์งั้นแหละ
"ฉันล่ะเบื่อพวกแกจริงๆพูดมากชะมัดกว่าจะเอ่ยนามได้แต่ละคนยังกะจะแข่งโต้วาที เอางี้ใครอยากจะรู้จักผมก็เข้ามาทักผมละกันนะ ลูกปัดเรารีบไปกันดีกว่า เดี๋ยวสายแล้วแดดจะร้อนเดินทางไม่สะดวก"นายวาเลนไทน์เดินไปทางลูกปัดพร้อมเตรียมออกเดินทางเชอะ!! ทำเป็นหยิ่งไม่แนะนำตัวทำยังกับคนอื่นเขาอยากจะรู้จักนายเป็นนักหนางั้นแหละ โห่^0^สำคัญตัวผิดไปรึเปล่า
"นี่คูลลี่...."
"มีอะไรหรอกีตาร์"
"เธอรู้จักนายคนนั้นมั้ย?"กีตาร์ทำหน้าอยากรู้สุดๆ
คนไหนหรอ? ก็ไอโอกับโซเฟียร์ไง"
"ไม่ใช่สองคนนั้นฉันหมายถึงคนที่ไม่บอกชื่ออ่ะ"
"ทำไมล่ะ อยากรูจักอีตานั่นหรอ?O.o"
"ก็นิดนึงน่ะ.. เธอรูจักมั้ยล่ะ? ว่าเขาชื่ออะไร"ยัยนี่ถ้าจำไม่ผิดมีแฟนแล้วไม่ใช่หรอฟระ!!จะตอบยังไงดี จะรู้หรือไม่รู้ดีล่ะ
"แกไปถามยัยลูกปัดเอาล่ะกันฉันไม่แน่ใจเท่าไหร่น่ะ"ฉันโยนโจทย์ไปให้ยัยลูกปัดดีกว่าเพื่อความปลอดภัยและมีชีวิตรอดต่อไปของฉัน
"ไม่เอาอ่ะ"ทำไมฟระ(คิดในใจ)"ถ้าฉันไปถามลูกปัดซันเซียนก็ไปบอกกิมจูน่ะสิ ไม่ดีกว่า"ออนี่แกกลัวแฟนแกจับได้ว่างั้น "
"ถ้ากลัวกิมจูเขาจะรู้งั้นแกก็อย่ารู้จักเขาจะดีกว่ามั้ย?"ฉันเสนอความเห็นที่คิดว่าดีที่สุดทั้งสองฝ่าย อะนะแต่บังเอิญว่าฉันคิดไปเองน่ะสิ
"แกชอบเค้าเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ?"กีตาร์หันมาถามฉัน"ถึงได้ออกแนวไม่ให้ยุ่งกับเขา จะเอาไว้เองก็บอกมาเหอะน่า"
พรวด!!!!!=3=
ฉันกำลังดื่มน้ำต้องถึงกับสำลักกับคำพูดของกีตาร์นี่ถ้าแกไม่ใช่เพื่อนฉันนะ ฉันดีดสายขาดไปแล้วกีตาร์เอ้ย!!
"แกจะบ้าเรอะ !!ชอบเชิบอะไร มีแต่จะกัดกันสิไม่ว่าเจอหน้ากันทีไรทะเลาะกันได้ทุกที"ก็จริงนะตั้งแต่เจอกันครั้งแรกก็มีความรู้สึกว่าไม่ถูกชะตาอย่างเห็นได้ชัด
"ถ้าแกไม่ได้ชอบเค้าก็ติดต่อให้ฉันหน่อยนะ"กีตาร์ทำอ้อนโดยการเกาะเเขนฉันแล้วเอาคางพาดไหล่ของฉัน
ฉันยิ่งเป็นคนขี้สงสาร อยู่ด้วยมาทำอย่างนี้ฉันก็ใจอ่อนน่ะเซ่
"ก็ได้ จะบอกให้ก็ได้อีตานั่นน่ะชื่อ วาเลนไทน์ แต่ไอ้เรื่องติดต่ออะไรนี่ฉันขอบาย ช่วยเหลือตัวเองแล้วกัน อย่าหาว่าฉันงั้นงี้เลยนะกีตาร์ แกก็น่าจะรู้ว่าฉันยังเอาตัวเองไม่รอดเลย"ใช่แล้วฉันใจอ่อนบอกยัยกีตาร์ไปแล้ว แต่ฉันก้ยังใจแข็งพอที่ไม่ทำตามคำของยัยนั่น
"โห0.0 ชื่อนี้หรอ? วันแห่งความรักนี่หว่า~~แต่ก็ดีจำง่าย 'วาเลนไทน์'กีตาร์ทำหน้าเพ้อฝัน อาการหนักนะนั่น เพื่อนช้าน....
"เอ๊ะ"ช้าไปแล้ว
"นี่สาวๆมาดูไรนี่ดิ"นั่นไงยังไม่ทันขาดคำเลยแฟนตัวดีของเจ้าหล่อนก็เรียกให้ไปดูอะไรสักอย่างที่ลูกปัดถืออยู่
"อะไรน่ะ"กีตาร์ถามขึ้นมาอย่างสงสัย
"มันคือกระดาษอะไรหรอ? ลูกปัด"ฉันถาม
"เดี๋ยวนะขออ่าน แปป "ยัยนั่นทำท่าทางอ่านอย่างสนใจแล้วทำตาโอ0.0 ตาลุกวาวอย่างกับไข่ห่านดีๆนี่เอง แล้วก็ร้องว่า
"ซันเซียน!!!!!ฉันจะไปงานนี้พาฉันไปนะ ฉันจะไปเที่ยวเนเทอร์แลนด์"
"ไหนเอามาดูสิเขียนว่าไง..?ไอโอแย่งกระดาษแผ่นนั้นจากลูกปัดแล้วทุกคนก็มาสุมหัวอ่านข้อความในนั้นว่ามันคืออะไรกันแน่ถึงทำให้ลูกปัดดีใจจนกระโดดโลดเต้นเป็นลิงหลอกเจ้าได้ขนาดนั้น...
ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า..
โปรโมชั่นพิเศษสำหรับคู่รักทุกคู่ที่ได้มาพักที่เกาะสิมิรันในวันเสาร์นี้จะมีเทศกาล"สร้างความหวาน สานความรัก พักคลายร้อน"จึงขอเชิญเข้าร่วมการแข่งขันในเทศกาล"สานรัก"เพื่อชิงรางวัลตั๋วฮันนีมูนไปกลับกรุงเทพ-เนเทอร์แลนด์ด้วยกันสองอาทิตย์พร้อมที่พักฟรี รูปถ่ายคู่ยักใหญ่ขนาดเท่าป้ายศูนย์การค้าบิ้กแซทและบัตรดินเนอร์มื้อค่ำที่ชั้นบนสุดของหอไอเฟลสองต่อสองแบบไม่มีแมงหวี่มากวนใจ
แค่คุณเข้าร่วมการแข่งขันคุณก็อาจจะเป็นผู้โชคดีได้ไปเที่ยวกับทริปนี้ฟรี ย้ำว่าฟรีทุกอย่าง ตลอดงานๆ ๆ ๆ มีแอ็คโค่นิ้สนึงเพื่อความตื่นเต้น
"0.0-O.O!!!!!"ทุกคนทำตาโตแล้วก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า
"ของฟรี!!!!!"ใช่แล้ว ของฟรี ลืมบอกไปว่าเพื่อนช้านมันชอบอะไรพวกนี้เอามากๆเลยค่ะ เห็นที่ไหนไม่ได้ตองวิ่งเข้าใส่ ไอ้พวก ฟรีๆ เซลล์ๆนี่ทำยังกับดาราเกาหลีมาเปิดคอนเสิร์ตอย่างนั้นแหละเฮ้อ
....?
"ลูกปัด..เราไปลงแข่งกัน"ยัยเยลลี่กระโดดโลดเต้นใหญ่เลย
"ใช่ๆ ไปคว้ารางวัลไปเที่ยวเนเทอร์แลนด์กัน"ยัยกีตาร์เสริมยัยนี่ใฝ่ฝันอยากจะไปเที่ยวเนเทอร์แลนด์เอามากเจ้าค่ะ
"งั้นพวกแกไปเหอะนะเดี๋ยวฉันไปเป็นกองเชียร์ให้เอง" ไม่ค่อยชอบการแขงขันสักเท่าไหร่เลยนขอเป็นกองเชียร์ดีกว่า....
"ไม่ได้"
"หา!!!"อะไรไม่ได้อ่าลูกปาดดดดด
"แกต้องลงด้วยกันสิคูลลี่"
"แต่ฉันไม่มีคู่หูตุนาหงัน..แกจะให้ฉันลงแข่งกะมดที่ไหนฟระ"
"อืมๆ..เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องนี้เองนนะ"ยัยนั่นพูดกับฉันพร้อมตะโกนเสียงดังบอกทุกคนว่า
"ทุกคน ฉันขอเป็นคนจัดการเรื่องนี้เองนะ เรากลับกันดีกว่า เย้~~เย~~~~"
ทุกคนกลับจากการเดินทางไกลตอนเช้ามาถึงบ้านพักประมาณ9.00น.
ยัยโลมาเป็นไงบ้างนะขึ้นไปดูหน่อยดีกว่า...
ก๊อก....ก๊อก ....เงียบแฮะ
โลมา...โลมาคูลลี่เองนะเปิดหน่อย!!
....? งั้นฉันเปิดเข้าไปแล้วนะ...
แอ้ด~~~
".."โลมาไม่อยุ่แฮะ ไปไหนหว่า? เอ๊ะนี่อะไร? "ฉันหยิบซองอะไรบางอย่างขึ้นมาจากใต้เตียงมันเขียนว่า'ยาสตรีประจำเดือนมาไม่ปกติ แก้อาการประจำเดือนมาไม่ปกติ ออโลมามีรอบเดือนนี่เองกินแล้วก็ทิ้งไม่เป็นที่เนอะ เพื่อนใครก็ไม่รุ แล้วตกลงไปไหนนี่ ? ลองไปถาม เวย์ดูดีกว่าเผื่อจะรู้บ้างว่าไปไหนอยู่บ้านด้วยกันนี่นา....
เวย์...เวย์ หาย~~~อ้อ สงสัยสองคนนี้ไปด้วยกันชัวร์เลย อิอิ มันอิจฉารู้ม้าย..อิจฉาทุกที..อิจฉาที่พี่รักเค้าไม่รักใคร....
เดี๋ยวคงกลับมาเองแหละมั้งลงไปหายัยพวกนั้นดีกว่า..
"คูลลี่ มาพอดีเลยมาวางแผนกันมะ?"
"วางแผน?"
"ก็วางแผนการไปร่วมกิจกรรมวันพรุ่งนี้ไงว่าใครคู่ใครดี"ยัยลูกปัดกวักมือเรียกฉํนยิกๆพร้อมกระดาษหนึ่งใบ
"กติกาการแข่งขันคือต้องลงแข่งขันกันเป็นคู่นะงั้นก็เอาแบบนี้นะ...
"ฉันคู่กับเซียน"
"เยลลี่คู่กับฮัน"
"กีตาร์คู่กับกิมจู"
"โลมาคู่กับเวย์"
ยัยลูกปัดค่อยๆสาธยายไปเรื่อยๆแต่เอ๊ะ "ลูกปัดโลมาลงแข่งด้วยหรอ?ยัยนั่นไม่สบายอยู่นะ"ฉันค้านยัยลูกปัดก็โลมาไม่สบายจริงๆนี่นา
"ลงสิ หลายๆคู่สนุกดีน่าคูลล์"
แล้วก็คูลลี่ส่วนแกคู่กับใครดีเหลือสามหนุ่มสามมุมไอโอ โซเฟียร์ แล้วก็วา.."
ลูกปัดใครก็ได้ที่ไม่ใช่อีตานั่น"ฉันขัดคอยัยลูกปัดก่อนที่จะพูดจบ
"เคๆไอโอ กับโซเฟียร์พวกนายสองคนใครจะลงแข่งกับคูลลี่"
"ฉันเองๆ ไอโอเสนอ ทำท่าดีใจ"ตานี่ก็น่ารักดีแฮะยังกับด็กๆเลยอ่ะ
"งั้นโอเค ไอโอแข่งคู่กับคูลลี่นะ แล้วโซกับวาเลนไทน์ล่ะทำไงดี ... ออ ฉันนึกออกล่ะจะต้องเล่นให้เนียนนะ"
ยัยลูกปัดทำท่าทีเหมือนกับมีแผนการชั้นยอดอยู่ในหัว
"เป็นอันว่าตกลงตามนี้นะ คูลลี่แกแข่งคู่กับไอโอนะ"
"ฉันมัสิทธิ์ปฏิเสธมั้ยลูกปัด"
"ไม่มี"
"นั่นไง แล้วแกจะมาถามฉันเพื่ออะไรว่าจะลงแข่งกับใคร แกก็จับคู่ให้ซะตั้งแต่แรกก็หมดเรื่อง.."
"คูลลี่แกประชดชั้นหรอ?"
"ซะที่ไหนมี..ฉันกำลังยอแกอยู่ต่างหากน่าลูกปัดคนสวย..
ไงล่ะชมว่าสวยหน่อยไม่ได้ลอยเลยเพื่อนชั้น ซันเซียนจับลูกปัดไว้นะแม่นั่นจะเหินฟ้าแล้ว ฟิ้ว~~
ชายหาดยามค่ำ(โลมา Say)
ฉันออกมาเดินเล่นชายหาดกับเพื่อนๆบรรยากาศของทะเลยามกลางคืนนี่ก็สวยไปอีกแบบนะแต่ดูเหมือนมันจะน่ากลัวยังไงชอบกล ฉันเดินเล่นสูดอากาศไปเรื่อยๆก็มันเพลินนี่นาเพลินซะจนลืมเวลาไปเลย "เอ๊ะ!!นี่มันกี่โมงแล้วนะแล้วทุกคนหายไปไหนกันหมดอ่ะ โลมาผู้น่ารักโดนทิ้งไว้คนเดียวหรือนี่ ...อนาถแท้ฉัน "เฮ้อ ?ไม่น่าเล้ย บรรยากาศดีเลยเดินมาซะไกลแล้วที่นี่มันที่ไหนหว่า?จำไม่ได้แฮะ แต่ช่างเหอะเดินไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เจอทางกลับเองแหละ ถ้าไม่เจอยัยพวกนั้ยก็ต้องมาตามหาฉันยู่ดีฮ่าๆหัวใสจริงๆ อิอิ"ฉันพยายามหาทางกลับบ้านพักแต่เดี๋ยวนะฉันเห็นคนอยู่ตรงนั้นลองเข้าไปถามดูดีกว่าเผื่อว่าจะมีทางลัดกลับบ้านพัก ฉันเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั้น เอ๊ะ ทำไมแผ่นหลังนั่นคุ้นๆจัง
"เวย์ นายมาตามที่ฉันบอกจริงๆด้วย "ผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาอีกทางจากตรงที่ฉันเดินมา
"อะไรนะเวย์หรอ? อีตาเวย์งั้นหรอ?"ฉันพูดกับตัวเองเบาๆมาเห็นฉากเด็ดเข้าซะแล้วมั้ยล่ะกลับดีกว่า.....
"เดี๋ยวสิ..."ชะงัก ฉันเองแหละที่ชะงักอยู่ๆเวย์ก็พูดขึ้น
"ใช่ ฉันมาตามที่เธอบอกจริงๆแต่ไม่ใช่ในความหมายเดียวกับเธอหรอกนะ"เวย์พูดต่อฟังจากน้ำเสียงแล้วเหมือนคนกำลังประชดเลย แ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันนะถึงมีอิทธิพลสามารถเรียกให้เวย์ออกมาเจอได้ แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าเวย์มาที่นี่
"ไม่ใช่งั้นหรอ? แล้วนตายมาที่นี่ทำไมกันทั้งๆที่รู้ว่าวันนี้ฉันเรียกนายมาเพื่ออะไร? เวย์เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอ?"ผู้หญิงคนนั้นเข้าโผเข้ามากอดเวย์(ของฉัน)หมายถึงก่อนที่จะมากอดกับยัยนี่นะเขาเป็นของฉัน"นิวส์ เราคงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอกเราจบกันไปแล้วนะเธอเองก็มีฟาร์อยู่แล้ว เธอเป็นคนเลือกเองไม่ใช่หรอ "เวย์ไม่สะบัดแขนที่ยัยนั่นกอดอยู่ออกแถมยังพูดทำนองน้อยใจยัยนั่นอีกด้วย
"เวย์ นิวส์เลิกกับฟาร์แล้ว เขาทิ้งนิวส์ไปได้ยินมั้ย? นิวส์ไม่เคยลืมเวย์เลยนะเวลาทีผ่านมานิวส์คิดถึงเวย์ตลอด เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะคะ นิวส์รักเวย์นะ ยัยนั่นๆจะจูบ เวย์ มันจะมากไปแล้วนะ!!!
"นิวส์ เวย์ดันตัวยัยนั่นออกแล้วบอกว่า... เวย์ก็รักนิวนะ แล้วก็ไม่เคยลืมนิวส์เลยสักครั้งวันที่นิวส์ไปกับฟาร์ เวย์เจ็บ แต่เวย์ก็ลืมนิวส์ไม่ได้สักที....แต่"
" "
".........."โลมาแกเป็นอะไรเนี่ย !!เขาแค่มาคบกับแกเพื่อลืมผู้หญิงคนนั้น แกเองก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรอ? แล้วตอนนี้แกมายืนทำอะไรตรงนี้ ที่ตรงนั้นข้างๆเขาไม่ใช่ที่ของแกอีกต่อไปแล้วเข้าใจมั้ย? ยอมรับสักทีสิ ว่าที่ผ่านมาถึงเขาจะคบกับแกแต่เขาไม่เคยรักแกเลย ไม่เคยรักเลย!! ในหัวใจของเวย์ยังยงมีแต่นิวส์แกได้ยินมั้ย? วันนี้แกมาเห็นก็ดีแล้วนี่จะได้ไม่ต้องโง่หลอกตัวเองว่าเขารักแก..แกควรตัดใจแล้วไปจากเขาซะเพื่อความสุขของเค้า แกควรเสียสละนะ ใช่สิฉันควรเสียสละฉันเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีไม่อยากรับรู้เรื่องราวอะไรอีกแล้ว เวย์คนที่นายรักคือนิวส์ไม่ใช่เรา...แล้วทำไมน้ำตามันต้องไหลด้วย..ฮือ ฮือ~~
"วันนี้จะเป็นที่ฉันเศร้าและร้องไห้กับเรื่องพวกนี้วันสุดท้าย ทะเลจ๋าช่วยเอาความเจ็บนี้ออกไปจากฉันที ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ฉันเล่นน้ำทะเลคนเดียวเล่นเพื่อลืมเรื่องราวเก่าๆ ให้คลื่นทะเลซัดมันออกไปจากใจฉัน"เวย์ฉันรักนายแต่นายไม่เคยรักฉันเลยสินะ.."กลับดีกว่าเดี๋ยวยัยลูกปัดเป็นห่วงแย่เลย ยิ้มสิ!โลมาไม่มีเขาเราก็อยู่ได้"ฉันหาทางกลับมาเองจนได้ พยายามหลบแล้วนะแต่ก็ยังมิวายเจอยัยคูลลี่จนได้สิน่า ดีเลยใช้ยัยนี่หยิบผ้าขนหนูซะเลย"
ชายหาด(เวย์say)......
อยู่ๆคนรักเก่าก็มาขอผมคืนดี แต่ผมไม่ได้คืนดีกับเธอหรอกนะทำไมน่ะหรอ? ก็ตอนนี้ผมมีที่คนผมรักอยู่แล้วน่ะสิ แต่เหมือนว่าตอนนี้เธอจะเข้าใจผมผิด ทำไม?พระเจ้าต้องแกล้งผมทำให้เธอมาเห็นฉากที่นิวส์แฟนเก่าผมมาขอคืนดีด้วยนะ ตอนแรกผมกะจะทำให้เธอรู้ว่าผมถึงแม้เมื่อก่อนจะรักนิวส์แค่ไหน แต่ตอนนี้ผมมีเธอคนเดียวเท่านั้นแต่ ที่รักของผม(โลมา)กลับไม่ยอมฟังผมพูดให้จบ ผมเห็นนะที่เธอร้องไห้ ผมเห็นแต่ผมก็อยากให้รู้ว่าผมรักเธอแค่ไหน แต่เธอกลับหนีไปก่อน ผมจะทำยังไงดี ใช่ครับ!ผมผิดที่ไปบอกว่ารักนิวส์ไม่เคยลืมเธอได้...แต่..ตอนนี้ผมลืมเธอได้แล้ว เพราะมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตผม ทำให้ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเพียงเวลาสั้นๆ ไม่นานนักเธอก็ทำไห้หัวใจของผมมีแต่เธอจนเต็มไปหมดและไม่มีที่ว่างให้ใครอีกแล้ วความรักที่มีต่อจากนี้จะมีให้เธอคนเดียว..โลมาที่รักของผม ผมปฎิเสธคำขอคืนดีจากนิวส์จนเธอโมโหตบผม เพี๊ยะ!!! แต่ผมก็ไม่ว่าอะไรนะรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น เพราะรู้ว่าโลมาไม่อยู่ที่นั่นแล้ว....ผมตามหาเธอไม่เจอวิ่งไปหาในที่ที่คิดว่าเธอจะไปก็ไม่มีโลมายิ่งอ่อนแออยู่ด้วยไปไหนของเขานะ ผมควรทำไงดี...ไม่รู้จะทำยังไงไม่รู้จะอธิบายยังไง"โอ๊ย!!~ผมจะบ้าแล้ว "ผมบ้าไปแล้วจริงๆเพราะตอนนี้ผมหาทางออกไม่เจอเลยขอระบายความคับแค้นใจวิ่งใส่ทะเลเตะคลื่นระบายอารมณ์ล้มกลิ้งอยู่ในทะเล พอรู้สึกดีขึ้นมาบ้างเลยขอกลับบ้านพัก พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่จะง้อโลมายังไงดี ผมรักเธอมากไปจนทำให้เธอเจ็บแล้วผมยังสมควรที่จะรักเธออยู่มั้ย แต่ผมรักเธอ และผมจะเป็นคนบอกเรื่องนี้กับด้วยตัวผมเอง
วันรุ่งขึ้น..
ผมได้ข่าวมาว่าโลมาไม่สบายเพราะเมื่อคืนไปเล่นทะเลมาตามที่ คูลลี่บอกเช้าวันนี้ทุกคนจะออกไปเดินเขาเป็นโอกาศดีที่ผมจะได้อยู่กับโลมา
"เห้ย!!เวย์แกจะไปเดินป่ามั้ยเนี่ยนี่มันสายแล้วนะเดี๋ยวพวกสาวๆรอนะเว้ย"ไอ้เซียนถามผมว่าจะไปมั้ยเชอะโลมาไม่ได้ไปผมจะไปทำแป๊ะไรจริงมะ
"ไม่ว่ะ งานนี้ขอตัว รู้สึกว่าจะมึนๆหัวว่ะ ขอนอนพักผ่อนวันคราวหน้าไม่พลาดแน่ ฝากขอโทษคนอื่นด้วยล่ะกันว่ะ"
"เออๆแล้วเดี๋ยว จะบอกให้ แกนี่ก็ไม่น่าไปเล่นบ้าๆเล้ย ประสาท ให้ตายสิ ทำไรไมดูมันเสียงานเสียการหมด"
"เออน่า ครั้งเดียวว่ะแกรีบไปเหอะเดี๋ยวสาวรอฮ่าๆๆๆ"ไอ้เซียนกับพวกเพื่อนๆผมออกไปเดินทางไปเดินเขากันหมดแล้วก็เหลือผมกับโลมาเท่านั้นสิที่อยู่ที่นี่ ไปเยี่ยมหน่อยดีกว่าจะได้ปรับความเข้าใจกันด้วย
ห้องของโลมา .......
ก๊อก....ก๊อก..เงียบ ผมถือวิสาสะเปิดประตูห้องเข้าไป ก็พบว่าโลมานอนอยู่มีผ้าแปะที่หน้าผากหนึ่งผืนเธอไม่สบายนี่นา วันนี้ผมจะอาสามาเฝ้าเธอเอง ผมทำหน้าที่เช็ดตัวให้โลมา เหมือนเธอจะยังไม่รู้สึกตัวเลย
"เวย์~~เวย์"โลมาละเมอถึงผม แอบดีใจนิดๆที่แม้แต่ละเมอเธอยังละเมอเป็นชื่อของผมเลย
เเต่เอ๊ะนี่อะไร?..เธอร้องไห้จนตาบวมขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
"โลมาฉันขอโทษนะ อย่าทำแบบนี้อีกได้ไหมฉันขอร้องฉันเป็นห่วงเธอนะ เธอรู้ตัวบ้างหรือเปล่า ว่าหัวใจฉันตอนนี้มีแต่เธอเท่านั้น"ผมเฝ้าบอกรักเธอคนที่อยู่ตรงหน้าผมแต่เหมือนตอนนี้เธอจะไม่รับรู้อะรเลย ผมจะนั่งเฝ้าเธออยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน เผื่อเธอตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่เธอจะได้เห้นผมเป็นคนแรก
...ยุกยิก ยุกยิก(โลมาsay)
"โอ้ย!!อะไรกันเนี่ยทำไมหัวฉันมันหนักขนาดนี้ โอ๊ะ!!ขาเป็นตะคริว"แต่รู้สึกว่ามันหนักอยู่นะฉันชะโงกหน้าไปดูที่ขาตัวเองปรากฎว่า...
"หา!!!!นายมาที่ห้องฉันได้ยังไงเนี่ย"อีตาเวย์ได้ยินเสียงฉันถึงกับสะดุ้งเฮือก แล้วเงยหน้าขึ้นมองฉัน อ๊ะอีตานี่หลับอยู่หรอดูสิหน้าตางี้งัวเงียเชียว
"โลมา ตื่นแล้วหรอ"เวย์ขยี้ตามองฉันสงสัยเขาจะยังไม่ตื่นดี
"แล้วเห็นฉันหลับอยู่รึไงเล่า"
"แน้~~ ไม่สบายแล้วยังกวนได้เหมือนเดิมนี่นาแสดงว่าหายแล้วใช่มั้ยที่รัก"ดูตานี่สิเรียกฉันว่าที่รักอ่ะทั้งที่เมื่อวานเพิ่งจะไปคืนดีกับยัยหน้าวอกนั่นแท้ๆ
"เวย์คำว่ารัก ฉันว่านายเลิกเรียกฉันแบบนั้นเถอะนะฉันไม่สมควรได้ตำแหน่งที่รักหรอก "พูดแล้วน้ำตาจะไหลไม่ได้นะโลมาเธอต้องเข้มแข็งสิ
"ไม่ให้เรียกเธอแล้วจะให้ไปเรียกใครที่ไหนกันล่ะ"นี่นายจะมาตอกย้ำให้ฉันพูดชื่อนั้นใช่มั้ยต้องให้ฉันเจ็บแค่ไหนนายถึงจะพอใจ
"นิวส์เหมาะสม กับตำแหน่งนี้มากกว่าโลมานะ เวย์ควรเรียกเธอว่าที่รักไม่ใช่ฉัน"ใช่โลมายอมรับสักทีสิว่าเขาเลือกใคร ฉันทำใจได้แล้วนะแต่ทำไมเสียงฉันมันเหมือนคนจะร้องไห้เลยล่ะ ฉันๆจะไม่ไหวแล้วนะ
"โลมาฉันมีอะไรจะเล่าให้เธอฟัง เธอจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่..ฉันอยากให้เธอรู้ไว้ว่ า ฉันตอนนี้ไม่ได้รักนิวส์อีกต่อไปแล้ว และคนที่ฉันรักตอนนี้คือคนที่อยู่ตรงหน้าฉันคนนี้เท่านั้น ฉันขอสัญญ า ต่อหน้าเธอคนนี้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉัน เวย์ จิราวัฒน์ จะขอรักเธอคนนี้ตลอดไป" แววตาเวย์ดูจริงจังมากเลย จริงจังซะจนฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ใช่น้ำตาฉันไหลออกมาแล้วฉันร้องไห้แล้ว....
"ฮือ ~~ฮือ~~ "เวย์ขึ้นมานั่งบนเตียงของฉัน เขากอดฉันไว้ในอ้อมแขนของเขาและอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฉันฟัง หากวันนั้นฉันอยู่ต่ออีกสักนิด รออีกนิดฉันคงได้ยินเขาพูดว่า "ถึงแม้ฉันจะเคยรักเธอมากและไม่เคยลืมนิวส์ได้เลย แต่...ตอนนี้ฉันมีคนให้รักและฉันก็ต้องดูแลเค้าให้ดีที่สุด ขอโทษนะนิวส์เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้จริงๆ"และฉันก็เพิ่งรู้ว่าเวย์รู้อยู่ตลอดเวลาว่าฉันอยู่ตรงนั้นและฉันก็ได้รู้ถึงความบ้าของคนที่ฉันรัก เวลาที่ทำให้ฉันต้องร้องไห้และไม่รู้จะปลอบยังไงจนต้องระบายอารมณ์กับทะเล
"เราสองคนนีเหมือนกันเลยนะ ทำเหมือนกับทะเลเป็นส้วมงั้นแหละ ที่สำหรับปลดปล่อยความทุกข์ ฮิๆ"
ตอนนี้ฉันกับเวย์เข้าใจกันดีแล้ว
ฉันก็สัญญากับไว้แล้วเหมือนกันว่าหากมีอะไรเกิดขึ้นแล้วทำให้ฉันไม่สะบายใจจะต้องบอกเวย์ทุกเรื่องไม่เก็บไว้คนเดียวเหมือนที่ผ่านมา... แล้วหลังจากนั้นเราสองคนก็จูงมือกันไปเดินเล่นที่ชายหาด อากาศยามเช้าของทะเลนี่ช่างสดชื่น และอากาสดีจัง ฉันพยายามสูดอากาศตอนเช้าให้เข้าปอดให้ได้มากที่สุดก็อากาศมันดีจริงๆนี่นา....
"เวย์ ฉัน.....รัก......นาย...นะ"ฉันเดินจับมือกับเวย์ริมหาดอยู่นานและตัดสินใจพูดคำนั้นออกไป..เพราะคำนี้กว่าฉันจะพูดออกมาได้ต้องใช้เวลานานพอสมควร ก็คนมันเขินนี่นา^////^
"โลมา ดูโน่นสิ "เวย์ชี้ให้ฉันดูพระอาทิตย์ขึ้นจากทะเล
"ฉันก็รักเธอนะ ....จุ๊ฟ"เวย์กระซิบที่ข้างหูฉันแล้วก็~~
"ว้าย!!!!เวย์บ้าที่สุด เล่นทีเผลอหรอ ?หืม..หลอกให้มองพระอาทิตย์แล้วมาจุ๊ฟแก้มเค้าแบบนี้ได้ยังไงกัน "ฉันวิ่งไล่กวดกับอีตาเวย์บ้านั่นบนหาดทราย อย่างสนุกสนาน มีสายตาหลายๆคู่มองมาทางพวกเราอย่างอิจฉาและเอ็นดู ก็พวกเราน่ารักนี่นา ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเอาซะเท่าไหร่เลยช้าน~~~
"โลมาฉันเหนื่อยแล้ว ยอมแพ้ .."เวย์ยกมือขึ้นเหนือหัวเหมือนผู้ร้ายตอนโดนคุณตำรวจสั่งให้ยกมือขึ้น แล้วยอมแพ้ซะ ฮ่าๆ น่ารักจัง ^^
"ยอมแพ้แล้วหรอ งั้นต้องถูกลงโทษ "ฉันเขย่งเท้าให้สูงขึ้นอีกนิดกะว่าจะ จุ๊ฟปากเวย์เปาๆแต่..เขากลับดึงตัวฉันเข้าไปประกบปากแล้วบรรจงจูบอย่างดูดดื่มและยาวนานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนรสชาติของจูบครั้งนี้มันช่างหวานเสียเหลือเกินเวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้วนะเรายังจูบกันอยู่เลย...ว้ายยย!!เขินนะนี่(มาเขินตอนนี้จะยังทันมั้ยคะ?)ชาวประชาชีมองเราเป็นตาเดียวกันแล้ว!!!ฉันผลักอกเวย์ออกเช็ดปากหนึ่งครั้ง แล้ววิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที.....แง!!!!แม่จ๋าหนูอายเค้า....
เวย์วิ่งตามฉันมาติดๆจะอยู่ได้ยังไงเล่าฉันไม่รู้เลยอะว่าคนตรงนั้นมัน...มัน เยอะอ่าT^T
"โลมา!!!"
"คะ?...เรียกซะดังตกใจหมด"
"หน้าเธอแดงแหนะ!!แดงไปถึงหูเลยดูดิ "อีตาเวย์แซวฉัน
"แล้วมันเพราะใครกันเล่า /// ฮ่าๆๆๆ "ถึงแม้จะเขินและต่อหน้าสาธารณะชนไปหน่อย (เขาเรียกว่าหน่อยหรอ?ไม่มั่นใจนะ)แต่ช้านก็มีความสุขน้า ~~~
"แฮ่ก ๆ"มาถึงบ้านจนได้
"พวกลูกปัดกลับกันมาแล้วมั้งโลมา ประตูเปิดอยู่น่ะ"
"อื้อ..คงงั้นแหละนี่มันก็เกือบ10โมงแล้วนี่นา คงกลับมากันหมดแล้วน่ะ"
แล้วพวกเราก็เดินเข้าไปข้างในด้วยกัน
บ้านพัก(คูลี่say)........
"อ้าว? โลมา เวย์ มาแล้วหรอพากันไปไหนมาน่ะแกไม่สบายไม่ใช่หรอ? แกควรจะพักผ่อนนะ" เยลลี่ดุยัยโลมาที่ไม่สบายแล้วยังจะออกไปตากลมข้างนอกอีก
"นั่นสิ แกหายดีแล้วรึไงทำซ่าส์ออกไปเที่ยวน่ะหา!!" ยัยลูกปัดว่าต่อ
"เมื่อวานไม่สบายแต่ตอนนี้หายแล้วล่ะไม่ต้องเป็นห่วงนะโลมาตอบ
"แบบว่าได้กำลังใจดีไปหน่อยก็เลยหายเร็ว อิอิ" "เวย์พูดขึ้นทำหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ฉันสังเกตุเห็นยัยโลมาหน้าแดงด้วย โอ้ยอิจฉาๆ
"หายแล้ว.?.ก็ดีพรุ่งนี้จะได้ไปแข่งด้วยกัน"
"แข่ง?" โลมาทำหน้าตาสงสัย
"ใช่!!แข่ง"
"แข่งอะไรหรอ? ลูกปัด" เวย์เป็นฝ่ายเอ่ยปากถามเพราะโลมายังคง งง?ต่อไป...
"แข่งขันชิงรางวัลนำเที่ยวเนเทอร์แลนด์ ที่เกาะนี้วันพรุ่งนี้"
ลูกปัดอธิบายรายละเอียดโดยการอ่านใบประกาศที่เก็บมาด้วย
"ไหน?เอามานี่ ฉันดูเองดีกว่า.." เวย์ดึงกระดาษแผ่นนั้นไปดูเองเพราะว่าลูกปัดอ่านช้ามาก..โลมาเลยถือโอกาสดูด้วยอีกคน
"ว้าว!! น่าสนุกดีจัง ฉันร่วมด้วยคนได้รึเปล่า? ปัด" เวย์ถามลูกปัด
"นายตาบอดรึไงน่ะ? ไม่เห็นรึไง ?ตรงนี้เขาเขียนว่าสำหรับคู่รัก' แสดงว่าเขาแข่งกันะเป็นคู่ ลูกปัดให้ฉันลงแข่งด้วย แล้วนายจะให้ฉันแข่งกับใครเล่าถ้าไม่ใช่นายน่ะ ตานี่นิทีเรื่องอื่นทำเป็นฉลาดนักนะ"โลมาได้ทีใส่เวย์เป็นชุดใหญ่ฟังแทบไม่ทันชนิดที่น้ำไหลไฟดับกันเลยทีเดียว
"ถ้าเข้าใจแล้ว ก็เตรียมตัวให้พร้อมแล้วพรุ่งนี้ไปร่วมการแข่งกัน"ลูกปัดผู้จัดการสั่งก่อนจบการอภิปราย(ไม่ไว้วางใจ)^^
วันรุ่งขึ้น....
"โห่!!!!ไอ้ลูกปัดบ้าเอ้ย..แกนะแก" เสียงวาเลนไทน์ร้องลั่นบ้านตานั่นบ้าไปแล้วรึไงนะโวยวายแต่เช้าเชียว
"อะไรกันน่ะ !!!เสียงดังอะไรกันแต่เช้าเนี่ย อ่าว?...วาเองหรอฉันก็นึกว่าควายบ้านใครออกลูกซะอีกร้องซะลั่นบ้านเลย ยัยเยลลี่เดินลงมาจากข้างบนพร้อมกับฉันแต่ชีคงจะเดือดที่ถูกปลุกด้วยเสียงตานี่เลยถือโอกาสวีนไปหนึ่งยก สมน้ำน่าตานั่น อิอิ
0.0..?
"0.0.....คิกๆ"
"ฮะ!!!..ฮ่า!!! .ฮ่า!!. "
"ขำอะไรของเธอหนักหนาฮะ?"
"ขำนายน่ะสิ..คิกๆ"
"โว้ย!!!ทำไมฉันต้องมาแต่งตัวแบบนี้ด้วยเนี่ย!!!ใครเป็นคนต้นคิดหา!!!เสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายชะมัดยาดเลย " วาเลนไทน์โวยวายใหญ่เลยฮ่าๆๆๆก็มันน่าขำจริงๆนี่ ตานี่แต่งตัวเป็นผู้หญิงอ่ะ
"เฮ้ย!!ไอ้วาแกแต่งแบบนี้แล้วโครตเหมือนผู้หญิงเลยว่ะ ถ้าแกไม่ใช่เพื่อนฉันนะ ฉันคิดว่าแกเป็นผู้หญิงชัวร์ ฮ่าๆๆๆ"
"ไอ้เซียนแกเงียบปากไปเลย !!ไม่ใช่แฟนแกหรอที่พิสดารคิดแผนประหลาดๆฆ่าฉันทางอ้อมเนี่ย!!โธ่แม่คุนช่างคิดซะ" วาเลนท์ไทน์ดูเหมือนจะไม่สบอารมณ์สุดๆ
"เถอะน่าวา..คิดซะว่าสนุกๆนะร่วมเล่นเกมส์ด้วยกันน่า" ฮันผู้ยืนชมเหตุการณ์อยู่นานพูดขึ้นบ้าง นานๆจะเห็นฮันพูดสักคำ ต่างกับยัยเยลลี่ลิบลับที่พูดทีลิงหลับแบบนั้น
"แต่กติกามันให้คู่รักชาย-หญิง แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเว้ย!!!"
"แต่แกต้องเป็นผู้หญิงเข้าใจมั้ย!!!!!" ลูกปัดขึ้นเสียง
"ไม่เข้าใจ!!!แล้วทำไมต้องเป็นฉันว้า~~ไอ้โซก็มีทำไมไม่เป็นไอ้โซเล่า?" นายวาเลนไทน์ทำหน้าน้อยใจสุดๆ คิกๆ ..สมโดนยัยลูกปัดดัดนิสัยซะมั่งจะได้เลิกแอ็กเสียที
"ก็นายอยากเกิดมาหน้าหวานเหมือนผู้หญิงทำไมล่ะ แถมเสียงแหลมๆนั่นมันเหมือนกระเทยชะมัด"
"ฮ่าๆๆ.!!!.ฉันเห็นด้วยกับลูกปัดว่ะ แกแต่งแบบนี้แล้วเหมือน ปู ไปรเวทเลยชิบ ...ฮ่าๆๆ "เวย์บ้าไปแล้วหัวเราะซะเป็นจริงเป็นจังน้ำหูน้ำตาไหลเลยอ่ะ โอย น่าสงสารเวย์จัง(ฉันสงสารคนถูกใช่มั้ยคะ?)
"ถ้าพวกแกไม่หยุดล้อฉัน ฉันจะไม่ลงแข่ง" วาเลนไทน์ทำท่าว่าจะงอนพวกเราแต่ว่า ผู้ชายที่ไหนเขางอนกัน?ชักสงสัยแฮะ
"ดูมันๆจะงอนให้ได้โล่เลยมมั้ยนั่น โล่กระเทยทองแห่งชาติ พอจะทำให้แกหายงอนได้มั้ยฮะ? วาเลนไทน์" ลูกปัดทำเสียงเข้ม
"ยังไงแกก็ต้องแข่ง เข้าใจมั้ย? ไม่งั้น..แกต้องจ่ายค่ากินค่าเที่ยวทริปนี้มาให้ฉันซะ ถ้าแกจะไม่แข่ง"
"โอเค... ฉันแข่งก็ได้" โหอีตานี่งกเหมือนกันนะเนี่ยเพิ่งจะรู้ ดูทำหน้าเข้าสิ เหงื่อตกเลย คิกๆ^0^
"โอเค!! ตกลงตามนี้...งั้นเราไปกันได้แล้ว"
"คูลลี่!!~แกอยู่มั้ย?"
"อยู่จ้ะ..."
"เคเลย!งั้นไปกัน"ลูกปัดบอกทุกๆคน
"เดี๋ยว!!!ลูกปัดแกถามฉันคนเดียวหรอ ไม่ถามคนอื่นล่ะเดี๋ยวเขาจะน้อยใจกันหมดนะ"
"คูลลี่เอ้ย...ถ้าแกมานะไม่ต้องถามใครหรอก...ครบชัวร์เพราะแกสายสุดเจ้าประจำ แกมาคนเดียวก็เท่ากับมาครบนั่นแหละ"
"เออ~~ว่าเข้าไปใช่สิ..เรามันลูกเมียน้อย (มันเกี่ยวกับลูกเมียน้อยตรงไหน?)ฉันมาคนเท่ากับมาครบข้าขาดเหอะจะหัวเราะให้"
บ่นอะไรน่ะครับไปกันได้แล้วเดี๋ยวคู่เราสายนะเร็วเข้า ตัวเล็กเดินช้าผมอุ้มไปดีมั้ยครับ ไอโอนายนี่นะตอนแรกก็ดูดีตอนนี้ลายกะล่อนออกมาแล้วรึไงนะ
ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันวิ่งไปก็ได้มาแข่งกัน ฉันพูดไม่ทันจบก็ออกตัววิ่งมาก่อน ปล่อยให้ไอโอวิ่งตามมา ยัยลูกปัดรอฉันด้วยสิ
พลั่ก
โอ้ย!!!..เอาอีกแล้วจะหยุดทำไมไม่บอกกันก่อนเล่า ชนเลยเห็นมั้ยเนี่ย ปัดโถ่
นั่นคือคำพูดของคนทีวื่งชนคนอื่นเขาหรือไงเธอนี่อีกแล้วนะคราวนี้หลักฐานคาตาเธอวิ่งชนฉันโอ้ย~~แล้วทำไมคนที่ฉันชนหรือชนฉัน(ในตอนแรก)ต้องเป็นอีตานี่ทุกทีสิน่า
เออ ขอโทษก็ได้ จะหยุดทำไมไม่บอกล่ะ นึกจะหยุดก็หยุด ฉันวิ่งมาก็ชนน่ะสิ คนนะไม่ใช่รถยนต์จะให้เบรคกะทันหันได้ไง ก็ต้องชนเป็นธรรมดาฉันพูดประชดวาเลนไทน์ไปอีกกระทบกระแทกเข้าไว้เผื่อตานี่จะมีจิตสำนึกบ้างนะว่า ฉันก็เป็นผู้หญิงนะค้า พูดดีๆกับฉันหน่อยสิคะ แบบนี้อ่า
เธอก็ดูนี่สิ จะไม่ให้ฉันหยุดได้ไงกัน ขืนเดินไปพวกเธอก็หลงหากันไม่เจอน่ะสิ เธอยิ่ง เซ่อๆ อยู่ด้วย เดี๋ยวหายๆปขี้เกียจตามกลับบ้านให้วุ่นวายอีก โห แทนที่จะสำนึก กลับหาว่าฉันเซ่อหรอ? อีตานี่ ตั้งแต่มาหยุดว่าฉันมั่งรึยัง (คำตอบคือยังเลย)จะมีอคติอะไรกับฉันนักหนาก็ไม่รุ อีกอย่างฉันไม่ได้เซ่อนะฉันแค่โง่เองอ่าT^T
ไหนดูสิ จะมาลงมาหลงอะไรกัน 0.0....หา!!!คนเยอะชะมัดเลยอะนี่มันชายหาดหรืองานวันไหลพัทยากันแน่เนี่ย!!
คูลลี่ วา!!!! ทางนี้ๆ เต้นท์รับสมัครอยู่ทางนี้จ้ายัยลูกปัดหัวหน้าแกนนำพรรคทัวเที่ยวครั้งนี้เรียกพวกเราไปลงสมัครที่เต้นท์ที่เขียนว่า กองอำนวยการ !
โห 0.0รายชื่อผู้เข้าแข่งขันทำไมมันเยอะขนาดนี้เนี่ย 70คู่เชียวหรอ พวกเราอีก 6คู่ รวมแล้วก็76คู่ อะไรจะเยอะแยะปานนั้น แล้วผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างช้าน จะไปแข่งอะไรกับใครเขาไหวล่ะนี่ เอ้า!ลงๆไปก่อนแล้วกันค่อยหาโอกาสชิ่งทีหลัง
พี่ๆทีมงานเสื้อสีส้มบอกพวกเราว่าให้เวลาพักเตรียมตัวอีก30นาทีจะมีการแข่งขันเกมส์แรก
30 นาทีผ่านไป
คุณพิธีกร กล่าวเปิดงาน โครงการ สร้างความหวาน สานความรัก พักคลายร้อน ในเทศกาล สานรักและบอกถึงจุดประสงค์ของการจัดงานว่าเป็นนประเพณีที่จะทำให้เกาะแห่งนี้มีชีวิตชีวาขึ้นเพราะเหล่านักท่องเที่ยวและบรรดาคู่รักจากทั่วสารทิศมารวมตัวกันที่นี่เพื่อแข่งขันและร่วมสนุก พร้อมกับชี้แจงรายละเอียดการแข่งขันและของรางวัลต่างๆ ทำให้ผู้คนที่มาร่วมในงานตกตะลึงไปตามๆกัน
มาถึงเกมส์แรกที่พวกเราจะต้องเล่น เกมส์นี้มีชื่อว่า พิสูจน์รักแท้ แก้ผ้าต่อตัว
กติกามีอยู่ว่า ถายในระยะเวลา 5นาที ให้คู่รักแต่ละคู่ที่ร่วมแข่งขันเอาวัสดุในร่างกายอะไรก็ได้มาต่อกันให้ได้ยาวที่สุด ห้ามขาดออกจากกันใครยาวที่สุด 30 อันดับแรก เราจะคัดเลือกไปเล่นในเกมส์ต่อไป สุดท้ายเราจะจัดให้เหลือ เพียง10คู่ และไปทำกิจกรรมร่วมกันต่อที่งานของเรานะคะ
พวกพี่ทีมงานพาพวกเรามายืนที่หาดทรายขาวเพื่อเตรียมตัว
แล้วฉันจะเอาอะไรมาต่อล่ะทีนี้ในตัวก็ไม่มีอะไรกับเขาเสียที่ไหน สงสัยงานนี้แพ้แหง๋เลย
ทุกคนพร้อมนะครับ
ค่ะ/ครับ
งั้นฟังสัญยาณเสียงนกหวีดนะครับ ถ้าพร้อมแล้ว
ปรี๊ด!!!!!!~
หวาย~~~ทุกคนต่างเอาของที่มีอยุ่มาต่อกันยาวเลย อ่าT^T 5นาทีเองหรอ? ฉันจะเอาอะไรมาต่อล่ะเนี้ย คิดไม่ออก ง่า......
นี่!คูลลี่...อย่ายืนเฉยสิเข็มขัดเธอไงเอาออกมา
หา!!!เข็มขัดฉัน เออ ใช่เข็มขัด ก็ได้ๆ ฉันถอดเข็มขัดออกตามคำบอกของไอโอ โอ้ *0*ตานั่นถอดเสื้อนอกออกโชว์ หน้าอก ว้าว *0*กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ของผู้ชาย โอย*!!*กำเดาจะไหล แล้ว~~ เฮ้ย!!ไอโอ ถะ ถอด กางเกงอ่า แง~~~T^Tฉันยังไม่อยากเป็นตากุ้งยิงกั้งยิงตอนนี้น้า แม่จ๋าช่วยคูลลี่ด้วยยยยยยย
คุลลี่ เธอปิดตาทำไมน่ะ
นายๆโป๊ นี่นาจะไม่ให้ปิดตาได้ไงเล่า !!
เธอจะบ้าเรอะ ต่อหน้าคนนับร้อยแบบนี้เนี่ยนะฉันไม่ทำแบบนั้นหรอกน่า เลือกเอามือปิดตาแล้วมาช่วยฉันนี่สิ เร็ว!เข้าจะหมดเวลาแล้วนะ ไอโอกวักมือเรียกฉัน
จริงด้วยแฮะ ไอโอใส่บ็อกเซอร์ 0.0 เท่ชะมัดเลยเจ้าค่ะ คิดูนะ ว่าเวลามีผู้ชายหล่อๆเปลือยท่อนบน ใส่บ็อกเซอร์ แบบว่าเซ็กซี่สุดๆมายืนตรงหน้า จะทำยังไง โอ้ย!ไม่ไหวแล้ว เอ๊ะ!อะไรเย็นๆ ฉันเอานิ้วแตะที่ปลายจมูกมาดูว่ามันคืออะไร หา!!!เฮ้ยเลือดกำเดาฉันไหล!!!! เช็ดก่อนๆเดี๋นวคนอื่นเห็นอายเค้า^/////^
เสร็จแล้ว!คูลล์มานี่เร็ว!มาเอาตัวมานอนต่อกันเร็วเข้า!
ฉันเดินไปนั่งลงแล้วนอนต่อตัวกับไอโอเอาหัวชนกันของคนอื่นก็ไม่ยาวเท่าไหร่นี่นาฉันแอบภูมิใจนิดๆไอโอก็เก่งเหมือนกันน่นาต่อได้ยาวดีอิอิ
คูลลี่!เธอเป็นอะไรน่ะ หน้าแดงเชียวไม่สบายรึเปล่า?ไอโอถามฉัน ฮะ?หน้าฉันมันบ่งบอกความแดงขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย!!!อ๊ะ อะ อ้าย อาย อ่ะ^//////^
ปะ เปล่า ฉันปกติดี แค่แดดมันร้อนนิดนึงน่ะผิวฉันมันขาวโดนแดดก็เลยเป็นสีแดงๆ น่ะฉันเขินนี่นา แต่แอบแก้ตัวปก่อนไม่บอกหรอกว่าฉันเห็นหุ่นนายไงล่ะฉันถึงเป็นแบบนี้~~คู่ของเราไม่มีอะไรจะมาต่อแล้วไอโอก็ถอดไปหมดแล้ว ส่วนฉันเป็นสุภาพสตรีผู้น่ารัก (จริงหรอ?)ถอดได้แค่3ชิ้น คือหมวก เข็มขัด และรองเท้า เท่านั้นแหละ!!
ส่วนคู่ของลูกปัด ยัยนั่นใส่เสื้อแขนยาวชั้นนอกมานี่นาได้เปรียบอะแล้วยัยนั่นก็ถอดเอาเสื้อแขนยาวมาต่อกะเขาด้วย ก็ยาวดีเหมือนกันนะคู่นั้นน่ารักจัง เป็นบิวอีกแล้วช้าน~~ก็มันอิจฉารู้ม้ายยยยย
เอ๊ะ!!นั่นกีตาร์กับกิมจูนี่นายัยบ้าเอ้ย !ยัยนั่นถอดกางเกงเหลือแต่บ็อกลายสตอเบอร์รี่สีชมพูหวานแหว๋วโอ้ย!เห็นแล้วอายแทน แกอยากได้ผ่านเข้ารอบขนาดยอมลงทุนขนาดนี้เลยหรอ โหทุ่มสุดๆ
เยลลี่และฮันำลังเถียงกันอยู่ เถียงอะไรกันก็ไม่รู้แต่เห็นจะลงตัวตรงที่นอนลงแล้วเอาขาชนกันนะ
คู่โซเฟียร์กับวาเลนไทน์เอ๊ะ!พวกนั้นหายไปไหน? ไม่ลงแข่งหรอหายไปไหนนะไม่เห็นเลย
น่าสงสารคู่ของโลมากับเวย์อะ สองคนนั้นแทบจะไม่มีอะไรมาให้ต่อเลย เวยืต้องถอดเสื้อ-กางเกงเหมือนไอโอเลย ส่วนโลมาปกติดีทุกอย่าง เวย์คงไม่ได้ให้ถอดอะไรมากกว่านะเวย์นายสุภาพบุรุษจัง แต่ก็ยังถือว่ายาวกว่าคนอื่นๆแหละน่าเพราะโลมากับเวย์สูงไม่ใช่ย่อยยาวเพราะความสูงชีกับฮีนั่นมากกว่าเสื้อผ้าอีกมั้งน่ะ ^0^
ปรี๊ด!!!~~ หมดเวลาการแข่งขัน
คณะกรรมการจัดการวัดระยะความยาวของแต่ละคู่จนครบและประกาศผลออกมาว่าคู่ของพวกเราทุกคนผ่านเข้ารอบ 30คู่ แต่ฉันก็ยังไม่เห็นโซเฟียร์กับวาเลนไทน์อยู่ดี
ประกาศ ทางเราจับได้ว่ามีการทุจริตการแข่งขันเกิดขึ้น มีผู้เข้าแข่งขัน 3 คู่ไม่ใช่ คู่ชาย-หญิงลงแข่งซึ่งผิดกติกา ทางเราขอตัดสิทธิ์ในการแข่งขันเกมส์นี้ให้ผู้เข้าแข่งขันทั้งสามคู่เป็นฝ่ายแพ้ไป
หากต้องการจะลงแข่งขันในเกมส์ประเภทอื่นที่จัดขึ้นในงานนี้กรุณาหาสุภาพสตรีมาลงแข่งนะคะ มิฉะนั้นหากมีครั้งที่สองเราจะถือว่าคุณสละสิทธิ์ในทุกเกมส์ค่ะ ผู้เข้าแข่งขันทั้งหกท่านจะทราบดีอยู่แล้วนะคะว่าเป็นใครบ้าง ทางเราจะเก็บเป็นความลับเพื่อให้ท่านสามารถลงแข่งเกมส์อื่นได้อีก ขอแจ้งให้ทราบเพียงเท่านี้ค่ะ สำหรับผู้ที่เข้ารอบ เรามีการแข่งขันเกมส์ต่อไปพบกันในอีกครึ่งชั้วโมงนะคะ
ไอ้ปัด! ไอ้เซียน! ไอ้เวย์! เห็นไอ้โซกับไอ้วามั้ยวะไอโอถามขึ้น
นั่นสิยังไม่เห็นเลย ตั้งแต่แข่งต่อตัวแล้วเยลลี่สมทบ
ใช่!ฉันก็ยังไม่เห็นเหมือนกัน
นั่นดิ แล้วมันไปไหน ของมันวะ
นั่นไง!เดินมาโน่นแล้วโลมาชี้ไปทางโซเฟียร์กับวาเลนไทน์
อ้าว!!ทำไมวาเลนไทน์แต่งตัวเป็นผู้ชายแล้วล่ะ? ปัดแกให้นายนั่นเปลั่ยนแล้วหรอ? ฉันถามยัยลูกปัด
เปล่านี่ ฉันไม่ได้บอก เอ๊ะ !หรือว่าที่พี่พิธีกรสาวบอกว่าจับได้ว่าไม่ใช่คู่ ชาย-หญิง จะมีสองคนนั้นอยู่ด้วย ใช่แน่เลย~~
โซเฟียร์กับวาเลนไทน์เดินคอตกมาหาพวกเรา
พวกแกไปไหนมาวะ? ฮันเป็นคนเอ่ยถามขึ้นก่อนเพื่อขจัดข้อสงสัยของทุกคนในตอนนี้
ยังจะมาถาม...พวกฉันโดนจับได้และถูกไล่กลับไปแต่งตัวเป็นผู้ชสยตามปกติน่ะสิ
แล้วแกทำยังอีท่าไหนให้เขาจับได้วะ ในเมื่อแกก็เหมือนผู้หญิงซะขนาดนี้ซันเซียนถามต่อ
ก็ตอนแข่งเกมส์แรกๆ ก็ดีอยู่หรอก แต่ไอ้โซอะดิคิดพิสดารไห้ฉันถอดเสื้อออกมาต่อ พอดีว่าลืมตัวเลยถอดออกมาปรากฎว่าคนมองกันเต็มไปหมด แล้วพี่กรรมการเลยมาลากตัวไปหลังเวที เคลียร์กันอยู่ยกใหญ่เลยว่ะ วาเลนไทน์ เล่าความจริงอันน่าประทับใจออกมา(มันน่าประทับใจตรงไหน?)
แล้วพวกแกจะเอายังไงต่อกิมจูถามบ้างหลังจากที่เงียบมานาน
ก็ไม่แข่งไง ไม่เห็นจะยาก เลยฉันคอยเป็นกองเชียร์ให้พวกแกก็ได้เพราะยังไงก็หาผู้หญิงมาแข่งไม่ได้อยู่ดี พวกแกผ่านเข้ารอบกันหมดนี่ฉันคอยเชียร์ให้ก็ได้นายโซเฟียร์พูดบ้าง
ใช่ เห็นด้วยเลยว่ะโซ แต่งเป็นหญิงช่างเสียศักดิ์ศรี ขอไม่แข่งต่อ เป็นกองเชียร์ดีกว่าว่ะนายวาเลนไทน์เสริม
เหอะ !..งั้นก็ได้ ลูกปัดทำท่าทางหงุดหงิด แต่อย่าคิดนะว่าพวกฉันแข่งแล้วพวกนายจะได้อยู่สบายนะไหนๆ ก็เป็นกองเชียร์ ยอดงาม อนุเคราะห์ช่วยหาน้ำมาให้กินทุกช้วงเวลาที่พักด้วยนะขนมนม เนยและของว่างด้วยก็ดี ขอบใจนะ ยัยลูกปัดพูดยิ้มๆ แล้วคิดหรอว่า พวกนั้นจะไม่ทำตามอิอิ นายสองคนนั้นต้องทำตามที่ลูกปัดบอกอยู่แล้วทำไมน่ะหรอ ก็ลืมไปแล้วหรือไง ว่ายัยนี่เป็นคนออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างในทริปนี่น่ะ ฮ่าๆๆ เธอคือแม่งานจริงๆ ลูกปัดจ๋า~~
ประกาศนะคะขอให้ผู้เข้าแข่งขันที่ผ่านเข้ารอบ30คู่มารวมตัวกันที่หน้าเต้นท์ งานบริการค่ะ ตอนนี้เลยนะคะการแข่งขันเกมส์ที่สองเราจะเริ่มกันแล้วนะคะรับรองว่า โหด มัน ฮา ได้ใจแน่นอนค่ะ
หลายๆคนต่างพากันทยอยไปที่หน้าเต้นท์งานบริการตามที่พี่เจ้าหน่าที่บอก เอ~~แล้วนายไอโอไปอยู่ไหนนะ
ไอโอ...นายอยู่ไหนน่ะฉันเรียกหาไอโอ หันซ้ายที ขวาทีก็ยังไม่เห็น หายตัวได้รึไงกันนะ
คูลลี่ ! เขา เรียกรวมแล้วนะ ไม่ไปหรือไง คิดจะอู้หรอ?ยัยลูกปัดมาลากฉัน ให้เดินตามไป
เดี๋ยวลูกปัด ไอโอ ไอโอ ไปไหนไม่รู้?จะให้ฉันไปแข่งคนเดียวไม่มีคู่ไปแข่งรึไงเล่า ยังงั้นฉันก็แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มน่ะสิ!ฉันพยายามฝืนแรงลากของยัยลูกปัด ได้ผลแฮะยัยลูกปัดหยุดลากฉันทันทีเลย
แล้วมันหายเฮดไปไหน??เขาประกาศไม่ได้ยินหรือไงนะ?ยัยนั่นทำท่าทางหงุดหงิดอีกแล้วแกจะอารมณ์ดีเฉพาะตอนอยู่กับซันเซียนรึไงฮะ
เมื่อกี้ เห็นบอกว่าจะไปห้องน้ำ แปปเดียวนี่หว่า ? ไอ้นี่
เล่นหายไปเลยรึไง คูลลี่ แก ตามไอ้เยลลี่กับโลมาไปก่อนปะ เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเองนะจัดการเองอีกแล้วไอโอจะรอดมั้ยเนี่ยยัยนี่จัดการทีไรได้เรื่องทุกที เฮ้อ ~~ สงสัยยัยนี่จะเห็นฉันเป็นอาหารตามสั่งไปแล้ว
สั่งแล้วสั่งอีก สั่งอยู่ได้ แต่ก็โอเค้ ฉันขัดแกไม่ได้อยู่แล้วงานนี้เพราะฉันยังไม่อยากจ่าย อิอิ ยอมให้สองอาทิตย์ก็ได้ว้า~~
อ๋องั้น เดี๋ยวแกตามไปนะ ไปแล้วนะฉํนวิ่งตามยัยเยลลี่ไป เยลลี่รอช้านด้วยจ้า
ไอโอ แกมาหายตัวอะไรตอนนี้เนี่ย !!....ลองไปดูที่ห้องน้ำชายดีกว่าเผื่อไอ้บ้านั่นมันจะไปหาอะไรกินแทนข้าว แถวๆนั้น
ห้องน้ำชาย..... (ลูกปัดsay)
ไอโอ นายอยู่ในนั้นรึเปล่า? ฉันตะโกนเรียกไอโออยู่หน้าห้องน้ำชาย
...... ไม่มีสัญญาณตอยรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ
ไอโอ นายอยู่ในนั้นมั้ยน่ะตอบฉันมาเซ่
.......กรุณาฝากคนตะโกนกลับ welcome to yell back service.
หืม ใครน่ะ อีตานั่นเองยอมไสหัวออกมาเรอะ ปล่อยให้ฉันตะโกนอยู่ได้ ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะยะ
ออ~~ลูกปัดมีไรน่ะ อย่าบอกว่ามาตามฉัน ?
ก็เออเซะ!!! นายกะจะสร้างบ้านอยู่ในส้วมนั่นรึไงหา!!บอกว่ามาแปปเดียว เล่นหายไปเป้นชาติ นี่ชาติใหม่แล้วนายยังไม่ออกมาเลย ถ้ายัยคูลลี่ไม่บอกว่านายหายไป ฉันคงไม่มา ยืนตะโกนปาวๆคุยกับคนใกล้บ้า อยู่หน้าห้องน้ำหรอก
คูลลี่ เออ!ลืมเลย บอกคูลลี่ด้วยนะว่าฉันแข่งต่อไม่ไหวให้ ไอ้โซหรือไอ้วาแข่งแทนทีแล้วกันนะ อีกอย่างฉันยังไม่ได้บ้านะไอ้ปัด คนบ้าที่ไหนหน้าตาดีอย่างงี้เล่า
แหวะ!!หลงตัวเอง แล้วแข่งต่อไม่ได้ทำไมอ่ะ อย่าบอกนะว่านายจะสร้างบ้านอยู่ในนั้นจริงๆ
แกจะบ้าเรอะ!! คือฉันท้องเสียน่ะ สงสัยอาหารเป็นพิษจากฝีมือไอ้โซ เมื่อคืนชัวร์เลยว่ะ ใช่ซี้ฉันจะไปดีเหมือนไอ้เซียนได้ยังไง ฮ่าๆ อุ๊บ~~~ไม่ไหวแล้วข้าศึกโจมตีรอบที่ 188........เหอๆสมน้ำหน้ามาว่าฉัน สงสารแกจริงๆเลยว่ะ นายนั่นเล่นทำหน้าซีดยื่นหน้าออกมาคุยกับฉันแล้วยังผลุบเข้าไปต่อในห้องน้ำอีก ขอให้มีความสุขกับการอยู่ในส้วมนะ............อาเมน
หน้าเต้นท์งานบริการ....(คุลลี่say)
คูลลี่~~แฮ่กๆ ยัยลูกปัดวิ่งกระหืดกระหอบมาหาฉัน ท่าทางแกเหนื่อยนะนั่น
อ้าวลูกปัด แกทำไรมาหา!วิ่งซะหอบขนาดนั้น.เออๆยังไม่ต้องพูดอะรหรอก เอ้า!นี่น้ำกินซะแล้วพักก่อนค่อยๆพูดไม่ต้องรีบ ก็ได้ ฉันยื่นแก้วน้ำให้ยัยลูกปัดยัยนั่นก็รับไปกินอย่างมีมารยาท
คูลลี่ ฉันมรข่าวจะบอกแกว่ะ ลูกปัดบอกฉํนหลังจากที่กินน้ำแล้ว สดชื่นขึ้นนิดนึงแล้วอ่ะดี้
ข่าวอะไร?
มีสองข่าวจะเอาข่าวไหนก่อนข่าวดีหรือข่าวร้าย
ข่าวดีอยากฟังดีๆก่อนแล้วค่อยข่าวร้าย
ข่าวดีคือ ฉันเจอไอโอแล้วล่ะ
อ่านะ แล้วไปไหนแล้วล่ะฉันถามยัยลูกปัด
นั้นเป็นข่าวร้าย
ยังไง ข่าวร้าย
ข่าวร้ายคือ ไอโอจะไปสร้างบ้านอยู่ในส้วม เอ้ย!ไม่ใช่ ไอโอท้องเสียขนาดหนัก มาลงแข่งกับแกไม่ได้แล้ว การแข่งขันที่เหลือแกต้องลงแข่งคู่กับวาเลนไทน์
ออหรอ ?.น่าสงสารไอโอจัง 0.0หา!!!!อะไรนะ !!แข่งเกมส์นี้กับวาเลนไทน์ แกจะบ้าเรอะ!!
แกเพิ่งจะนึกได้รึไง?ว่าแกต้องตกใจตอนฉันบอกว่าต้องแข่งกับวาเลนไทน์น่ะฮะคูลลี่ลูกปัดหัวเราะฉันอ่ะ
ไอโอ..ท้องเสียอาการหนักมาก ตอนนี้ฉันให้โซเฟียร์พาไปโรงพยาบาลแล้ว เพราะฉะนั้นเหลือแค่วาเลนไทน์คนเดียวเท่านั้นที่จะลงแข่งกับแกได้
แล้วทำไม?แกไม่ให้วาเลนไทน์ไปเฝ้าไอโอที่โรงพยาบาลเล่า !!แล้วให้โซเฟียร์มาลงแข่งกับฉันแทนไงฉันประท้วงยัยคุณนายแม่สื่อสุดสวิงกิ้ง
ก็ไอ้โซมัน เล่นพิเรนทร์ ทำแกงกะหลี่ให้ไอโอกินแต่ดันไม่ดูว่า ผงแกงกะหลี่มันหมดอายุ ไอโอกินเข้าไปก็อาการหนักสิ เพราะงั้น ไอ้โซต้องรับผิดชอบไปเฝ้าไข้ไอโอ ข้อหาทำให้ท้องเสียโดยเจตนา มีโทษเฝ้าไข้จนกว่าไอโอจะหายขาด ลูกปัดเอ้ย ฉันเชื่อแล้วว่าแกมีหลักการจริงๆ สมแล้วที่จะเรียนนิติศาสตร์ จุฬาฯ เนติศาสตร์ บัณฑิตย์อนาคตไปเป็นผู้พิพากษาที่ศาล...... แกเหมาะสมแล้วจริงๆ กระซิกๆ
เหอๆ แล้วฉะนต้องลงแข่งกับนายวาเลนไทน์จนกว่าไอโอจะกลับมาใช่มั้ย? อาการหนักขนาดนั้นเลยหรอ ประมาณกี่วันถึงจะหายล่ะ หมอบอกรึเปล่า? คือแบบว่าฉันยังไม่อยากใช้ชีวิตร่วมเกมส์กับอีตาวาเลนไทน์นั่นตลอดทริปนี้น้า
ก็น่าจะประมาณ 3-4วันน่ะหมอบอกว่าต้องนอนพักผ่อนที่ โรงพยาบาลก่อนให้ร่างกายหายจากอาการอ่อนเพลียก่อนน่ะ
3-4วันเลยหรอ? งั้นก็ตลอดงานการแข่งขันนี่เลยสิ โอ๊ย!!อยากจะร้องไห้
ก็อาจเป็นอย่างนั้นนะ แกจะไปรังเกียจอะไรเค้านักวะ นายนั่นก็เป็นคนดีนะเผลอๆ อาจจะดีกว่าไอโอจอมกะล่อนนั่นด้วยซ้ำไป
เวลาสามวันนี้เป็นโอกาสดีที่แกจะทำความรู้จักกับทุกคนนะเผื่อว่าจะถูกใจใครสักคนแล้วเอามาทำเป็นคู่ใจยัยลูกปัดแกกำลังแสดงตัวเป็นแม่สื่อ แม่ชักอย่างเต็มตัวสินะ
ปัดแกรู้ว่า ฉันไม่ค่อยจะถูกกับคำว่าวาเลนไทน์ แล้วแกยังจะให้ฉันอยู่กับคนแบบนี้อีกหรอ? ทรมารฉันมากไปแล้วม้างงงงฉันทำหน้าเศร้า ลงเผ่อปัดมันจะเห็นใจบ้าง..
ลี่ถ้า ฟ้าลิขิตมาให้แกเจอกับคำๆนี้ แล้วแกคิดหรอ์ว่าแกจะหนีมันพ้น ฉันอยากให้แกลองเปิดใจรับดูบ้างนะ จริงอยู่แกอาจจะเจ็บเพราะมัน แต่ในอนาคตแกอาจจะมีความสุขกับมันก็ได้ ฉันเชื่อว่า คนที่เข้าใจในความรักอย่างแก คงเข้าใจนะ ว่าฉัรชนหมายถึงอะไรจริงด้วยสินะเราลืมไปได้ยังไงกัน เราเชื่อในความรัก พรหมลิขิตที่ขีดเขียนให้คู่รักได้มาเจอกันดละรักกันไม่มีวันพรากจากไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นทั้งคู่ก็จะอยู่เคียงข้างกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกันตลอดไป ตอนนี้พรหมคงกำลังทดสอบความรักของฉันอยู่ ฉันต้องสู้กับมันสิ
ฉันเข้าใจ ขอบใจนะปัด ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันยังลืม เซนไม่ได้แต่ฉันก้จะเก้บเขาไว้ในใจ และไม่ยึดติดกับเรื่องราวของความรักนะฉันจะลองเปิดใจให้ทุกคนดูบ้างขอบใจมากเพื่อน....
อ้อ!!แล้วนายวาเลนไทน์ รู้รึยังว่าต้องแข่งกับฉัน
รู้แล้วล่ะ เมื่อกี้นี้ฉันบอกเขาแล้ว ตานั่นก็ไม่เห็นจะว่าไรนี้ดีใจด้วยซ้ำมั้ง เห็นยิ้มใหญ่เลย ดูเหมือนว่าเขาอยากจะรู้จักเธอนะคูลลี่
หรอ?....จะว่าไปฉันก็ต้องรู้ให้ได้ว่านายนั่นซ่อนความเจ็บอะไรไว้ในใจ โอกาสนี้แหละ ฉันต้องรู้ให้ได้
โอเค..ลูกปัด ฉันลงแข่งกับวาเลนไทน์เอง
อย่างนี้สิ คุลลี่ที่ฉันรู้จัก สาวน้อยผู้น่ารักและไม่เคยกลัวใคร สวยใส แต่ไร้สมอง เลี้ยงปลาทองไว้ดูเล่น ฮ่าๆๆๆ
ปัด ตอนแรกๆก็ชมน่ะนะ แต่หลังๆนี่ชมแปลกๆ แฮะ!!
ขอเชิญทุกท่านประจำที่การแข่งขันได้แล้วค่ะ ฝ่ายชายประจำที่ธงสีฟ้า นะคะ ฝ่ายหญิงประจำที่ธงสีชมพู ค่ะ เกมส์นี้มีชื่อว่า ......สัมพันธ์รักยิ่ง วิ่งเปรี้ยวเสียบธง
กติกามีอยู่ว่า ให้ฝ่ายชาย วิ่งไปรับฝ่ายหญิงที่ธงสีชมพูและให้ฝ่ายหญิงขี่คอคู่ของตนกลับมาเอาธงที่ปักไว้ทางธงสีฟ้าฝ่ายชายไปปักไว้ทางฝ่ายหญิงให้ได้มากที่สุดภายในระยะเวลา ห้านาที
25 กรกฎาคม 2552 22:51 น.
ลูกหว้า
ช่วงเวลานั้นสองสามเดือนที่เรารู้จักกัน
ฉันได้รู้เรื่องราวผ่านจากเพื่อนของฉันมาไม่น้อย
ดังนั้นฉันจึงมีข้อมูลของเขาเหมือนกับช่วงเวลาที่เพื่อนของฉันไปฝึกงาน
ตัวฉันได้ไปกับเพื่อนและรู้จักเขา เหมือนจะเป็นอย่างนั้น
ฉันรู้ว่าเขาใช้รถอะไร นิสัยยังไง เขากำลัง มีปัญหาอะไร
และเขาก็เลือกฉัน เป็นที่ปรึกษาปัญหาหัวใจ
ฉันจะคอยให้กำลังใจเขาเสมอ แต่เขาคอยจะเย้าว่า
ขอเป็นหัวใจแทนได้มั้ย?
ฉันไม่ชอบตรงที่เขาแหย่และนั่นทำให้ฉันเขว
เขาแหย่ฉันบ่อยขึ้น ชอบเรียกฉันว่ายัยหมู ยัยแว่น
ยัยตัวอวบ และยัยบ้าอันนี้เรียกบ่อยมาก
แต่ฉันก็ไม่ว่าเขาสักคำ ฉันแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมยอมเขาขนาดนี้
ตอนที่เขาโทสับมาปรึกษาฉันดีใจนะที่เขาเลือกคุยกับฉัน
มันทำให้ฉันดีใจว่าเขาให้ความสำคัญ ระดับนึง
เขาจะชอบแหย่หากฉันโทรหาเขาจะว่าคิดถึงหรอถึงโทรมา
ฉันจะตอบว่าป่าวแค่อยากหาคนคุยด้วยแค่นั้น
พอเขาโทรมาฉันจะเล่นบ้างว่าคิดถึงเหรอ เขาจะพูดว่าอืม...คิดถึง
ฉันรู้ว่าเขาเล่น บางครั้งถ้าเราไม่สนใจเขาจะว่างอนละ
เรามัวเล่นอย่างอื่นเขาจะว่าเราประจำ ฉันว่างอนไมอ่าไม่ใช่
แฟนซะหน่อย เขาจะว่าใช่สิเรามันไม่ใช่แฟน
เขาพูดจนเราเกิดอาการอึ้งเขาเล่นเนียนเกินไป
จนเราคิดจะจริงจัง
วันที่เขาโทรสับมาร้องไห้เรารู้สึกใจคอไม่ดีเลย
ไม่อยากได้ยินเสียงสั่นๆแบบนั้น
เขาบอกกับฉันว่าเขาตื่นมาจะโทรหาแฟนประจำ
พอมาถึงตอนนี้เขาเลิกกับแฟนแล้ว เขาทำตามที่เราแนะนำ
ไปว่าไม่ต้องรั้ง รั้งไปไม่มีประโยชน์ถ้าเขา(แฟนของตัวที)ไม่รักจะรักไปทำไม
จริงมั้ยละ แต่เขาก็ยังทำใจไม่ได้ จนแอบร้องไห้
แล้ววันนึงเขาก็รู้ว่าแฟนของเขามีคนใหม่
และที่คบกับตัวทีมานั้นเขาคิดเผื่อเลือกทั้งนั้น
เขาก็ไปดื่มช่วงวันหยุด คืนนั้นเขาบอกฉันว่าโทรหาเมื่อถึงบ้าน
เขาโทรมาจริงๆนั่นแหละ เขาถามฉันว่าหึงมั้ยที่เขากินเหล้ากับสาว
ฉันตอบว่าป่าว ฉันไม่ไดรู้สึกหึงเพราะตอนนั้นฉันคิดว่าเขาเล่น
เขาถามฉันตอนฉันบ้าจี้ตกลงลองคบกับเขา มันไม่เชิงคบ ฉันแค่ว่าถ้าบ้าจี้คบกับ
นาย นายจะว่าไรมั้ย เขาก็ไม่ว่าไร เขาถามฉันว่า ทำไมถึงเลือกจะคบกับเขา
มันบอกไม่ถูกนะแค่รู้สึกไว้ใจ ลองดูและก็เชื่อใจ เราบอกเขาไปแบบนั้น
จนในที่สุดฉันได้ไปหาเขาที่จังหวัดที่เขาอยู่ เขาบอกว่ามาจริงนะ ฉํนว่าจริงฉัน
ขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว เขาคอยโทรถามว่าถึงไหน และย้ำว่าถ้าถึงบอกด้วย
ฉันก็ไปถึงแต่ไม่บอก เขามาถึงพอรู้ว่าฉันมานานแล้ว เขาว่าสมน้ำหน้า
มาไม่บอกดีนักเป็นไงรอนาน เขาเรียกว่ายัยหมูอ้วนบ้า
เลยละ ฉันละขำหน้าตาเขาตอนนั้นมาก เขาบอกว่าเขาโทรมมาก
แต่เรามองว่าเขาไม่ได้โทรมมาก พอถึงที่พักเขาถามว่า ไหนสัญญาว่าจะ..พร้อมกับเอียงแก้มให้เราหอม
เขาว่าไม่กล้าหรอเราเลยเขย่งจุ๊บแก้มเค้า เขาไม่ยอมแค่นั้นเขาดึงเราไปจูบและก็Make love
พูดถึงตอนนี้ฉันรู้สึกวาบๆตรงแก้มเลยทีเดียว เขาสูง176 ตัวฉันสูงแค่153
เราคงได้กอดเขาแค่ช่วงเวลานั้นวันเดียวเท่านั้น อีกสามวันที่เหลือเขาพยายามอยู่ห่างๆฉัน
แต่เขาก็ดูแล มาอยู่เป็นเพื่อนเสมอ แต่ไม่นานเขาก็คงกลัวว่าฉันจะทำไร(รึป่าว)มั้ง
เห็นเตรียมวิ่งตลอด เขาเคยบอกฉันกลัวว่าถ้ามาอยู่ด้วยกัน2ต่อ2 ช-ญ มันคงต้องมีเรื่อง
ประมาณนั้นแน่นอน ฉันว่าเขากลัวมากเกินไป ฉันบอกว่าอย่าคิดไรที่มันยังมาไม่ถึงสิ
อะไรจะเกิดไม่ต้องผื่น
และมันก็เกิดขึ้นจริง ฉันไมได้คิดไรมากฉันเข้าใจ แต่เขาสิแปลกไปมาก เขาบอกว่าเขาชอบฉัน
แต่จะให้คบมันจะไมได้คบกันเขาว่างี้ เขาส่งเมสเสจบอกว่าเราเป็นเพื่อนกันได้มั้ยวันนึ่งที่ฉ้นบ้า
น้อยใจเขา ส่งเมสเสจบอกความในใจ แต่สิ่งที่เขาบอกมาทำเอาอึ้งแต่ฉันรับสภาพๆได้
ฉันไมได้ร้องไห้ฟูมฟาย ฉันนิ่งคิดเรื่องราวที่ผ่านมา ฉันพยายามบอกกับตัวเองเสมอว่าฉันแค่ชอบเขามากแต่ไม่ถึงกับรักดังนั้นฉันจึงไม่เจ็บมากนั่นเอง ตั้งแต่ที่ฉันกลับมาที่พักประจำ ฉันดันทะลึ่งคิดถึงเรื่องบนเตียงวันนั้น
ที่ทำกับเขา ฉันลบภาพวันนั้นไม่ได้ ฉันทำไมได้ อ่านหนังสือหน้าของเขาจะแทรกเข้ามา
ฉันสับสนไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี
เดี๊ยวนี้เรายังติดต่อกัน ไม่บ่อยเท่าช่วงก่อนหน้านั้น
ฉันเคยโทรไปป่วนเขา เขาว่าฉันว่างจัด ไม่ยอมทำงานทำการ เพราะเห็นเขาง่วงฉันจึงไม่กวน วางสายไป
ตั้งแต่นั้นฉันก็ไม่คิดจะโทรหาเขา เวลาไหนที่เขาออนฉันจะไม่ทัก ฮิ5ก็เข้าแต่ไม่เม๊นต์
จนเมื่อวานฉันทะเลาะกับเขา ฉันแอบอ้างเป็นคนอื่นเพื่อจะได้คุยกับเขา แต่เค้าก็รู้ว่าเป็นฉัน เขาพยายามว่าห้ามเถียงอยากคุยก็มาคุยสิไม่ต้องปลอมเขาว่างั้น ฉันโมโหเลยไประบายกับเพื่อนแต่ใช้ไอดีคนอื่น..
แต่เขาก็รู้คนอะไรแสนรู้มากเลย (พูดมาถึงตรงทำให้ฉันนึกถึงวันที่เขาว่าเขาดีนะน่าเลี้ยงสนใจจะเอาไปเลี้ยงไหม? ในความคิดของฉันเขาล้อเล่นไม่ใช่เรื่องจริง อย่าคิดไรบ้าๆนะยัยแว่นเอ๊ย) และวันนี้เขาก็เข้าทักฉันในเมลเหมือนจะรู้ว่าฉันเล่นของเพื่อนที่ชื่อโอ เขาให้ฉันเล่น เขาเข้าว่าฉันเยอะแยะเลย เขาว่าฉันแค้นเขามากหรอ เขารู้สึกสนุกที่ได้ปั่นหัวฉัน เอาคืนเขาแล้วยังจะทะเล้นอีก เขาว่าฉันเล่นกับเขาก่อนนั่นเอง
สมควร ที่จะโดนแบบนั้น พูดถึงตอนนี้ฉันยังแค้น แต่ทำไรไม่ได้ =^= ชิส์ ทำเป็นรู้ดี น่าจะรู้ว่าฉันคิดยังไงนะตาทีบ๊องส์ ชิส์
ฉันยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปนับจากนี้ ฉันคิดว่าฉันกับเขาไม่มีทางมาบรรจบกันหรอก ในเมื่อเขาเลือกจะใช้สถานะเพื่อนมากกกว่าคนรัก ฉันต้องทำใจในสิ่งนี้ฉันรู้ดีทีเดียว
แต่ยังตัดภาพที่ตราตรึงอยู่ในหัวและจิตวิญญาณได้นี่สิมันคือปัญหาที่ฉันแก้ไม่ตก
ฉันพยายามแล้วแต่มันทำไมได้สักที ขนาดคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนฉัน ฉันยังไม่ประทับใจติดอยู่ในใจแบบเขาเลย
ฉันไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมยังไม่เลิกบ้าที่จะสนใจเขา
ปากบอกว่าจะทำแต่ใจทำไมได้ ฉันควรจะทำอย่างไรดี ที่คิดไม่ซื้อกะคนที่ไม่ควรจะคิดอย่างเขานายตัวที
ฉันอยากลืมแต่กลับจำ สิ่งที่ควรจำกลับลืม ฉันเคยบอกว่าอะไรมันจะเกิดก็เกิดเราห้ามไม่ได้จริงไหมละ ประโยคนี้ฉันเคยบอกเขาคนนั้น และฉันบอกเขาอีกว่าในเมื่อห้ามไม่ได้ก็จดจำช่วงเวลาที่ดี แต่ตอนนี้ฉันจำเรื่องทั้งหมดลืมไมได้ อ่านหนังสอนิยายอ่านเจอบทคู่พระนางในเรื่องกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม มันจะมีภาพซ้อนซึ่งก็คือเขา ขึ้นมา
ให้มันได้อย่างนี้สินะ ลืมไมได้สักที ฉันควรจะทำไงดี
ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดไงกันแน่ เขาชอบทำให้ฉันคิดว่าเขาเองก็อยากยุ่งกับฉันป่วนฉันไปเรื่อยๆ ไม่ยากจะจากกันไปต่างเดิน เพราะอะไรโปรดบอกฉันหน่อยว่านายคิดยังไงนะตัวทีที่รัก หากฉันจะทำอะไรที่จะเลิกสนใจเขา เขาชอบมาวอแวกับฉันเหมือนนกรู้ เขามาป่วนฉันแล้วเมื่อไหร่ฉันจะทำได้ ช่วยไปอย่ามาทำให้ฉันเขว อีกได้มั้ยพ่อตัวดี
ได้โปรดทำตามในสิ่งที่ฉันขอ ทีเถอะถ้ายังสงสารหมูอ้วนคนนี้ อย่างวันนี้เขาพูดเหมือนว่าลึก-ลึกเขาก็อยากจะเห็นเราในวงโคจรชีวิตของเขา ซึ่งฉันเองก็ไม่อยากจะคิดแบบนั้น...เขาบอกว่า ทำไมไม่มาcommentให้เขา...ใช้อันที่เป็นของเธอจริงๆ อยากคุยก็มาสิเขาว่าแบบนี้ มันทำให้ฉันได้แต่แปลกใจ เขาพูดเหมือนกับว่ารอให้เราไปcomment อย่างไงอย่างงั้น พูดเหมือนว่าเขาพอใจที่เห็นเราไปดูไฮของเขา และคาดหวังจะเจอcommentของเรา
นี่เรากำลังคิดอะไร อย่าไปหวังเลย แต่เราแค่คิดคงไม่เป็นไร มันแค่ความคิดที่ บ่งบอกว่าเรามันแค่คนคนนึงที่คิดไม่ซื่อ แอบคิดกับเธอเกินเพื่อน นะนายตัวที จอมเอาคืน เราเป็นหมูอ้วนจอมกวนที่ชอบพูดกวนเขา เท่านั้นเอง
ปล.มันอาจจะเป็นเรื่องสั้นที่แปลกไปสักหน่อยที่ดูเหมือนเป็นสมุดบันทึกของยายหมูอ้วนว่ามั้ยคุณผู้อ่าน
มีอะไรแนะนำก็จัดมาอย่าให้เสีย ^^
25 กรกฎาคม 2552 16:32 น.
ลูกหว้า
คุณว่าชีวิตคนเราเหมือนนิยายมั้ย?
ฉันคนนึงละที่ว่าเหมือน
ชีวิตฉันมันดุ่มมันดอน(ลุ่มๆดอนๆ)
ตั้งแต่จำความได้ ชอบมีคนมาเปรียบเทียบ
ไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ก็เงียบฟังหู
ไว้หู แล้วไว้อย่างอื่นได้ไหมนั่น
เอานอกเรื่องซะ
มูฟๆๆด่วน
เข้าเรื่องกัน
วันที่เท่าไหร่จำไม่ได้แล้วง่า
วันนั้นเพื่อนเราไปฝึกงานที่ท่ากาศยานจ.นึงทางภาคเหนือ
ได้กลับมาเตรียมตัวpresent at University
แล้วมาพักอยู่กับเรา
ด้วยที่เพื่อนชอบพูดถึงคนคนนึงบ่อยจัด
จนเราตะหงิดๆๆเอเพื่อนเราคิดไรหว่า
พูดทุกวันตั้งแต่ที่ไปฝึกงาน จนกลับมา
ทำให้เราอยากรูจักว่าหมอนี่ใคหว่า
ทำเพื่อนเราเพี๊ยน
ต้องสืบอย่างงี้มันต้องสืบ
อ่ะอ๊ า ชักจะมันส์ เลยแอบเอาเมลจากเพื่อน โห แกล้งคนอะไรจะมันส์หยด
แต่เพื่อนเราหน้าหงิกเลยฐานก่อความยุ่งยาก
เพื่อนร้องไห้ ซวยซะแล้ว อ่ายหนูเอ๊ย
แต่ก็ป่วนแกล้งหมอนั่นต่อ
จนเขา(หมอนั่น) ก็อยากรูละว่าเออใครวะโคตรกวน ป่วนได้ใจ
คิดดูใครมั้งจะไม่รูว่ากวน
หมอนั่น- ใคร ชื่ออะไร
เรา- คน นามสกุลมนุด
หมอนั่น- ได้เมลมาได้ไง
เรา-ลอยมากับขวด เก็บได้ตรงข้างทาง
หมอนั่น-เธอ ถถามดีๆ
เรา-555+
หมอนั่น-ใครวะ
เรา-ก็บอกแล้วว่าคน
พอสังเขปจ้า
แล้วเขาก็รูจนได้ว่าชื่อไรเพราะเพื่อนเรากลัวหมอนั่นจะว่า
เผยซะหมดว่าเราชื่ออะไร เป็นเพื่อนใคร ทำไมได้เมล
พอนานวันเราก็คุยกันดีขึน
ฉันไมได้กวนเขาเท่าไหร่ช่วงหลังๆ
ระยะสองสามเดือนต่อจากนั้น
เขาก็เคยถามนะว่าที่มาคุยเนี้ยแก้แค้นให้เพื่อนหรอ
เราไมได้ตอบ และว่าแปลกนะวันนี้ไม่กวนเราก็ว่าชอบให้เรากวนหรอ เข
าก็เงียบไป
เพราะเราแอดเพราะหมั่นไส้เท่านั้นเอง
ช่วงเวลานั้นเขาทำงานที่รร.
ส่วนฉัน เรียนต่อ
ช่วงนั้นเราสนิทกัยนมากขึ้น
ฉันได้รูรื่องราวของเค้ามากขึ้น
ถึงจะเคยรู้ผ่านจากเพื่อนมามั้งแล้ว
เขามาปรึกษาเรื่องของแฟนเขา
โปรดติดตามตอนต่อไป
หน้าส่วนตัว
1815
Lovers
8 คน เลิฟลูกหว้า
