23 พฤศจิกายน 2547 08:45 น.
ลึกลึก
แม้อยู่ไกล หลายเทียนดับ ลับขอบฟ้า
ดั้นด้นมา มั่นหมาย ก่ายให้ถึง
แม้อยู่สูง สุดกู่ ภูกระดึง
ยังทะลึ่ง ถึงหลังภู ตูไปมา
แม้ไม่เป็น สายหมอก อยางใจหมาย
ที่ตรงปลาย ชายเขต ขอบภูผา
ยังคงเปรี่ยม สายรัก ปักอุรา
มองนภา โอบไหล่เจ้า ไม่เหงาใจ
แม้ไม่อุ่น สายน้ำ ซ้ำเย็นชืด
รักไม่จืด คืนค่า นภาใส
เหมือนดาวน้อย นับแสน บนฟ้าใกล
ส่องแสงใส ให้ฟ้ากว้าง จ่างนภา
แม้ขาดเพื่อน เฮฮา ภาษามิตร
มีเพื่อนจิตร ติดใจ ให้รักษา
อยู่ให้รัก ปักใจ ก่อนขึ้นมา
บอกอีกครา ว่าจะรัก หากกลับไป
หนาวสายหมอก อุ่นสายรัก ยามสายสาย
รักไม่คลาย สายใจนั้น ฉันเสนอ
เอ่ยรักผ่าน สายเสียง เพียงรักเธอ
ไม่แคล้วเก้อ เธอไม่รัก ทักสายไป
ถึงตีนภู ดูใจ ว่าใหม้จิต
ห่างอีกนิด จิตยิ่งหลง ปลงไม่ไหว
ทิ้งใจไว้ ที่ยอดภู อยู่แต่กาย
ใจมันหาย ที่ยอดภู ตูกระดึง
หน้าส่วนตัว
1117
