7 พฤศจิกายน 2551 16:37 น.
ลิลิต
ต่างคน ต่างมา จากต่างถิ่น
ได้ยิน เสียงโห่ ดังโฉฉาว
นักพูด คุยเฟื่อง ถึงเรื่องราว
ปลุกเร้า ปรบมือ ดังอื้ออึง
กั้นสลับ กับดนตรี เพื่อชีวิต
กล่อมขับขาน พันธมิตร ให้คิดถึง
" รักเธอ ประเทศไทย" ใจคะนึง
เธอคนหนึ่ง ซึ่งสร้างสม อุดมการณ์
ถึงสายฝน โปรยปราย เปียกกายทั่ว
แม่ทูนหัว เธอเพรียกหา อย่างกล้าหาญ
เปรียบเธอเหมือน ดอกไม้ ได้เบ่งบาน
แผ่กิ่งก้าน ต้านภัย อ้ายคนเลว
เธอชูมือ ถือธง โบกตรงหน้า
ผืนสีเหลือง คาดผ้า ไล่ห่าเหว
ตะโกนก้อง ร้องร่า ว่าคนเลว
ทำบ้านเมือง แหลกเหลว ให้เลวลง
เธอมิใช่ ดอกไม้ ที่ไร้ค่า
แต่เธอคือ บุปผา พญาหงส์
เป็นตัวอย่าง ต่างพรรณไม้ ในพฤกษ์พงศ์
ดอกไม้คง บานพร้อมพรัก...ที่มัฆวาน
4 พฤศจิกายน 2551 08:29 น.
ลิลิต
จะกินเนื้อแดดเดียวเคี้ยวอร่อย
ราคาแพง ใช่ย่อยสองร้อยล้าน
เนื้อแห้งดี สีแดง ๆ แบ่งกันทาน
เป็นอาหารจานด่วนไม่กวนใคร
จะกินเนื้อแดดเดียวเคี้ยวให้นุ่ม
พอสองทุ่มมีสุ้มเสียงสำเนียงใส
ภาษาปะกิต เรียก "โฟนอิน" จากถิ่นไกล
ฟังพี่ใหญ่ พ่นสรรเสริญคำเยินยอ
จะตากเนื้อแดดเดียว...วันเดียวจบ
ตากหลายวัน มันติดลบ งบร่อยหรอ
ทุนพันห้า หักพันหนึ่งถึงจะพอ
ห้าร้อยก็ ขอถูก ๆ กินลูกอม
จะกินเนื้อแดดเดียวเคี้ยวอร่อย
ได้ห้าร้อยก็ชมเปาะว่าเหมาะสม
เนื้อแดดเดียว เที่ยวเขาดินเดินกินลม
บ้านก็จมเมียก็จากลำบากจัง
จะกินเนื้อแดดเดียวเคี้ยวให้หนัก
จะกลับไปตั้งหลักอย่าหักหลัง
ไอ้สามเกลอหัวปลีคนมีตังค์
จัดอีกครั้ง รากหญ้าชอบ...จักขอบคุณ
............................................................................................................
ข่าว...ก็คือข่าว เขาเล่าว่า
จะเท็จจริง สิ่งใดหนาอย่าหัวหมุน
เนื้อแดดเดียวเคี้ยวกันใหญ่...แพงไหมคุณ ??
ใช่เฉียวฉุน เคืองขุ่นคลั่ง....พังทีวี..
3 พฤศจิกายน 2551 20:54 น.
ลิลิต
แอบหลงรักคนอ้วนล้วนอิ่มอวบ
ดูผมเผ้ายาวยวบรวบไว้หลัง
ผิวขาวสวยหมวยอึ๋มกระหึ่มจัง
เห็นเนื้อหนังมังสาน่าชื่นใจ
แอบหลงรักคนอ้วนล้วนอวบอิ่ม
ได้แย้มยิ้มลิ้มรสความสดใส
ถ้าอิงแอบแนบหนุนคงอุ่นไอ
ได้โลมไล้เล้าลูบก่อนจูบลา
แอบหลงรักคนอ้วนล้วนคิดถูก
นี่กระดานนั่นกระดูกนอนฟูกหนา
คงสดชื่นรื่นรมสมอุรา
มันเร่าร้อนเริงร่าในอารมณ์
แอบหลงรักคนอ้วนทุกส่วนสัด
คงแก้ขัดแทนเบาะดูเหมาะสม
ทุกเย็นย่ำค่ำเช้าเฝ้าชื่นชม
แม่เอวกลมสมส่วนดูอ้วนพี
แอบหลงรักคนอ้วนล้วนดีออก
เขาพร่ำบอกเหมือนดอกหญ้ายอดยาหยี
ใครจะด่าว่าเหมือนหมูก็ดูดี
ไม่เดินหนีมีสุขทุกวี่วัน
แอบหลงรักคนอ้วนล้วนดีแน่
คนผ่ายผอมต้องยอมแพ้นั่งแลหัน
โปรดอย่าคิดอิจฉาไปว่ากัน
สร้างสีสัน..ทุกสัดส่วน...คนอ้วนเอย
3 พฤศจิกายน 2551 13:31 น.
ลิลิต
สะพานเชื่อมฝั่งคลองทั้งสองฟาก
คือสะพานไม้หมากมากความฝัน
ราวไม้ไผ่ลำเก่าผูกเถาว์วัลย์
ให้คงมั่นปันปลูกเหมือนผูกใจ
เขาวางเบ็ดเรียงรายเอาไม้ปัก
เพื่อเกี่ยวดักปลาน้อยลอยน้ำใส
อยากเป็นเบ็ดราวขาวขึงยาวไกล
คอยยึดเหนี่ยวเกี่ยวไว้..เกี่ยวใจคน
เสียงหัวร่อต่อกระซิกระริกรี้
เหมือนกระดี่ได้น้ำยามหน้าฝน
มีสะพานเชื่อมหาพบหน้ามล
ก็สุขล้นจนเกินย้ำคำบรรยาย
แต่วันนี้ ที่ลำคลองต้องแห้งขอด
แหเคยทอด เบ็ดเคยวางก็จางหาย
สะพานเก่าผุกร่อนมันคลอนคลาย
รักสลายเจ้าหายลับไม่กลับคอน
พี่หม่นไหม้ใจคนึงคิดถึงมาก
เห็นสะพานไม้หมากยากจะถอน
ทุกคืนค่ำพร่ำพรอดเคยกอดนอน
กลับถูกหลอนหลอกถลำด้วยคำลวง
ได้แลเห็นเมื่อเย็นย่ำตอนน้ำหลาก
สิ้นสะพานไม้หมากยากจะหวง
สร้างสะพานคอนกรีตเหมือนกรีดทรวง
ใจพี่ร่วง พังพ่าย...คล้ายสะพาน
31 ตุลาคม 2551 14:26 น.
ลิลิต
ไม่เขียนกลอน การเมือง เรื่องน้ำเน่า
มันเสียเปล่า ปวดหัว มั่วเห็นเห็น
วันนี้ขอ ทีเถิด เปิดประเด็น
หยิบเรื่องเด่น เป็นอาหาร น่าทานจริง
จากเมืองจีน ที่ไกลโพ้น คนรู้จัก
อาหารหลัก ยามเช้า ข้างเตาผิง
คนคิดค้น คือขงเบ้ง ช่างเก่งจริง
มีหลายไส้ หลากสิ่งอ้างอิงมา
" ซาลาเปา " นั่นไง ใครก็รู้
ขนมฟู มีคนขาย หลายสาขา
ทำก็ง่าย ขายก็คล่อง ให้ลองมา
ยีสต์ผสม ลูกกลมหนา แป้งสาลี
เอาลังถึง มานึ่งใส่ มีไส้อยู่
ทั้งไส้หมู และใส้ครีม กินอิ่มหมี
ไส้หมูแดง..ไส้ถั่วแดง...ก็แดงดี
กระดาษรอง ก็ต้องมี ทีละอัน
ซาลาเปา ขาวอวบอิ่ม นั้นเอี่ยมอ่อง
กระดาษรอง เป็นของคู่ ดูขบขัน
เป็นกระดาษ รองล่าง ช่างสำคัญ
กินเสร็จพลัน เขาก็ขว้าง แล้วล้างมือ
กระดาษเอ๋ย กระดาษรอง เป็นของข้า ฯ
อย่าทำเก่งอวดกล้ามาทำหือ
ซาลาเปา ไส้ " หมูแดง " แกร่งระบือ
แล้วกระดาษ รองนั่นหรือ...เขาคือใคร ( ช่วยตอบที )
หน้าส่วนตัว
779
