8 พฤษภาคม 2551 11:56 น.
ลุงรอง
รับประทาน
จัดโครงการ งานหรู ดูโก้หร่าน
เงินจัดงาน ไม่อั้น สู้สรรหา
กิจกรรม ล่วงงดงาม ตามเวลา
อนิจา กินกระจอก อย่าบอกใคร
ค่ารายหัว สองร้อย ใช่น้อยนัก
มีผัดผัก แกงมะระ กะเกณฑ์ให้
ตักใส่จาน เรียงแถว ป็นแนวไป
ถามคนทำเขาเบิกให้ ไม่ถึงร้อย
ใครสงสัย เงินเหลือไปอยู่ไหนรือ
เอ็งอย่าบื้อ โดนด่า จนหน้าจ๋อย
ค่ากระดาษ ค่ากระดอ ก็ใช่น้อย
จะปากพล่อย ถามไถ่ ทำไมกัน
24 มีนาคม 2551 10:32 น.
ลุงรอง
สังคมอยู่ ย่างยกยอ ปอปั้น
อยู่ด้วยของ กำนัล ตอบสนอง
อยู่ด้วยโลภ ทรัพย์สิน เงินทอง
อยู่ด้วยข้อง ริษยา อิจฉากัน
สังคมจึง วุ่นวาย วุ่นวาย
แยกนาย แยกบ่าว แยกยาวสั้น
แยกไพร่ กฎุมพี มีชนชั้น
ประจญประจัญ เหยียบบ่าไหล่ เป็นใหญ่เป็นโต
เป็นสังคม เส็งเคร็ง เก่งยื้อแย่ง
ขันแข่ง ลาภยศศักดิ์ รักเก๋โก้
สงครามน้ำลาย ขุดคุ้ย คุยโว
ตอบโต้ ไร้สัจจะ ปะทะคารม
คนชั่ว เริงร่า เสริมราศี
คนดี ดวงดับ ถูกทับถม
คนโกง ยิ่งใหญ่ ในสังคม
คุณธรรม จ่อมจม อเวจี
ซื้อขาย ชีวิต สิทธิเสรีภาพ
ค่าข่มขืน สร้างตราบาป สาปบัดสี
ปวงซาตาน ปล้นชีวิต เด็ก/สตรี
คุณความดี ความสุข ถูกคุกคาม
อำนาจรัฐ ขัดแย้ง แย่งเป็นใหญ่
ผิดไม่ผิด ทำได้ ไม่อาจห้าม
ตามผู้ใหญ่ หมายังกัด ฟัดเต็มกราม
ตั้งคำถาม จะพึ่งใคร ในวันนี้
อ.ฐปกรณ์ โสธนะ ( ลุงรอง)
3 มีนาคม 2551 11:00 น.
ลุงรอง
หลงเอยหลงทาง
ฟ้ากว้างไกลนักยากจักหา
ไร้ทิศหลงคว้างกลางฟ้า
ดวงใจเหว่ว้า อาดูร
หลงเอยหลงใจ
คว้าไขว่วาดหวัง ยังสูรย์
กิเลศย้อนยอกพอกพูน
หาคนเกื้อกูล ไม่มี
หลงเอยหลงเพ้อ
ฝันเก้อไร้รักศักดิ์ศรี
ทะยานฟากฟ้าธาตรี
ลืมกำพืดที่ชิดติดตน
หลงเอยหลงถวิล
ใฝ่หาเครื่องบิน สิ้นเหตุผล
หมาเอยไม่น้อมถ่อมตน
ไม่พ้น ผิดหวัง ทุกครั้งครา
19 กุมภาพันธ์ 2551 09:25 น.
ลุงรอง
อนิจจา
ไปต่างถิ่น กินสุรา หาสาบสาว
ราตรียาว ย่องย่ำ คืนข้ามรุ่ง
ออดอ้อนเอน อิงแอบ แนบนังนุง
จวบฟ้าฟุ้ง หมอกควัน ค่อยสัญจร
จากคราบไคล ไล้โลม จนโทรมเศร้า
กามาร่าน ผลาญเผา เข้ากัดกร่อน
หลงรูปรส บทอัศจรรย์ หลงขั้นตอน
หลงไฟฟอน กามรส หมดความอาย
ไฟตัณหา ราคะ ทะยานอยาก
หลงลมกาก เดนชีวิต คิดเมื่อสาย
ถลำตัว ถลำตน ปรนอบาย
และสุดท้าย ต้องทนทุกข์ ซุกสังคม
ระลึกย้อน นอนคุดคู้ อยู่ในซอก
หลบตัวออก จากโลกกว้าง อย่างขื่นขม
จิตสะท้อน ร้อนหนาว ร้าวอารมณ์
ตรมซบซม สิ้นหวัง คนชังชิง
ชีวิตคน ล้นค่า มหาศาล
ดิบสันดาน ผลาญเผา วิ่งเข้าสิง
ไร้สติ สัมปชัญญะ เกินประวิง
จงใจทิ้ง ชีวิต อนิจจา
ความดีหาย น้ำใจเหือด คนเชือดเฉือน
ชื่อลบเลือน เพื่อนพ้อง ไม่มองหน้า
เอช.ไอ.วี. มีตราบาป คราบน้ำต
ช่วยรักษา น้ำใจเพื่อน คนเหมือนกัน
ลุงรอง
18 กุมภาพันธ์ 2551 09:25 น.
ลุงรอง
ตื่นเช้า
ความมึนเมา พามืดมน อยู่จนสาย
แอลกอฮอล์ ก่อฝัง ในร่างกาย
ยังระเหย ระหาย ไม่หมดเลย
ชีวิต.........
มีสิทธิ เลือกทาง อย่างเปิดเผย
รู้ผิดชอบ ชั่วดี ที่คุ้นเคย
ใครเอื้อนเอ่ย ก็ไม่เท่า เราเลือกเอง
สังคม........
มันทับถม จิตใจ มากรายกล้ำ
ดีไม่ได้ ได้ไม่ดี มีประจำ
เพราะมั่วย่ำ ค่านิยม อย่างงมงาย
หนทาง........
กับก้าวย่าง สู่นิยาม แห่งความหมาย
อิสระ เสรี มิดูดาย
อาจเยื้องกราย กอรปก่อ ตามพอใจ
สุดท้าย......
ความตาย ถึงแน่ สุดแก้ไข
ยังอยู่ ทำดี อะไรอะไร
อย่าให้ใคร ตราหน้า ว่าขี้เมา
ลุงรอง
หน้าส่วนตัว
1587
