31 กรกฎาคม 2547 20:29 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
คิดถึงเธอเหลือเกิน
คงเพราะความห่างเหินในตอนนี้
ความห่วงหาความรู้สึกต่างๆที่เคยมี
นาทีนี้ฉันยังจำไม่ลืมเลือน
เธอจากไกลแต่หัวใจไม่เคยห่าง
แม้รู้สึกอ้างว้างสักเพียงไหน
แม้ฉันกลัวเธอจะลืมสัญญาใจ
อยากตะโกนบอกไว้ยัง...รักเธอ
I really miss you extremely,
Maybe of the distance right now,
Caring and old feeling that we had,
This minute I still remember not fade away.
You go away so far but the heart is so close,
Even though how much I feel alone,
Even though you might forget the promise of heart,
However I want to call out that I am still loving you.
31 กรกฎาคม 2547 19:54 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
จุดเริ่มต้นของหัวใจต้องใฝ่ฝัน
ไขว้คว้ามันมุ่งก้าวไปในจุดหมาย
ตัดขวากหนามทิ่มแทงที่แฝงกาย
ฝ่าเรื่องร้ายไปให้ได้คงได้ดี
31 กรกฎาคม 2547 08:00 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
หนาวเหน็บหนาวทุกคราวไปคืนไร้จันทร์
หวาดไหวหวั่นหวนคำนึงถึงวันเก่า
จากมาไกลเพื่อใกล้ฝันพลันพรากเรา
ทิ้งความเศร้าเหลือความหวงคอยห่วงใย
แม่จ๋าแม่...ลูกจะกลับซับน้ำตา
จะย้อนมาซบตักรักแม่ให้
ป่านนี้แม่คงรอต่อลมใจ
การกลับไปอาจเปลี่ยนหนาวให้ร้าวจาง
30 กรกฎาคม 2547 20:23 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ไปเอ๋ยไปวัด
หวังขจัดทุกข์ร้อนผ่อนปัญหา
คำพระสอนพรพระธรรมล้ำศรัทธา
กอปรปัญญาเหตุกำหนดกฎแห่งกรรม
ละรักโลภโกรธหลงปลงชีวิต
เห็นถูกผิดรู้สังวรก่อนถลำ
วัดคู่บ้านสานภูมิรู้คู่ภูมิธรรม
วัดชี้นำทางสว่างสร้างสุขเอย
30 กรกฎาคม 2547 06:20 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
คิดถึงเธอ...
ยังพร่ำเพ้อรำพันมั่นเสมอ
ห่างเท่าไรใจฉันยังฝังรักเธอ
แม้ไม่เจออีกกี่ครั้งยังห่วงใย
คิดถึงรัก...
วิ่งมาทักว่า คิดถึง จึงสงสัย
คำว่ารักช่างวิเศษกว่าเหตุใด
เป็นอย่างไรจะคอยซึ้งคิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
1396
