5 พฤศจิกายน 2547 19:40 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
รู้บ้างไหมว่าหัวใจยังไม่พร้อม
ไม่อยากยอมแพ้เขาเหงาเปล่าเปลี่ยว
สารภาพไม่ขอสู้อยู่คนเดียว
สายใยเหนี่ยวขาดลงคงหมดทาง
วอนคำนึงถึงห้วงแห่งแรงรักมั่น
ความผูกพันความดีที่เคยสร้าง
ลืมแล้วหรือรักเปี่ยมล้นจนเลือนลาง
จึงคั่นกลางความเป็นอื่นยื่นคำลา
ยังยืนยันวันนี้ใจไม่แพ้พ่าย
เป็นแลกตายพิสูจน์ตนพ้นกล่าวหา
ยุติธรรมมีบ้างไหมที่ให้มา
หรือเห็นค่าเพียงคนแพ้แม้ทำดี
2 พฤศจิกายน 2547 20:44 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ไม่มีใครอยากปันใจให้เป็นอื่น
หรือทนฝืนหลอกรักลวงก่อบ่วงเศร้า
หรืออยากให้เธอเจ็บเก็บเป็นเงา
ว่าโง่เขลาทุ่มเทไปไม่กลับคืน
จะรับไหม คำขอโทษ อย่าโกรธฉัน
เหตุเคยปันหัวใจให้คนอื่น
โปรดรับรู้ฉันเหงาจนทนกล้ำกลืน
จำต้องฝืนนอกใจมาหาอีกดวง
นี่ไม่ใช่คำแก้ตัวกลัวความผิด
แต่ครุ่นคิดเป็นอย่างไรให้คอยห่วง
เลิกประชดหยิบใจกล้าหาคนควง
เพื่อไฟลวงดับลงตรงฉันเอง
1 พฤศจิกายน 2547 18:51 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ผิดหวังมากี่ครั้งที่พลั้งล้ม
จมขื่นขมหมดทางแก้แผลหม่นไหม้
หันทางนี้ที่เตือนย้ำกำลังใจ
มีมอบให้คนเจ็บเพื่อเก็บดาว
ท้ออย่าแพ้ก้าวถอยด้อยคุณค่า
รู้รักษาตัวตนพ้นเหน็บหนาว
นำความดีสู้ต่อไปในทุกคราว
ร้อยเรื่องราวสานฝันต่อก่อความจริง
เพราะดวงดาวห่างไกลต้องไขว่คว้า
มุ่งฟันฝ่าสิ่งร้ายกลายดียิ่ง
พลาดแล้วจำทำใหม่ไม่ประวิง
สุดท้ายสิ่งงดงามนั้นพลันกลับคืน
1 พฤศจิกายน 2547 18:50 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เหงาตรงก้นหัวใจในยามดึก
นิ่งนั่งนึกถึงใครในตอนนี้
ค่ำมืดแล้วแต่อยากไปใกล้คนดี
เผื่อบางทีเธอหวนมากล้ารักกัน
ยิ่งดื่นดึกยิ่งนึกถึงคะนึงหา
อยากถลาไปกระซิบหยิบใจมั่น
หว่านไออุ่นคลายทุกข์สุขแบ่งปัน
ผลักภาพวันดึกเหงาเข้าถึงเรา
หน้าส่วนตัว
953
