3 กุมภาพันธ์ 2552 00:20 น.
ลูกหว้า
นั่งมองดวงดาวบนฟ้าน้ำตาร่วง
ใจมันหวงห่วงหาและคิดถึง
เฝ้ารอคอยความหวังสักครั้งหนึ่ง
วันที่ซึ่งเธอจะกลับมาหากัน
ยังคงรอ รอ รอคอยเพียงแต่เธอเท่านั้น
คนที่ฉันเฝ้าพร่ำเพ้อละเมอหา
ขอแค่เพียงได้พบแค่สบตา
ทั้งชีวาคงมีสุขตลอดกาลลล
3 กุมภาพันธ์ 2552 00:11 น.
ลูกหว้า
วันวันนี้เธออยู๋ที่แห่งใด
วันวันนี้ฉันยังคอย ณ จุดเดิม
วันวันนี้ ยังเดียวดายเพียงลำพัง
วันวันนี้ คงเป็นวันที่ฉันไม่มีใคร
วันวันหนึ่ง ความทรงจำต้องหวนกลับ
วันวันหนึ่งอาจจะกลับมาเหมือนเก่า
วันวันหนึ่งคงได้พบบเพียงเศษเสี๊ยว
วันวันหนึ่งวันนั้นฉํนจะมีเธอ....(ใช่มั๊ย?)
3 กุมภาพันธ์ 2552 00:01 น.
ลูกหว้า
จากวันนั้นผ่านไปไม่พานพบ
จากวันจบสิ้นสายให้ใจหมอง
จากคืนวันผ่านไปใจยังตรอม
จากคำกลอนที่มอบให้ไม่มีเลือน
จากดวงใจดวงน้อยที่โหยหา
จากความจริงที่ผ่านเดินเข้ามา
ขอสองเราเพียงแค่มาคืนดี
........ได้ไหม?..........
8 กุมภาพันธ์ 2551 21:45 น.
ลูกหว้า
ก็รักนั้นทำให้เรามาคู่กัน
มีเธอมีฉันมีวันที่แสนหวาน
ห่วงใยและผูกพันกันแสนนาน
ให้รักคอยเติมความหวานให้หัวใจ
อยากบอกเธอนักว่าฉันรัก
รักเพียงแต่เธอคนเดียว
จะต้องให้ย้ำซักกี่เที่ยว
รักเธอคนเดียวไม่เคยจะเหลียวใคร
ไม่มีทางที่ฉันจะรักใครอื่น
ไม่มีใครจะมาฝืนใจฉันได้
หากฉันรักใครแล้วจะรักหมดหัวใจ
ไม่มีทางจะแบ่งใจให้ใครแม้แต่เสี้ยววินาที
3 กุมภาพันธ์ 2551 13:55 น.
ลูกหว้า
ในท่ามกลางความหวั่นใจไปทุกอย่าง
แปลกที่รักไม่เคยจางกลับคงมั่น
ในท่ามกลางความหวั่นใจไปทุกวัน
แปลกที่เธอยิ่งสำคัญขึ้นทุกที