18 ตุลาคม 2550 04:10 น.

ควมคิดถึงที่ล้นหัวใจช่วยเปิดใจยอมรับมันทีได้ไหมเธอ

ลูกหว้า

...ส่งข้อความมาบอกก่อน
ว่าวันนี้ตอนสายสาย
จะมีสายลมพัดพาความคิดถึงและห่วงใย
มามอบให้แด่เธอนะคนดี
...ถึงเวลาให้รีบออกมารับ
อย่าให้ความคิดถึงถูกส่งกลับมาที่นี่
เพราะฉันไม่มีที่เก็บไว้แล้วคนดี
ความคิดถึงที่ฉันมี..มันล้นใจ				
18 ตุลาคม 2550 04:07 น.

อยากรู้ความเป็นไปของเธอจะเป็นไรมัยคนดี

ลูกหว้า

อยากรู้ว่าเธออยู่นั้นเป็นไงบ้าง
อยากรู้ว่าเธออ้างว้างอยู่ใช่ไหม
อยากรู้ว่าเธอนั้นคิดถึงใคร
อยากรู้ว่ามีฉันไหมในใจเธอ
อยากบอกเธอว่ารักและสงสาร
อยากบอกเธอว่าร้าวรานมากแค่ไหน
อยากบอกเธอว่ารักสุดหัวใจ
อยากฝากไปกับดวงดาวไถ่ถามเธอ




.....เป็นไงน่ะกลอนนี้ผิดตรงไหนบอกทีอ่า...				
18 ตุลาคม 2550 04:01 น.

พอที่จะเป็นไปได้ไหม?ที่ฉันต้องการ

ลูกหว้า

ความรักของฉันคงเหมือนสายฝน
ที่หรั่งรินรดใจใครก็ดูจะจางหาย
ฝนตกเพียงชุ่มฉ่ำชั่วพริบตาก็มลาย
สุดท้ายความรักที่มีให้ไป...
ก็เหือดหายไปพร้อมกับหยดน้ำที่แห้งลง
อยากให้หัวใจของคนที่ฉันรัก
มีค่ามากมายนักดั่งเช่นต้นไม้
แม้ฝนจะไม่ชุ่มฉ่ำหรั่งรินรดใจ
มันก็พร้อมจะเจริญเติบโตกว้างใหญ่
ไปพร้อมกับหัวใจที่ยิ่งใหญ่อย่างมั่นคง				
8 กรกฎาคม 2550 19:06 น.

ได้ไหมรักฉันเป็นคนสุดท้ายเหมือนๆๆกัน

ลูกหว้า

อยากรักเธอไม่ได้อยากรักใคร
อยากจะให้ใจเฉพาะเธอเท่านั้น
ขอให้ได้พบและเห็นหน้าเธอทุกวัน
เท่านี้ก็ชุ่มฉ่ำในใจฉันมากมาย
รักเธอไม่อยากรักคนอื่น
และไม่อาจฝืนบั่นทอนความหมาย
รักเธอเต็มๆไม่ให้ใครเข้ามาวุ่นวาย
ได้ไหมรักฉันเป็นคนสุดท้ายเหมือนๆๆกัน				
8 กรกฎาคม 2550 18:54 น.

รักเธอเพราะเธอนั้นพิเศษกว่าใครๆๆ

ลูกหว้า

ฉันรักเธอ..เพราะ..ฉันรักเธอ
มีหัวใจเพื่อเพ้อ...เพื่อใฝ่หา
อาจอยู่ตรงไหนไม่ไดเตลอดเวลา
แต่อยู่ตรงไหนเธอก็ยังมีค่าและสำคัญ
ตื่นในตอนเช้าก็ยังรักยังห่วงใย
หรือจะตื่นสายเท่าไหร่...เธอก็ยังอยู่ในหัวใจ
จะฟังเพลงความคิดถึงได้ซึ้งในทุกวัน
.ฉันรักเธอ.....เพราะเธอนั่นพิเศษกว่าใครๆๆๆ				
ไม่มีข้อความส่งถึงลูกหว้า