เกือบ สี่ทุ่ม ณ มุมหนึ่ง

ลุงเอง

เกือบสี่ทุ่ม ณ มุมหนึ่งที่เหงาจิต
ฉันนั่งคิดทบทวนหวนความหลัง
เด็้กคนหนึ่งนั่งเศร้าอยู่ลำพัง
ใจเขานั้นคิดอะไรอยากรู้จริง

   ตัดสินใจให้รู้ดูกระจ่าง
พร้อมก้าวเท้ามานั่งพูดสุงสิง
ใบหน้าเขาน้ำตาอาบไหลริน
พร้อมกับนิ่งก้มหน้าปากสั่นรัว

   เป็นอะไรบอกครูอยากรู้แจ้ง
อย่าแอบแฝงความทุกข์บอกรู้ทั่ว
ครูยินดีพร้อมช่วยอย่าได้กลัว
บอกถ้วนทั่วความจริงยิ่งสำคัญ

   เด็กคนนั้นเงยหน้าผวากอด
พร้อมกับบอกแม่ตายกระทันหัน
อยากกลับบ้านกราบเท้าแม่เร็วพลัด
ให้ได้ทันปิดตาแม่ลงโลง

   ใจฉันร้าวดุจราวแก้วกระทบ
ดึงเด็กมาแนบซบใจกรวงโบ๋
บอกอย่าห่วงเตรียมตัวอีกขั่วโมง
ทำใจโปร่งอย่าร้องต้องได้ไป

   ความสูญเสียยิ่งใหญ่ใจของเด็ก
เหมือนถูกเด็ดดวงใจให้สั่นไหว
ลุงแทนเคยประสบแทบขาดใจ
น้ำตาไหลอาบแก้มไม่รู้ตัว