31 สิงหาคม 2551 09:38 น.
ลูกกลิ้ง
หนึ่งใจฉันมันนั้นไม่เท่าไร
ดวงฤทัยน้อยน้อยคอยห่วงหา
เอื้ออาทรตอนเธอเจ็บอุรา
แลนำพาอาวรณ์ร้อนใจแทน
หนึ่งฤทัยให้หมดจรดแผ่นฟ้า
อาจดูไปไร้ค่าคราห่วงแหน
มอบแด่เธอเสมอคนต่างแดน
หากเป็นแฟนก็แสนจะห่วงใย
หนึ่งดวงใจของฉันนั้นไม่ใหญ่
แต่ห่วงใยในเธอผู้สดใส
อยากดูแลแคร์อยู่รู้หรือไม่
ว่ามีใครใส่ฤทัยไว้รำพึง
หนึ่งดวงใจดวงเดียวเกี่ยวฉันไว้
มิให้ไกลนัยต์ตาคราคิดถึง
เชื่อความรักสลักไว้ในคะนึง
มอบส่วนซึ้งตรึงให้ไม่ห่างเธอ
อาจจะดูน้อยไปในความรัก
ที่ฉันภักดิ์หนักแน่นแนบเสมอ
อยู่ปลอบใจในยามเธอหลงเพ้อ
ได้พบเจอน้ำตาคราระทม
อยากปลอบใจในเธอเมื่ออ่อนแอ
หรือว่าแพ้แก่ใครในเศร้าขม
จะคอยซับน้ำตาจากอารมณ์
และชื่นชมยินดีที่คว้าชัย
ฉันซ่อนตัวกลัวมาพาเนิ่นนาน
ปล่อยเลยผ่านกาลเวลาคราหวั่นไหว
หากเธอดูรู้อยู่แก่หัวใจ
โปรดมอบให้ได้รับรักจากเธอ
หนึ่งดวงใจของฉันนั้นรักเธอ
คอยเสนอห่วงใยได้เสมอ
โปรดตอบแทนความรู้สึกนึกพบเจอ
อย่าให้เพ้อเหม่อหาเนิ่นนานนัก
หนึ่งดวงใจของฉันพลันรู้สึก
เฝ้าระลึกนึกภักด์มีแน่นหนัก
ไม่ใช่ชายในฝันอันรู้จัก
แต่สลักรักแท้ที่มีจริง
๐อาจไม่ใช่ผู้ชายในจินตนาการของเธอ๐
๐แต่จะคอยดูแลและปกป้องคุณเสมอ๐
๐ถึงจะเป็นเพียงตัวผมอันต่ำต้อย แต่ก็ไม่แพ้ใคร๐
๐จะขอเคียงข้างเธอตลอดไป เพราะว่ามีรักแท้อยู่๐
29 สิงหาคม 2551 17:03 น.
ลูกกลิ้ง
๐ขอขอบคุณที่รักทักทายกัน
มาร่วมฝันวันนั้นที่สดใส
จากก้นบึ้งซึ้งใจได้อยู่ใกล้
เธอมอบให้ฉันรับซับทุกวัน
๐ขอขอบคุณไออุ่นกรุ่นห้วงจิต
ความเป็นมิตรชิดใกล้ให้สุขสันต์
ได้พบเธอเสมอมิตรที่ผูกพัน
ด้วยรักมั่นร่วมฝันกันสองคน
๐ขอขอบคุณคุณด้วยที่ช่วยไว้
วันที่ในใจฉันนั้นสับสน
ให้แปรเปลี่ยนเวียนวนจนสู้ทน
แม้ผจญหม่นหมองมาเนิ่นนาน
๐ขอขอบคุณอุ่นไอในความรัก
ที่สลักปักใจได้ไขขาน
ผ่านวจีที่ดีมีตลอดกาล
ให้สราญหวานจิตมิรู้คลาย
๐แม้วันนี้ที่ไกลไม่หวนกลับ
ฉันยอมรับซับซึ้งอึ้งใจหาย
โลกของฉันนั้นมันพลันเปลี่ยนกลาย
อยากสลายหายร่างพรางระทม
๐ฉันคงเหงาเศร้าทรวงห่วงเธอบ้าง
แม้จะจางห่างไปให้ใจขม
จดจำภาพความหลังครั้งชื่นชม
อกระทมตรมนานแม้นผ่านเลย
๐ก่อนเอ่ยคำอำลาด้วยอาลัย
จงรู้ไว้ใจฉันนั้นเฉลย
ว่าจะรักภักดีเหมือนอย่างเคย
อยากเขนยเคียงคู่อยู่กับเธอ
๐โลกความจริงสิ่งฝันพลันคืนสู่
ฉันรับรู้คู่หายคลายเสนอ
ที่พานพบสบพักตร์จนละเมอ
คงฝันเพ้อเหม่อมองด้วยอาลัย
9 กรกฎาคม 2551 15:26 น.
ลูกกลิ้ง
ดั่งชะตาฟ้าลิขิตคิดกลั่นแกล้ง
รักจึงแฝงแผลงฤทธิ์พิษขื่นขม
จากเคยพบสบพักตร์ทักภิรมย์
สุขชื่นชมผสานสมบ่มสองใจ
ร่วมกันก่อต่อรักหนักแอบอิง
เป็นทุกสิ่งซึ่งกันและกันไว้
แต่บัดนี้หนี้รักมักห่างไกล
ร้าวฤทัยใจหมองนองน้ำตา
ท่ามคืนเหงาเศร้าใจในรักนัก
สุดห้ามหักอาลัยให้ห่วงหา
แสนคิดถึงซึ่งเธอที่จากลา
โอ้กานดารู้ไหมใครเฝ้ารอ
วอนสายลมพรมพัดให้ไปบอก
คนช้ำชอกคนนี้มีคำขอ
ปราถนาพาฤทัยได้จดจ่อ
ยังเฝ้ารอต่อเธอแต่ผู้เดียว
5 กรกฎาคม 2551 16:46 น.
ลูกกลิ้ง
ท่ามคืนเหงาเฝ้าตรมขื่นขมจิต
สลัดคิดปลิดทิ้งสิ่งเจ็บฝัง
มิอาจหยุดหลุดพ้นจากภวังค์
เจ้าความหลังยังหลอกให้ชอกใจ
แสนมืดมนทนเศร้าที่เร้ารุม
ดั่งมรสุมรุมแกล้งแฝงหวั่นไหว
ทั้งปวดร้าวระทมตรมฤทัย
ครวญอาลัยในรักที่หักจาง
คืนหม่นหมองนองหน้าน้ำตาล้น
รักอับจนน้องเล่นให้เต้นผาง
เจ้ามีใครใกล้ชิดจิตอำพราง
ปล่อยให้พี่เว้งว้างว่างเดียวดาย
ดอกรักเร่เล่ห์หลอกให้ชอกช้ำ
แสนระกำทำเล่นเป็นหลากหลาย
เจ้าเปลี่ยนรักเปลี่ยนรสเสียมากมาย
ช่างใจร้ายชายนี้มีระทม
ดอกรักรู้เกินรับจะจับถูก
เคยหวังปลูกผูกเจ้าเข้าใจข่ม
แต่รักเร่เห่รักให้ชายชม
จึงหวานอมขมกลืนฝืนใจรอ
ดอกรักเร่หักเหเหว่ว้าจิต
คงหมดสิทธิ์คิดแย่งแข่งเข้าหอ
เจ้าซ่อนพิษปิดไว้ในซุ้มกอ
ฤทัยพี่ฝ่อต่อรักหักเหลี่ยมใจ
30 มิถุนายน 2551 15:18 น.
ลูกกลิ้ง
เมื่อลมลิ่วพลิ้วผ่านม่านคืนมืด
แสนเย็นชืดจืดจางข้างใจเหงา
อยู่เดียวดายชายตรมระทมเร่า
ความว่างเปล่าเผาทรวงลวงฤดี
รัตติกาลม่านฟ้าอย่าลาจาก
สุดวิบากหากเจ้าเฝ้าหน่ายหนี
ฤดีดวงล่วงหายไปนับปี
มารศรีลี้หน้าข้าระทม
ฝากดาวเดือนเป็นเพื่อนเตือนใจข้า
ที่เหว่ว้าพาฤทัยให้เฝ้าขม
เช่นมองฟ้าฟากไกลได้ระบม
สุดจะข่มปมรักที่หักไป
แม้วันคืนลื่นเลยเผยการจาก
จึงขอฝากฟากฟ้าคราหวั่นไหว
ส่งถึงเธอที่อยู่กู่แสนไกล
ได้รู้ไว้รักสะดุดสุดเหงาใจ
หน้าส่วนตัว
1544
