14 พฤษภาคม 2553 00:37 น.

สีน้ำตา

ลูกหว้า

มองออกไปนอกหน้าต่างตรงนี้
ทั้ง-ทั้งที่ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสดใส
แต่เมื่อมองกลับมายังหัวใจ
ไม่เคยมองเห็นสีไหน นอกจากสีน้ำตา				
14 พฤษภาคม 2553 00:33 น.

ถ้ายังไม่ปล่อยมือจากเขาอย่าดึงฉันเข้าไปเจ็บ...

ลูกหว้า

อย่าพูดอีกจะได้ไหม

อย่าบอกว่าใส่ใจ ถ้าไม่ใช่เพราะรักฉัน

อย่าบอกเลยว่าเธอเห็นฉันสำคัญ

ในเมื่อมืออีกข้างนั้นของเธอยังมีใคร

ฉันมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง

ที่ยังลึกซึ้งกับคำว่ารักที่อ่อนไหว

หยุดตรงนั้นเถอะนะ ถ้าเธอยังมีภาระของใจ

ถ้าเธอยังปล่อยมือเขาไม่ได้..อย่าดึงฉันเข้าไปเจ็บอีกคน				
9 พฤษภาคม 2553 00:48 น.

จะนานเพียงใดเราจะไม่ลืมกันสัญญา...

ลูกหว้า

เอ๊านับ หนึ่ง สอง สาม
ยิ้มให้กับกาลเวลาที่จะผ่านพ้น
ถ่ายภาพความทรงจำเก็บไว้ทุกทุกคน
เพราะอีกไม่นานเราคงต้องจากกัน

เอ๊านับ หนึ่ง สอง สาม
แชะ^^ยิ้มกันให้ทุกคนนะเพื่อนฉัน
เพราะนี่เป็นภาพสุดท้ายที่เราจะถ่ายร่วมกัน
ก่อนที่วันเวลาจะพาเราจากไกล

เพราะฉะนั้นภาพที่ถ่ายในวันนี้
จะทำให้เราจดจำกันและกันได้
กับภาพแห่งรอยยิ้มที่กลั่นมาจากใจ
ไม่ว่านานเพียงไรเราจะไม่ลืมกัน"สัญญา"				
5 พฤษภาคม 2553 21:04 น.

ของขวัญจากใจที่ฉันมี

ลูกหว้า

ถ้าต้องการดาวบนฟ้า คงไม่มีให้

ถ้าต้องการดอกไม้ช่อใหญ่ ก็ไม่สามารถหา

ถ้าต้องการเปิดกล่องแล้วเจอตุ๊กตา

ก็คงต้องบอกว่า ซื้อมาไม่ทัน

แต่ถ้าต้องการบางสิ่งที่จริงใจ

บอกได้...หาไม่ยากที่ฉัน

รวมถึงความหวังดีแบบไม่คิดกำไรกัน

บอกได้...นี่คือของขวัญ  " ฉั น ใ ห้ เ ธ อ "				
5 พฤษภาคม 2553 21:02 น.

ฉันมันคนไม่มีสิทธิ์

ลูกหว้า

เรื่องของเธอไม่ได้เกี่ยวกับฉัน

เธอมีสิทธิ์จะเขียน "กันและกัน" กับคนไหนๆ

จะโทรหา จะพูดจา จะสนิทใจ

จะเดินจูงมือกับใครในวันเวลา

เธอสามารถทำ ทำได้อย่างเต็มที่

เพราะระหว่างเราไม่เคยมีความห่วงหา

ฉันไม่มีสิทธิ์สงสัย ไม่มีสิทธิ์เศร้าในแววตา

ไม่มีสิทธิ์ที่จะบอกว่า " ห ว ง  เ ธ อ "				
ไม่มีข้อความส่งถึงลูกหว้า