วิมานข้าวเปลือก (Rice Field Palace)

ลำน้ำน่าน

งามเดือนทองศุกร์สกาวเช้าวันพระ
อายตนะหนาวเหมันต์อันอ่อนไหว
ผกายดาวประจำเมืองรองเรืองไป
ลอยครรไลละเมอเสียงโกกิลา

งามฤดูรอยเกวียนอย่าเปลี่ยนแปร
สวยกระแสสายนทีปรารถนา
ข่าวคนไกลฝากลมเหนือเจือล่องมา
สะอื้นกล่อมนนตราข้าวนาปี

อุษาโยคย่ำรุ่งเพลตะโพน
ทยอยโยนยั่งยืนอยู่ฤดูวิถี
อณูหนาวมนตร์รวงทองรองรุจี
เสรีอารยธรรมธัญมณฑล

รวงราวเลื่อมรงทองผองยวงเมฆ
ฤาปัจเจกสวรรค์แสร้งเวหาสหน
เลื่อนวิมานเทวดาจาตุรนต์
ระนาบทุ่งตำบลทิพย์ตระการ

รวงเครียวรวงโอบรวงห่วงอาทร
ใบเครียวใบบรรจถรณ์โอนอ่อนหวาน
ระวางคูนพวงระหงทรงบาดาล
ปานป่านผ้าทิพย์ไหมฝ้ายสยายใย

จ้าวปิ่นแก้ว...ข้าวนาสวนสบเดือนสาม
อุโฆษนามรวงพันธุ์บรรพสมัย
สลายรวงอำลาลานนาไป
โพสพไซร้เหน็บหนาวโศกเศร้าตาม

ดอกมะลิรวงขจรหอมอ้อนทุ่ง
มาเจิมยุ้งทิพย์แผ่นดินถิ่นสยาม
ทุ่งกุลาหย่าร้องไห้ท่วมนาทาม
อุทกข้ามสุวรรณภูมิธาตุธาตรี

เนรมิตความเป็นไทอสงไขยฤดู
เกิดดับอยู่เอกราชชาติศักดิ์ศรี
อิ่มพระคุณเมล็ดข้าวอิ่มความดี
อิ่มเมตตาบารมีเจ้าแผ่นดิน

งามข้าวกล้าสายวสันต์วันวัยเยาว์
ตื่นจากเขลาขุนชีวิตตราบโผผิน
หุงข้าวใหม่หวานน้ำข้าวดื่มกิน
ลิ้มทรัพย์สินภูมิปัญญาบรรพชน

ฤดีครวญฤดูคราวหนาวเหมันต์
เหลืองอำพันรวงข้าวสุกทุกแห่งหน
แต่งทิวทับวิมานทองผองคนจน
อวลระคนสุนทรียภาพตราบกาลกัลป์

เพรงบุญคุณ..ข้าวแดงแกงร้อนรอด
ไม่วายวอดขายนาน้อยอาถรรพ์
กลิ่นข้าวเก่าค้างปีไม่มีวัน
กลายสายพันธุ์เนรคุณดวงชีวา

สิ้นเดือนทองสะท้อนแอกคืนแปดค่ำ
หนาวลำนำวิมานข้าวหนาวหนักหนา
หนาวลมใจรินรินร้าวทาสชาวนา
ให้อับค่ามนุษย์ไหนไม่ซาบซึ้ง

-----------------------------------------------
วันนี้วันว่าง ข้าพเจ้านอนดูเฆมที่เคลื่อนคล้อยมาจากสารทิศ
โอบอุ้มเมฆฝนหนักอึ้ง เพื่อมาโปรยลงในแผ่นดินสุวรรณภูมิ

ข้าพเจ้าหยิบหนังสือเล่มงามนาม ข้าวของพ่อ 
หนังสืองามที่รจนาเพื่อเทอดทูนพระเจ้าหัวอยู่  
พระมหากษัตริย์ผู้ทรงงานหนักที่สุดในโลก
พลีพระปณิธานเพื่อพัฒนาการกสิกรรม 
อันเป็นภูมิปัญญาทองของสยาม และกล่าวถึงพระคุณของ ข้าว 
แห่งสยาม ข้าพเจ้าน้ำตาไหลเมื่ออ่านจบ

สายวสันต์สั่งลาฟ้าแล้ว เหลือเพียงฝนไล่ท้องข้าวที่ปราดมาบางขณะ
ทำให้จิตประหวัดไปถึงทุ่งข้าวแห่งความฝัน ที่ไปฝากฝันฝากดวงใจไว้
เมื่อยามต้นวสันต์  ที่ขณะนี้นั้นกำลังจะสุกเหลืองระยับไปทั้งทุ่ง
วัวควายจะได้ลิงโลดใจ ที่ท้องทุ่งกลับมาเป็นของพวกเขาอีกครั้ง
หลังจากที่อุดอู้อยู่ในคอก กินหญ้าเกี่ยว มานานหลายเดือน


ลมหนาวเริ่มโรยตัวลงอาบท้องทุ่งที่ราบสูงแล้ว
จิตวิญญาณชาวนาอย่างข้าพเจ้าก็บรรเจิด ด้วยสีสันแห่งฤดูกาล
ทำให้ความสุขสงบ เรียบง่ายเกิดขึ้นในดวงใจอยู่เสมอๆ 

ท้องทุ่งรวงทองสีเหลืองระยับจักกลับมาเยือนแผ่นดินถิ่นนี้
ริ้วลมหนาวนำหมอกมาโรยไว้เหนือท้องทุ่ง
วิมานข้าวเปลือกในจินตนาการก็กลับคืนสู่หมู่บ้าน
มะม่วงพุ่มหนาจะแตกช่อสีขาวหม่นขึ้นคลุมต้น
อารยธรรมอันดีงามแห่งแผ่นดินจะกลับมาหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณผู้คน
ไม่มีความสุขไหนจะงดงามไปกว่านี้อีกแล้ว

*พ่อบอกว่า เป็นคนไทยไม่ควรลืมพระคุณข้าว 
และอย่าให้เหมือนกับคำเปรียบเปรยคนโบราณที่ว่า 
ไม่รู้คุณข้าวแดงแกงร้อน  ข้าพเจ้าอ่านแล้วก็ได้แต่นิ่งอึ้ง*

-----------------------------------------
ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์
แด่รวงข้าวทุกๆ รวง