เพื่อนรัก...รักเพื่อน

ลิงน้อย

มีเรื่องมากมายเกิดในชีวิต..อยู่ๆก็ต้องจากคนที่เรารักมากมายทั้งๆที่ไม่อยาก...แต่เพื่ออนาคตเราเองเราต้องไป
ระหว่างการติดต่อขาดๆหายๆมีบางครั้งร้องไห้เพราะคิดถึงเพื่อนน้อยใจ...เพื่อนคงลืมเราแล้วไม่เชื่อว่ามิตรภาพจะ
ยังอยู่เมื่อเราห่างกันตลอดเวลาปีกว่าๆที่แยกจากเพื่อนมีบางครั้งที่กลับไปหาเพื่อนแรกๆทุกเดือนเท่าที่มีเวลา
แต่พอขึ้นปี2เรียนหนักไหนจะมีกิจกรรมรับน้องอีกก็เลยไม่ได้ติดต่อเพื่อน...บางครั้งอดคิดไม่ไดว่าเพื่อนยีงไม่ติด
ต่อเรามาเลยแล้วทำไมต้องเป็นเราก่อน...หลายต่อหลายครั้งที่เรางอนเพื่อน..น้อยใจเพื่อนไม่มีเวลาให้..เวลาได้ฟังเพลงที่
เคยฟังด้วยกัน..และเรา
ก็เหมาว่ามันเป็นเพลงของเราก็จะร้องไห้...และยิ่งใกล้วันเกิดยิ่งไม่อยากติดต่อ...เพราะคิดว่าเพื่อนคงไม่อะไรมากมาย
เพื่อนที่ใหม่ก็เอาเค้กมาให้เป่าเราอฐิษฐานขอให้คนที่เรารักและรักเรามีความสุขขอให้ได้เจอเพื่อนๆเราก็อดคิดถึงเพื่อนๆไม่ได้...เพื่อนจะทำอะไรอยู่จะนึกถึงเราไหมและก็หลับไปพร้อมนำตา
และในตอนเช้ากำลังหลับสบายก็ได้ยินเสียงเปิดประตุ...ภาพที่เห็นก็คือเพื่อนๆเรายืนล้อมเอาเค้กมาให้เราเราก็คิดว่าฝันไป
แต่มันเป็นความจริงเพื่อนเราที่อยู่ขอนแก่นมาหาเราที่นนทบุรีซึ่งเขามีแค่ที่อยู่..กว่าจะเป่าเทียนดับต้องเป่าสามรอบ
ทั้งที่อยากจะร้องไห้อยากหัวเราะแต่เรากลับทำหน้าเอ๋อ..ก้ไม่คาดคิดนี่และมันก็เป็นของขวัญและวันเกิดที่ประทับใจที่สุดในชีวิตเรา