กรรมชักนำหรือว่าพรหมลิขิต

ลิขิตใจ

เมื่อตอนที่พ่ออยู่กับแม่ ตอนนั้นฉันยังเด็กมาก แต่ก็พอรู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น ระหว่างพ่อกับแม่ พ่อกินเหล้าเมากลับบ้านมาแทบทุกวัน  พอเมาก็หาเรื่องทะเลาะกับแม่ ตบตีกัน ฉันเป็นลูกสาวคนโต ก้ต้องนั่งกอดกันร้องให้กับน้องอยู่ในที่นอน และจำได้ว่า ตอนนั้นแม่โกรธมาก ถึงขนาดที่จะเผาบ้านเพื่อที่จะให้ไฟคลอกตายกันหมดทั้งบ้านเลยทีเดียว จะได้หมดเวรหมดกรรมกันไป แต่ในที่สุดแม่ก็หยุด เปลี่ยนใจที่จะไม่เผาบ้าน แล้วแม่ก็เงียบไป
  หลายวันต่อมา ก็เป็นเหมือนเช่นเคย แต่ครั้งนี้รู้สึกว่าจะหนักกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
เมื่อเราสองคนพี่น้องกลับมาจากโรงเรียน ก็ต้องแปลกใจ เมื่อไม่เห็นแม่อยู่ที
บ้าน แม่หายไป เราพบเพียงจดหมายที่แม่ทิ้งไว้ให้เรา จดหมายลาตายของแม่
ฉันเป็นคนเปิดอ่านเอง และบอกตามตรงว่าตอนนั้นเสียใจมาก ว่าทำไมแม่ต้อง
ทำแบบนี้ ทั้งเสียใจทั้งตกใจ รีบวิ่งลงบ้านไปเอาจดหมายไปให้น้าชาย 
และน้าชายก็เองก็ระดมญาติพีน้องมาช่วยกันตามหากันทั้งคืนก็หาไม่พบ จนกระทั่งรุ่งเช้า เขากลับไปหาที่เดิมอีกรอบ จึงได้เห็นแม่เดินออกมาจากป่า (พ่อก็ไปตามหาด้วยคน ) พ่อดีใจมาก วิ่งเข้าไปกอดแม่ร้องให้เป็นการใหญ่ และพ่อก็สัญญากับแม่ว่าจะไม่แตะต้องเหล้าอีกเลย และพ่อก็ทำตามสัญญาจริงๆ เวลามีเพื่อนมาชวนกินเหล้า พ่อก็จะปฏิเสธไปทุกครั้ง  ทุกๆวันฉันเฝ้าบอกกับตัวเองเสมอว่าฉันจะไม่ยอมมีแฟนขี้เหล้า เพราะฉันเกลียดคนกินเหล้าเป็นที่สุด และตอนี้ครอบครัวฉันก็มีความสุขมาก ถึงแม้ว่าเราจะไม่ร่ำรวยเหมือนคนอื่นเขา แต่พ่อก็ทำให้ฉันภูมิใจในตัวท่านมากที่สุดเหมือนกันที่ยอมเอาชนะของมึนเมาที่มันเกือบจะเอาคนสำคัญของครอบครัวของเราไป และพ่อก็ทำงานหาเงินมาสร้างบ้านถึงจะไม่ใหญ่โตหรูหราเหมือนบ้านพวกเศรษฐีในกรุง แต่มันก็ใหญ่มากพอสำหรับคนบ้านนอกคอกนาอย่างพวกเราที่จะอยุ่กันได้แบบสบายๆเลยทีเดียวเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของลิขิตใจเองง่ะ ไม่อยากให้ครอบครัวของใครต้องเป้นเช่นนี้นะคะ คุณผู้ชายอ่านแล้วก็จำไว้ให้ดีนะเจ้าคะอย่าทำให้คนที่เรารักต้องเสียใจแบบนี้อีกเลยนะเจ้าคะ