24 กันยายน 2547 15:15 น.
ลำนำรัก
ตัดไม่ขาดสวาทรักแม้ซักที
ความรักนี่มีอยู่ใยเมื่อใจหมอง
โอ้ความรักที่ใจนั้นใฝ่ปอง
อย่าเป็นสองเลยนะ...วอนคนดี
----------------------------------------------
ยามโทรไปใยจึงไม่รับสาย
ใยร้องไห้ยามออกมาเห็นหน้าฉัน
ฉันก็แค่อยากมาเจอหน้ากัน
ขอสักวันรักฉันได้ไหมเธอ
-----------------------------------------------
คำที่ว่าขอโทษไปแล้วได้ผล
คงไม่ทนง้อเธออยู่อย่างนั้น
ถือซะว่าเธอเองฝันไปแล้วกัน
อย่าจำมันไว้เลยฉันขอโทษ
-----------------------------------------------
อ่านหน่อยนะ
-------------------------------------------
นี่แหละคือความรู้สึกที่ต้องทำเป็นไม่รัก
..............ขอโทษ.......ฉันทำให้เธอเสียน้ำตา
......สายไปหรือเปล่า...ที่จะกล่าวขอโทษ
-------------------------------------------
ที่รักฉันรู้แล้วว่าตายเพราะรักมันเป็นยังไง
-------ขอโทษ---------------------
13 สิงหาคม 2547 21:27 น.
ลำนำรัก
เที่ยงคืนเดือนตรง
น้ำค้างจะทรง หยดลงยอดหญ้า
แล้วจะเก็บไป ร้อยใส่รอบข้าง
ใส่เอวบางร่าง ไม่ร้างห่างกัน
ลีลาวดี
ขาวราวแสงมี หอมนี้เทียมนาง
กลิ่นหอมเย็นใจ โชยไปในลม
ผู้ผึ้งหึ่งดม เกลียวกลมชมชอบ
หอมอยู่ข้างข้าง
คือหอมกลิ่นนาง มิลางร้างร่ำ
หอมสิ้นดินฟ้า สุดป่าท่าธาร
แก้มนางแย้มบาน หอมหวานอรชร
กลอนนี้ได้มาจากทางอีเมล
ที่มีคนส่งมาให้เรา
จากอิซึมิ ผู้เผยแพร่
4 พฤษภาคม 2547 18:52 น.
ลำนำรัก
คงสะใจที่ทำให้ฉันอกหัก
หมดสิ้นรักแล้วใยไม่บอกมา
ตัดสวาทขาดกันไม่หันหา
ปล่อยน้ำตาเหมื่อนฆ่ากันฟันหทัย
เข็ดกันทีมีแต่ให้ทั้งหัวใจ
คงจะได้สมน้ำหน้าค้ากำไร
หากไม่รักก็ควรปล่อยฉันไป
อย่าทำให้เสียใจวันสุดท้าย
4 พฤษภาคม 2547 14:33 น.
ลำนำรัก
มีรักแล้วร่ำไร้ร้องเรียกหา
อนิจจาเกรงรักร้างลาร่ำไป
ให้เจ็บทรวงหน่วงใจไฉนเล่า
โธตัวเราหวาดรักร้าวเนาหทัย
โอ้ยอดรักสลักดวงฤดี
เพลานี้จะอยู่ดีหรือกระไร
จะฝากเดือนเตือนใจมั่นคอยใฝ่ฝัน
ความสัมพันธ์เมื่อครั้นวันครั้งก่อน
4 พฤษภาคม 2547 14:12 น.
ลำนำรัก
อันพิษงูเจ็บแปลบแสบเกินทน
ยังดั้นด้นหายารักษาหาย
ร้อยทั้งร้อยก็พลอยคอยสบาย
พิษสลายคอยคลายมิวายช้ำ
แต่พิษรักสลักสมัครมั่น
สุดรีดมันให้หมดสลดซ้ำ
พิษรักนี่สุดแสนแค้นระกำ
เพียงแค่คำรำพันมั่นรักเอย
หน้าส่วนตัว
1465
