30 ธันวาคม 2549 21:33 น.
ลิมปิก้า
ขอให้เพื่อน ๆ มีใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม มีวันอันสดใส มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี ๆ กันทุกคน สอบได้ A กันทุกคนเลยนะ ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยโปรดดลบันดาลให้เพื่อน ๆ ทุกคนพบกับความสุขสมหวังทุกประการเทอญ
ขอให้คุณปีกฟ้าอยู่คู่ไทยโพเอ็มต่อไป ส่วนคนที่นิสัยไม่ดีก็ขอให้กลับตัวกลับใจเป็นคนใหม่ แล้วเลิกพฤติกรรมที่ไม่ดีนั้นซะทีเนาะ ๆ
30 ธันวาคม 2549 21:29 น.
ลิมปิก้า
วันหยุดพักผ่อนยาว ๆ นี้เพื่อน ๆ มีโครงการอะไรดี ๆ บ้างล่ะ โดยส่วนตัวแล้วนะ เราจะไปกราบพ่อแม่ที่บ้าน แล้วก็จะพาพ่อแม่ไปทำบุญที่วัดดอนน้ำเต้า จ.เชียงราย แหมพูดถึงแล้วอบอุ่นนะ
แล้วเพื่อน ๆ ล่ะจะทำอะไรดี...
แต่ตอนนี้ดึกแล้วเราต้องเดินทางพรุ่งนี้ซะด้วย งั้นขอตัวก่อนนะ แล้วจะมาดูคำตอบของเพื่อน ๆ นะ...
30 ธันวาคม 2549 01:17 น.
ลิมปิก้า
เขามีแต่คนดีที่โลกไม่ลืมหมอโฮจุน แต่นี่ดูดิ มันเกิดอะไรขึ้นฮับเนี่ย จู่ ๆ ก็มีคนมาระรานเพื่อนเราได้ไงอ่ะ อ่านนะจากเว็ปนี้ และข้าพเจ้าได้ก๊อปมาให้อ่านทั้งแผงเลย (ด้านล่าง) http://www.pantown.com/board.php?id=9908&area=4&name=board1&topic=1820&action=view
ด่วน!!! ติดตามการตรวจสอบสุชาดา โมรา
รบกวนเพื่อนๆ ช่วยตรวจสอบหน่อยครับ
เนื่องจากพึ่งได้ข่าวจากกระทู้หนึ่งว่ามีการประกวดดังนี้
การประกวด Your see my writing. (see write editorial) ประจำปี 2007 กำลังจะเริ่มต้นแล้ว คุณสามารถส่งผลงานที่เขียนของคุณได้ที่ สำนักพิมพ์เมเปิ้ล โดยรายละเอียดมีดังนี้
1.ตัวคุณจะต้องเป็นบรรณาธิการให้กับหนังสือของคุณเอง ซึ่งจำเป็นต้องมีบทบรรณาธิการ สามารถเขียนได้ทั้งไทยและเทศ รวมทั้งภาษาอื่น ๆ ด้วย
2.งานเขียนนั้น ๆ อาจจะเป็นการรวบรวมสุดยอดงานเขียนประเภทเรื่องสั้น บทความ สารคดี กวีนิพนธ์ หรือแม้แต่การวิจารณ์วรรณกรรมก็ได้ ซึ่งมีการแยกประเภทดังนี้
2.1 ประเภทรวมเรื่องสั้น 1 รางวัล 50,000 บาท
2.2 ประเภทบทความ 1 รางวัล 50,000 บาท
2.3 ประเภทสารคดี 1 รางวัล 50,000 บาท
2.4 ประเภทกวีนิพนธ์ 1 รางวัล 50,000 บาท
2.5 ประเภทวิจารณ์วรรณกรรม หรือล้อเลียนวรรณกรรม 2 รางวัล รางวัลละ 60,000 บาท
ซึ่งอาจจะเป็นงานเขียนของคุณเอง หรือของเพื่อนคุณ หรือของบุคคลที่สนิทของคุณ และรวบรวมมาเป็นรูปเล่ม โดยผู้เป็นเจ้าของนามปากกาต้องอนุญาตตามกฎหมาย และจำเป็นต้องมีเอกสารการขออนุญาตแนบมาด้วย
3.จำเป็นต้องมีลูกทีม โดยสามารถศึกษาลายละเอียดเกี่ยวกับการเป็นบรรณธิการได้จากหนังสือ กว่าจะเป็นบรรณาธิการ ของ สยามโพเอ็ม หรือ ช่างปั้นเรื่อง
หากสนใจ กรุณาติดต่อ siempoem@yahoo.com เพื่อศึกษารายละเอียดเพิ่มเติม หรือขอที่อยู่การส่งต้นฉบับค่ะ
หมดเขตการส่งผลงาน 15 เม.ย. 2550 และประกาศผลครั้งแรก วันที่ 29 พฤษภาคม 2550, ประกาศผลครั้งที่ 2 วันที่ 15 มิถุนายน 2550, ประกาศผลตัดสิน วันที่ 23 กรกฎาคม 2550
ทางสมาคมนักเขียนนานาชาติขอแจ้งให้ทราบโดยทั่วกัน ประกาศ ณ วันที่ 22 ธันวาคม 2549
บรรณาธิการ-ประธานสมาคมนักเขียนนานาชาติ
โดย: สมาคมนักเขียนนานาชาติ [22 ธ.ค. 49 10:10> ( IP A:222.123.48.121 X: )
จาก http://www.pantown.com/board.php?id=19726&area=3&name=board44&topic=22&action=view
ซึ่งผู้โพส์กระทู้คือนักเขียนที่ใช้นามว่า สุชาดา โมรา และเธอผู้นี้ยังบอกอีกว่าหนังสือตนเองเคยเข้ารอบ 7 เล่มสุดท้ายซีไรต์ (นวนิยาย)
ตามนี้
และถ้าไม่พอใจที่มีนักเขียนเข้ามาโพสต์ดิฉันจะไม่มาอีกค่ะ เพราะถึงไม่โพสต์นิยายของฉันก็ขายได้ค่ะ นอกจากนี้นิยายของฉันไม่ได้อยู่ในโลกของจินตนาการนะคะ แต่นำข้อมูลจริงมาเขียนค่ะ ซึ่งเคยเข้ารอบ 7 เล่มสุดท้ายซีไรต์มาแล้ว ลองเข้าไปอ่านก่อนที่จะกล่าวหาให้ร้ายผู้อื่นนะคะ
จาก http://www.pantown.com/board.php?id=9908&area=4&name=board1&topic=1796&action=view
อีกทั้งปัจจุบันนักเขียนท่านนี้ได้อ้างว่าตนเป็นหนึ่งในคณะกรรมการตัดสินรางวัลซีไรต์ ดังนี้
หมู่นี้ยัยผึ้งไม่ได้เข้ามาเลยแฮะ แม่นี่เล่นแต่เกมส์กับเขียนกลอน หมู่นี้ดูแปลก ๆ แฮะ พิกลเชียว สงสัยจะซุ่มส่งปรกวดซีไรต์ฯ เหมือนกัน... แต่เราขอบาย เพราะเที่ยวนี้ชื่อเราดันลงไปอยู่ในคณะกรรมการด้วยดิ เดี๋ยวเค้าหาว่าโกง แต่ว่าจริง ๆ แล้วน้องเราส่งก็คงจะ...เหมือนกันมั้ง ช่างเถอะถือว่าคนละครอบครัว เพราะเรามันคนละนามสกุลกัน คิก ๆ
โดย: สุชาดา โมรา [22 ธ.ค. 49 22:17> ( IP A:58.147.103.64 X: )
จากhttp://www.pantown.com/board.php?id=19726&area=3&name=board44&topic=21&action=view
***ไม่ทราบว่าบุคคลคนนี้ได้เป็นคณะกรรมการการประกวดด้วยหรือ ไม่เคยได้ยินชื่อมากก่อน
อีกทั้งงานประกวดรางวัลใหญ่ๆ ระดับนี้ทำไมสื่อวรรณกรรมถึงไม่รู้ไม่เห็น เพื่อนๆ และเครือข่ายนักเขียนช่วยตรวจสอบให้จะได้ไหม
เพราะเกรงว่าจะมาอ้างชื่อและตำแหน่งกันเพื่อหวังผลอะไรบางอย่าง
ติดตามได้ที่ http://www.thai-writer.com/forum/index.php?topic=2102.new#new
โดย: siamwanakam [26 ธ.ค. 49 17:46] ( IP A:58.9.197.208 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 1
กำลังตรวจสอบจากสนพ.เมเปิ้ล (หากประเทศไทยไม่มีชื่อสนพ.นี้ซ้ำกันนะคะ) คาดว่าจะทราบผลเร็วๆนี้
โดย: Say-Lom [26 ธ.ค. 49 19:36] ( IP A:58.147.64.251 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 2
ปล่อยเจ๊แกไปเต๊อะ ใครจะเส้นใหญ่ เส้นเล็ก เส้นหมี่ มันก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตเราดีขึ้นหรือแย่ลงอ่ะนะ (อันนี้ความคิดผมนะ เพราะผมไม่ได้อยู่ในวงการนักเขียน) ใครจะได้ ใครจะดับ ก็...มะได้ตามอ่านอยู่แล้ว :p
โดย: Rammstein...หมดมุข [26 ธ.ค. 49 19:48] ( IP A:203.144.160.250 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 3
^
ปล่อยไปเฉยๆ ไม่ดีมั้งคะ?
ไม่ได้รู้จักหรือต้องการถล่ม "ใคร"
แต่การแอบอ้าง งานประกวดเช่นนี้
หากมีผู้หลงส่งต้นฉบับไป โดยมิได้ตรวจสอบให้แน่ชัด อาจถูกโจรกรรมต้นฉบับ นำไปดัดแปลง ตีพิมพ์ จัดจำหน่าย อันนำมาซึ่งผลประโยชน์แก่ผู้ที่แอบอ้าง
ซึ่งทำให้เจ้าของต้นฉบับที่แท้จริงเสียหายไปนะคะ
โดย: Say-Lom [26 ธ.ค. 49 20:00] ( IP A:58.147.64.251 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 4
เพราะจากที่ตามอ่านจากแหล่งอ้างอิงต่างๆ น่าจะพอรู้กันแล้วอ่ะนะ ว่าอะไรเป็นอะไร จริงหรือเท็จ
ถูกมั๊ยเอ่ย
[เท่าที่อ่านดูและตรวจสอบเบื้องต้นคร่าวๆ คุณสุชาดานั่นก็ใช้เน็ทของ Maxnet ของ TT&T
กรณีของการใช้เน็ตร้านเดิมแล้วไอพีซ้ำ ทางด้านเทคนิคแล้วเป็นไปได้ แต่กรณีของร้านเน็ตทั่วไป มักเป็นระบบแลน
โดยระบบมันจะสุ่มไอพีให้คุณใช้ แต่ไอพีนั้นก็ยังอยู่ในกลุ่มที่คุณได้รับอนุญาต เพราะฉะนั้นนำคตอบที่ว่าเปลี่ยนเครื่องไปนั่งเครื่องใกล้แล้วไอพียังซ้ำ เป็นไปได้ แต่ค่อนข้างยากครับ> .......อืม ได้ความรู้เพิ่มเติมละ อันนี้ได้ประโยชน์กับคนอ่านเต็มๆ
โดย: Rammstein...หมดมุข [26 ธ.ค. 49 20:11] ( IP A:203.144.160.250 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 5
หากมีผู้หลงส่งต้นฉบับไป โดยมิได้ตรวจสอบให้แน่ชัด อาจถูกโจรกรรมต้นฉบับ นำไปดัดแปลง ตีพิมพ์ จัดจำหน่าย อันนำมาซึ่งผลประโยชน์แก่ผู้ที่แอบอ้าง
ซึ่งทำให้เจ้าของต้นฉบับที่แท้จริงเสียหายไปนะคะ
โอ้ อันนี้ถูกต้องจริงๆครับ ลืมคิดไปถึงข้อนี้อ่ะ โกเมะๆ
โดย: Rammstein...หมดมุข [26 ธ.ค. 49 20:13] ( IP A:203.144.160.250 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 6
ข้อสังเกตนะครับ
๑.งานประกวดใหญ่ระดับนี้ไม่มีสื่อทางวรรณกรรมรู้เลย
๒.ไม่มีที่อยู่ให้ส่งผลงาน
๓.จะเห็นว่ามีการบอกให้ส่งไปที่ E-mail ของสุชาดาเอง
๔.จากการตรวจสอบเบื้องต้นไม่มีชื่อสมาคมนี้จดทะเบียนในประเทศไทย
โดย: siamwanakam [26 ธ.ค. 49 20:19] ( IP A:58.9.200.93 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 7
เอ้า คุณถาวร ถ้าผ่านมาอ่านก็ช่วยกันตรวจสอบหน่อยนะขอรับ
โดย: Rammstein...เครียดละ [26 ธ.ค. 49 20:32] ( IP A:203.144.160.250 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 8
.... ขอบพระคุณ ทางสยามวรรณกรรมมาก ๆ ค่ะ.... ที่เล็งเห็น และให้ความสำคัญกับเรื่องนี้....
บางทีมันอาจดูเรื่องเล็ก หรืออาจไร้สาระสำหรับใครบางคน หรือหลาย ๆ คน....
แต่สำหรับเหตุผล... ที่ว่า... +++หากมีผู้หลงส่งต้นฉบับไป โดยมิได้ตรวจสอบให้แน่ชัด อาจถูกโจรกรรมต้นฉบับ นำไปดัดแปลง ตีพิมพ์ จัดจำหน่าย อันนำมาซึ่งผลประโยชน์แก่ผู้ที่แอบอ้าง ซึ่งทำให้เจ้าของต้นฉบับที่แท้จริงเสียหายไปนะคะ +++
ก็เพียงพอสำหรับความถูกต้อง ที่ทางสยามวรรณกรรมกำลังทำค่ะ....
.... เป็นกำลังใจให้ทางสยามวรรณกรรม และคุณสายลมค่ะ....
ป.ล. ไม่ได้ต้องการจะมาขุดคุ้ย หรือทับถมใครเช่นกันค่ะ.... เพียงแค่ต้องการความถูกค้องค่ะ....
โดย: สาวกระบี่... [26 ธ.ค. 49 23:57] ( IP A:203.113.23.119 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 9
#ตุ๊กตาไล่ฝน#
Senior Member
ลงทะเบียน: 08 มีนาคม 2006
ที่อยู่: Thailand
สถานะออนไลน์: Offline
กระทู้: 324 โพสต์เมื่อ: 26 ธันวาคม 2006 เวลา 20:07 | IP Logged
--------------------------------------------------------------------------------
อ้าวววววววววววววววววว ชักงง?????
ตกลงมันยังไงกันแน่คะ ข่าวประชาสัมพันธ์อันนี้ไม่จริงหรอกหรือคะ?
เราหลงเชื่อไปแล้วนะเนี่ย เห็นไปโพสต์ไว้ที่กระดานหญิงไทยด้วย สรุปว่า มันยังไงกันแน่คะ? การประกวดอันนี้ไม่มีมูลความจริงงั้นเหรอคะ?
รบกวนผู้รู้ หรือผู้เกี่ยวข้อง มายืนยันด้วยก็ดีค่ะ
__________________
~*+My DiaRy,My RulEs+*~
ขึ้นด้านบน
No.06
Senior Member
ลงทะเบียน: 23 มิถุนายน 2005
ที่อยู่: Thailand
สถานะออนไลน์: Online
กระทู้: 362 โพสต์เมื่อ: 27 ธันวาคม 2006 เวลา 09:20 | IP Logged
--------------------------------------------------------------------------------
ข่าวประชาสัมพันธ์นี้ไม่น่าจะใช่เรื่องจริงครับเพราะทางสำนักพิ มพ์เมเปิ้ลเองไม่ได้มีการประชาสัมพันธ์ และส่วนใหญ่ที่ประชาสัมพันธ์ออกไปเป็นการโพสต์ของสมาชิกเว็บไซด ์ ไม่ใช่จากเว็บมาสเตอร์ ซึ่งหากว่ามีการจัดการประกวดจริงๆ และงานน่าจะใหญ่ด้วย น่าจะมีการขอความร่วมมือจากเว็บมาสเตอร์ในการประชาสัมพันธ์มากก ว่า เพื่อไม่ให้กระทู้ตกเร็วอย่างเช่นเว็บพันทิพ
คุณsiamwanwkam คงกลัวว่าคุณสุชาดา โมราจะแอบอ้างว่าเป็นคณะกรรมการหวังผลประโยชน์อะไรมั๊ง แต่จะว่าไปแล้วผมก็เคยได้ยินชื่อสุชาดา โมรามาบ้าง คลับคล้ายว่าเป็นนักเขียนของสนพ.แจ่มใสนะ แต่เป็นนักเขียนรุ่นใหม่ครับ ความน่าเชื่อถือเลยลดลงนิดนึง
และจากที่ผมลองค้นๆ ดูการประชาสัมพันธ์ที่อื่นๆ แม้แต่เว็บสนพ.เมเปิ้ลเอง ยังไม่เห็นมีโครงการนี้เลยครับ ส่วนจุดประสงค์ของคุณสุชาดาเป็นไงนั้นไม่อาจทราบได้ครับ แต่ทำให้คนอื่นหลงเชื่อแบบนี้ไม่ดีนะครับ!
__________________
มนุษเราแปลกเสมอ
เรามักสอดรู้ในสิ่งที่รัก..และสิ่งที่ชัง
จาก http://www.sakulthai.com/board/forum_posts.asp?TID=2283&PN=1
โดย: siamwanakam [27 ธ.ค. 49 11:05] ( IP A:58.9.194.254 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 10
........ขอโทษทีครับ แวะมาแสดงความเห็นช้าไปหน่อย ...........
ส่วนตัวแล้วผมมองว่าคุณสุชาดา คงไม่มีพิษมีภัยอะไรหรอกครับ
พวกเราส่วนใหญ่ต่างก็มีวุฒิภาวะกันแล้ว ก็เลยมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างมีอารมณ์ ( ขัน) กัน .... ( เอ หรือไม่ขำขำกันแล้วหว่า ? )
........ถ้าหากคุณสุชาดา ประสงค์เขียนเรื่องนี้ขึ้นเล่นๆ เพื่อทำให้คนอื่นคิดว่าตัวเองเป็นคนดัง คนมีชื่อเสียง เค้าก็น่าจะบรรลุวัตถุประสงค์แล้วในระดับหนึ่งน่ะครับ แต่ถ้ามองให้ลึกซึ้งจริงๆ หากเป็นเรื่องไม่จริง แล้วมีนักเขียนส่งผลงานไปประกวด ก็อาจจะเปิดช่องทางให้คุณสุชาดา ลอกเลียนผลงานแล้วเอามาอวดอ้างได้ต่อ ซึ่งถือเป็นเรื่องที่แย่มากๆๆ
โดย: Job [27 ธ.ค. 49 12:19] ( IP A:203.118.72.56 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 11
คือว่าเป็นแฟนแจ่มใสค่ะ แต่ไม่เคยเห็ชื่อของสุชาดา โมรา เลยอ่ะค่ะ
เค้าคือใคร ทำไมถึงได้กล้าทำเรื่องร้ายแรงขนาดนี้อ่ะคะ อีกอย่าง
เข้าไปอ่านมาหลายกระทุ เค้าประกาศว่าครอบครัวเป็นทหาร เป็นครู
อะไรเทือกนั้น แล้วเหตุใดถึงกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ ไม่เข้าใจจริง ๆ
โดย: หิริโอตัปปะ [27 ธ.ค. 49 18:19] ( IP A:202.44.14.194 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 12
ได้ข่าวคราว ความคืบหน้ายังไง รบกวนช่วยแจ้งให้ทราบโดยทั่วกันได้นะคะ...
อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นวิทยาทานค่ะ....
ขอบคุณค่ะ
โดย: สาวกระบี่.. [27 ธ.ค. 49 19:04] ( IP A:203.113.23.119 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 13
เป็นแฟนหนังสือสำนักพิมพ์แจ่มใสเมือนกันนะคะ แต่ไม่เห็นคุ้นกับคนเขียนที่ชื่อสุชาดา โมรา อะรัยนี่เลยค่ะ(ไม่เคยเห็นด้วยซ้ำค่ะ)
เลิกทำแบบนี้ดีกว่านะ
โดย: noonnaja [27 ธ.ค. 49 23:14] ( IP A:203.188.2.38 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 14
โถถถถถถถถถถถถถ เอาให้มันหลายโถเลย เขาอธิบายไว้แล้วนะคะ ที่เว็บเขาน่ะ http://www.pantown.com/board.php?id=19726&area=3&name=board44&topic=25&action=view
ว่า ******อันที่จริงการส่งผลงานประกวดนั้นเป็นงานของการเปิดตัวสำนักพิมพ์ท้องถิ่นแห่งใหม่ เพื่อประชาสัมพันธ์ ที่ จ ลพบุรี ******* สรุป งานนี้เนี่ยะมันไม่ใช่งานประกวดผลงานระดับชาติอะไรเลยค่ะ มันเป็นแค่งานเขต ที่ลพบุรี แม่x .....E ....Ha ...เอ๊ย พฤติกรรมนี้น่ะ มันก็ไม่ต่างกับแม่ค้าขายแฮปเปิ้ลที่อนุสาวรีย์ชัยฯ เลย เอาลูกแฮปเปิ้ลมาเทกอง มีกระดาษป้ายแผ่นใหญ่เขียนว่าลูกละ 7 บาท ลูกสวยมากๆ พอหยิบเสร็จก็ต้องยื่นให้มัน เพราะมันไม่มีถุงให้ จากนั้นมันก็จะแอบเปลี่ยนเป็นลูกเล็กๆ ขี้เหร่ ยัดใส่ถุงสีทึบยื่นให้ลูกค้าแล้วเก็บตังค์ มันเป็นพฤติกรรมหลอกลวงเหมือนกันเด๊ะเลย เขียนออกไปว่าซีไรท์ แต่แม่x กลับลำเป็นซีไรท์อย่างอื่น ไม่ใช่ซีไรท์ในความหมายที่ทุกคนเข้าใจ อย่างนี้ถ้าไม่เรียกว่าหลอกลวง ต้มตุ๋น แล้วเรียกว่าอะไร อ๊ะ ????
จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน พอเห็นว่าจวนตัว คนอื่นเขารู้แกว มันก็ชิ่งหนีน้ำขุ่นๆ พลิกลิ้นไปมา จากงานระดับชาติ แม่x ลดเหลืองานแค่ระดับท้องถิ่น ทำเป็นเอามาอ้างว่าไม่ใช่ซีไรท์ตัวเดียวกัน ใครๆ ก็รู้ เป็นสำนักพิมพ์เปิดใหม่ น้องๆ คนไหน ที่คิดจะส่งงานเขียนเข้าประกวดกับเขาละก้อ คิดให้ดีๆ ก่อนส่งนะคะ ถ้าจะให้ดีก็ตรวจสอบเสียก่อน ดีไม่ดี โดนขโมยงานเขียนไปซึ่งๆ หน้า แล้วจะมาช้ำใจทีหลังเพราะเสียรู้ให้คนเจ้าเล่ห์หลอกลวงคนอื่นแบบนั้น นี่ถ้าไม่มีการตามหาความจริง มันก็ไม่มีการกลับลำให้เห็น ที่สำคัญคือโพสต์ไปทั่ว ไม่ได้ให้ความกระจ่างแก่คนอื่นทุกที่ ถ้าใครได้อ่านที่นี่ก็อาจล้มเลิกความตั้งใจส่งประกวด แต่คนที่ไปอ่านเจอเว็บอื่นล่ะ มีโอกาสได้เห็นการพลิกลิ้นกลับลำปลิ้นปล้อนแบบนี้มั้ย มีอีกกี่คนที่ต้องเป็นเหยื่อ
โดย: เก [28 ธ.ค. 49] ( IP A:81.234.250.241 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 15
ลงชื่อผิด ยังเขียนไม่ทันจบ ดันเอ็นเตอ์ซะก่อน จะเขียนว่า โดย : เกลียดคนโกหกปลิ้นปล้อน( แอม)
โดย: เกลียดคนโกหกปลิ้นปล้อน( แอม) [28 ธ.ค. 49] ( IP A:81.234.250.241 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 16
ดีนะที่ไม่มี ย์
โดย: Rammstein...งงกะนักเขียนคนนี้เจงๆ [28 ธ.ค. 49] ( IP A:203.144.160.251 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 17
ไม่ยุ่ง ตามสบาย เห่อๆ เอาเข้าไปๆ
โดย: ถาวร ราชก๊อตวาลา yusuf922@hot [28 ธ.ค. 49 1:55] ( IP A:125.24.45.190 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 18
จากhttp://www.pantown.com/board.php?id=19726&area=3&name=board44&topic=25&action=view
ทำไปได้เนอะคนเราเฮ้อ...เอาเข้าจริงๆ เลยงงงง ตาแตกกันไปชุดใหญ่ๆ 55555
เอาวะ...ขอถาม อันนี้ขอถามคุณแม่ก็ไม่ปลื้มเหมือนกันนอกจากคุณแม่ไม่ปลื้มแล้วคุณลูกและลูกๆ เองก็ไม่ปลื้มเลย
ไอ้ที่ว่าได้ปีที่แล้วนะ ใครเอาชื่อที่อยู่มาดิ เอาผลงานมาโชว์หน่อยท่าน เวรกรรมจริงๆ มากล่าวอ้างลอยๆ ว่าให้ไปถามคนได้ปีที่แล้ว จะให้ไปถามลิงที่ไหนหละ ยังไม่รู้จักชื่อคนได้เลย (ใครไปลพบุรีวานถามพี่ๆ พญาวานรหน่อยเถอะเผื่อรู้จัก)
อีกข้อนะ สมาคมนักเขียนนานาชาติที่ว่าพึ่งเปิดมาได้ 5 ปีนั้นนะตั้งอยู่ที่แห่งหนตำบลใด เอาที่อยู่มาด้วยเน้อ เผื่อจะเขียนไปขอเข้าสามาคมกับเค้าบ้าง แหม๋...สมาคมระดับชาติเลยไปถึงนานาชาติดันไปตั้งซะไกล อีกอย่าง ถ้าจะตรวจสอบจริงๆ ว่ามีสมาคมนี้ตั้งอยู่หรือจดทะเบียนนะไม่ยากหรอกนะ แต่เบื้องต้นขอข้อมูลที่อยู่มาก่อนดีกว่า เพราะการจดทะเบียนการก่อตั้งสมาคมนั้นต้องจดที่เดียวและมีฐานข้อมูลอยู่แล้ว
อ้อ...ไอ้เรื่องชื่อ สำนักพิมพ์ เนี่ย...คุณรู้ไหมว่าเค้าไม่ตั้งชื่อให้เหมือนกันหรอก เพราะมันจะเกี่ยวเนื่องไปถึงการข้อหมายเลข ISBN ด้วย ข้อนี้คนทำหนังสือรู้อยู่นะท่าน นั้นคือหมายเลข ISBN จะมีเลขที่เป็นเลขรหัสของสำนักพิมพ์อยู่ในกลุ่ม ถ้าคุณตั้งชื่อสำนักพิมพ์ชื่อเหมือนกัน หมายเลขที่คุณได้รับก็จะเป็นหมายเลขของสำนักพิมพ์ที่เค้ามีอยู่ก่อนแล้วโดยไม่ได้สนใจว่ามันจะท้องถิ่นหรือไม่ท้องถิ่น
เอาอย่างนี้ดีไหมครับท่านส่งรายละเอียดเกี่ยวกับการประกวด และชื่อนายกสมาคมนักเขียนนานาชาติมาให้หน่อยเดี๋ยวจะฝากพี่ๆ เค้าช่วยประชาสัมพันธ์ให้ตามสื่อหนังสือพิมพ์ ถ้าจริงก็ดีไปดีใจด้วยถ้าไม่จริงแล้วยังเถไถอีกหละก็ หลับปีใหม่มีฉะแล้วแฉแน่ๆ เบื่อนักพวกปลิ้นปล้อน หลอกลวงชาวบ้านเนี่ย ยอมรับซะดีกว่านะ (พ่อกะแม่ไม่ปลื้ม) เดี๋ยวเรื่องมันจะเลยไปกันใหญ่ เป็นครูหรือเป็นทหารด้วยใช่ม่ะ เดี๋ยวได้เจอกันแน่ๆ รออยู่ลพบุรีเลยครับ กินเลี้ยงปีใหม่ให้อร่อยๆ นะ
ปล.ไปศึกษากฏหมายว่าด้วยเรื่องหลอกลวงผู้บริโภคว่าด้วยการโฆษณาประชาสัมพันธ์ด้วยนะท่าน
โดย: siamwanakam [28 ธ.ค. 49 7:51] ( IP A:58.9.187.206 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 19
ความคืบหน้าและประมวณผลติดตามได้จาก
http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4997430/K4997430.html
http://www.thai-writer.com/forum/index.php?topic=2102.0
http://www.sakulthai.com/board/forum_posts.asp?TID=2283&PN=1
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/board4788.html
โดย: siamwanakam [28 ธ.ค. 49 9:29] ( IP A:58.9.187.206 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 20
.......ยังคงเกาะติดสถานการณ์อย่างใจจดใจจ่อ........
หวังใจว่าสุดท้ายทุกอย่างคงไม่เลือนหายไปกับสายลมนะครับ.....
ทำผิดอย่าเผลอ อิอิ.........
โดย: Job (พีอาร์ฯ ) [28 ธ.ค. 49 12:21] ( IP A:202.57.132.197 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 21
ข่าวมาใหม่จ้า
จาก http://www.yingthai-mag.com/board/forum_posts.asp?TID=2589&PN=1
มีข่าวดีมาประชาสัมพันธ์ (ตอนที่ 2)
สุชาดา โมรา
ตั้งแต่มีการประกาศทางหน้าเว็ปบอร์ดเด็ก ๆ หลายคนพากันสนใจยิ่งนัก โดยเฉพาะนิวซึ่งใช้นามปากกา ว่าบูรพา
เฮ้ย! เขาประกวดงานเขียนกันว่ะ เห็นสื่อที่เขาโฆษณาอะป่าว วะ ข้าสนใจมาก ๆ เลย
เออว่ะ...แหม...ฉันนะอยากได้รางวัลจังเลย ไม่รู้จะ ฝันสูงไปหรือเปล่า เจี๊ยบเอ่ย
แต่คนเราก็ต้องมีความฝันจริงมั๊ย ถึงจะไม่ชนะแต่ขอ ให้ได้ส่งต้นฉบับไปให้พิจารณาก็เป็นจุดเริ่มต้นของความสำเร็จได ้แล้วจริงมั๊ยล่ะ
จริงของนิวนะ งั้นเจี๊ยบจะทำเรื่องการวิจารณ์วรรณก รรมละกันนะ เพราะเจี๊ยบเพิ่งจะเรียนมาเอง
นิวและเจี๊ยบเริ่มทำงานเขียนตามที่ตั้งใจไว้ และอีเ มล์ไปตามที่อยู่ซึ่งเขาได้ให้ไว้ และน่าทึ่งมากี่ระ บบตอบกลับอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบซึ่งมีใจความว่า
ตามที่คุณติดต่อมานะครับ รายละเอียดมีดังนี้
1. ที่อยู่การส่งต้นฉบับ สำนักพิมพ์เมปิ ้ล 40 ม.6 ต.ทะเลชุบศร อ.เมือง จ.ลพบุรี 15000
2. ผู้ที่มีสิทธิ์สมัครจะต้องส่ง
2.1 รูปถ่ายขน าด 1 นิ้ว จำนวน 2 รูป
2.2 สำเนาบัตร ประชาชน (กรุณาขีดค่อมที่เสาเนาด้วยเพื่อกันการนำไป ทำอย่างอื่น)
2.3 เอกสารการ ขออนุญาตนำผลงานของเพื่อนหรือบุคคลอื่น ๆ แนบมาด้วย อาจจะเป็นการเซ็นรับรองโดยมีบุคคลอื่นนอก เหนือจากคุณและเจ้าของงานที่คุณรวบรวมมาแล้วนั้นต้องมีพยานเซ็น รับรองด้วย (ใส่กระดาษ A4 เขียน/พิมพ์ก็ได้)
2.4 ผลงานของค ุณในนามบรรณาธิการของหนังสือเล่มนั้น (ฉบับ 16 หน้ายก/พ็อกเก็ตบุ๊คส์- สามารถใช้ไมโครซอฟเวริ์ดหรื อโปรแกรมเพจเมคเกอร์ได้) อาจทำมาเป็นตัวหนังสือ&nbs p; หรือใส่แผ่นซีดีรอมมาก็ได้
3. กติกา
1. ไม่จำกัดเพศ วัย หรืออายุ
2. จะต้องเป็นผลงานที่ไม่เคยตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน
3. กรณีใช้นามแฝง ผู้เขียนต้องแจ้งชื่อ- นามสกุลจริงด้วย รวมทั้งที่อยู่ เบอร์โท รศัพท์ หรืออีเมล์
4. เป็นเรื่องที่เขียนใหม่โดยไม่ไปลอกผู้อื่นมา&nbs p; ต้องถูกต้องทางภาษาไทย-พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน
5. ต้องเป็นผลงานที่ไม่เคยผ่านการประกวด
6. ไม่จำกัดจำนวน 1 คนสามารถส่งได้มากกว่า 1 ชิ้น
7. ต้นฉบับจะต้องใช้ฟรอนท์อังสนานิว 16& nbsp; พอยท์
8. โครงการประกวดจะดูแลผลงานของคุณเป็นอย่างดี ; แต่ผู้เขียนจะต้องเก็บสำเนาของตนเองไว้ด้วย
9. ผลงานที่ไม่ผ่านการเข้าประกวดทางกองประกวดจะจัดส ่งคืนให้ภายใน 6 สัปดาห์หลังจากการประกาศผลครั้งแรก
10. สามารถเขียนผลงานล้อเลียนวรรณกรรมต่าง ๆ ได้แต่ต้องไม่ผิดศีลธรรมและไม่เข้าข่ายหมิ่นประมาท
4. ผลงานแต่ละประเภท โดยไม่จำกัดในเรื่อ งเนื้อหาแต่ต้องสัมพันธ์กัน
1. ประเภทรวมเรื่องสั้น
2. ประเภทบทความ
3. ประเภทสารคดี &nbs p;
4. ประเภทกวีนิพนธ์ & nbsp;
5. ประเภทวิจารณ์วรรณกรรม (อ้างอิงด้วย)
5. บุคคลที่จะส่งผลงานนั้นจะต้องเป็นคนในประเทศไทย& nbsp; สัญชาติไทย เชื้อชาติไทยเท่านั้น & nbsp;ห้ามมิให้มีสัญชาติอื่น เพราะนี่เป็นผลงานของค นไทยเท่านั้น
6. ระยะเวลาส่งผลงานตั้งแต่บัดนี้ - 15 เมษายน 2550
7. ค่าสมัคร - (แปลว่าไม่มีค่าสมัครใด ๆ ทั้งสิ้น)
8. กรุณาแนบซองเอกสารขนาดที่สามารถใส่กระดาษ A 4 ได้ พร้อมที่อยู่-แสตมป์ 3 บาท 5 ดวงมาด้วยค่ะ เพื่อสะดวกในการจัดส่งคืน (เพราะคุณอาจได้ใบประกาศแนบไปด้วย)
9. ผู้ที่ไม่ได้รับรางวัลแต่ผ่านเข้ารอบ 7 เล่มสุดท้ายทางสมาคมจะออกใบประกาศแนบไปด้วย
10. ผลงานบางคนที่อาจจะไม่ได้รับรางวัลแต่คณะกรรมกา รลงความเห็นว่าดีนั้นจะได้ตีพิมพ์เป็นกรณีพิเศษ
11. รูปเล่ม
- ออกแบบปกทั้งหน้า-หลัง รวมทั้งสันด้าน ข้าง
- บทบรรณาธิกา ร
- สารบัญ (ถ้ามี)
- เนื้อหา
- บทสรุปของบร รณาธิการที่กล่าวถึงผลงานนั้น ๆ หรือเชื้อเชิญให้ติดตามเล่มต่อไป
ทางกองประกวด Your see my&nb sp; writing. (see write &nbs p;editorial) ประจำปี 2007 ซ ึ่งปีนี้จัดโดยสำนักพิมพ์เมเปิ้ลขอขอบคุณที่คุณสนใจครับ & nbsp;
อ้อ! อย่าลืมส่งที่อยู่มาให้เรา เพื่อที่เราจะได้ส่งใบสม ัครไปห่านที่บ้านครับ
.................................2.......................... ..........
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
และสวัสดีปีใหม่ค่ะ
__________________
วินาทีแห่งรักชักนำชีวิต ขีดลิขิตเส้นทางตามความฝัน จุดประกายสร
โดย: [0 3] ( IP )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 22
้างเสริมเติมพลัง รักชักนำจุดกำเนิดแห่งความดี...
และจาก http://www.yingthai-mag.com/board/forum_posts.asp?TID=494&PN=5
ผึ้งเป็นคนเกิดที่ลพบุรี เติบโตที่ลพบุรี บ้านที่ผึ้งอาศัยอยู่นั้นอยู่ไม่ห่างจากตัวเมืองเท่าไรนักแต่หนทางคมนาคมไม่ค่อยจะสะดวกเพราะเส้นทางเปรี่ยวไม่มีรถโดยสารผ่าน ใครที่จะมาบ้านผึ้งก็จะได้เห็นพระที่นั่งไกรสรสีหราช ( พระที่นั่งเย็น ) ก่อนทั้งนั้น ยกเว้นคนที่มาจากเส้นทาง สายละโว้ บ้านเลขที่ 40 ม.6 ต.ทะเลชุบศร อ.เมือง จ.ลพบุ รี 15000 แต่ถ้าอยากติดต่อกันอย่างสะดวก ๆ กว่านี้ก็คงต้องเมล์มาที่ p_naja@hotmail.com หรือ p_naja@hunsa.com นะคะ หรือถ้าจะให้ติดต่อง่ายกว่านั้นก็คือโทร. 0&n bsp; 6744 3026 นะคะ
เอาง่ายๆ เลยนะ...สรุปถึงจะส่งทาง mail หรือ ตามที่อยู่ก็ส่งวให้คุณสุชาดาอยู่ดี 55555555 เจริญหละท่าน
โดย: siamwanakam [28 ธ.ค. 49 20:16] ( IP A:58.9.194.240 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 23
........เอ้า ใครจะแวะไปเที่ยวบ้านคุณ สุชาดา ก็แวะมาเล่าสู่กันฟังหน่อยนะครับ ว่าคุณสุชาดานี่มีตัวตนจริงหรือเปล่า หน้าตาเหมือนในรูปที่เค้าเอามาโพสท์หรือเปล่า แล้วถ้าได้ไป อย่าลืมไปถ่ายภาพสมาคมนักเขียนนานาชาติ รวมถึงสถานที่ก่อตั้งสมาคมมาฝากกันบ้างนะครับ เบอร์โทรสับนี่ผมว่าคุ้นๆนะครับ คิดว่าตอนผมไปลพบุรี ก็พยายามโทรหาอยู่เหมือนกัน แต่ไม่เห็นมีใครรับสายเลยครับ ไม่รู้ว่ายกเลิกไปหรือยัง ??
โดย: Job [29 ธ.ค. 49] ( IP A:203.118.70.100 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 24
ระหว่างรอ อ่านนิยายคั่นเวลาไปก่อนนะ
จาก http://www.mthai.com/webboard/10/42660.html
ความคิดเห็นที่ 38
สวัสดีค่ะนู๋กิ่ง!!!
น้องเป็นคนแรกที่ติดต่อมา ทีแรกพี่ก็คิดไปต่าง ๆ นานาว่าผู้หญิงคนที่คุยด้วยเป็นใคร มีเหตุผลหลายประการก็คือ ประการแรก หล่อนเป็นแฟน/ กิ๊ก ของพี่ต้นอดีตคนรักของเราหรือเปล่านะ และประการที่สองค่อนข้างจะมีความหวังเล็กน้อยว่าหล่อนอาจจะเป็นเพื่อนกับมะกรูดซึ่งเรา ตามหาอยู่ก็ได้ แต่รู้ว่าต้องไม่ใช่มะกรูดคนที่เราเคยคุยด้วยเป็นแน่เนื่องจากน้ำเสียงนั้นมิได้ใกล้เคียงกันแม้แต่น้อย
พี่รู้สึกดีใจที่อย่างน้อย ๆ ก็มีคนเห็นใจพี่บ้าง แต่ที่พี่โพสต์ลงหน้าอินเตอร์เน็ตนั้นเป็นเพราะว่าพี่ต้องการตามหามะกรูด หรือโมโกะคนนี้จริง ๆ เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่แสนดี และเป็นคนที่พี่รู้สึกไว้วางใจที่สุด ขอแค่ได้เจอกันสักครั้งก่อนที่จะต้องบินไปเรียนยังลอนดอนในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ เพราะพี่อยากเห็นหน้าผู้หญิงที่แสนดี มีหัวใจรักที่จีรังยั่งยืน และเป็นแม่พระคนนี้จริง ๆ
การที่น้องกิ่งอยากจะดูรูปของผู้ชายที่พี่ไม่อาจจะลืมเค้าได้คนนี้นั้น พี่ก็หวั่น ๆ อยู่เหมือนกันเพราะเกรงว่าเขาจะเสียชื่อเสียง ถึงจะเลิกรากันไปแล้วยังไงแต่ความรักที่พี่ให้เขานั้นไม่เคยเสื่อมคลายลงสักนิด พี่ยังคงรักเขาอยู่มากเช่นเดิม แต่เราไม่อาจจะมาคบกันได้อีกเพราะมีเหตุผลหลายประการเช่นกัน
๑. เขาหลอกพี่หลายอย่าง ทั้งเรื่องผู้หญิงของเขาที่มีอยู่แล้วมากมาย อันนี้ก็ยังพอรับได้ ไหนจะเรื่องเงินทองที่เขามักจะเห็นเราเป็นตัวเงินตัวทองขูดรีดเท่าไรก็ได้ นักเขียนไม่ได้รวยอย่างที่คิดนะ นักเขียนไส้แห้งจะตาย กว่าจะได้เงินแต่ละเรื่องนั้นเลือดตาแทบกระเด็น ถ้าไม่ดังก็ไม่มีทางได้บรรทัดละพันหรอก อย่างเราแต่งหนังสือเป็นปี ๆ ได้สักหมื่นก็ดีถมไปแล้ว และถ้าทางบ้านไม่มีเงิน และถ้าเราไม่มีอาชีพเสริมเขาคงทิ้งเราไปนานแล้วเช่นกัน และไหนจะเรื่องโกหกตอผุดเป็นแสน ๆ ตออีก แบบนี้ก็รับไม่ได้
๒. เขาฟังคำพูดของคนอื่นมากกว่าเรา ซึ่งเหตุผลที่เลิกกันนั้นเพราะเขากล่าวหาว่าพี่ไม่ได้ท้อง ซึ่งมันเจ็บในหัวใจจนยากที่จะรับไหว มิหนำซ้ำยังจะด่าทอสารพัดที่จะว่า กล่าวหาว่าก่อนหน้านี้เราไปมีสัมพันธ์กับชายอื่นมาอีก ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเรา อีกทั้งยังกล่าวหาว่าเรามั่วผู้ชายและหวังที่จะมาจับเขา ทั้ง ๆ ที่เขาน่าจะย้อนกลับไปดูเงาหัวของตัวเองว่าตัวเองเป็นใคร และเขาเป็นใคร โอเคพ่อพี่อาจจะเป็นแค่จ่า ปู่พี่เป็นผู้พัน แต่ทำไมไม่คิดบ้างว่าพี่ชายปู่พี่เป็นนายพล โคตรเหง้าพี่เป็นเชื้อเจ้า เป็นเจ้าของโรงแรมแทบจะยกภาคใต้มาทั้งเขต ไหนจะทางเหนืออีก ภาคกลางอีก เมื่อรับฟังแล้วมันแค้นยิ่งนัก นึกอยู่ในใจเสมอว่าเราผิดอะไรเหรอ ทำไมต้องมาหาเรื่องกันด้วย
๓. ประเด็นนี้สำคัญ ก่อนหน้าที่จะร้าวฉานนั้นมีผู้หญิงถึงสองคนโทรมา อ้างว่าโทรจากสกลนคร บอกว่าเป็นเมียของเขาคนหนึ่ง และมารุมด่าทอ ไอ้เราก็ไม่ได้คิดอะไร พอไต่ถามเขา เขาก็ว่าไม่รู้เรื่อง แต่ให้ตายสิ เชื่อไหมว่านังคนที่เรานับถือว่าเป็นพี่สาวนั้น Eนกเอ๋อ มันกระทำเรา โอ้สวรรค์ไม่ยุติธรรมเลย และซ้ำร้ายมารู้ตอนเลิกกันได้ไม่นานว่า E นี่แหละที่นอนกับคนที่เรารัก อยู่บ้านหลังเดียวกัน ตอนที่ไปเป็นครู และตัวเองมี ผ.สระอัวอยู่แล้ว ยังจะกระทำเช่นนี้อีกเหรอ มิน่าล่ะถึงได้ร่านนัก ผ.ใคร ตูไม่สน ก็ตูจะเอานี่ และเมื่อสืบ ๆ ไปมันก็ยังจะบอกว่าเราไปกล่าวหาว่ามันเป็นฮิตทีเรียอีก อืม ทำกันได้ยังไงเนี่ย ทำให้คนที่เรารักนั้นโทรมาด่าสารพัดจนเกินจะรับได้ แต่สุดท้าย E เอ๋อมันก็เป็นจริง ๆ แหละ เป็นตามเหล่ากอของมัน
๔. วันหนึ่งตอนที่ผู้ชายที่เรารักนั้นกลับจากบวชหน้าไฟ (ปู่เขาเสีย) มีผู้หญิงคนหนึ่งโทรมาถามว่าเราเป็นใครเป็นอะไรกับเขา อืมช่วงนั้นเพิ่งจะเลิกกันและก็คิดว่าต้องเป็นเมียคนไหนของมันอีกที่โทรมาด่าเรา ไอ้เราก็เลยโมโห บอกไปว่า ฉันเป็นเมีย และเรากำลังจะไปจดทะเบียนสมรสกัน สักพักหล่อนวางสายไป คนที่เรารักก็โทรมา ด่าทอท่ามกลางเสียงเพลงชาติที่ดังอยู่ ณ บ.ข.ส.ที่ใดที่หนึ่ง เชื่อไหม ณ วันนี้ประโยคนั้นยังก้องหูอยู่เลย มึงสนุกนักใช่ไหมที่ทำให้คนรักกันต้องแตกกันกูเป็นผัวมึงตั้งแต่เมื่อไร ให้ตายสิ รู้สึกทุกข์มาก ร้องไห้ร้องห่มจนไม่เป็นอันทำอะไร แต่ก็ต้องฝืนใจไปสอนเพราะเราเป็นครูจะละทิ้งสิ่งต่าง ๆ เพียงเพราะผู้ชายคนเดียวได้ยังไง เมื่อระงับสติได้ก็ไปสอน พอหมดคาบนั่งทบทวนเรื่องราวแล้วก็ตัดสินใจโทรไปหาผู้หญิงคนนั้นและถามว่าชื่ออะไร เธอก็พูดดีด้วยทั้ง ๆ ที่ตอนแรกน้ำเสียงนั้นไม่ชวนฟังเลย เพราะมีคำว่า แกเป็นใคร แล้วเราก็เริ่มเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ตอนนั้น เมื่อใดที่คิดถึงเขาเรามักจะโทรหาหล่อน เมื่อรู้จักกันมาถึง ๖ เดือนก็รู้ว่าเธอเป็นคนดี มีน้ำใจ และคอยให้กำ
โดย: [0 3] ( IP )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 25
ลังใจเราเสมอ ตัวเราเองคิดว่าคงจะแย่งคนรักกลับมาไม่ได้เพราะเขามีผู้หญิงที่ดีเพียบพร้อมอยู่แล้ว เราแพ้แล้ว เราแพ้ให้กับความรักของหล่อนเสียแล้ว และเรายังมีสัญญาต่อกันว่า มะกรูดต้องไม่ทิ้งพี่ต้นไป ไม่ว่าพี่ต้นจะมีใครกี่คนมะกรูดต้องอดทน และคอยชี้ทางสว่างให้ ขอร้องว่าอย่าทิ้งพี่ต้นไป หากวันใดที่เรารู้ว่ามะกรูดทิ้งพี่ต้นไป เราจะไม่มีวันให้อภัย เชื่อไหมว่าทีแรกถ้ารู้ว่าเขามีคนอื่นอยู่แล้วเราจะไม่ก้าวเข้าไปเลยแต่เรามันโง่ ความรักมันทำให้คนยิ่งกว่าตาบอดเสียอีก
และประการเหล่านี้เองทำให้พี่ไม่คิดที่จะมีแฟน เพราะพี่เคยอกหักมาหลายครั้งแล้ว เดี๋ยวแฟนตาย เดี๋ยวเขาเป็นเกย์ เดี๋ยวก็ขี้เหล้า คนนั้นคนนี้ก็แตกต่างกันออกไปแต่ก็ไม่เคยแม้กระทั่งจะจับมือกันด้วยซ้ำ เมื่ออกหักมานานถึง ๘ เดือน พอมีเขาเข้ามาในชีวิต ตั้งแต่ ๓๐ เม.ย. ๔๘ ทีแรกพี่ก็คิดแค่เพื่อน แต่เมื่อเจอคำหวาน ๆ ของเขาทุกวัน ๆ มันก็รู้สึกว่าเราขาดเขาไม่ได้ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ แอบรักเขาไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ จากนั้นก็ไปทานข้าวด้วยกันบ่อยครั้ง ไปเรียนทำอาหารมาเพื่อที่จะทำกับข้าวไปส่งเขาที่กองร้อยทุกวัน ขับรถฝ่าสายฝนไปประจำจนป่วย แต่ก็ยังหน้าด้านทำอยู่อย่างนั้น ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไปได้ยังไง ไม่เคยทุ่มเทอะไรอย่างนี้มาก่อน
เมื่อเขากลับอุดร พี่ก็จะไปนั่งรอที่ บ.ข.ส.ลพบุรีเพื่อส่งเขาขึ้นรถ และเมื่อเขากลับมาพี่ก็จะไปนั่งรอเขาอยู่หลายชั่วโมงเช่นกันเพื่อที่จะรับเขาไปส่งที่กองร้อยรอรักแห่งนี้ ครูฝึกไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขาตั้งแต่รู้ว่าเขาเป็นแฟนของพี่ และคนลพบุรีมีใครบ้างที่ไม่รู้จัก สุชาดา โมรา ซึ่งเป็นทั้งนักกีฬาอาเซียนและนักเขียน ประกวดก็หลายเวทีทั้ง ๆ ที่หน้าตาก็พอไปวัดได้ และที่คนรู้จักเยอะก็ในฐานะที่ไปสร้างชื่อเสียงให้กับประเทศนี่แหละอีกอย่างก็มักจะมีข่าวลือว่าพี่มีอารมณ์ขัน อัธยาศัยดี และเทคแคร์คนเก่ง ทั้ง ๆ ที่หน้าตาขี้เหล่ที่สุดในบ้านแล้ว จึงทำให้พี่ค่อนข้างมีแฟนเยอะเพราะนิสัยส่วนตัวนี่แหละ
ครั้งหนึ่งที่เรานัดกันว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน ก็ไปนอนที่โรงแรม เขาแสดงความเป็นสุภาพบุรุษออกมาว่าไม่ล่วงเกินเราจึงทำให้เราไว้วางใจเขามาก ไม่ว่าจะไปนอนพักที่ไหนด้วยกัน หรือแม้แต่บ้านเช่าที่สระบุรีก็ตามพี่ก็จะมีเขาอยู่ข้าง ๆ เสมอ แต่แล้วเขาก็เอาความไว้วางใจของเรามาทำร้ายเรา แต่ครั้งนั้นก็ไม่ได้คิดเสียใจอะไรเพราะคิดว่าเขารักเรา และคิดจะจริงจังด้วย
เมื่อรักเขามากก็อยากให้ทางบ้านรับรู้ว่าเรามีแฟนจึงพาเขาเข้าบ้านหลายครั้ง แต่ว่าทางบ้านไม่สนับสนุน ถึงขนาดตัดออกจากกองมรดกเลยด้วยซ้ำ เป็นครั้งแรกที่เรากล้าทะเลาะกับปู่ พ่อและแม่เพื่อผู้ชายคนเดียว และยอมที่จะออกจากบ้านเพื่อที่จะใช้ชีวิตอยู่กับเขาทั้ง ๆ ที่ไม่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันสักครั้ง เพราะเขามักจะอ้างว่าต้องกลับไปดูแม่ที่บ้าน ความที่เห็นเขาเป็นลูกกตัญญูก็ต้องให้เขาไป และมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เราอยู่ด้วยกันบ่อย ๆ เพราะอะไรก็ไม่ทราบ แต่เห็นเขาร้องไห้ เมื่อถามเขาก็บอกว่ามีปัญหากับทางบ้าน เดี๋ยวเรื่องเงิน เดี๋ยวเรื่องน้องชาย เดี๋ยวเรื่องแม่ ถึงขั้นบอกว่าแม่เป็นบ้าเชียวละ และไหนจะเรื่องพ่อของเขาอีก เขาว่าหมุนเงินไม่ทัน ไอ้เราก็สงสาร ถอดแหวนเพชรในมือให้เขาถึง ๓ วง มีทองก็ยกให้ มีอะไรก็ให้ ช่วงนั้นเขาก็ดูไม่ค่อยสบายใจ อยากได้อะไรก็ประเคนให้ตลอดจนแทบจะหมดตัว และเขาก็อยู่กับเราตลอด เราจึงคิดว่าเขาไม่มีใคร เราไว้ใจและเชื่อใจเขามาก และแล้ววันดีคืนร้ายก็มาเยือน มันพลาดไปแล้วจะให้ทำยังไง เมื่อแท้งโดยไม่รู้ตัวอีก อะไรจะเคราะห์ซ้ำกรรมซัดก็ไม่รู้ ไปทำสังฆทานด้วยกันเพื่อให้สบายใจ แต่เขาก็ไม่รู้หรอกว่าปัญหาที่เรามีคืออะไร เพราะเราปิดปากเงียบ มีเพียงคนที่เราไว้ใจเท่านั้นที่รู้
จับได้ครั้งแรกว่าโกหกอีก เรื่องรับเสด็จไม่ทันต้องติดคุก เราก็วิ่งเรื่องจนสืบแล้วทราบว่าโกหกทั้งนั้นแต่ก็คุยกับเขาดี ๆ และให้อภัย และก็ยังมีการโกหกอีกนับไม่ถ้วนแต่ก็ให้อภัย
และเมื่อเขาย้ายไปลงหน่วยที่กาญจนบุรี ช่วงนั้นเขาดูเปลี่ยนไป ไม่ค่อยรับสาย อ้างอย่างนั้นอย่างนี้ ยิ่งตอนเขากลับอุดรนะยิ่งแล้วใหญ่ น้ำตาเช็ดหัวเข่าได้ทุกวันอีกทั้งมีคนโทรมาด่าเรา บอกว่าเป็นเมียเขาอีก จนกระทั่งปรึกษากับเพื่อนเขาซึ่งรู้ความรับของเรา รวมทั้งเรื่องที่เขาไม่รู้อีกแต่เพื่อนเขารู้หันมาปรึกษาคนที่เราไว้ใจและคิดว่าเป็นพี่สาวเสมอ เมื่อเชื่อพี่สาวก็เลยใช้ไม้ตายเพื่อให้เขาคายความลับออกมา สรุปเขาก็บอกเราว่าเขามีผู้หญิงหลายคนจนล้นเมืองเชื่อไหม น้ำตาร่วงน้ำตาริน แต่ก็ให้อภัยและคิดจะเริ่มต้นใหม่ โอเคเรายอมรับว่าเราโกหกเพื่อล้วงความจริง แต่ว่าเราถือว่าเราไม่ได้โกหกทั้งหมดนี่ เรายอมรับว่าเรื่องท้องในตอนนี้เราโกหก แต่ว่าก่อนหน้านี้ ๒ เดือน เราท้องจริง ๆ โดยที่เขาไม่รู้เรื่องเลย ผลการตรวจเองก็ยืนยัน และผลการตรวจของหมอก็ยืนยัน แต่รู้ไหมตอนที่เราใช้ไม้ตายน
โดย: [0 3] ( IP )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 26
ั้น เขามีข้แลกเปลี่ยนกับเราโดยบอกว่าเราต้องไปทำแท้งแล้วเขาจะบอกเลิกกับผู้หญิงทุกคนเพื่อเรา โกหกทั้งเพ คำชายเชื่อใจไม่ได้เลย เลวมากที่พูดแบบนี้
จากนั้นเขาก็บอกว่าขอเวลาทำใจ เราก็ให้เวลาเขา แต่ยังไงไม่รู้จู่ ๆ เขาก็ด่าว่าหลายเรื่อง ในที่สุดเราก็ขุดเอาเรื่องของเขามาว่าบ้างทั้ง ๆ ที่เราไม่เคยว่าเขาแม้แต่เรื่องเดียว จนผลสุดท้ายเราเองเป็นฝ่ายขอเลิกกับเขา ขอเลิกทั้ง ๆ ที่ยังรักและลืมไม่ได้ ณ วันนี้ก็ลืมไม่ได้ ตอนนั้นถึงขั้นคิดสั้นกินยาตายแต่ก็ไม่ตาย ผูกคอตายเชือกก็ขาด อยากตายแต่นรกไม่ยอมรับเราเลย
ทุก ๆ คืนที่สวดมนต์ก็มักจะนึกถึงเขาเสมอจนแทบไม่เป็นอันทำอะไร ในที่สุดก็ขอด็อปไว้เทอมนึงเพื่อไปทำใจ ซึ่งขณะนั้นทาง ร.ร.ที่แก่งคอยเรียกตัวให้ไปสอน ผ.อ.ก็รู้ว่าเรายังไม่จบแต่ก็จ้างเราซึ่งเป็นความกรุณามาก ๆ เมื่อมีปัญหามารุมเร้า ไหนจะโดนตอกย้ำจากพี่สาว ก็เลยไปอยู่บ้านพักครู จากนั้นก็เริ่มเปิดร้านสเต็กให้ชื่อว่าโมโกะ เพื่อระลึกถึงพี่ต้น ผู้ชายที่เอาหัวใจและวิญญาณเราไป (เพื่อนร่วมรุ่นเขาเรียกเขาว่าโมโกะ)
ต่อมาได้รู้จักกับมะกรูด และได้ทราบว่าจริง ๆ แล้วโมโกะมาจกคำว่ามะกรูด ยิ่งรู้สึกเสียใจมาก และรู้ว่าเขารักหล่อนมากขนาดที่เอามาปักษ์ที่เสื้อและกางเกง รู้สึกผิด และโกรธตัวเองที่ไปทำร้ายคนดี ๆ อย่างมะกรูดได้อย่างไร รู้ซึ้งว่าหล่อนคงเสียใจมากกว่าเราหลายร้อยเท่า เรามันนังมารร้ายที่ทำลายชีวิตคนดี ๆ อย่างหล่อน แต่แล้วก็รู้สึกดีใจที่ชื่อร้านเราก็เหมือนกับเป็นตัวแทนความรักระหว่างเรา ๓ คน เขาและหล่อนได้อยู่ด้วยกัน แต่เราต้องเป็นฝ่ายไปทั้ง ๆ ที่ไม่มีความผิด รู้สึกเสียใจ เสียดายเวลา เสียความรู้สึก เสียดายความรักที่ให้กัน ความรักของเรามันไม่มีค่า ไม่มีราคา ใครจะหลอกยังไงก็ได้ ทุกวันนี้ก็ลืมเขาไม่ได้ รู้สึกถึงความรักที่เสียสละ และเข้าใจแล้วว่า แม่เราถึงแม้ว่าจะหย่ากับพ่อมานานแต่ก็ยังอยู่เพื่อมองหน้าพ่อทุกวันเพราะแม่รักพ่อมาก ส่วนเราต้องมีชีวิตอยู่เพื่อดูความสำเร็จของเขาทั้ง ๆ ที่ทีแรกเราคิดด้วยซ้ำว่าจะแก้แค้น แต่เมื่อระบายออกมาแล้วเราก็หายโกรธ
ทุกวันนี้ก็ยังร้องไปไห้อยู่เมื่อยามที่คิดถึงเขา แต่ก็รู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยว ขอมองอยู่ห่าง ๆ จะดีกว่า อีกอย่างเราโชคดีที่ยังมีป้าของเขาคอยให้กำลังใจในยามทุกข์ รู้สึกทราบซึ้งในความกรุณาของคุณป้ามาก มีมะกรูดเมียของเขาคอยให้กำลังใจทำให้เราอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ เชื่อไหมว่าทางบ้านของพี่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลยสักคน มันคงเป็นกรรมที่พี่ได้ทำเอาไว้เมื่อชาติที่แล้ว หรือไม่ก็เป็นกรรมตกทอดที่ได้มาจากปู่ และพ่อ เพราะตระกูลพี่เจ้าชู้มีเมียมากมายก่ายกอง วันนี้กรรมมันจึงตามมาทันก็เป็นได้ พี่ภาวนาทุกคืนให้เขาปลอดภัย กรวดน้ำอุทิศบุญกุศลให้เขาโชคดี
ทุกวันนี้ในยามที่พี่นึกถึงเขาพี่มักจะนึกถึงส่วนดี ๆ ของเขา และสิ่งที่พี่ทำให้ด้วยความรักและความจริงใจ นึกถึงยามที่เขากลับมาเหนื่อย ๆ พี่มักจะเตรียมน้ำอุ่นรอเพื่อล้างเท้าให้เขา เอาโลชั่นมาทาให้ เตรียมชุดไปทำงานให้ เตรียมที่นอนให้ ทำกับข้าวให้ ดูแลเขายิ่งกว่าลูกเสียอีก เพราะคิดว่าตัวเองมีปมเรื่องพ่อแม่แล้ว ถ้ามีความรักเราก็จะทุ่มเทให้คนที่เรารัก และถ้ามีลูก ลูกของเราจะต้องเป็นเด็กที่อบอุ่นที่สุด
เชื่อไหมว่าพี่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนที่ยุแหย่พี่และเขา จะเป็นพี่สาวที่แสนดีของพี่ซึ่งพี่คบกับมันมา ๕ ปีกว่า พี่ต้องถูกครูคนอื่นตราหน้าว่าเลว ถูกคนที่เรารักหักหลัง ถูกป้ายสีสารพัดทั้ง ๆ ที่ไม่เคยไปทำอะไรเขาเลยสักนิด มีแต่นักเรียนที่เข้าใจและรู้ว่าเราเป็นคนยังไง มีแต่ ผ.อ.ที่รู้ว่าเราเป็นยังไง จนกระทั่งพี่ทนไม่ไหวและเรื่องต้องขึ้นโรงพัก พี่ชนะคดีแต่ก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร ขอแค่คำขอโทษคำเดียว แต่เชื่อไหมว่าพี่ไม่ได้รับคำนี้เลย จึงทำให้พี่ไม่พูดกับมันเลย แต่พอจบคดีทุกคนก็เห็นใจพี่
พี่ไม่เข้าใจว่าพี่ไปทำอะไรให้มัน มันถึงมาทำร้ายพี่แบบนี้ และพี่ทำอะไรผิดพี่ต้นจึงทำร้ายพี่แบบนี้ เลิกกันไปแล้วก็เป็นเพื่อนกันก็น่าจะได้ แต่ก็เปล่ากลายเป็นศัตรูกันซะงั้น เขาด่าทอสารพัดทั้ง ๆ ที่เลิกกันแล้ว ออกมาปกป้อง E เอ๋อจนออกนอกหน้าทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รู้เรื่องเลยว่ามันทำอะไรพี่บ้าง พี่ถูกใส่ร้ายยิ่งคิดยิ่งเสียใจ ชีวิตจริงมันยิ่งกว่านิยายเสียอีก ชีวิตใครมันจะเน่าเท่านี้มีอีกไหม ก็อาจจะมี เพราะนิยายมักจะออกมาจากความจริงเสมอ
เชื่อไหมว่าพี่ไม่เคยแต่งนิยายแนวเน่าแบบชีวิตพี่เลย พี่จะแต่งแนวพาฝัน แนวจินตนาการเกินจริงซึ่งออกไปนอกจักรวาลนู่น อาจจะเป็นเพราะพี่ชอบกลบเกลื่อนความทุกข์ในใจก็เป็นได้
ในยามที่พี่เสียใจพี่มักจะอยู่คนเดียว แต่เมื่อเจอผู้คนพี่จะแสร้งทำเป็นสนุกสนานร่าเริงเพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าเราเป็นยังไง แต่ก็ยังมีคนรู้จนได้ เพื่อนที่สนิทกันซึ่งจีบพี่มาตั้งแต่ ม.ต้นจนปัจจุบันคนนี้ เขารู้ว่าถ้ายิ่งพี่หัวเราะเท่าไรพี่จะยิ่งมีเรื่
โดย: [0 3] ( IP )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 27
องในใจมากเท่านั้น ให้ตายสิทำไมคนดี ๆ พี่ถึงไม่รักนะ ก็อาจเป็นเพราะคำว่าเพื่อนนี่แหละ อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่สเป็คเราด้วย
สเป็คเราต้องเป็นผู้ชายที่ไม่กินเหล้า และไม่สูบบุหรี่ อบายมุขทั้งปวงต้องเลิก และอยู่ในศีลธรรม ซึ่งพี่ต้นดูเป็นคนที่อยู่ในสเป็คเรา และเขาคือรักแรกที่แท้จริง เป็นรักที่ยิ่งใหญ่ เป็นผู้ชายคนแรกของเรา และเป็นคนที่เรารักมากถึงขั้นยอมตายเพื่อเขาได้ แต่เรากลับไม่เคยได้รับความรักจากเขาเลย ไม่รู้ว่าตลอดระยะเวลา ๕ เดือนที่อยู่ด้วยกันนั้นเขาเคยรักเราบ้างไหม เราเป็นอะไรของเขากันแน่ เป็นแค่นังมารร้าย นังเห็ดสด นังสาวโคมเขียวอย่างนั้นหรือ เราเคยได้เป็นคนรักบ้างไหมทุก ๆ ครั้งที่นึกก็มักจะร้องไห้ออกมา มีคน ๆ นึงบอกพี่ว่าถ้าเราเสียใจก็ร้องมันออกมาให้พอ เชื่อไหมว่าจริง ๆ แล้วพี่ทำใจไม่ได้หรอก แต่เราต้องรับสภาพตัวเราเอง เราต้องนึกถึงพ่อแม่ของเรา อย่าไปคิดว่าคนอื่นเขาจะดีกับเรา เราต้องรักและดูแลพ่อแม่
ถึงวันนี้พี่ซึ่งเป็นลูกอกตัญญูจะทำเลวขนาดไหน ในขณะที่ท่านไม่รู้ พี่ก็กลับตัวกลับใจ กลับมาเรียนต่อเพื่ออนาคตของตัวเอง พี่จะทิ้งอนาคตของตัวเองไม่ได้ ถึงจะทำใจไม่ได้ แต่เราต้องแยกแยะว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ เวลาที่พี่สอนนักเรียน ทุก ๆ ครั้งที่พวกเขาโทรมาปรึกษา พี่ไม่เคยห้ามไม่ให้เขามีแฟน แต่พี่สอนให้เขาดูแลตัวเองและป้องกันตัวเองไม่ให้พลาดพลั้งหรือท้อง พี่ดีใจที่ถึงแม้พี่จะลาออกมาแล้วแต่นักเรียนที่รักนั้นก็มักจะโทรมาคุย เขียนจดหมายมาคุย หรือเมล์มาคุยอยู่เสมอ บางคนลงไปโพสต์ในนิยายหน้าแรกซึ่งอยู่ในเว็ปตำรวจก็มี นักเรียนนี่แหละที่คอยหลอมหัวใจให้พี่ยืนสู้ต่อไป
ทุกวันนี้พี่คิดถึงมะกรูดมาก พี่นั่งนับวันก่อนพี่จะไปลอนดอนในเดือนธันวาคมนี้ว่าขอให้ได้พบ ขอให้ได้คุยกันสักครั้งก็ยังดี พี่ตั้งใจที่จะไปลืมพี่ต้นที่นั่น เพราะพี่อยู่ที่นี่พี่ก็ยิ่งเสียใจ ทุก ๆ วันพี่มักจะไปที่กองร้อยแห่งนั้น ที่ ๆ เคยมีรัก ไปเก็บรอยเท้าของคนที่พี่รัก ไปจดจำภาพความรักของเรา เพราะถ้าให้พี่ลืมเขาพี่คงไม่มีวันลืมได้ เพราะเขายังอยู่ในหัวใจของพี่เสมอ
ถึงจะไม่ใช่คนหล่อ ไม่รวย แต่เขาเป็นผู้ชายที่เรารักและปรารถนาที่จะอยู่ด้วย เขาคือพ่อของลูกที่ไม่มีวันได้พบหน้า เขาคือหัวใจของพี่ในยามที่อ่อนล้า เขาคือดวงตาของพี่ในยามที่พี่นึกถึงภาพที่เดินเคียงคู่กัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน ถ้าให้พี่นำเรื่องของเรามาเขียนทุกคนจะประจานเขา พี่จะไม่มีวันนำเขามาเป็นตัวละครในนิยายแน่นอน แต่ก็อย่าฟังความข้างเดียวนะ พี่อยากจะเปิดโอกาสให้น้องกิ่งได้ฟังจากปากของคนอื่นด้วย (ถ้ามีโอกาส)
เรื่องเงินทองเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นสำหรับชีวิตคู่ของพี่หรอก แต่ความรักคือสิ่งที่พี่ถวิลหาที่สุด เมื่อขาดความรักก็เหมือนตายทั้งเป็น อย่างที่พี่เป็นอยู่ในตอนนี้ และพี่ตระหนักแล้วว่าทำไมผู้หญิงหลายต่อหลายคนในปัจจุบันนั้นถึงไม่ยอมแต่งงานมีครอบครัว หลาย ๆ คนก็อาจจะเป็นแบบพี่ก็ได้ใครจะรู้ ชีวิตของคนเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ หากแต่มีขวากหนามคอยทิ่มตำเราอยู่ตลอดเวลา แม้แต่คนที่เราไว้ใจที่สุดก็อาจจะเป็นศัตรูกับเราโดยที่เราไม่รู้ตัว มนุษย์เรารู้หน้าไม่รู้ใจจริง ๆ และมีน้องผู้ชายคนนึงที่อยู่ ม.สารคามเคยบอกพี่เอาไว้ว่าสักวันพี่จะได้เจอผู้ชายที่ดี ๆ เนื้อคู่ของพี่อาจจะไม่ใช่คนไทยก็ได้ ทำให้พี่รู้สึกขำมาก ๆ ถึงกับอมยิ้ม แต่พี่ก็รู้ตัวว่าพี่ยอมเป็นคนโง่ที่จะไม่ลบพี่ต้นออกไปจากใจ แต่พี่ต้องมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อมองความสำเร็จของเขา และอยู่เพื่อตอบแทนพระคุณพ่อแม่ ถึงจะไม่มีแฟน ถึงจะคอยจดจำและมองภาพเก่า ๆ แต่พี่ก็อิ่มใจที่อย่างน้อย ๆ พี่ก็รักใครคนหนึ่งได้มากมายขนาดนี้ ถึงแม้ว่าพี่จะไม่เคยได้รับความรักจากเขาเลยก็ตามที หัวใจของพี่ยังเป็นของเขาเสมอ แต่ตัวของพี่จะไม่มีวันเป็นของเขาอีกแล้ว เพราะตัวของพี่จะมุ่งทดแทนบุญคุณพ่อแม่เพียงอย่างเดียว และช่องว่างที่เหลืองคงจะไม่มีไว้เผื่อใคร ต่อให้พี่พยายามจะลืมเขาก็ตามแต่มันก็ไม่อาจจะลืมได้ และพี่ก็รู้ว่าพี่ไปลอนดอนเพื่อที่จะได้ไม่ฟุ้งซ่านและตั้งใจเอาปริญญาโทมาฝากที่บ้านเท่านั้น
หากวันนึงพี่มีโอกาสได้พบพี่ต้น พี่จะขอแอบมองอยู่ห่าง ๆ จะไม่มีวันเข้าไปหาเขาเลย เพราะมันจะทำให้พี่รู้สึกทำใจไม่ได้ที่ต้องรับรู้ว่าเราเป็นเพียงสัตว์นรกที่ไม่มีค่าในสายตาของเขา
พี่ว่าตัวพี่เหมาะกับเพลงนี้มากเลย วันนี้ขาดเขาแต่เราต้องอยู่ ให้คนเขาดูว่าเรายิ้มได้ ไม่มีคนอย่างเขาไม่เป็นไร เคยเสียน้ำตาก็คิดว่ารักมากมาย กลายเป็นเราไร้ค่าเพราะตัวเราเอง
โปรดจงเอาชีวิตของพี่ไว้เป็นอุทาหรณ์เตือนสติตัวเองให้ตระหนักอยู่เสมอว่า อย่ามองคนที่เปลือกนอกเท่านั้น และอย่าให้ใครเขาหลอกง่าย ๆ ผู้ชายไม่ได้หวังอะไรจากเราหรอก นอกจากเงินและเนื้อตัวของเรา จงอย่าเป็นเหยื่อของใครอีก และต้องคิดเสมอว่าตัวเรามีค่า อย่างน้อย ๆ เราก็มีคนที่เรารักถึง ๒ คนก็คือพ่อแม่ ผู้ชายก็แค่เ
โดย: [0 3] ( IP )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 28
ดนมนุษย์ที่หวังฟัน พอเจอคนใหม่มันก็สลัดเราทิ้งและหาข้ออ้างควาย ๆ มาแก้ตัวและป้ายสีให้เราผิด
ขอบคุณนะจ๊ะที่โทรมาคุยกับพี่ หากมีอะไรก็ปรึกษากันได้นะ และขอให้น้องจงโชคดีในชีวิตส่วนตัวและครอบครัว
หวังว่าสักวันเราคงได้พบกัน
Pung
อ้อ! เราอ่านแล้วของกาละแมร์ทุกเล่ม...มันเป็นจริงดังคำว่าน่ะแหละ
โดย : สุชาดา โมรา วันที่ :2006-08-23 18:58:20 IP :124.157.248.xx
มะกรูด/โมโกะเพื่อนที่ดีที่สุดในโลก
สุชาดา โมรา
เรื่องนี้ถ้าทุก ๆ ท่านอ่านก็คงจะคิดว่านี่คือนิยาย แต่จริง ๆ แล้วมันคือเรื่องจริงที่ปรากฏในชีวิต ๆ หนึ่ง ฉันมาตามหาเพื่อนสาวของฉันค่ะ เธอชื่อเล่นว่ามะกรูด เป็นชาวอุดรธานี ฉันไม่รู้จักชื่อจริงของเธอเลย และมันคงจะดูโง่มากสำหรับเพื่อนที่ไม่มีข้อมูลหลักเกี่ยวกับเพื่อนเลย ใช่ค่ะฉันมันคนไม่รอบคอบ ไม่เคยมีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับใครเลยสักอย่าง แม้แต่เบอร์โทรของเธอฉันก็จำไม่ได้
ฉันรู้จักกับมะกรูดเมื่อราว ๆ เดือนพฤศจิกายน 2548 เหตุเพราะบังเอิญที่เราคบผู้ชายคนเดียวกัน แล้วในที่สุดก็ตัดสินใจเป็นเพื่อนกัน ขณะนั้นฉันสอนอยู่ที่โรงเรียนเทศบาลแห่งหนึ่งในอำเภอแก่งคอย สระบุรี ตัวฉันเองก็เป็นคนลพบุรี ส่วนสาวนิสัยดีที่ฉันไม่เคยได้พบหน้าเลยคนนี้เธอเป็นคนอุดรธานี มีแฟนเป็นทหารชื่อต้น อยู่ ร.19 พัน 3 ค่ายสุรสีห์ จ.กาญจนบุรี หรือ ส.ต.อนุสรณ์ แสนโภชน์ นั่นเอง มะกรูดอยู่ในเขตอำเภอเมือง ต.หมากแข้ง หากใครรู้จักผู้หญิงคนนี้ให้ช่วยติดต่อมาด้วยนะคะ เพราะคงไม่มีผู้หญิงที่ไหนชื่อมะกรูดอีกแน่ ๆ ( ฉันเชื่อว่าอย่างนั้น ) มะกรูดหรืออีกนัยหนึ่งคือโมโกะ ช่วยตามให้ทีนะคะ
ถ้ามะกรูดได้อ่านเรื่องราวต่อไปนี้ มะกรูดคงจะจำได้ว่าผู้หญิงที่เราเอ่ยถึงนั้นเป็นใคร ก่อนอื่นเราต้องขอบอกไว้ก่อนเลยว่าโทรศัพท์เราหาย เราไม่สามารถติดต่อใครได้ มิหนำซ้ำผู้ที่นำโทรศัพท์เราไปนั้นยังจะใช้เบอร์ของเราอย่างหน้าตาเฉย เมื่อเราไปปิดเบอร์ก็ไม่สามารถที่จะปิดเบอร์ได้เนื่องจากพนักงานออร์เรนท์คนหนึ่งบอกว่าระบบเติมเงินนั้นจะตัดไปเองเมื่อไม่มีคนใช้ แต่ว่ามันมีคนใช้นี่นา เบอร์นั้นก็คือ 0 6744 3026 ซึ่งเป็นเบอร์ที่เราใช้อยู่ประจำอย่างที่ทุกคนรู้กันดีว่านักเขียนคนนี้นำเบอร์โทรศัพท์วางบนหน้าเว็ปไซค์ทุกเว็ปเพื่อให้ทุกคนติดต่อมาตินิยายของตัวเอง หรือมาฟังเรื่องย่อนิยายแทนการอ่านฟรี
มะกรูดเพื่อนรัก เราจะไม่อ้อมค้อมเลยนะ ถ้าใครเป็นเพื่อนหรือรู้จักกับมะกรูดให้เข้ามาโพสต์ข้อความบนเว็ปด้วย แล้วเราจะให้เบอร์โทรเบอร์ใหม่ไป
นี่คือเรื่องที่เราคุยกับมะกรูดหวังว่าเธอคงจำได้นะ
ครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งคบกับชายคนหนึ่งมานานเป็นระยะเวลา 5-6 เดือน ความสัมพันธ์ทั้งเขาและเธอลึกซึ้งเสียยิ่งกว่าคำบรรยาย วันหนึ่งผู้หญิงคนนี้เกิดแท้งขึ้นมาโดยที่ไม่ทราบมาก่อนว่าตนเองตั้งท้อง เกิดเป็นความทุกข์ระทมในจิตใจ มิหนำซ้ำชายอันเป็นที่รักก็เริ่มจะตีจากเสียอีก หล่อนเริ่มจะคิดอะไรต่อมิอะไรได้ จึงนั่งทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น สรุปได้ว่าชายคนนั้นหลอกเธอมากมายหลายเรื่อง คราวนี้เป็นทีแก้เผ็ดในเรื่องนี้บ้างละ หล่อนจึงพยายามล้วงความจริงจากชายคนนั้นว่ามีคนอื่นนอกเหนือจากเธอหรือไม่ ไม่ว่าจะใช้วิธีใดเขาก็ไม่ตอบจนกระทั่งวินาทีสุดท้ายที่หล่อนได้นำเรื่องจริงมาพูด แต่นั่นก็แค่ส่วนเดียวเท่านั้น หล่อนบอกเขาว่าหล่อนท้องจะให้ทำยังไง เขาจะสารภาพไหมในที่สุดเขาก็บอกว่าเขาจะสารภาพ แล้วเขาก็บอกว่าเขามีผู้หญิงหลายคน ทั้งน้องจ้าเอย อะไรต่อมิอะไรเอย และหล่อนก็เป็นคนของเขาคนที่ 4 ซึ่งสร้างความเจ็บแค้นให้หล่อนมาก มิหนำซ้ำเขายังบอกว่าให้เอาเด็กออก ถ้าเอาออกแล้วเขาจะเลิกกับผู้หญิงทุกคนและเลือกที่จะคบหล่อนคนเดียว เป็นสิ่งที่ทำให้หล่อนตระหนักได้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้ดีอย่างที่หล่อนคิด แต่ด้วยความรักหล่อนก็สารภาพไปว่าจริง ๆ แล้วหล่อนแท้งไปแล้วละ แท้งก่อนหน้านี้ไปเกือบ 2 เดือนแล้ว ในที่สุดเขาก็ขอเลิกกับเธอเพียงเพราะคิดว่าผู้หญิงคนนี้สร้างเรื่องที่จะมาจับเขา หญิงสาวทำใจกับเรื่องนี้ไม่ได้ เธอปวดร้าวในหัวใจยิ่งนัก เธอจึงตัดสินใจในทางมืดหันมากินยาฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จ เมื่อนรกไม่เปิดรับคนอย่างเธอ เธอจึงคิดที่จะมีชีวิตอยู่ต่ออย่างคนท้อแท้ แต่ก็จะพยายามสู้ชีวิตให้ถึงที่สุด เธอจึงหันมาบ้างาน ไม่เป็นอันกินอันนอน นอกจากจะบ้างานแล้ว เธอยังจะเปิดร้านอาหารอีก เธอรู้ตัวว่าชีวิตนี้ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ลืมเขาคนนั้น แต่ด้วยความรักเธอจึงนำชื่อที่เธอคุ้นเคยมาตั้งเป็นชื่อร้านอาหาร ร้านนี้ขายดิบขายดีถึงขั้นเปิดเฟรนชาย จดลิขสิทธิ์เป็นทรัพย์สินทางปัญญา แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีผู้ไม่หวังดีสร้างข่าวมาทำร้ายเธออีกสร้างความปวดร้าวในหัวใจให้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ซึ่งคนเหล่านั้นเป็นคนที่เธอเคยอุปถัมภ์ค้ำชูมาก่อน อีกทั้งเธอคิดว่าเธอเหล่านั้นเปรียบเหมือนเครือญาติของเธอ
โดย: [0 3] ( IP )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 29
เธอนึกไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าเธอเหล่านั้นจะมาทำร้ายเธอได้ แถมยังมาบอกกับอดีตแฟนหนุ่มของเธออีกว่าเธอเหล่านั้นมีบุญคุณต่อเธอ
มะกรูดเป็นหญิงสาวที่เคยคุยกับผู้หญิงคนนี้ เป็นที่ปรึกษาที่ดีคนหนึ่ง เราเองก็ซึ้งในน้ำใจของเธอมาก ๆ เธอเป็นคนดีจริง ๆปีนี้เธออายุ 23 ปี เพิ่งจะจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใน จ.อุดรธานี เธอเรียนเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ( ม.สารคาม ) พ่อแม่ทำงานในกรุงเทพฯ เธออยู่บ้านเช่าใน ต.หมากแข้ง อ.เมือง จ.อุดรธานี แฟนของเธอมักจะเรียกเธอว่า โม เนื่องจากมากจากคำว่า โมโกะ เมื่อก่อนเธอใช้เบอร์ 0 1592 2717 ( แต่เบอร์ใหม่นั้นเราจำไม่ได้ อีกอย่างมันก็สูญหายไปพร้อมกับโทรศัพท์ของเราด้วย ) เธอมีแฟนชื่อต้น หรือ ส.ต.อนุสรณ์ แสนโภชน์ เหล่าแพทย์ ขณะนี้ประจำอยู่ ร.19 พัน 3 ค่ายสุรสีห์ จ.กาญจนบุรี ใครรู้จักกับมะกรูดช่วยติดต่อมาทางเว็ปด้วยค่ะ แล้วทิ้งเบอร์โทรไว้ด้วยดิฉันจะติดต่อกลับไป เพราะมะกรูดเป็นเพื่อนที่สำคัญคนหนึ่งของฉันมาก ฉันจะเสียเพื่อนดี ๆ อย่างนี้ไม่ได้ และขอความกรุณาเพื่อน ๆ นะคะว่าอย่าเห็นเรื่องนี้เป็นสิ่งล้อเล่นและมาแอบอ้าง เพราะดิฉันจำเสียงของมะกรูดได้ และถ้าเป็นมะกรูดจริง ๆ เธอจะสามารถรู้ได้ว่าเรื่องของผู้หญิงข้างต้นนั้นมีจุดที่ขาดสารสำคัญอะไรไป และมีอะไรบ้างที่ฉันบอกไม่ครบหรือบิดเบือนจากความเป็นจริงในส่วนไหน ดิฉันมาตามหาเพื่อนจริง ๆ ค่ะ ขอความกรุณาด้วยนะคะ
มะกรูดเพื่อนที่ดีที่สุดในโลกของฉัน ถ้าได้รับรู้เรื่องของฉันแล้วให้ติดต่อกลับมาด้วยนะ จะรอจ่ะ ที่เบอร์ 0 9806 0717 ขอสายผึ้งนะ เพราะนี่เป็นเบอร์เลขาของเราเอง และถ้าใช่มะกรูดจริง ๆ เราจะติดต่อกลับไปด้วยเบอร์โทรของเราเอง
หวังว่าสวรรค์คงมีตาช่วยเหลือให้เราได้คุยกันอีก ชีวิตของเราจะขาดเพื่อนที่ดีอย่างเธอไปไม่ได้ หวังว่าถ้ามะกรูดได้อ่านมะกรูดคงเข้าใจนะ
โดย : ผึ้ง วันที่ :2006-06-25 18:01:03 IP :203.156.113.xx
(ยังไม่จบบริบูรณ์ นะจ๊ะ)
โดย: siamwanakam [29 ธ.ค. 49 12:36] ( IP A:58.9.188.181 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 30
ที่เวบเด็กดี ลบกระทู้ข่าวนี้ออกไปแล้วนะค่ะ
(กันไว้ดีกว่าแก้)
โดย: Say-Lom [29 ธ.ค. 49 17:29] ( IP A:58.147.64.248 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 31
โหว...ยาวมักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านไม่ไหว..ไปดีกว่า..
ปล. อ้าว ถาวร....ทำไมถอดใจเร็วจังล่ะ..หม้อข้าวยังไม่ทันดำเลย...น่าจะขี่ม้าขาวต่อนา อิ๊ อิ๊
โดย: ฝ้าย...หมดมุกเช่นกัน [29 ธ.ค. 49 22:50] ( IP A:124.121.89.54 X: )
--------------------------------------------------------------------------------
ดำ ขาว น้ำเงิน แดง เขียว เหลือง ส้ม น้ำตาล ม่วง ฟ้า เขียวมะนาว
รายละเอียด :
ชื่อ / e-mail : แทรกไอคอนน่ารักๆในข้อความ
รูปประกอบ :
.jpg .bmp .gif < 100K
จัดตำแหน่งรูป :
ชิดซ้าย กึ่งกลาง ชิดขวา
เสียงประกอบ : .wav .mp3 .wma .ogg < 300K
แล้วเพื่อน ๆ คิดยังไง เขาเอานิยายของเพื่อนเราในนี้ก๊อปไปเพื่อที่จะตั้งกระทู้ให้ตัวเองโด่งดัง กะจะทำร้ายคนอื่น เจตนาแบบนี้รับไม่ได้ ถ้าไม่รักดีก็ออกจากบ้านเราไปเถอะอย่ามาเลย ที่นี่ไม่ชอบคนที่ขโมยงานของผู้อื่น
เพื่อน ๆ คนอื่นก็ระวังให้ดีนะฮับ สักวันคน ๆ นี้จะขโมยงานของพวกเรา ใครสักคนเอาไปทำลายบ้าง หรือ ดีไม่ดีอาจจะลอกเอาไปเป็นของตัวเองเพื่อประกวดก็ได้นะ
ข้าพเจ้ามาเตือนเท่านั้น
หน้าส่วนตัว
911
