31 สิงหาคม 2549 10:21 น.
ลุงรอง
ถึง...กาฬสินธุ์
เมืองแดดฟ้า สองยาง สล้างไศล
แดนผ้าไหม แพรวา ค่าสืบสาน
โปงลางล้ำ งามผู้ไท ฉ่ำสายธาร
แดนภูพาน ทวาราวดี ที่เกริกไกร
เมืองน้ำดำ ซากไดโนเสาร์ ภูเขาเขิน
ถิ่นจำเริญ สังคีต ศิลป์ดีดไห
ชิมเนื้อทุบ เครื่องจักสาน สืบนานไกล
งามน้ำใจ ใสสวย ด้วยคนงาม
เคยไปเยือน ยังเตือนจิต หวนคิดถึง
สิ่งเคยซึ้ง มากมาย ใช่มองข้าม
กาฬสินธุ์ ถิ่นอุดม สมดังนาม
อยากทวงถาม รักหนหลัง ครั้งเคยเยือน
กลับมาครวญ หวนคำนึง ถึงวันนี้
มอบไมตรี เผื่อแผ่ แด่ผองเพื่อน
จะเก็บงำ ภาพไว้ ไม่ลืมเลือน
คงตามเตือน ในหัวใจ ไปแสนนาน
ตราบทะเล ยังสวย ด้วยน้ำใส
ตราบใด ที่คลื่นสาด อยู่ฉาดฉาน
มิตรไมตรี จักคงอยู่ คู่จักรวาล
เวลาผ่าน นานเพียงใด ไม่ลืมกัน
ฝากรักผ่าน สายลม พร่างพรมฟ้า
ทุกเวลา ยังสะท้อน นอนหลับฝัน
ความสดสวย จริตงาม ตามโรมรัน
ทุกคืนวัน ยังส่งใจ ไปให้เธอ
อาจารย์ฐปกรณ์ โสธนะ
25 สิงหาคม 2549 20:12 น.
ลุงรอง
วันใหม่
เธอมาหน่ายหายไปในวันหยุด
วันที่ฉันนั้นหลุดจากรอยฉาว
หลุดพ้นจากเรื่องรักมากเรื่องราว
ที่ปวดร้าวเพิ่งผ่านไปไม่เว้นวัน
หยดน้ำใสไหลลงตรงสองแก้ม
ดั่งหยดน้ำตามแต่งแต้มแซมโศกศัลย์
หยาดพิษรดใจให้จาบัลย์
หยดด้วยฝันวันศุกร์เศร้าซุกใจ
ยิ้มระรื่นตื่นจากฝันคืนวันเสาร์
อยากลืมเรื่องเก่าเก่าไม่เอาไหน
ฝังความช้ำจำความทุกข์ซุกข้างใน
ตั้งต้นใหม่เดินหน้าอย่างท้าทาย
ขอเริ่มใหม่อีกสักครั้งดังเคยฝัน
เป็นเดิมพันแห่งชีวิตคิดขวนขวาย
คอยเตือนจิตสู้ต่อไปทั้งใจกาย
เพิ่มคุณค่าในความหมายให้กับจันทร์
จะเป็นฟ้าคอยประคองป้องเธอไว้
พิทักษ์ภัยทุกทางสร้างสายฝัน
สองมือโอบกอดเธอไว้ในนิรันดร์
ขอรักมั่นคนใหม่ไม่ผันแปร
ลุงรอง
20 สิงหาคม 2549 19:53 น.
ลุงรอง
เปลวแห่งความศิวิไรซ์
เปลวเทียน สีแสด
เปลวแก๊ซ สีส้ม
ฝุ่นคว้าง ที่พร่างพรม
คือฝุ่นควัน ปนสารพิษ
อุตสาหกรรม นำหน้า
หลงเงินตรา ผลผลิต
เกริกไกร ในสารทิศ
แลกกับสิทธิ ประชาชน
อ้างความ รับผิดชอบ
อ้างกรอบเหตุผล
อ้างหลักการ..สากล
เวลาพ้น.ก็เปลี่ยนแปลง
ในน้ำ ก็ดำด่าง
ในฟ้ากว้าง มีฝุ่นแฝง
น้ำฝน ปนสีแดง
ดั่งสีเลือด.แห่งผู้คน
ฟ้าร้อง อยู่ก้องกึก
ทั้งดื่นดึก โกลาหล
เปลวไฟ ที่พุ่งพ่น
จะไหม้ฟ้า อยู่ฟอนฟาย
ฟ้าร้อน ก็ร้อนฟ้า
เป็นฟ้าผ่า เส้นแสงสาย
ร้อนรน ทุรนทุราย
มหันตภัยในสายลม
ฐปกรณ์ โสธนะ
13 พฤษภ. 49
17 สิงหาคม 2549 10:50 น.
ลุงรอง
ชวนชม
ชวนชมชวนภู่เคล้า คลึงคลอ
แตกกิ่งแกมลอดกอ ต่อก้าน
งามเอยงามเอี่ยมละออ เหลืออด ใจแฮ
กลีบผ่องสวยระทวยสะท้าน แจ่มแท้ ชวนเชย
เปรียบสตรีที่แย้ม วัยสาว
นวลจะเหนี่ยวใจน้าว นิ่มน้อง
เปรียบเป็นเช่นดวงดาว ผุดผ่อง
ประดาชายต่างหมายจ้อง เหนี่ยวโน้มชมเชย
ฐปกรณ์ โสธนะ
9 สิงหาคม 2549 21:01 น.
ลุงรอง
พระคุณแม่
ให้แผ่นฟ้า สุดฟ้า มหาศาล
ให้สายธาร มหาสมุทร สุดยิ่งใหญ่
ให้ร้อยพัน หมื่นแสน ดินแดนใด
มิเทียบได้ กับคุณแม่ อย่างแน่นอน
พระคุณแม่ ใหญ่ยิ่ง กว่าสิ่งไหน
เปี่ยมน้ำใจ ในน้ำคำ แม่พร่ำสอน
แม่เหนื่อยยาก หนักหนา ไม่อาทร
ลูกหลับนอน แม่ระวัง นั่งพัดวี
คิดถึงแม่ ทุกครั้ง ยังเป็นสุข
ให้ร้อยทุกข์ ก็พ้นทุกข์ ก็สุขศรี
แม่ช่วยเหลือ ทุกอย่าง แนะทางดี
ในโลกนี้ ไม่มีใคร เทียบได้เลย
โอ้คุณแม่ ของลูก พันผูกจิต
ให้ชีวิต ชี้นำทาง อย่างเปิดเผย
จะเติบใหญ่ แม่สอนสั่ง เหมือนดั่งเคย
สุดเอื้อนเอ่ย ถ้อยคำ ล้ำเลิศคุณ
หากเกิดมา ชาตินี้ ไม่มีแม่
ใครจะแล ใครจะรัก ให้ตักหนุน
ใครจะโอบ จะเอื้อ จะเจือจุน
ใครจะรัก ศักดิ์สกุล ให้อุ่นไอ
ขอเทิดบุญ คุณแม่ แผ่ไพศาล
นานเท่านาน รักแม่ยิ่ง กว่าสิ่งไหน
ต่อให้ดิน กลบหน้า ฟ้าเปลี่ยนไป
แต่หัวใจ ลูกรักแม่ ยังแน่นอน
ฐปกรณ์ โสธนะ
๙ สิงหาคม ๔๙
หน้าส่วนตัว
1006
