23 มกราคม 2551 19:08 น.
ลุงแทน
กัลยาณชน นั้นละได้ ในส่วนผิด
มายึดติด มากมาย ฝ่ายกุศล
หมายมั่นเห็น ว่าเป็น ตนของตน
เท่ากันกับ ปุถุชน “ยึดตัวกู”
แม้ความยึด จะเท่ากัน แต่มันแปลก
มันเกิดแยก ทางกัน ดูขันอยู่
ข้างหนึ่งยึด ความทราม กามเชิดชู
ข้างหนึ่งยึด ความหรู กุศลงาม
ปุถุชน เคยหนาทึบ ด้วยฝ้าตา
ครั้งนานมา เริ่มเห็น รัตนะสาม
คือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ตาม
ความเป็นจริง ใจเกิดงาม นามกัลยาณ์ฯ
23 มกราคม 2551 11:06 น.
ลุงแทน
สิ่งที่ยังไม่ได้ก็ไฝ่ฝัน
ที่หมายมั่นมุ่งไว้ให้ไฝ่หา
เมื่อได้สมอารมณ์เจตนา
กลับมีค่าแค่เพียงเสี้ยวอยากลอง
สิ่งที่ยังไม่สมอารมณ์สนอง
ยิ่งกับต้องไขว่คว้าหาให้ได้
ยากลำบากตรากตรำสักเท่าไร
ต้องดิ้นไปให้สมอารมร์จินต์
เมื่อยังเด็กอยากเป็นเช่นหนุ่มสาว
เสน่ห์พราวสาวสวยรวยหนุ่มหล่อ
ได้เชยชิดดังจิตคิดเฝ้ารอ
ได้อ้อล้อพนอคลอเคลียกัน
มาถึงวัยใสสดครบที่ฝัน
ความคิดพลันฝันเห็นเป็นผู้ใหญ่
มีควาสุขลูกหลานมาอวยชัย
คนทั่วไปนับถือระบือนาม
เมื่อร่วงโรยเป็นวัยที่ใกล้ฝัง
คนหันหลังยังไม่อยากไปถึง
เผลอให้คิดถึงวัยใสเต่งตึง
ไม่อยากถึงวัยชราพาเศร้าทรวง
คุณตาใจให้อยากไม่พรากหนุ่ม
ยายอยากเป็นสาวรุ่นพุ่มไสว
โอ้สังขารวานชลออย่าด่วนไป
ด้วยว่าใจยังอยากไม่จากจร
แปลกแต่จริงในสิ่งคิดอยากได้
พอสมหมายหายอยากได้ดังหวัง
อยากสิ่งใหม่ด้วยใจอยากมากจัง
มรณังนั้นแลหายอยากจริง
22 มกราคม 2551 20:20 น.
ลุงแทน
สิ่งรู้จัก ยากที่สุด กว่าสิ่งใด
ไม่มีสิ่ง ไหนไหน ได้ยากเท่า
สิ่งนั้นคือ ตัวเอง หรือ ตัวเรา
ที่คนเขลา หลงว่ากู รู้จักดี่
ที่พระดื้อ เณรดื้อ และเด็กดื้อ
ไม่มีรื้อ มีสร่าง อย่างหมุนจี๋
เพราะความรู้ เรื่องตัวกู มันไม่มี
หรือมีอย่าง ไม่มี ที่ถูกตรง
อันตัวกู ของกู ที่รู้สึก
เป็นตัวลวง เหลือลึก ให้คนเหลง
ส่วนตัวธรรม เป็นตัวจริง ที่ยิ่งยง
หมดความหลง รู้ตัวธรรม ล้ำเลิศตนฯ
:: ธรรมคำกลอน พุทธทาส ::
21 มกราคม 2551 19:37 น.
ลุงแทน
อยู่กับธรรม
เมื่อรบสู้ กับศัตรู สู้ด้วยธรรม
จะปลุกปล้ำ กันเท่าใด ไม่เสียหาย
ถ้าสู้กัน อย่างนี้ ไม่มีตาย
ในสุดท้าย จะปรองดอง ต้องใจกัน
เมื่อป้องกัน ศัตรู รู้ใช้ธรรม
เป็นกำแพง เพชรล้ำ เลิศมหันต์
ป้องกันได้ สารพัด น่าอัศจรรย์
ป้อนค่ายมั่น กว่าสิ่งใด ในโลกคน
เมื่อหลบซ่อน จากศัตรู อยู่กับธรรม
ไม่ระกำ ทุกข์เห็น สักเส้นขน
ช่วยปลุกปลอบ ชื่นชอบ ฉ่ำกมล
ขอทุกคน จงมีธรรม ประจำกายฯ
*** พุทธทาสคำกลอน***
20 มกราคม 2551 10:14 น.
ลุงแทน
คำว่าชังฟังดูรู้สึกว่า
เป็นเรื่องพาจิตใจให้เศร้าหมอง
เมื่อใคร่ครวญดำริแล้วตริตรอง
มีอยู่สองเรื่องชังฟังด้วยกัน
ชังข้อหนึ่งมีโทสะเป็นจริต
ทำความผิดทุหทางอย่างหุนหัน
เพราะโทสะพาทำผิดคิดไม่ทัน
ชังอย่างนั้นชังชั่งหมองมัวใจ
อีกความชังข้อสองตรองให้รู้
ชังของผู้มีปัญญาท่านปราศรัย
เป็นสังขารเกลียดชังทั้งวิจัย
คิดขบไขเลือกเฟ้นเห็นด้วยญาณ
ชังสังขารมารยาว่าโสโครก
ทั้งมีโรคเจ็บตายหลายสถาน
ชังสังขารนั้นหนาว่าเป็นมาร
คอยล้างผลาญความดีมีในตน
อันความชังสองอย่างวางไว้นี้
ชังหนึ่งมีโทสะเป็นต้นหน
ชังอย่างนี้ย่อมมีกันทุกคน
มีแต่ผลส่งให้ไปอบาย
ชังสองมีปัญญาเป็นมูลเหตุ
ชังกิเลสฝ่านดำกรรมทั้งหลาย
ชังสังขารการผิดคิดทำลาย
เป็นที่หมายถึงจุติวิมุตธรรม
หน้าส่วนตัว
893
Lovers
0 คน เลิฟลุงแทน
