15 มิถุนายน 2548 22:06 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ฟ้าช่างเหงาอ้างว้างกลางคืนหนาว
แต่หมู่ดาวระยับกลับจางหาย
เหมือนฉันอยู่คนเดียวเปลี่ยนใจกาย
เหมือนใกล้ตายไร้คู่มาดูแล
เงาสะท้อนถอนรักเคยปักอก
คล้ายนรกเพราะคนไกลไม่แยแส
หวังเพียงเธอเบิกฟ้าใหม่ไม่เปลี่ยนแปร
มีรักแท้มีดาวล้นบนฟากฟ้า
คงเป็นไปไม่ได้ในคืนนี้
สิ้นความดีเธอเห็นเป็นสิ้นค่า
เมื่อความจริงเธอมีใหม่ไม่หวนมา
จึงรู้ว่าดาวดวงนั้นมันไม่มี
เอื้อมคว้าใจเอื้อมไปไม่เคยถึง
เธอไม่ซึ้งรักสับสนแหลกป่นปี้
ถ้าไม่รักหยุดกระทำอย่างย่ำยี
ปล่อยคนนี้เหลือแต่ใจไร้ดวงดาว
13 มิถุนายน 2548 23:32 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เธอโปรยยิ้มพิมพ์ใจให้ฉันเห็น
อย่างเยือกเย็นเอ่ยถ้อยคำทำสั่นไหว
พูดเรื่องเขาทุกคำอยู่ร่ำไป
ทั้งที่ใจดวงนี้มีเพียงเธอ
หยุดได้ไหมเลิกได้ไหมไม่ต้องบอก
เตือนย้ำตอกการมีกันมั่นเสมอ
อย่าระบายให้คนนี้ที่พร่ำเพ้อ
ต้องเจอะเจอความรักขาดมาบาดใจ
เพราะเป็นเพื่อนเป็นเพียงเสียงข้างหลัง
มิเคยดังเด่นชัดสัมผัสได้
มิตรภาพคือม่านกลางห่างกันไกล
คนคุ้นไปเธอมองข้ามความรักจริง
โปรดช่วยฉันคืนค่าพ้นตราบาป
ลบรอยภาพท้อแท้แพ้ทุกสิ่ง
มีสักคนมอบรักให้พักพิง
มิทอดทิ้งอยู่คู่กันมั่นหัวใจ
13 มิถุนายน 2548 00:02 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เมื่อเขาเลือกเส้นทางใหม่ได้ดีกว่า
ก็จงอย่าต่อรองหรือร้องไห้
เขามิรักยังจะสู้อยู่ทำไม
ก็จงไปจากกันอย่าหันมอง
กลั้นโศกเศร้าเอาไว้หัวใจนี้
พอกันทีคนแบ่งใจให้เป็นสอง
เขาจะเห็นเป็นไร้ค่าน้ำตานอง
รักร่ำร้องตัดไปให้หมดกรรม
เตือนหัวใจเลิกรั้งหวังลมแล้ง
เจ็บทิ่มแทงรู้ดีว่ามันน่าขำ
เก็บเรื่องราวทุกบทสอนจดจำ
คนใจดำไม่ควรรักหรือภักดี
7 มิถุนายน 2548 19:14 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เหมือนสายน้ำไหลไปไม่ย้อนกลับ
ดาวระยับสิ้นแสงแห่งความหวัง
ลมพายุโถมซ้ำหมดกำลัง
ยากหยุดยั้งเรื่องร้ายทำลายใจ
เหมือนอยู่ตรงเหวลึกคืนดึกหนาว
รักยืนยาวเราสองนี้จะมีไหม
ยิ่งนับวันเส้นทางยิ่งห่างไกล
เหงาเกินใครรับรู้กู่เธอมา
เหมือนทะเลมองเห็นเป็นสองซีก
สายใยฉีกขาดลงคงไร้ค่า
หรือต้องรอจนมีที่เยียวยา
เพื่อรักษาหัวใจให้เหมือนเดิม
20 พฤษภาคม 2548 20:24 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เพ็ญประภัสสร์จรัสฟ้าวิสาขะ
ร่มธรรมะปกเหล่าชนพ้นสงสาร
เทิดบูชาพระพุทธองค์มงคลกาล
สืบยาวนานเกียรติประกาศศาสน์คู่ธรรม์
เกริกเกรียงไกรประสูติกาลพระผ่านภพ
ชนน้อมนบจอมไผทมไหศวรรย์
มหาบุรุษเบิกฟ้าฝ่าบ่วงกรรม์
มุมุ่งมั่นปราบมารสิ้นคืนถิ่นทอง
ทูตทั้งสี่นิมิตไว้กายไม่เที่ยง
ยากหลีกเลี่ยงเหตุทุกข์ทนล้นมัวหมอง
ล้วนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่หมายปอง
ค้นครรลองทรงคิดแก้แท้ที่ใจ
พลีชีวิตอุทิศตนเพื่อชนสุข
บำบัดทุกข์บรรเลงธรรมนำฟ้าใหม่
ดับปัญหาด้วยปัญญาคว้าหลักชัย
ขวากหนามใดสิ้นซากจากจิตคน
อริยสัจตรัสรู้สู่โลกทิพย์
เปลี่ยนคนดิบเดินสายกลางสร้างกุศล
ตรองถูกผิดคุณธรรมชำระตน
ให้หลุดพ้นห้วงวงวัฏฏ์ขจัดพาล
พุทธคุณพิสุทธิ์ใสพิไลยิ่ง
พิสิฐจริงเลิศล้ำธรรมขับขาน
จรสโลกจรรโลงศาสน์ราษฎร์ชื่นบาน
ยลตระการพระศาสดามิ่งบารมี
พระนิพพานปลดอำนาจทาสกิเลส
ลบภัยเภทสมประสงค์บ่งวิถี
ล้างคราบบาปสร้างภาพงามเปี่ยมความดี
ครองศักดิ์ศรีไม่ประมาทคลาดชีวา
สุขฉ่ำรินทุกแห่งหนบนโลกกว้าง
ยึดเยี่ยงอย่างเนื้อนาบุญเห็นคุณค่า
รู้สืบสานร่วมสร้างเสริมเติมศรัทธา
เร่งเยียวยาตอกย้ำความสำคัญ
หล้าสากลซาบซึ้งตราตรึงจิต
น้อมบูชิตกายใจได้สร้างสรรค์
ละรัก โลภ หลง โกรธ ชี้โทษทัณฑ์
เวียนเทียนหมั่นประพฤติชอบกอปรผลบุญ
ถิ่นสยามลือเลื่องเมืองพุทธะ
วิสาขะโอบเอื้อเกื้อไออุ่น
ตามรอยบาทพระพุทธองค์ทรงการุญ
บูชาคุณเหนือใจไทยเท่านาน
หน้าส่วนตัว
1916
