4 สิงหาคม 2549 10:29 น.

เธอจะรู้มั้ยนะที่ฉันเพ้อไปเพราะขาดเธอ

ลูกหว้า

ดุจนภาไร้เมฆขาวร้าวดวงจิต
ดุจพนาขาดชีวิตมิตรสดใส
ดุจคงคาปราศมัจฉาน่าเศร้าใจ
ดุจดังได้ขาดแสงเพลิงเดินส่องทาง
ดุจจันทราไร้ดวงดาวสกาวฉาย
ดุจดั่งกายขาดเลือดเนื้อเมื่ออาสัญ
ดุจคนตายฤาจะซึ้งถึงคืนวัน
ที่ฉันเพ้อหาเธออย่างนั้นเพราะขาดเธอ				
ไม่มีข้อความส่งถึงลูกหว้า