7 มิถุนายน 2549 09:52 น.
ลุงอัม
ดวงใจพ่อปวดร้าวเมื่อคราวคิด
เหมือนดวงจิตแตกร้าวคราวคิดถึง
พ่ออยู่ห่างจากไกลใจคนึง
พ่อคิดถึงลูกนักไม่จักคลาย
พยายามห้ามใจไม่ให้คิด
ห้ามดวงจิตที่ระทมข่มไม่หาย
เหมือนชีวิตที่จิตห่างจากกาย
ถึงไม่ตายก็เหมือนวายชีวาวัน
ลูกจะคิดไม่หนอพ่อคิดถึง
สุดจะดึงเอนใจให้แปรผัน
พ่อคิดถึงลูกน้อยคอยนับวัน
เมื่อไรกันที่จะอยู่คู่ลูกยา
พ่อนี้รักลูกมากไม่อยากเปรียบ
ไม่อยากเที่ยบสิ่งใดในเวหา
กว่าชีวิตกว่าดวงใจในอุรา
สิ่งไหนหามาเปรียบเทียบได้เลย
5 มิถุนายน 2549 09:44 น.
ลุงอัม
มาต่างถิ่นต่างแดนใจแสนทุกข์
ไม่สนุกทุกข์ต่างหากเมื่อจากศรี
จากลูกน้อยจากบ้านผ่านพงพี
ดวงฤดีแถบสลายเมื่อไกลกัน
ที่มาอยู่แดนไกลใช่ใจอยาก
จำต้องพรากจากไกลใจผกผัน
นั่งก็คิดนอนก็คิดจิตรำพัน
ชั่วคืนวันเหมือนเป็นปีที่เฝ้ารอ
พี่นี้คิดถึงน้องใจปองชิด
พี่ส่งจิตส่งใจถึงไหมหนอ
อยากให้รู้อยู่อยู่น้ำตาคลอ
ใจเกิดท้ออยากกลับในฉับพลัน
สุดหว้าเหว่เงียบเหงาเฝ้ารันทด
ทุกข์ไม่ลดไม่สนุกไม่สุขสันต์
ยิ่งมาคิดถึงลูกทุกข์พอกัน
จิตใจมันอ่อนเปี้ยละเหี่ยใจ
หน้าส่วนตัว
19662
