10 กรกฎาคม 2547 23:27 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ฟ้า ส่งข้าป้องปราบคราบมารชั่ว
ด้วยมิกลัวภัยพิษฤทธิ์ตัณหา
กิจกรรมที่เคยเห็นเคยเป็นมา
ข้าจะคว้ากลับมาอยู่คู่ผองเรา
ฟื้น จากหลับให้เห็นเป็นจริงบ้าง
เดินตามทางของตนพ้นโง่เขลา
อย่าให้ใครมาจูงจมูกเอา
เลิกหูเบาเร่งคิดใหม่ใช้ปัญญา
คืน ส่วนหนึ่งเขาเอาไปในครั้งก่อน
บทเรียนสอนสานสรรค์สร้างอย่างรู้ค่า
ร่วมจรรโลง โลก เรา สุขทุกเวลา
เหนื่อยอ่อนล้าเท่าไรยังใกล้กัน
ชีพ จากนี้จงเปิดใจใช้ความคิด
ข้ามวิกฤติถึงฝั่งฟ้าคว้าปลายฝัน
ดาบฟ้าฟื้นฟื้นคืนสู้ฟาดฟัน
มุ่งบากบั่นมั่นสานงานกิจกรรม
10 กรกฎาคม 2547 23:08 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
แม่ค่ะ
ถึงวันนี้หนูรู้แล้วคะว่า
แม่รักหนูเพียงใด
และที่สุดของความหวังของแม่คืออะไร
ตัวหนู
แม่หวังให้หนูเติบโตและพบกับสิ่งดีๆในชีวิต
แม่ไม่อยากให้หนูไปปนเปื้อน หรือสัมผัสกับความสกปรกในสังคมอันโหดร้ายแห่งนี้
หนูเข้าใจ
แต่หนูไม่ได้ดีอย่างที่แม่วาดหวัง
หนูเป็นได้แค่เพียงต้นหญ้า
ที่ถูกใครต่อใคร เหยียบย่ำ รังแก
หนูก็เป็นเพียงเศษขยะที่ใครต่างไม่ต้องการ
แม่ค่ะ
ความหวังของแม่ยิ่งอยู่ที่หนูเท่าใด
หนูก็ยิ่งเสียใจเท่านั้น
หนูทำไม่ได้ มันไม่ดีพอ
ความชั่วร้ายมันพุ่งมาเกาะกินใจจนหนู หวาด ระแวง
หนูไร้ความฝัน
และแม่กำลังจะหมดหวัง
แม่ค่ะ
จากวันนี้ไป
ต้นหญ้า หรือเศษขยะที่ถูกคนอื่นตราหน้า
จะกลับมาหาแม่
ไม่ทำให้แม่ผิดหวัง
**********************
แม่ค่ะ
ทำไมแม่ไม่พูดจา
แม่ค่ะ
ทำไมไม่ให้หนูต่อปลายหวังของแม่ให้เป็นจริง
แม่ค่ะ
ทำไม ทำไมแม่ไม่ลืมตา
หันมามองความหวังของแม่ที่กำลังจะชดใช้ความผิดพลาดด้วยชีวิต
ทำไม
10 กรกฎาคม 2547 19:21 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เธอบอกฉันวันนี้ที่ได้รัก
เหนี่ยวแน่นหนักใจคงมั่นดังฝันหา
อาจลางเลือนลบร้างไปในเวลา
เหตุที่ว่าโลกนี้ไม่จีรัง
จึงใช้สื่อจดหมายแฝงแรงรักหวาน
ต่อตำนานรักเราสองครองปลายหวัง
แม้โลกเปลี่ยนใจจะฟื้นคืนกำลัง
ไม่หยุดยั้งคำรักเก่ายังเข้าใจ
10 กรกฎาคม 2547 18:56 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
บอกกับใจไม่มีสิทธิ์จะคิดถึง
แต่กลับซึ้งสิ่งแสนดีที่เธอก่อ
เธอยิ้มมาตอกเตือนใจให้คอยรอ
จึงเจ็บท้อเพราะเธอเห็นเป็นเพื่อนกัน
ไม่เข้าใจทำไมปล่อยให้รัก
เข้ามาพักหลอนจิตคิดใฝ่ฝัน
ต่อไปนี้ห้ามตนให้ไม่เอื้อมจันทร์
รักเธอนั้นจะเป็นเพื่อนตามแบบเดิม
10 กรกฎาคม 2547 18:43 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
หมดสิ้นแล้วความหวัง
หมดกำลังจะก้าวต่อ
เขาทิ้งให้รักรอ
จนใจท้อไร้ทางเดิน
.....................................................
เขาไม่รักใช่เราอยู่สู้ไม่ได้
สอนตนให้กล้าก้าวต่อก่อศักดิ์ศรี
วันใดเขาเจออย่างเราเข้าสักที
หยิบความดีเตือนเขาอย่างเราเป็น
( รัก เพื่อเรียนรู้ ....ให้เข้าใจ....ความเป็นไปของชีวิต )
หน้าส่วนตัว
1399
