25 กุมภาพันธ์ 2552 20:17 น.
ลิลิต
อ๊ะ อ๊ะ อย่าทิ้งขยะ
ตาวิเศษ เห็นนะ จะบอกให้
ทิ้งให้มัน ถูกที่ เถอะพี่ไทย
หรือเอาไป รีไซเคิล ได้เงินทอง
ขยะเปียก ขยะแห้ง ทุกแห่งหับ
แยกกันครับ จับเข้าที่ ไม่มีหมอง
กลิ่นเหม็นเหม็น เช่นขี้หมา ไม่น่ามอง
เราก็ต้อง กำจัดทิ้ง สิ่งปฏิกูล
มีขยะ อยู่สามชิ้น ดูสิ้นท่า
มันช่างไร้ ราคา พาเสียศูนย์
ถึงจะรีไซเคิล เกินเกื้อกูล
ไม่เพิ่มพูน มูลค่า พวกกาลี
ชิ้นที่หนึ่ง หึ่งเหม็น เป็นปี้ป่น
เป็นขยะ จากสิชล คนหน่ายหนี
เละเป็นโจ๊กติดโรคแม้วแจ้ววจี
ขยะที่ มีสารพิษ จิตระอา
ชิ้นที่สอง มองดู รู้ตลอด
หน้าเหมือนร็อด ไวเลอร์ ดูเด๋อด๋า
ขยะเน่า ชาวสุราษฎร์ ฯ ประกาศมา
เขาบอกว่า อย่าเข้าใกล้ ไม่ต้องการ
ชิ้นที่สาม ห่ามมาก จากระโนด
เคยถูกโจทก์ ไล่จับ กลับขึ้นศาล
เป็นขยะ เพาะเชื้อโรค โลกประจาน
จนชาวบ้าน ว่าเนรคุณ สถุลจัง
แต่ทำไม ใยรากหญ้า บูชานัก
คอยฟูมฟัก ซักถาม เดินตามหลัง
แถมยังหลอก นายด๊อกเตอร์ เผลอจ่ายตังค์
เก็บใส่ฝัง ถังขยะ ตระกูลชิน
อย่ามักง่าย ชายหญิง ทิ้งขยะ
ตาวิเศษ เห็นนะ จะติฉิน
เรามาร่วม ทดแทน คุณแผ่นดิน
เอาสามชิ้น ที่ดิ้นเร่า....ไปเผาซะ
23 กุมภาพันธ์ 2552 13:05 น.
ลิลิต
หาดทราย ขาวขาว พราวสะพรั่ง
เสียงคลื่น ซัดฝั่ง ดังโหยหวน
เมื่อดึกดื่น คืนนั้น เศร้ารัญจวน
ทะเลครวญ ครั้งใด ต้องใจตรม
แต่ค่ำคืน วันหวาม แห่งความรัก
ได้ประจักษ์ ว่ารักแท้ แลสุขสม
เคียงข้าง นางฟ้า นัยน์ตาคม
เธอปล่อยผม ประบ่า ช่างน่ามอง
กลิ่นสาบสาว เย้ายวน โหยหวนไห้
น่าโลมไล้ เล้าลูบ จูบแก้มสอง
หอมอวบอิ่ม อบอวล นวลละออง
เหลียวแลจ้อง มองหา สบตากัน
ได้อิงแอบ อกอุ่น นอนหนุนตัก
ร่วมผูกผัน สัญญารัก จักสร้างสรรค์
คลื่นลมเห็น เป็นพยาน สานสัมพันธ์
คืนสวาท หาดสวรรค์ นั้นอย่าระแวง
มองดวงดาว พราวพร่าง กลางท้องฟ้า
ไฟเรือหา ปลาระยับ วับวาวแสง
คลื่นกระหน่ำ ซ้ำซ้อน ยังอ่อนแรง
แม่แก้มแดง ถึงแรงร้อน ก็อ่อนระรวย
เปรียบทะเล น้ำใส คล้ายใจพี่
เพราะได้มี คลื่นซัดสาด หาดถึงสวย
เจ้าเอวกลม คมขำ โชคอำนวย
เธอสลวย สวยละมุน ช่างอุ่นละไม
ก่อนทะเล เดียวดาย ยังไร้คลื่น
พี่จะฟื้น ให้ตื่นกลับ จากหลับไหล
ปลุกคลื่นรัก เราสอง สาดก้องไกล
ทะเลใจ ไม่เคยหลับ มืดดับลง
หาดทราย ขาวขาว ใบพร้าวพริ้ว
ลมละลิ่ว พัดลู่ ดูไหลหลง
ตราบทะเล ยังมีคลื่น ไหลลื่นลง
จะมั่นคง รักนั้น....นิรันดร
16 กุมภาพันธ์ 2552 21:49 น.
ลิลิต
มีคำถาม อะไรเอ่ย มาเผยแพร่
จึงกล่าวแก้ เป็นกาพย์กลอน อักษรสาร
เพื่อขำขัน วันละนิด จิตชื่นบาน
ขอขับขาน สานสอดคล้อง ร้อยกรองคำ
อะไรเอ่ย ขึ้นต้นสวย ด้วยตัว ห.
ลงท้ายก็ สระ อี ที่ขำขำ
ผู้หญิงใช้ เอาไว้ฉี่ มีประจำ
ตอบ " ห้องน้ำ สุภาพสตรี " คำนี้ไง
น้ำอะไร ที่ผู้หญิง เกลียดยิ่งนัก
ตอบน้ำหนัก เกินกำหนด ลดไม่ไหว
น้ำที่ชาย ไม่ต้องการ หรอกหวานใจ
ตอบ น้ำหน้า คนซ่าใส ไม่รักดี
ปาอะไร จากใจจริง หญิงไม่ชอบ
ใครช่วยตอบ กันหน่อย อย่าถอยหนี
ตอบไม่ได้ ขอทายทัก ฟังซักที
ปาเข้าไป สี่สิบสี่..ไม่มีแฟน
อะไรเอ่ย มันชอบยื่น เมื่อยืนนิ่ง
ของผู้ชาย ย้ายทุกสิ่ง ยิ่งห้อยแขวน
แกว่งไปมา ทั้งขวาซ้าย คล้ายมาดแมน
คำตอบไซร้ สุดง่ายแสน..คือแขนคน
ขนอะไร ชอบไปมี ในที่ลับ
ถูกเขาจับ แล้วก็ปล่อย นับร้อยหน
ขนมันยาว ทุกก้าวย่าง ทั้งล่างบน
ตอบ ทุกคน ขนยาบ้า มาพัวพัน
อะไรเอ่ย พอปิดนม ก้มเห็นไข่
แล้วอะไร ปิดไข่ถม เห็นนมถัน
พอปิดม้า พาเห็นขน ระคนกัน
ตอบสิ่งนั้น คือขนม นิยมยอ
พยาบาล กลัวอะไร ใครตอบหน่อย
เธอไม่ค่อย จะกลัวผี แค่นี้หนอ
ตอบไม่ได้ใคร่เฉลยเอ่ยเออออ
เธอนั้นก็ กลัวหมอฟัน..แค่นั้นเอง
ขอจบกลอน แก้กล่าว เพียงเท่านี้
ถ้ามันมี สองง่ามแง่ แลโหรงเหรง
ขอรับผิด ลิลิตนั้น ให้หวั่นเกรง
ใช่อวดเก่ง ต้องขอโทษ..อย่าโกรธครับ..
13 กุมภาพันธ์ 2552 20:44 น.
ลิลิต
ขับรถตาม ทางนั้น เห็นคันหน้า
เขียนไว้ว่า รถคันนี้ คือสีเขียว
เราก็งง ยังสงสัย มิใช่เชียว
ไม่เห็นเกี่ยว ข้องกัน มันสีเทา
พอสอบถาม ได้ความรู้ จึงดูออก
ฟังเล่าบอก ใช่หลอกหยาม ความเชื่อเขา
เป็นสีสัน ตามวันเกิด กำเนิดเอา
โฉลกเท่า ใช่กล่าวเท็จ แก้เคล็ดทัน
ทุกสิ่งอย่าง ต่างสรรหา มีสาเหตุ
หลายประเภท ข้อเท็จจริง ยิ่งสร้างสรรค์
จนอาจมี ดีอาจร้าย กลับกลายกัน
สิ่งที่ฝัน นั้นอาจเห็น ว่าเป็นจริง
ดาวตลก โปกฮา พาหัวเราะ
อาจร้องไห้ หัวใจเดาะ เพราะผู้หญิง
พระเอกหนัง ทั้งในจอ หล่อกันจริง
อาจกลอกกลิ้ง เหมือนจิ้งจอก อยู่นอกจอ
ก็หวนให้ คิดคำนึง ถึงวันเก่า
ใจร้อนเร่า มันร้าวลึก จนสึกหรอ
ถึงวันแห่ง ความรัก คอยถักทอ
คนอ้อร้อ ก็หักอก....ต๊กกะใจ
เหลือแต่เพียง ร่างโทรมโทรม ไว้โลมลูบ
ผิวขาวซูบซีดช้ำหนองต้องหวั่นไหว
ถึงสิบสี่ กุมภา วาเลนไทน์
อยากบอกให้ ว่าใจนี้...ก็สีแดง
7 กุมภาพันธ์ 2552 19:17 น.
ลิลิต
พี่เอารัก ชักพา นำมาฝาก
เป็นรักจาก ชายคนหนึ่ง ซึ่งสดใส
เพราะรักเธอ มันเอ่อล้น หนอคนไกล
ขอฝากไว้ สู่ใจเจ้า เฝ้าแบ่งปัน
พี่เอารัก ชักพา นำมาส่ง
คิดพะวง หลงใหล คอยใฝ่ฝัน
น้องคนดี ของพี่ชาย อย่าร้ายกัน
เพราะเจ้านั้น คือสุดท้าย ที่หมายปอง
ด้วยความรัก มันหนักอึ้ง คิดถึงเจ้า
อย่าให้ใคร ที่ไหนเล่า เป็นเจ้าของ
อยากจะมี รักไว้ ในครอบครอง
มาเกี่ยวข้องถึงต้องเขินขอเดินควง
พี่เอารัก ชักพา นำมาสู่
อยากมีคู่ เกี่ยวแขน สุดแหนหวง
หากจะทิ้ง กลิ้งกลอก หรือหลอกลวง
มันใหญ่หลวง บอกล่วงหน้า ซักห้าปี
พี่เอารัก ชักพา นำมาฝาก
เพราะรักมาก จึงฝากไว้ อย่าหน่ายหนี
ช่วยดูแล รักษา เยียวยาที
เพราะใจพี่ ที่ออดอ้อน....มันอ่อนแอ
หน้าส่วนตัว
11484
