29 ธันวาคม 2551 20:55 น.
ลิลิต
เจ้าตัวเล็ก เป็นเด็กดี ที่น่ารัก
วันหยุดพัก มักขยัน หมั่นฝึกฝน
ทำการบ้าน เสร็จงานหมด ด้วยอดทน
แม้ซุกซน แค่เล็กน้อย...เรียบร้อยมี
ได้ยินกริ่ง ดังขึ้น..คนยืนอยู่
ที่ประตู หน้าบ้าน แหวกม่านสี
พอเปิดเห็น เป็นผู้ชาย แต่งกายดี
มายืนชี้ ไม้ชี้มือ...เขาคือใคร
ก่อนเด็กชาย จะทายทัก ซักถามว่า
แม่เร่งหา มาข้างหลัง ช่างสงสัย
ยิ้มเสมือน เป็นเพื่อนซี้ ท่าดีใจ
พูดออกไป " ใยเพิ่งมา รอช้านาน"
เอ็ดลูกชาย ไหว้เร็วหนอ " เรียกพ่อซิ"
แม่ตำหนิ ลูกมึนงง น่าสงสาร
ให้เรียกเขา ว่าพ่อ ก็ร้าวราน
แม่จัดจ้าน แบบละคร อันร้อนรน
แม่พูดย้ำ ว่า" ทำไม ไม่เรียกพ่อ"
รีบเร็วหนอ ..ลูกชายอึ้ง ทึ่งสับสน
หรือว่าแม่ แกยังงัย ให้ชอบกล
เรียกลุกลน พะ..พะ..พ่อ....สั่นคลอฟัง
แม่เอามือ ฟาดเปรี้ยง เร่งเสียงหน่อย
เรียกค่อย ๆ แบบนี้ ไม่มีหวัง
พ่อเอ็งนอน อยู่ในห้อง ต้องเสียงดัง
ไปเรียกพ่อ ขอพบช่าง ....ติดตั้งแอร์
27 ธันวาคม 2551 10:15 น.
ลิลิต
ก่อนแต่งงาน หวานแหวว ชนแก้วกรึ๊บ
ติดกันหนึบ ตั้งนานเน ตังเมเหนียว
จะไปไหน ไปด้วย ช่วยกันเกรียว
เพื่อนผมเขี้ยว ทำงานเข้ม...เคลมประกัน
เป็นนักดื่ม ตัวยง มันก๊งหนัก
สุราร่ำ สำราญรัก นักสร้างสรรค์
เธอเรียนจบ ไม่พบงาน มานานวัน
เป็นมือชง เหล้าชั้น ปัญญาชน
หลังวิวาห์ เธอมาเพี้ยน เปลี่ยนทุกสิ่ง
รู้นรก ว่ามีจริง ยิ่งสับสน
ตั้งกำหนด กฎเกณฑ์ เหมือนเล่นกล
คอยพูดพ่น ห้ามกินเหล้า จงเข้าใจ
เขาเจรจา ต่อรอง ถูกน้องด่า
ปีสามร้อย หกสิบห้า ขวด...ว่าไหม ?
เธอไม่พร้อม บอกยอมยาก มันมากไป
พี่จะเลิก หรือไม่...ได้ฤกษ์ลา
เขาอ้อนวอน ร้อนรุ่ม อย่าบุ่มบ่าม
เดือนละสาม สิบกลม เหมาะสมหนา
เธอตวาด ดังแว่ว เสียงแจ้วมา
พี่จะบ้า หรือไร มิไตร่ตรอง
เขาตามเคลม เคลียคลอ ขอสักนิด
หนึ่งอาทิตย์ แค่เจ็ดขวด ไม่ปวดหมอง
ลดซักหน่อย มิร่อยหรอ พี่ต่อรอง
เธอขัดข้อง จ้องหาเรื่อง บอกเปลืองตังค์
เขาขอร้อง น้องนุช ครั้งสุดท้าย
วันหนึ่งได้ ให้หนึ่งกลม สุขสมหวัง
แม่เนื้อเย็น เห็นจิ๊บจ๊อย บอกน้อยจัง
เหมาะสมสั่ง อนุมัติ... ไปจัดการ
ชีวิตคู่ ของนักเคลม ถึงเปรมสุข
เป็นคู่ทุกข์ คู่ยาก อยากกล่าวขาน
ใครจะลอก เลียนแบบ ไปแนบนาน
หาแม่บ้าน ฉลาดเหมือน....เมียเพื่อนผม...
25 ธันวาคม 2551 15:01 น.
ลิลิต
เธอควงแขน แฟนหนุ่ม แสนชุ่มฉ่ำ
ไปแนะนำ กับคุณแม่ คอยแลเหลียว
เพื่อทำความ รู้จัก รักกลมเกลียว
ขอข้องเกี่ยว เป็นเขย คุ้นเคยกัน
แม่สอบถาม ความใน ของใจหนุ่ม
ว่าเจ้าทุ่ม เทรัก สมัครฉันท์
กับลูกสาว สวยใส แค่ไหนกัน
หรือหลอกมัน คิดฟันทิ้ง...ยิงให้ตาย
หนุ่นนั้นตอบ ว่าชอบสาว เจ้าทุกสิ่ง
เพราะรักจริง หวังแต่ง ใช่แกล้งสาย
ไม่คิดหลอก ลวงเล่น เช่นเชิงชาย
พอเสร็จสม อารมณ์หมาย ก็หายไป
แม่ถามว่า เที่ยวบาร์ผับ ไปคลับเหล้า
หรือเคยเข้า ซ่องในซอย นั้นบ่อยไหม
เที่ยวคาเฟ่ อาบ อบ นวด เมื่อยปวดไป
บ้างหรือไม่ ไหนตอบมา เอ่ยคารม
หนุ่มหน้าใส ใจซื่อ ถือคำตอบ
เป็นที่ชอบ ลอบ ไป-กลับ บ่อยครับผม
ไปประจำ ทำทุกเดือน เหมือนติดลม
สนิทสนม มิหน่ายแหนง หมดแรงนอน
แม่ได้ยิน ดิ้นพราด ตวาดกร้าว
บอกลูกสาว เจ้าเลิกคบ..ตบสั่งสอน
เขยบ้านนอก มันจอกแหน ชั่วแน่นอน
ชอบส่ำส่อน ซ่อนซุก ทุกทางเดิน
หนุ่มได้ฟัง นั่งลง ยิ่งงงหนัก
แม่ที่รัก เข้าใจผิด คิดตื้นเขิน
ผมทำงาน การไฟฟ้า มาชวนเชิญ
ทุก ๆ เดือน ต้องไปเดิน...เก็บเงินครับ...
24 ธันวาคม 2551 19:27 น.
ลิลิต
คืนเหน็บหนาว เปล่าเปลี่ยว ไปเที่ยวผับ
ต้องยอมรับ ว่าอกหัก เกินรักษา
เลยต้องเมา เอาเหล้าดับ กับโซดา
อย่าชักช้า มารินดื่ม ให้ลืมใคร
หลบมุมนั่ง ฟังเพลง บรรเลงผ่าน
เห็นสาวน้อย หน้าหวาน สวยซ่านใส
พบครั้งแรก มันแปลกนัก ชักถูกใจ
ส่งยิ้มให้ ได้รู้จัก ทักบังอร
เราคุยเฟื่อง ถึงเรื่องราว ที่เล่าบอก
เคยช้ำชอก ถูกตอกย้ำ ด้วยคำหลอน
ใจเราสอง นั้นต้องกัน มันเว้าวอน
สุดจะถอน สัมพันธ์ชื่น อันรื่นรมย์
เราหัวร่อ ต่อกระซิก ระริกรี้
ชนแก้วเหล้า แต่ละที มีสุขสม
คืนหลอกหลอน ตอนค่ำนี้ ไม่มีตรม
เพราะว่าผม เจอรักแท้ ให้แก่นาง
ขับไปส่ง ที่คอนโด ห้องโอ่อ่า
อยากเสียวซ่าน สานอุษา จนฟ้าสาง
พอเหลือบเห็น รูปหนุ่มหล่อ ก็จืดจาง
มันอยู่ข้าง หัวเตียง สุ่มเสี่ยงพลัน
ไม่อยากผิด ศีลธรรม เวรกรรมหรอก
เธอยิ้มบอก รูปมิใช่ พี่ชายฉัน
และไม่ใช่ รูปสามี ที่ไหนกัน
ความไหวหวั่น ผมมันหด หายหมดเลย
เธอแย้มยิ้ม พิมพ์ใจ ดูใสซื่อ
บอกรูปหรือ คือตัวฉัน พลันนิ่งเฉย
ก่อนผ่าตัด แปลงเพศ ทุเรศเลย
พอเจ้าเผย...ผมเลยเผ่น...แทบเป็นลม
22 ธันวาคม 2551 21:35 น.
ลิลิต
เมื่อปลายปี สี่ศูนย์ เฝ้าครุ่นคิด
ลุงชลิต ทำเสียหาย ไฟไหม้สวน
จึงต้องเปลี่ยน ปรับปรุง เอา ลุงชนวน
เป็นคนสวน สานก่อ คนต่อมา
ใช่เป็นคน ไขสือ เขาซื่อสัตย์
คอยเร่งรัด ชลิตหั่น ทิ้งปัญหา
ฟื้นสวนผัก ยึดหลักการ เรื่อยผ่านมา
เขาเล่นเรื่อง ว่าเชื่องช้า จนชาชิน
ปลุกกระแส มาแปรหมุน คนรุ่นใหม่
กล่อมรากหญ้า เลือกมาได้ นายบุญสิน
หลุดคดี ผีขนุน ซุกหุ้นกิน
ตาดูดาว เท้าติดดิน อย่างดิ้นรน
เป็นคนสวน ที่ไฟแรง เก่งแต่งตัด
เอาปุ๋ยซัด เร่งรัดดอก ให้ออกผล
โละปุ๋ยคอก ลอกปุ๋ยหมัก ลักปุ๋ยปน
หลายผู้คน เขาติฉิน ทำดินพัง
มีคนชอบและคนชัง ตั้งหลายหลาก
มาแบ่งฟาก แบ่งฝ่าย ได้เลหลัง
เข้าโกงกิน จนกลิ่นฟุ้ง กันนุงนัง
ผลสุดท้าย ถูกหมายขัง ต้องพังไป
ส่งลูกหลาน มาสานต่อ ขอปลูกผัก
ลุงชะมัก บักสายชม มาถมไถ
ให้ทำสวน พรวนดิน เกือบสิ้นใจ
ก็ถูกไล่ เพราะแหลกเหลว ทำเลวลง
ได้คนสวน คนใหม่ มาไถถาก
ชื่อ บุญมาก ปากมันดี ไม่มีหลง
เป็นหนุ่มน้อย คอยสร้างสรรค์ อย่างบรรจง
มาช่วยส่ง เสริมคนดี...ซักทีครับ..
หน้าส่วนตัว
1027
