4 กุมภาพันธ์ 2552 12:53 น.
ลิลิต
เพราะหิวโหย โชยหา รสอาหาร
ใช่สันดาน ชอบทำผิด ติดนิสัย
ก็คนแค่ มีแต่ตัว และหัวใจ
แล้วทำไม ใยตราหน้า ว่าคนเลว
เถอะจะมี กี่ข้อหา ขอสารภาพ
ว่าทำบาป ไว้ผิดแผก จึงแหลกเหลว
เป็นวัยรุ่น ร้อนใจ เหมือนไฟเปลว
ถึงห่าเหว ทำเหลวไหล ไม่เรรวน
ศาลจึงสั่ง พิพากษา ข้อหาหนัก
ว่ามีรัก ไว้ครอบครอง ต้องสอบสวน
ไม่ได้รับ อนุญาต วางมาดกวน
ถูกตีตรวน ชวนเข้าคุก เลยทุกข์ทน
ข้า ฯ แต่ศาล อาญารัก ที่ศักดิ์สิทธิ์
โปรดพินิจ พิจารณา หาเหตุผล
คำให้การ แม้ตลก ดูวกวน
จึงสับสน จนเสียวซ่าน สะท้านทรวง
เพียงอยากรัก ให้เลื่องลือ ด้วยมือใหม่
จึงพลั้งผิด พลาดไป อย่างใหญ่หลวง
แค่อยากมี รักแท้ หนอแดดวง
ยังถูกพ่วง ข้อหา ไม่ปราณี
แล้วน้ำตา นักโทษชาย ต้องไหลหลั่ง
ถูกจำขัง เพราะหวังรัก สมศักดิ์ศรี
สิทธิ มนุษยชน คนดี ดี
ถึงจะถูก ย่ำยี แค่มีเธอ
ไม่ขอใช้ สิทธิ์ทั้งหมด ทางกฎหมาย
ทีมทนาย ไม่ขอรั้ง ตั้งเสนอ
มีข้อแม้ ได้แลพบ ประสบเจอ
เพราะใจเผลอ บอกเธอว่า โหยหา " รัก "
คือ เสียงฝาก จาก น.ช. เพื่อขอร้อง
ตะโกนก้อง ร้องวิตก ว่าอกหัก
ขอคนดี นี้ไปเยือน ถึงเรือนรัก
ที่ผมพัก ทุกเช้าค่ำ.....เรือนจำใจ
3 กุมภาพันธ์ 2552 21:01 น.
ลิลิต
ชีวิต คนเรา ก็เท่านี้
ตายเป็นผี ถ้าไม่เผา เขาก็ฝัง
มัวทะเลาะ เบาะแว้ง แย่งกันจัง
บ้างก็หวัง อยากดังเด่น ไม่เห็นดี
ชีวิต คนเรา ก็เท่านั้น
บ้างสุขสันต์ พลันเศร้าทุกข์ หรือสุขขี
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เลวร้ายมี
เป็นวิถี แห่งชีวิต ลองคิดดู
ลบความเกลียด เดียดฉันท์ ให้มันสิ้น
เรื่องหยามหมิ่น ลืมสิ้นหมด ความอดสู
มาร่วมใจ กันเถิด เปิดประตู
สานใจสู้ สิ่งดีดี จะมีมา
ชีวิต คนเรา ก็เท่านี้
ทุกวันที่ ทุกหนแห่ง แสวงหา
อย่าแยกแบ่ง ชนชั้น วันเวลา
ร่วมรักษา ความสดชื่น และครื้นเครง
ชีวิต คนเรา ก็เท่านั้น
หยุดฆ่าฟัน มันขื่นขม หยุดข่มเหง
ยื่นดอกไม้ ให้แก่กัน ร้องบรรเลง
เป็นบทเพลง แห่งรัก ประจักษ์ทรวง
3 กุมภาพันธ์ 2552 11:21 น.
ลิลิต
แค่จะเอ่ย คำว่า “รัก” ชักหวั่นหวั่น
ใจก็เต้น ตื้นตัน สั่นไหวไหว
ใช่จะเก่ง แก่กล้า กว่าใครใคร
เรื่องรักใคร่ ให้ขี้ขลาด ขาดเกินเกิน
ได้เจอะเธอ เพ้อเห็น เต้นถี่ถี่
ใจดวงนี้ จึงชี้ชัด ขัดเขินเขิน
แต่ก่อนไม่ เคยรับรู้ อยู่เพลินเพลิน
ยิ่งนานเนิ่น มันเขินหนัก ชักงงงง
พอดูหน้า ค่าตา พาซื่อซื่อ
ใจเจ้าหรือ กลับดื้อรั้น ฝันหลงหลง
กลัวเสียความ รู้สึก นึกปลงปลง
ใช่เศรษฐง เศรษฐี ที่รวยรวย
เป็นหนุ่มเซอเซ่อซ่าว่าง่ายง่าย
อยากจะหมาย ได้เกี่ยวข้อง ของสวยสวย
ช่างไม่เจียม กะลาหัว ตัวซวยซวย
หากแทงหวย ด้วยคงผิด คิดยาวยาว
ใจมันพร่ำ ทุกค่ำคืน ตื่นหลับหลับ
เฝ้าซึมซับ สวยสยิว ผิวขาวขาว
อยากตะโกน กู่ก้อง ร้องปาวปาว
พอใกล้สาว ใยเจ้าเต้น เห็นจังจัง
เถอะเพื่อนพ้อง น้องพี่ ที่เก่งเก่ง
มาช่วยเร่ง สั่งสอนก่อนหลังหลัง
บอกใจข้า ฯกล้ากล้านิด คิดดังดัง
อยากสมหวัง ทั้งที่กลัว...มั่วจริงจริง
1 กุมภาพันธ์ 2552 11:23 น.
ลิลิต
เมื่อคืนก่อน นอนหลับ กระสับกระส่าย
เพราะฝันร้าย สะดุ้งเฮือก กระเสือกกระสน
ฝันว่างู ตัวนี้ ลุกลี้ลุกลน
มันรัดล้น จนติดตรึง ตะลึงตะลาน
ต้องใจเต้น เหงื่อตก กระปลกกระเปลี้ย
ให้อ่อนเพลีย มันเลียกัด ประหัตประหาร
แผลยับแยก แตกปริ ชำนิชำนาญ
พิษไหลพล่าน ซ่านสม ระทมระทวย
หมอดูทาย ทำนายทัก ขะมักเขม้น
จากซ่อนเร้น จะเห็นรัก สลักสลวย
ได้นอนแนบ เนื้อนุ่ม กระชุ่มกระชวย
พบคนสวย หมวย ขาว พะเน้าพะนอ
หัวใจซึ้ง จึงกระชับ กระฉับกระเฉง
มิหวั่นเกรง กลัวลึกลึก จะสึกจะหรอ
เพราะใจเจ้า เฝ้ายืนยัน คะยั้นคะยอ
ให้ไปขอ รักกลับ ประคับประคอง
วันที่ใจ ดวงนี้ กระปรี้กระเปร่า
อย่าโศกเศร้า ร้าวรด สยดสยอง
หารักแท้ แม่เนื้อนิ่ม มาลิ้มมาลอง
เดินแถวเข้า เป็นเจ้าของ ร่ำร้องระงม
เพราะฝันร้าย จะกลายดี กระวีกระวาด
สวยผุดผาด ทุกชาติภพ ประคบประหงม
โลกคงเห็น หายเย็นชืด ผะอืดผะอม
รักสุขสม คงเสียวซ่าน...สะท้านสะเทือน
30 มกราคม 2552 12:20 น.
ลิลิต
วันนี้เพี้ยน เขียนกาพย์กลอน แบบย้อนยุค
ใช่เก็บกด หรือหมดมุข แค่หนุกหนาน
มาแนะนำ เมนู พวกอยู่นาน
ปรุงอาหาร หวานคาว กับข้าวไทย
มีทอดกบ ในกะลา ใต้ฝาครอบ
เนื้อนุ่มกรอบ ครอบจนล้า น้ำตาไหล
ไม่เคยเห็น โลกกว้าง เป็นอย่างไร
หุงข้าวใหม่ ปลามัน แบ่งกันกิน
ต้มไก่อ่อน เพิ่งสอนขัน หั่นลงถ้วย
มีข้าวสวย ปลาทูทอด ยอดกระถิน
โขลกน้ำพริก ถ้วยเก่า เขาเคยชิน
มาล้างลิ้น คอยเลีย เฝ้าเคลียคลอ
ผัดกระเพรา ไก่วัด ก็จัดไว้
หากสมภาร ท่านไม่ให้ ใคร่จะขอ
แล้วผัดเผ็ด เป็ดง่อย จะคอยรอ
แกงปลาหมอ ตายเพราะปาก นั้นอยากลอง
จับปู ใส่กระด้ง ผัดผงกะหรี่
ปลากระดี่ ได้น้ำ มาทำหยอง
พวกปากปู ปากหอย ลาบก้อยดอง
ผัดสมอง วัวควาย ให้เมามัน
ไล่ไก่แก่ จนแถล้ม แล้วต้มข่า
ไข่เยี่ยวม้า ดีดกะโหลก ให้โลกขัน
แม่ปลาช่อน ต้องย้อนเกล็ด ผัดเผ็ดพลัน
ไข่ต้มตุ๋น ก็หุนหัน ทอดกันเพลิน
ปิ้งปลา ประชดแมว แล้วก็ย่าง
ถ้าใกล้เกลือ กินด่าง ต้องห่างเหิน
ขนมจีน สมน้ำยา ว่ายับเยิน
ดูผิวเผิน เกินจะผิด สะอิดสะเอียน
เมื่ออาทิตย์ อัสดง มืดลงดับ
มาร่วมรับ กินกลืน อย่าคลื่นเหียน
ได้ปรับปรุง บำรุงสมอง ไม่ต้องเกรียน
ช่วยขีดเขียน เรียนรู้ เปิดหูตา
เชิญช่วยชี้ ฝีมือ หรือเตียนติ
จะตำหนิ ความอร่อย ค่อยรักษา
ถนอมน้ำ ใจพ่อครัว อย่ามัวมา
สักแต่ว่า " หมาไม่แดก "....มันแปลกคน
หน้าส่วนตัว
1579
