25 กรกฎาคม 2547 21:56 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
คิดถึงเธอ...
ยังพร่ำเพ้อรำพันมั่นเสมอ
ห่างเท่าไรใจฉันยังฝังรักเธอ
แม้ไม่เจออีกกี่ครั้งยังห่วงใย
คิดถึงรัก...
วิ่งมาทักว่า คิดถึง จึงสงสัย
คำว่ารักช่างวิเศษกว่าเหตุใด
เป็นอย่างไรจะคอยซึ้งคิดถึงเธอ
25 กรกฎาคม 2547 19:42 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ไม่ต้องมาหลอกกันในวันนี้
มันไม่มีประโยชน์ใดให้ฉันเห็น
เธอก็คนลวงโลกกว้างอย่างที่เป็น
อย่างเลือดเย็นทำลายรักหักค่ากัน
24 กรกฎาคม 2547 22:05 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
จงอย่ากลัวการแพ้พ่ายไร้ความหวัง
อย่าหยุดยั้งจงคิดแก้แปรปัญหา
ทุกสิ่งไม่ยากเกินแรงแสงปัญญา
จงฝันฟ่าด้วยใจมั่นอย่างมั่นใจ
เหนื่อยจะรุกทุกข์จะรั้งยังจะสู้
ยืนหยัดอยู่ท้าวันหน้าอย่าหวั่นไหว
อุดมการณ์จักผงาดวาดชาติไทย
แกร่งก้าวไกลลบกลัวออกนอกจิตตน
24 กรกฎาคม 2547 20:38 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ถ้าเป็นเมื่อก่อน...
ฉันคงสอนหัวใจไม่ให้รัก
แต่วันนี้ใจมีเราเข้าพิงพัก
จึงประจักษ์เห็นความดีที่เธอเป็น
ถ้าเป็นเมื่อก่อน...
ความอาวรณ์ไม่เกิดชัดสัมผัสเห็น
ซึมซาบซึ้งถึงการสู้รู้ยากเย็น
เหนื่อยลำเค็ญเธอทำได้ไขว่คว้ามา
และเมื่อถึงวันนี้
ทุกอย่างมีความสำคัญสานสรรหา
การพยายามชนะบ่วงห้วงเวลา
ชี้ชัดว่าฉันแพ้ใจให้เธอครอง
24 กรกฎาคม 2547 20:02 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย
ใครใครก็เมินเฉยในตัวฉัน
ไม่ใช่ไม่ดีแต่ไม่เคยเห็นใจกัน
ใจหวาดหวั่นเกรงใครแสร้งแกล้งอีกที
ไม่เข้าใจโลกทำไมไม่แท้เที่ยง
จึงเอนเอียงให้เขาหมดลดศักดิ์ศรี
แล้วเมื่อไรโลกจะตรงคงความดี
ให้ฉันนี้รับใจบ้างอย่าง...เที่ยงตรง
หน้าส่วนตัว
584
