2 พฤศจิกายน 2547 20:44 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ไม่มีใครอยากปันใจให้เป็นอื่น
หรือทนฝืนหลอกรักลวงก่อบ่วงเศร้า
หรืออยากให้เธอเจ็บเก็บเป็นเงา
ว่าโง่เขลาทุ่มเทไปไม่กลับคืน
จะรับไหม คำขอโทษ อย่าโกรธฉัน
เหตุเคยปันหัวใจให้คนอื่น
โปรดรับรู้ฉันเหงาจนทนกล้ำกลืน
จำต้องฝืนนอกใจมาหาอีกดวง
นี่ไม่ใช่คำแก้ตัวกลัวความผิด
แต่ครุ่นคิดเป็นอย่างไรให้คอยห่วง
เลิกประชดหยิบใจกล้าหาคนควง
เพื่อไฟลวงดับลงตรงฉันเอง
1 พฤศจิกายน 2547 18:51 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ผิดหวังมากี่ครั้งที่พลั้งล้ม
จมขื่นขมหมดทางแก้แผลหม่นไหม้
หันทางนี้ที่เตือนย้ำกำลังใจ
มีมอบให้คนเจ็บเพื่อเก็บดาว
ท้ออย่าแพ้ก้าวถอยด้อยคุณค่า
รู้รักษาตัวตนพ้นเหน็บหนาว
นำความดีสู้ต่อไปในทุกคราว
ร้อยเรื่องราวสานฝันต่อก่อความจริง
เพราะดวงดาวห่างไกลต้องไขว่คว้า
มุ่งฟันฝ่าสิ่งร้ายกลายดียิ่ง
พลาดแล้วจำทำใหม่ไม่ประวิง
สุดท้ายสิ่งงดงามนั้นพลันกลับคืน
1 พฤศจิกายน 2547 18:50 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เหงาตรงก้นหัวใจในยามดึก
นิ่งนั่งนึกถึงใครในตอนนี้
ค่ำมืดแล้วแต่อยากไปใกล้คนดี
เผื่อบางทีเธอหวนมากล้ารักกัน
ยิ่งดื่นดึกยิ่งนึกถึงคะนึงหา
อยากถลาไปกระซิบหยิบใจมั่น
หว่านไออุ่นคลายทุกข์สุขแบ่งปัน
ผลักภาพวันดึกเหงาเข้าถึงเรา
22 ตุลาคม 2547 21:13 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ปิยะ มหา ราชัน ธ เป็นผู้ทรงธรรม์แห่งไทยทั่ว ทรงมิเกรงกลัวชาติใดมาเหยียดหยามดูแคลนให้แสนหดหู่ใจ ปลดปล่อยทาสไทยเป็นไท ได้อิสระเสรี ตระหนักตรากตรำทำหน้าที่กิจการนานา โลกหล้าสากลซาบซึ้งในพระเมตตาปรานี ทรงมิหน่ายหนีเหน็ดเหนื่อยให้ไทยต้องชอกช้ำลำบากไป เสด็จไกลอารยประเทศเหตุรับวัฒนธรรมมาเปลี่ยนแปลงปรับปรุง สร้างชาติจรุงเจริญรุ่งโรจน์เรืองรองทัดเทียมเท่าทัน สารพันงาน ธ สร้างสรรค์สืบสานสมานภัย ปัญหาแก้ไขจากดำริสู่ดำรัสพัฒนา ประกาศกล้าไทยแกร่งเป็นหนึ่ง การรถไฟจึงสดใสส่งสื่อสารทันสมัยรวดเร็วยิ่ง ชนชายหญิงสร่างเจ็บปวดสิ้นรวดร้าว เมื่อครั้งต่างชาติก้าวเข้ามาครอบงำ แล้วอำนาจทมิฬล่าอาณาจักรมีหรือจะกำชัย เมื่อธงไตรรงค์โบกสะบัดยอมเสียดินแดนแต่น้อย เพื่อคืนถอยจากกดขี่มีเอกราชยืนยง อีกทั้ง ธ ทรงวางรากฐานการศึกษา ให้ทุกไพร่ฟ้าพบแสงปัญญาคุ้มตน นำกมลเปี่ยมภูมิรู้คู่ภูมิธรรม กาลนั้นพระเกียรติล้ำเกริกก้องเกรียงไกรพระยศยิ่งแลมิ่งขวัญ ว่าราชันพระองค์นี้ จะมีใครเทียบเทียมไม่ ธ ทรงสถิตในดวงใจชน ประทับตราตรึงจนแทบสิ้นผืนแผ่นดินไทยไปตลอดเวลา โดยปการะดังแสดงมา ฉะนี้แล
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะฯ ข้าพระพุทธเจ้า
ลูกกวาดสีฟ้า
22 ตุลาคม 2547 19:39 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เธอจะฝากอะไรให้ฉันบ้าง
เมื่อเส้นทางแห่งรักหักตรงนี้
เธอจะเก็บภาพฝันไหมในสิ่งดี
หรือย่ำยีรักเราจนเก่าไป
วอนมอบเพลงหวานละมุนกรุ่นไอซึ้ง
วอนคิดถึงตัวฉันยามสั่นไหว
เก็บรักเราประทับลงกับใจ
อย่าร้องไห้ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีกัน
ฉันไม่อาจกล่าวคำอำลาได้
เป็นอย่างไรยังรักแท้มิแปรผัน
เหนื่อยแสนล้าหนาวแสนเหน็บเจ็บใจครัน
สัญญามั่นรักษาไว้ไม่เหมือนเคย
ตอกย้ำเตือนอีกครั้งยังรักล้น
หนึ่งเหตุผลฝากไว้ให้เฉลย
ใช่ว่าเปลี่ยนใช่ว่ามาละเลย
ถ้อยคำเอ่ยคือตัวเปล่าก้าวก่ายเธอ
จดจำไว้ถ้าพรุ่งนี้ ... ไม่มีฉัน
อย่าไหวหวั่นยังคงจักรักเสมอ
คิดคำนึงสักวันนั้นพบเจอ
ลบคอยเก้อเลิกเศร้าล้างเงาใจ
เขียนกลอนรักกล่อมจิตหวนคิดถึง
ตราติดตรึงตัวเธอเสมอไหม
สิ่งที่รู้สิ่งที่เห็นเป็นอย่างไร
ห่างหรือใกล้ลาจากเกินพรากเรา
เธอจะฝากอะไรให้ตัวฉัน
ขอเธอนั้นหยุดจมถมใจเหงา
หวังเพียงดาวแห่งฝันคงบรรเทา
คลายโศกเศร้าเมื่อพรุ่งนี้ไม่มีกัน
หน้าส่วนตัว
1876
