19 กุมภาพันธ์ 2551 09:25 น.

อนิจจา

อนิจจา
ไปต่างถิ่น กินสุรา หาสาบสาว
ราตรียาว ย่องย่ำ คืนข้ามรุ่ง
ออดอ้อนเอน อิงแอบ แนบนังนุง
จวบฟ้าฟุ้ง หมอกควัน ค่อยสัญจร

จากคราบไคล ไล้โลม จนโทรมเศร้า
กามาร่าน ผลาญเผา เข้ากัดกร่อน
หลงรูปรส บทอัศจรรย์ หลงขั้นตอน
หลงไฟฟอน กามรส หมดความอาย
ไฟตัณหา ราคะ ทะยานอยาก
หลงลมกาก เดนชีวิต คิดเมื่อสาย
ถลำตัว ถลำตน ปรนอบาย
และสุดท้าย ต้องทนทุกข์ ซุกสังคม

ระลึกย้อน นอนคุดคู้ อยู่ในซอก
หลบตัวออก จากโลกกว้าง อย่างขื่นขม
จิตสะท้อน ร้อนหนาว ร้าวอารมณ์
ตรมซบซม สิ้นหวัง คนชังชิง

ชีวิตคน ล้นค่า มหาศาล
ดิบสันดาน ผลาญเผา วิ่งเข้าสิง
ไร้สติ สัมปชัญญะ เกินประวิง
จงใจทิ้ง ชีวิต อนิจจา

ความดีหาย น้ำใจเหือด คนเชือดเฉือน
ชื่อลบเลือน เพื่อนพ้อง ไม่มองหน้า
เอช.ไอ.วี. มีตราบาป คราบน้ำต
ช่วยรักษา น้ำใจเพื่อน คนเหมือนกัน
ลุงรอง