19 กุมภาพันธ์ 2549 21:43 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
วันต้องจาก...จากลา...ต้องมาถึง
วันเคยซึ้ง...วันสุขใจ...ต้องไกลห่าง
วันเคยยิ้ม...ทุกข์ถมทับ...กลับร้าวบาง
วันเดินทาง...คือวันพราก...ต้องจากกัน
บนเส้นทาง...ยาวไกล...ให้ย่างก้าว
มีเรื่องราว....ร้อยหวัง...พลังฝัน
ทั้งน้ำตา...หลากปัญหา...สารพัน
เราร่วมปัน...กำลังใจ...ให้สู้ทน
อุปสรรค...โถมท้า...พาเธอฉัน
พร้อมฝ่าฟัน...ทุกเวลา...ท้าลมฝน
ทุกข์จะยิ้ม...ล้มจะยืน...คืนค่าคน
บอกตัวตน...ยังมีกัน...ไม่หวั่นเกรง
จุดทางแยก....ใช่แยกนาม...ความเป็นเพื่อน
แท้ย้ำเตือน...ความจริงใจ...ไม่ข่มเหง
ประสมศิลป์....สื่อประสาน....ผ่านบทเพลง
เพื่อบรรเลง...ไฟศรัทธา...คว้าหลักชัย
แล้วจะพบ...มิตรภาพ...อาบปลายฟ้า
เชื่อมดวงตา....เชื่อมความดี...ต่างมีให้
ณ ที่นั่น...มีเธอฉัน....มั่นหัวใจ
เราอยู่ใกล้...แม้กายห่าง...อย่างยินดี
15 กุมภาพันธ์ 2549 12:15 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เมื่อเดินทางด้วยชีวิตลิขิตฝัน
พร้อมมุ่งมั่นฝ่าขวากหนามความหวั่นไหว
ยิ้มรับกับปัญหาคว้าหลักชัย
แม้ทุกข์ใจมิท้อต่อชะตา
เป็นเพียงการเริ่มต้นล้นความหมาย
รู้ท้าทายก้าวย่างอย่างผู้กล้า
เห็นดวงดาวจะเอื้อมถึงตรึงศรัทธา
ถึงอ่อนล้ายังสู้ทนจนหมดแรง
ขอให้ฟ้าเป็นพยานการยืนหยัด
บ่งชี้ชัดความทุ่มเทไม่เสแสร้ง
ขอเป็นคนไม่ท้อถอยคอยแสดง
เจ็บทิ่มแทงก็มิกลัวคู่หัวใจ
หนึ่งการก้าวคือการเริ่มเพิ่มความคิด
หนึ่งชีวิตแน่วแน่กล้าแก้ไข
หนึ่งผลงานการกระทำย้ำทางไกล
ฝันจะใฝ่เร่งเริ่มต้น....บนความดี