20 ตุลาคม 2547 19:05 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ลืมฉันเสียเถิดที่รัก
ทำเป็นไม่รู้จักคนๆนี้
ลืมกัน...ลืมฉันไปสักที
กลับไปทำหน้าที่ให้เขาของเธอ
ลืมเสียเถิดภาพความหลัง
เมื่อรักต้องพังย่อยยับกับการพลั้งเผลอ
ไม่อยากรัก...ไม่จำเป็นต้องมาเจอ
หยุดสร้างฝันละเมอ...จนต้องเก้อ...เดียวดาย
ขอให้ลืม...ขอให้เลิก...อยากขอบ้าง
ลบความเคว้งคว้าง... คงยังไม่สาย
อย่าปล่อยฉันต้องโง่งมงาย
กับภาพร้ายๆกัดกินหัวใจ อีกเลย
20 ตุลาคม 2547 18:27 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
มองฟ้าไร้ดาว ...
ก็เหมือนเรื่องราวของเราไร้ค่า
มองฟ้าไม่เห็นจันทร์คู่ฟ้า ...
ก็เหมือนกับว่าเราไม่มีกัน
เหงา ... เหงาแสนเหงา
มีแต่ความคิดเศร้าๆที่วนเวียนในภาพฝัน
เจ็บใจ ... เจ็บใจคงไม่มีวัน
ให้เธอและฉันกลับมาเหมือนเดิม
18 ตุลาคม 2547 12:40 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
...อย่าพูดถึงเขาได้ไหม...
เผื่อมันจะทำให้หัวใจดวงนี้มีค่า
อย่านะ...เธออย่าหลบตา
ปล่อยให้ฉันตามหาวิญญาณของเธอ
พอแล้ว...ไม่อยากฟัง
รอยร้าวที่ฝังในใจเสมอ
พอได้ไหม...เมื่อใครคนนั้นไม่อยากเจอ
น้ำตาล้นเอ่อจะได้จางลง
ขอโทษที่ต้องบอก....
ถ้อยคำย้ำตอกทำใจฉันแตกเป็นผง
ขอร้องล่ะ ... โปรดมอบความมั่นคง
กับรักยืนยงให้กันสักที
16 ตุลาคม 2547 00:11 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เมื่อคืนนี้มีอะไรให้นึกถึง
อยากจะลองนับหนึ่งอีกสักตั้ง
อยากจะคิดเรื่องราวคราวชีพพัง
อยากจะฝังเรื่องร้ายเหยียบตายไป
พิงระเบียงนั่งฟังเพลงบรรเลงกล่อม
ดูดาวล้อมฟ้ากว้างอย่างสดใส
จันทร์งามคงถามหาค่าของใคร
เป็นอย่างไรจะมองตริตรองดู
คืนเหน็บหนาวมิกล้าข่มตาได้
ถ้าพลาดไปโอกาสหมดอาจอดสู
อยากนอนดึกจดจำนำเป็นครู
เปิดประตูเตือนตนพ้นห้วงกรรม
.....................อยากลองไหมนอนดึกเพื่อนึกฝัน......................
เหมือนอย่างฉันหวังไขแก้ยามแย่ย่ำ
อยากนอนดึกสอนชีวิตให้คิดทำ
แล้วจดจำยามผิดติดบทเรียน
14 ตุลาคม 2547 22:30 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ผิดด้วยหรือที่จักรักเธอฉัน
ผิดที่มันไม่งามตามศักดิ์ศรี
ผิดตรงดูต่างกันชนชั้นมี
ผิดหรือที่รวมใจไว้ด้วยกัน
ทำไมโลกสร้างขวากหนามขวางความรัก
ทำไมจักมีเรื่องร้ายจบปลายฝัน
ทำไมฉีกเนื้อเยื่อเกื้อผูกพัน
ให้ถูกกั้นด้วยกำแพงมาแบ่งเรา
อยากถามหายุติธรรมนำคำตอบ
ไยขีดกรอบพรากใจให้โศกเศร้า
ไยไม่เคยสมานจิตคิดบรรเทา
ไยทิ้งเงาหนาวเหน็บทำเจ็บทรวง
ฟ้าต้องการน้ำตาครานี้ไหม
หยดรดใจที่อยากฝากเซ่นสรวง
เพื่อบ่วงผิดหลุดไปไร้โลกลวง
เมื่อมิห่วงรักแท้คนจนตรอมใจ
หน้าส่วนตัว
856
