22 สิงหาคม 2547 23:27 น.
ลิลลี่ช่างฝัน
"พี่ภูรออิงค์ก่อนซิ" เสียงเรียกของอิงดาวสายน้อยน่ารัก ที่ภูผาดูแลมาตั้งแต่ยังเล็ก
"ครับๆ เจ้าหญิง" ภูผามักจะเรียกอิงดาวว่า เจ้าหญิง เสมอ เพราะเธอเป็นเหมือนเจ้าหญิงองค์น้อยของเขา หล่อนมักจะเดินตามหลังเขาอยู่เป็นประจำ
ตั้งแต่หล่อนยังเล็กจนหล่อนเรียนใกล้จบมหาวิทยาลัยแล้ว
ภูผากับอิงดาวอายุห่างกัน 2 ปี พ่อแม่ของทั้งคู่เป็นเพื่อนรัก สนิทสนมกันมานาน เลยทำให้เด็กทั้งคู่พลอยสนิทกันไปด้วย
แต่มีอยู่สิ่งที่ทั้งคู่ไม่เคยได้รู้เลย นั่นคือ การหมั้นหมายที่ผู้ใหญ่ได้ตกลงกันไว้
"อิงค์ ก็มัวแต่ชักช้าอยู่นั่นแหละ ปล่อยให้ผู้ใหญ่คอยไม่ดีนะ"
"อิงค์ก็รีบแล้วนะ พี่ภูนั่นแหละ จะรีบร้อนไปไหน พ่อแม่ไม่หนีไปไหนหรอกนะ รีบอยู่ได้" อิงดาวบ่นกระปอดกระแปด
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปขึ้นรถของภูผาที่จอดอยู่หน้ามหาวิทยาลัยที่อิงดาวกำลังศึกษาอยู่
ซึ่งถ้าปกติแล้ว วันไหนที่ภูผาว่าง หล่อนก็มักจะบอกให้เขามารอรับเป็นประจำ
อิงดาว รู้สึกภูมิใจทุกครั้งเมื่อภูผามารับเธอ เพราะเขาเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่จัดได้ว่ามีรูปร่างหน้าตาดี แถมฐานะยังดีอีก
สาวๆเมื่อเห็นเขาล้วนแต่ต้องหันมามองกันแทบทุกคน
อิงดาว หล่อนรู้มานานแล้วว่า ตัวหล่อนเองรู้สึกกับภูผามากเกินกว่าพี่ชายที่รู้จักกันมานาน
หล่อนรักเขา รักเขาในฐานะที่เขาเป็นชายหนุ่ม และหล่อนเป็นหญิงสาว
แต่หล่อนไม่เคยที่จะแสดงอาการอะไรออกไปให้เขาได้มีโอกาสรับรู้ความในใจของหล่อน
หล่อนกลัว กลัวว่า ถ้าภูผารู้ เขาจะเปลี่ยนไป อาจจะตีตัวออกห่างจากหล่อน ไม่มาสนิทสนมด้วยเหมือนเคย
และถ้าหากเป็นเช่นนั้นหล่อนจะทนได้หรือ เกือบทั้งชีวิตที่ผ่านมา หล่อนมีเขาอยู่ข้างกายตลอด
ถ้าไม่มีเขา หล่อนคิดไม่ออกเลยว่าชีวิตในวันข้างหน้าของตัวหล่อนจะเป็นเช่นไร
"อิงค์ อิงค์ ได้ยินพี่มั้ย ถึงแล้วนะ" ภูผาร้องเรียกหล่อน ทำให้หล่อนตื่นจากความคิดเหล่านั้น
"ถึงแล้วหรอ เร็วจัง พี่ภูขับรถเร็วล่ะซิ"
"เร็วที่ไหนกันล่ะ อิงค์มัวแต่เหม่อ จะรู้ได้ยังไง"
"ไม่เอาแล้ว ไม่อยากเถียงด้วย เข้าบ้านดีกว่า" อิงดาวไม่อยากต่อปากต่อคำกับชายหนุ่มเท่าไหร่นัก เพราะหล่อนไม่เคยเลยสักครั้งที่จะเถียงชนะเขา