21 มกราคม 2553 19:18 น.
ลูกหว้า
เป็นคนเรื่องมากในความรัก
เพราะไม่อยากอกหักซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่อยากเปลี่ยนคนใช้คำว่าเรา
จึงต้องไม่หูเบาเชื่อคำโฆษณาของใคร
ถ้าคิดจะคบกับฉัน
ต้องผ่านด่านสารพันไปให้ได้
เพราะฉันร้ายไม่น้อย..ในเรื่องของใจ
ถ้าทนจนถึงวันที่ฉันรักเธอได้...ก็ลองดู
15 มกราคม 2553 00:02 น.
ลูกหว้า
ไม่ใช่เพราะเธอไม่ดี
แต่ฉันยังไม่อยากมีใครในตอนนี้ เข้าใจไหม?
ไม่ใช่ฉัน...เป็นคน...ไม่มีหัวใจ
แต่ยังหวั่นไหวกับสิ่งใหม่ๆ...ที่ผ่านเข้ามา
เลยยังไม่อยากเอ่ยคำว่า"รัก"ไป
เพราะกล้วใจตัวเองหวั่นไหว..เลยไม่กล้า
สำหรับฉัน.ฐานะความผูกพัน
ไม่สำคัญเท่าวันเวลา
สักวันถ้าหัวใจอยากมีใครเดินเข้ามา
ฉันสัญญา...ว่าจะบอกเธอ
12 มกราคม 2553 09:59 น.
ลูกหว้า
ไม่ต้องพูดอะไร
ถ้าบางคำมันทำให้น้ำตาหล่น
หากจะบอกว่า ฉันเป็นเพียงคนไร้ค่าหนึ่งคน
ขอให้เธอช่วยอดทน...อย่าเอ่ยมันออกมา
เท่าที่รับรู้...ก็หลายสิ่ง
ทั้งหมดคือความเป็นจริง เธอไม่ได้ห่วงหา
มาสู่ความรู้สึกสำนึกที่เย็นชา
แค่มองด้วยสายตาก็รู้ว่า ไม่ผูกพัน
อย่าให้ฉันได้ยิน เพื่อต้องเศร้า
แค่เท่าที่เป็นยังว่างเปล่า...จนร้าวหวั่น
ถ้าอยากจะตัดรอนได้โปรดทำเป็นเงียบงัน
คนเข้าใจง่ายอย่างฉัน...
จะหยุดทุกอย่างให้ทันด้วยตัวเอง
11 มกราคม 2553 16:05 น.
ลูกหว้า
หากจัดลำดับความสำคัญ
เธอจะวางฉันไว้ตรงตำแหน่งไหน
คนแรกที่ห่วงหา หรือว่าคนสุดท้ายที่จะใส่ใจ
เธอเห็นฉันเป็นใคร ยืนอยู่ระยะไหนของความสัมพันธ์
ฉันจะได้ทำใจ วางตัวเองได้ถูกที่
เลิกเข้าข้างตัวเองซะทีหยุดความไหวหวั่น
หากความคุ้นเคยที่เธอให้ไม่ได้แปลว่าอยากผูกพัน
ฉันอยากเลิกฝันกลางวัน
แม้จะหยุดความเจ็บปวดไม่ทันแล้วก็ตาม
10 มกราคม 2553 17:00 น.
ลูกหว้า
ฉันเป็นแค่คนอื่น
มีความสำคัญเพียงชั่วคืน ชั่วครั้ง
รู้อยู่เสมอว่าเธอมีคนที่จริงจัง
ฉันก็แค่คนที่เผลอพลั้ง...เมื่อครั้งที่ผิดใจ
ไม่อยากเป็นต้นเหตุให้ใครต้องลำบาก
ตอนมาง่าย ตอนจากก็ควร "ง่าย" แบบนั้น
หนึ่งคืนของคนเหงา ไม่อาจจะเอามาสานความผูกพัน
อย่าทวงความหมายของคืนวันให้ฉันว้าวุ่นใจ
ที่ฉันมีน้ำตาก็แค่รู้สึกใจหาย
เมื่อความจริงที่กระจัดกระจายถูกรวบรวมขึ้นใหม่
แล้วพบว่าเธอต้องกลับไปหาคนที่คุ้นใจ
ส่วนฉันต้องใช้ชีวิตต่อไปอย่างเปล่าไร้...เช่นเดิม