27 มกราคม 2550 16:08 น.
ลูกหว้า
อยากจะหยิบ ดวงดาว ในพราวฟ้า
อยากจะหยิบ นภา มาห่มฝัน
อยากจะหยิบ ดาวหางพุ่ง พึ่งไอควัน
อยากจะหยิบ แสงจันทร์ผ่อง ไว้ส่องทาง
อยากจะหยิบ อากาศขาว ราวม่านมุก
อยากจะหยิบ ฝนชุก ไว้ล้างฝัน
อยากจะหยิบ ตัวน้องนาง ที่ห่างกัน
มิอาจหวัง คงอยาก แทบขาดใจ
27 มกราคม 2550 15:45 น.
ลูกหว้า
ฉันคือหนึ่งคนที่ไม่มีสิทธิ์
ฉันคือหนึ่งคนที่ไม่มีหวัง
ฉันคือหนึ่งคนที่ไม่มีวัน
อยู่เคียงกันกับเธอตลอดไป
อยากคิดถึง แต่ใจ นั้นไร้สิทธิ์
อยากแนบชิด แต่ทำ ได้แค่ฝัน
อยากเดินเคียง กันไป ทุก ๆ วัน
แต่ที่หวัง นั้นหมดสิทธิ์ ผิดที่ใจ
27 มกราคม 2550 15:16 น.
ลูกหว้า
อยากหั้ยรู้...นะว่า..เหงา
อยากหั้ยรู้ว่า...ตอนนี้จัยอ่อนล้า
เหนื่อยเหลือเกินแม้นัยยามที่หลับตา
แม้แรงที่จะลุกขึ้นยืนยังมั่ยมี
มั่ยอยากเดิน..ลำพังต่อไปอีก
ไม่อยากจะคิดถึงอะรัยนัยวันหน้า
อยากจะได้ใครสักคนมาเยียวยา
ช่วยเป็นแสงส่องนำทางหั้ยฉันที
24 มกราคม 2550 20:21 น.
ลูกหว้า
ขอเวลากับฟ้าสวยที่สดใส
ขอเวลากับน้ำหยดที่สดใส
ขอเวลากับผีเสื้อและดอกไม้
ขอเวลาเพื่อหัวใจได้แนบเนา
ขอเวลาเพื่อหัวใจได้หยุดฝัน
ขอเวลาให้ใจฉันได้คลายเหงา
ขอเวลาเพื่อหัวใจได้คลายเศร้า
ขอเวลาเอานาฬิกาไปจำนำ
24 มกราคม 2550 20:16 น.
ลูกหว้า
เธอตามง้อ... ขอคุ้มครอง... ปกป้องปัก
ด้วยความรัก... ความห่วงใย... ในตัวฉัน
ขอขอบคุณ ...ที่ห่วงหา... อาทรกัน
แต่ยืนยัน... ประกันภัย ...ฉันไม่ทำ