2 มิถุนายน 2552 19:30 น.
ลุงเอง
สวัสดีญาติมิตรที่คิดถึง
อีกหลานซึ่งจากหายมานานโข
ด้วยงานมากยากจะออกมาโชว์
คุยเหมือนโม้โถลุงให้กลุ้มใจ
กลับจากงานต้องทำโปร์เจกร์ต่อ
แม้บางครั้งอาจท้อต่อไม่ไหว
แต่ว่าวานรับผิดชอบต้องทนไป
ใจนั้นไหวแต่กายกลายทรุดโทรม
หมอนัดไปให้ตรวจสุขภาพ
ด้วยงานมากเลยนัดผลัดมากโข
หมอโทรมาต่อว่าด้วยโมโห
ลุงแทนต้องขอโทษโปรดอภัย
ทั้งอบรมทั้งสอนต้องเรียนอีก
อยากจะปลีกหลีกเร้นป่าอาศัย
แต่ภาระจำต้องยอมทำใจ
สู้ต่อไปจนกว่าจะราโรย
ที่เขียนมาเพื่อผ่อนคลายความเครียด
ร่างกายเสียดเหน็บชาพำให้โหย
จิบน้ำชาพลางมองงานให้อิดโรย
ลมพัดโชยโปรยปรายสายพิรุณ
อากาศเย็นเช่นนี้ที่อ่อนล้า
หวัดนั้นมาถามหาไข้ปวดหัวหมุน
โรคภูมิแพ้อากาศมาเร้ารุม
แต่ต้องทุ่มผลงานสานเด็กไทย
ดีที่สุดที่เราตั้งใจให้
ทุกนาทีผ่านไปใจยังไหว
สักวันหนึ่งถึงเวลาพักหลับไป
ไม่หวังใครอาลัยในตัวลุง
อันวัวความหมายมีเขายามจาก
คชสารฝากงามีค่าคุ้ม
เสือมีหนังยังมากค่าคนรุม
ลุงแทนมุ่งคาวมดีอาจมีพอ
สายตาพล่าการงานที่สานต่อ
จ้องที่จองานสร้างไม่อาจท้อ
หวังความรู้ให้เขามีเพียงพอ
เท่านี้พอขอให้ได้ผลจริง
สุขอะไรไม่เท่าสุขที่จิต
งานอุทิศที่พร้อมยอมทุกสิ่ง
เพียงมีแค่สักคนรู้ความจริง
สุขใจยิ่งในสิ่งที่อดทน
.........ก็แค่เขียนคลายเครียดเนาะ อย่าถือสาคนแก่เนาะ