นี่หรือครู

ลุงรอง

นี่หรือครู
ภาคสวรรค์
	คือ ปูชนียบุคคล			
                     เปี่ยม   ล้น  คุณค่า  มหาศาล
	ยิ่งใหญ่เปรียบ  เทียบจักรวาล			ก่องตระการ ปานทิพย์มณี
	ยิบยิบ  กระพริบพร่าง				ส่องสว่าง  พร่างแสงสี
	เปี่ยมบุญฤทธิ์  ปิ่นเมธี          		         	ดุจดารา  เปล่งประกาย ขจายขจร
	คุณธรรม  ร้อยความดี				เฉิดฉวีปานเทพสโมสร
	ศิษย์ก้มประนมกร				เปรียบผืนฟ้า  ค่าของครู
ภาคมนุษย์
	ครั้นพอมันยิ่งใหญ่				มันย่ามใจ  มันหยามหลู่
	มันลืมคนอุ้มชู					ให้มันรู้ มันคิด อ่านเป็น
	มันลืมตัวลืมตน				ที่มันกลายเป็นคนอย่างที่เห็น
	ได้ดีมีเส้นเอ็น				ลืมกำพืด  ยืดคอชู
	มันหยามเกียรติยศศักดิ์ศรี			
                     บุพการี  ยังหยามหลู่
	ควรเรียกมันว่า  ไอ้อกตัญญู			มันเอา ครู มาย่ำยี
	นายทุน หนุนขึ้นหิ้ง				เอา ค่าครูฉีกทิ้งน่าบัดสี
	เทียบค่า ตามาตามี				ที่โมเมมั่วการเมือง
	การศึกษาทำปกปิด				เอาเศรษฐกิจ วางเขื่อง
	นายทุน หนุนรุ่งเรือง				คนทั้งชาติ ขาดการแล
	ครูสอนไม่พอสอน				กี่อ้อนวอน  มันไม่แยแส
	จริยธรรม คนย่ำแย่				เพราะมัวแต่หลงเทคโนโลยี
ภาคนรก
	ครูต้องปกครองครู				ผู้รู้กับผู้รู้รู้หน้าที่
	รู้กตัญญูกตเวที				จะเอาใครให้เป็นนาย
	ประชาธิปไตยยังไกลลิบ				เกียรติยศครูถูกถีบ พาฉิบหาย
	ครูแยกแตกกระจาย				แปดพันรัฐ อนาถนัก
	เมืองไทยมีรัฐเดียว				ช่างโง่จริงเจียวไม่รู้จัก
	พูดพร่ำทำทึกทัก				ผิดกฎหมายยัง ถ่ายโอน
	คิดว่าครูโง่หรือ				มาแย่งยื้อเปลี่ยนหัวโขน
	ขอกู่ก้องร้องตะโกน				จะหยัดสู้...เพื่อครูไทย
ภาคอเวจี
	มันเดินตามฝรั่ง				มันหวังความยิ่งใหญ่
	มันลืมปรัชญาการศึกษาไทย			มันลืมได้ แม้พระคุณของครู
	เพี้ยง....ให้มันฉิบหาย				มันเห็นครูเป็นควายใจหยามหลู่
	ให้ย่อยให้ยับดับต่อหน้า.....วิญญาณครู			ตกนรกลงสู่..........อเวจี
					
                          ลุงรอง/๑๖มกราคม ๒๕๔๙