หอมใบตองในมณฑล (Leaf of the Land)

ลำน้ำน่าน

แด่ผู้ที่รักและศรัทธาในใบตอง
ใบไม้ของแผ่นดิน

เจียนตองอ่อนหยวกกล้วยด้วยมือน้อย
ประดิษฐ์ประดอยกระทงตองลองจับกลีบ
แป้งเนียนนวลดั่งหน้านุชดุจประทีป 
บรรจงจีบบรรจงห่อพอสวยงาม 

ลำดับวางตามชั้นมั่นในซึ้ง 
หอมอวลอึงอบไอแห่งสยาม 
กลิ่นตองนวลยวนใจได้ทันยาม 
สวยสมนามบริสุทธิ์ตามพุทธพงศ์ 

ประดับเมืองมนต์เสน่ห์ประเพณี 
บัวบายสีกลีบวิสุทธิ์ดุจปีกหงส์
กระทงตองสะท้อนถิ่นประทิ่นดง
กรองริ้วธงขบวนร่ายพรายสไบ

หอมแป้งร่ำหอมนานสนานแก้ม
หอมนางแย้ม..แย้มยิ้มริมผ้าไหม
หอมธูปทองคล้องศรัทธามาสู่ใจ
หอมมาลัยแซมผมภิรมย์นัก

เด็ดดอกบัวกรวยตองต้องฝนหนาว
โอบขันข้าวประคองคู่มาสู่ตัก
ร่วมจุดเทียนเวียนวนบนความภักดิ์
ทอสายใยสายรักอย่างหนักนาน

เสน่ห์นางนวลตองของวันพรุ่ง
งามจรุงหอมเอมเกษมศานต์
เจียนตองอ่อนซ้อนเหตุเทศกาล
สืบตำนานสตรีไทยในมณฑลฯ

----------------------------

ทุกเทศกาลในแผ่นดินสยาม
มีขนมไทยประดับประดาอยู่มากมาย
วิถีชีวิตและจิตวิญญาณของคนโบราณ
ถูกบอกเล่าผ่านขนมหลายชนิด
กรรมวิธีอันวิจิตรและประณีต..บรรจง
ทุกเทศกาลทำให้นึกถึงขนมใบตอง กลิ่นหอม
ของดั่งเดิมแบบไทยแท้ๆ ที่หาดูได้ยากในยุคนี้

ขนมเทียนเป็นหนึ่งที่ใจยังประหวัดกลิ่นใบตองหอม
อบไอนึ่งซึ้งหม้อไม้ฟืนในยามก่อน กับตองรมไฟ
ที่เคยช่วยแม่ทำตอนบุญพรรษา

คนโบราณเปรียบเปรยไว้ว่า 
ขนมเทียนคือสาวงามที่กล่าวขานกันทั้งชนบท
สงบงามดั่งใบตองอ่อนเหลืองอำพันที่เพิ่งผลิใบชูก้าน
รอใครสักคนมาเด็ดดวงไปทำกระทงและห่อขนม

ขนมใบตองและวัฒนธรรมประเพณี
อยู่คู่กับชาวสยามประเทศมาเนิ่นนาน
หวังเพียงคนรุ่นหลังไม่ปล่อยให้เสื่อมไปตามกาลเวลา
เทศกาลเข้าพรรษาเวียนมาอีกครั้ง 
ก็ยังประหวัดถึงใบตองไม่เคยลืมเลือน
ใบตองในมโนคติของข้าพเจ้า 
นั้นเป็นใบไม้ของแผ่นดินอย่างแท้จริง

ภาพถ่ายใบตองต้องฝน:  บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์
 ณ ชายแดนไทยพม่า ทิวเขาตะนาวศรี