1 มิถุนายน 2546 03:00 น.

รักและห่วงใยจากปลายฟ้า

ลำน้ำน่าน

ยินไหมเสียงบรรเลงเพลงราตรี
กล่อมคืนนี้นานเนากลางเงาฝัน
ไต่ถามถึงความเป็นไปใต้เงาจันทร์
น้ำตาพลันไหลเลื่อนเหมือนพี่ลา

เสียงกระซิบจากเงาดาวคราวเจ้าหลับ
ไม่นานนับจะแจ่มชัดกลางอุษา
แสงสีทองของพี่เจ้าจะเคลื่อนมา
แล้วนำพาฝันร้ายกลายผ่านไป

หากคืนใดจันทร์ฉายพรายโลกหล้า
แสงดาราอาบฟ้า ณ แห่งไหน
จะเกี่ยวเก็บมาส่องพร่างกลางดวงใจ
มอบให้ไว้ยามพี่ชายนั้นไกลตา

หลับตาลงเถิดน้องพร้อมอธิษฐาน
อันตรธานรอยอาลัยในดวงหน้า
ยินเพลงกล่อมบ้างไหมในดารา
พี่ฝากฟ้าลอยมาคราเจ้านอน

ในยามใดจันทร์พราวดาวเต็มฟ้า
ส่องลงมาสะท้อนกระทบหมอน
อยากให้รู้พี่ชายเจ้าคอยเว้าวอน
ยังอาทรน้องยาว่าห่วงใย

หลับตานะหลับลงตรงข้างพี่
อยู่ตรงนี้ฝันดีไม่หนีไปไหน
เจ้าตื่นมามองฟ้าเวลาใด
ให้รู้ไว้พี่ข้ามฟ้ามาพบกัน
............

น้องเคยเรียกพี่ว่า พี่ชายที่แสนดี ณ คืนนี้จะมีใครล่วงรู้ถึงความห่วงใยและอาลัยในตัวน้องคนนี้...แม้นพี่ลับลาโลกนี้ไปแล้วแต่น้องรู้ว่าความรักความห่วงใยและปรารถนาดีที่มีต่อน้องของพี่ยังคงฝากฟากฟ้ามาหาทุกค่ำคืน หวังให้น้องนอนหลันฝันดี.....ด้วยห่วงใยและอาลัยจากพี่ชายที่แสนดีและชีวิตหนึ่งนี้ที่คอยรอ.....ได้พบกันอีกครั้ง ไม่ว่าจะนานแสนนานเพียงไหนก็ตาม...

......................................

Song of the Sadman

Can you hear the nights deep song?
All the shadows say
Telling you when youre asleep
Tears will fade away
Dream of mornings golden light
When you and I will leave the night ...
And when the moon is high and bright
Stars will shine on you
Dream of mornings golden light
When you and I will leave the night ...
Make a wish and when
you close your eyes
I will come to you
Dream of mornings golden light
When you and I will leave the night ...
Make a wish and when
you close your eyes
I will com to you

18 พฤษภาคม 2546 00:35 น.

ตะแบกร่วง..ดวงใจร้าวคราวสัญญาเลือน

ลำน้ำน่าน

ด้วยสัญญาญแว่วมาหน้าเกี่ยวแล้ว
พิกุลแก้วดอกจานบานพราวต้น
หวลลมริ้วทิวทุ่งกรุ่นโคลนตม
เป็นตัวตนท้องนากับฟ้าคราม

ม่วงพุ่มหนาแตกดอกขึ้นคลุมต้น
สีขาวหม่นลมร่าฟ้าเดือนสาม
ทุ่งรองทองกองข้าวกลางนาลาน
ตะแบกบานพราวพรายลายละคน

สัญญาใจเคยให้ไว้ในครั้งก่อน
รักเว้าวอนใต้ตะแบกแรกลมฝน
หนุ่มท้องนาสาวบ้านป่าสัญญาคน
อธิษฐานดลใจภักดิ์รักแรกบาน

นี่ก็สิ้นหน้าหนาวเข้าหน้าแล้ง
หรือจะแกล้งให้รอกับรวงฝัน
นาคนอื่นระรื่นรักผลัดเกี่ยวกัน
จนตะวันลาลับนกจับคอน

แสงจันทร์เศร้าน้ำฟ้าพร่าพรายพราว
กับใจร้าวน้ำตาร่วงลงอาบหมอน
ยินหรีดหริ่งระงมทุ่งยิ่งรานรอญ
ด้วยอาวรณ์สัญญาหนุ่มนาไกล

เดือนดาวลับทับทิวริ้วรวงข้าว..
หัวอกสาวระทมหนักรักสลาย
ตะแบกภักดิ์รักร่วงจากบ่วงใบ
แรมร้างไปนานนับ..ไม่กลับมา

..........................
สาวนางหนึ่ง หลงใหลในงามดอกตะแบก ที่ลำน้ำน่านเคยสัญญาไว้คราเห็นดอกตะแบกบานตั้งแต่เดือนสามหน้านา จนบัดนี้ดอกตะแบกบางต้นโรยราลงแล้ว สัญญาที่เคยให้ไว้ครั้งกระโน่นยังคงกรุ่น ฝากใจรักกับดอกตะแบก ในวันนี้ที่รักแปรเปลี่ยนโรยราลงพร้อมกับคำสัญญาของใครบางคน....

ให้ สีน้ำฟ้า..
อาจจะรานร้าวด้วยแทนใจด้วยรักสลาย ชีวิตจริงๆ แล้วไม่อยากให้เป็นอย่างสาวนาในบทกวี.....แต่กลับตรงข้ามเป็นเห็นตะแบกดั่งแรกรัก คงจะงามไม่น้อย......ด้วยรักในหมู่มิตรเช่นเคยมาครับ

16 พฤษภาคม 2546 23:09 น.

มนต์รัก..ริมน้ำโขง

ลำน้ำน่าน

ลำโขงไหลท่วมท้น..........ใจนาง
ฮักบ่จืดจรจาง................จากเจ้า
เสียงแคนแว่วบ่วาง........วอนเว้า คำชม
ม่วนซื่นเสียงพิณเคล้า.....คึดฮอด พรอดคำ

ลำน้ำแสนงามล้ำ
แคนลำนำพลันคึดฮอด
ริมโขงประคองกอด
ภิรมย์พรอดดอกฮักบาน

แล่นแตร..แล้แล่นแตร
ฟังฟังแน่เสียงพิณพาน
วอนเว้าเจ้าขับขาน
หมอลำลานเซิ้งลาวไทย

มนต์เพลงแซมเสียบทรวง
น้ำตาร่วงจรจากไป
โอ้ฮักไปอยู่ไส
สิหอบใจไปวอนคำ

สายงามลำน้ำเอย
ก่อนนี้เคยมาพรอดพร้ำ
โขงงามยามสายัญ
เบิ่งทุกวันบ่จืดจาง

สาวลาวฮักอ้ายไทย
จับจิตไผใช่แรมร้าง
สวยล้ำฉ่ำพระบาง
เอื้อนเอ่ยพรางบ่คลางแคลน

เย็นย่ำอ้ายลำกลอน
ฮักขจรน้องรำแพน
เปรียบไหนบ่งามแสน
มนต์ดินแดนสองสัมพันธ์

กลับมาเถอะสาวงาม
อ้ายติดตามทั่วเขตขันธ์
สองฝั่งเบิ่งตะวัน
โขงลำนำร่ายมนต์ตรา

ภูตไพรในลำน้ำ
เป็นพยานให้ฮักข้า
โอ้ฮักเคยโรยรา
ดลคืนมาอย่าด่วนจาง

วอนคำร่ำกลอนครวญ
คลอพิณจวนอุษาสาง
เสียงแคนแม่นเสียงนาง
อุ่นแนบข้างบ่ร้างลา

อยู่ไสหนอสาวเจ้า
อ้ายมาเว้าคอยเจ้ามา
สมภักดิ์ฮักของข้า
ก่อนเอื้องฟ้าจะราโรยฯ

.....................................
แล่นแตร..แล่นแตร..แตตุ่แลตุแล่นแตร......
ฟังฟังแน่เพลงแคนลำโขง...ต้องโตดต่งเสียงพิณเคล้าแคน...
ตะแลแล่นแตร........โอ้ลำโขงเอยก่อนนี้เคยมาพรอดพร้ำ..
โขงงามยามสายัญเบิ่งทุกวันบ่มีเบื่อลา..
เบิ่งขอบฟ้าบ่มีจืดจาง เพลงแคนอ้ายเว้า กล่อมฮักเราจนรุ่งสาง..
เสียงแคนม่วนบ่วางกล่อมเรียกนางมาริมฝั่งโขง..
เชื่อมฮักโยงให้มีเยื่อใย...
มาตะละบำนี่หนอ.. ข้อยนี้รออ้ายอยู่ไส..
เสียงแคนอ้ายจากไปปวดหัวใจตะละนางเฝ้ารอ.. บ่ได้ท้อนะอ้ายเอย
แคนลำโขงเอย..ข้าน้อยรอคอยชื่นเชย
โอ้แคนลำโขงเอย จะลับเลยบ่หันกลับมา
ดอกเฟื่องฟ้ากำลังร่วงโรย........

......................
วันที่ ๑๔ พ.ค. ที่ผ่านได้มีโอกาสไปทำบุญวัญเกิดที่วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดสุรินทร์ ถือโอกาสไปร่วมประเพณีบวชของเพื่อนที่นั่นด้วย ได้ชมวัฒนธรรมอันยิ่งใหญ่ และก่อนกลับได้เที่ยวชมลำน้ำโขงแม่น้ำของแผ่นดิน เสียงแคนเคล้าเสียงพิณ ชวนประหวัดถึงบทกวีทีราชิการเคยนำมาแทนใจไว้ เก็บบรรยากาศรักร้าวริมโขงเสียงพิณเคล้าแคนมาให้หวาดหวั่นหัวใจ......ก็ด้วยรักไม่เคยเปลี่ยนแปลง

16 พฤษภาคม 2546 22:52 น.

มนต์รัก..ริมน้ำโขง

ลำน้ำน่าน

ฝากรัก...ริมโขง...........ราชิกา

น้ำโขงไหลหลั่งล้น ธารา
ด้วยรักจักต้องมา ปกป้อง
คิดถึงจึ่งโหยหา วานบอก เจ้าเอย
ดวงจิตนี้พี่ข้อง เกี่ยวแท้แม่นาง.....ฯ

โขงเอยไหลเลยล่องไป สู่ท้องธารใส
หัวใจข้าร้องร่ำหา
โขงเอยไหลเลยพัดพา นำรักของข้า
ช่วยฝ่าคลื่นลมเรรวน

โขงเอยไหลเลยไม่ทวน หวานเพลงแว่วครวญ
สู่ดินถิ่นแดนแสนไกล
เว้าวอนอ้อนสาวฝั่งไทย หนุ่มลาวสดใส
ฝากใจอ้อนคำรำพัน

แม้นคนละฟากฝั่งกัน คิดถึงจอมขวัญ
ผูกพันด้วยรักแก้วตา
คิดถึงพี่จึ่งได้มา วอนน้องคอยท่า
อย่าราแรมร้างจางไกล

โขงเอยเจ้าจงเป็นใจ นำรักข้าไซร้
มอบให้นวลน้องชื่นบาน
โขงเอยจงเป็นพยาน ขอรักยืนนาน
พบพานคู่กันตลอดไป

อย่าได้มีความทุกข์ใจ หนุ่มลาวสาวไทย
มั่นในรักแท้แน่นอน......ฯ

ความรักไม่มีสิ่งใดขวางกั้นได้...แม้จะอยู่แสนไกลก็ตาม...หนุ่มลาว...สาวไทย.
........................................

มนต์รักริมน้ำโขง........ลำน้ำน่าน

ลำโขงไหลท่วมท้น ใจนาง
ฮักบ่จืดจรจาง จากเจ้า
เสียงแคนแว่วบ่วาง วอนเว้า คำชม
ม่วนซื่นเสียงพิณเคล้า คึดฮอด พรอดคำ